interview met Klaus Ferdinand Hempfling

Interview met Klaus Ferdinand Hempfling

De onderstaande tekst is een vertaling van een uitgebreid telefonisch interview door Mark Mottershead (http://www.horseconscious.com/ en http://www.dressagedisgrace.com/) met KFH, Klaus Ferdinand Hempfling. Het interview vond plaats in november 2009, in de vorm van een teleseminar.

De oorspronkelijke audio opname van dit interview staat op http://www.dressagedisgrace.com/live-teleseminar-klaus-ferdinand-hempfling. Onze hartelijke dank aan Mark Mottershead, voor zijn toestemming om het interview te vertalen en het hier op PaardNatuurlijk te mogen plaatsen! Onze hartelijke dank aan Karen Koomans voor de vertaling naar het Nederlands!

Daar waar de vertaler een woord of korte zin heeft toegevoegd ter verduidelijking van de letterlijke tekst, staat haar commentaar tussen haakjes met toevoeging van haar initialen, kk.

Mark: Ik wil graag iedereen welkom heten bij Klaus Ferdinand Hempfling. Ik wil Klaus graag verwelkomen aan de telefoon. We zijn natuurlijk hier om te praten over de "Blue-Tongue Video" (http://www.youtube.com/watch?v=8hIXGiV4N4k, kk) en de campagne tegen rollkür. Natuurlijk zullen we ook willen praten over waar Klaus mee bezig is momenteel en wat hij gepland heeft voor volgend jaar. Dus laten we met het hoofdonderwerp beginnen, de Blue-Tongue Video, die je gezien hebt, toch, Klaus?

KFH: Ja. Op z'n minst gedeeltes ervan, ja, Mark.

Mark: Oké. Ter informatie, sinds het [de Blue Tongue video, kk] uitkwam - het werd geloof ik eerst getoond door enkele Deense journalisten, het werd als belangrijk onderwerp op hun site gezet, Epona.tv - en vanaf dat moment is de video opgepikt of getoond op Youtube en Heather Moffett in de UK heeft een Facebook groep samengesteld die nu denk ik meer dan 3000 leden heeft. Er hebben ook twee petities gelopen: een ervan heeft nu bijna 6000 leden (ondertekenaars?, kk), over de andere weet ik niet. Ik heb ook een website opgezet genaamd DressageDisgrace die tot nu toe zo'n 400 tot 500 bezoekers per dag krijgt, en gepiekt heeft tot bijna 100 bezoekers per dag gedurende de laatste twee weken ongeveer. Er zijn meer dan 200 commentaren achtergelaten om de anti-hyperflexion campagne te ondersteunen. Het is gewoon een geweldige kans geweest om jou aan de telefoon te kunnen krijgen om naar jouw mening en gevoelens te kunnen vragen over rollkür en het gebruik van hyperflexion. Ik heb eigenlijk een serie van vragen van verschillende mensen - we hebben vragen gehad en mensen die geschreven hebben vanuit Pakistan, Nieuw Zeeland, het Verenigd Koninkrijk, veel uit Amerika natuurlijk - dus dit veroorzaakt echt een hoop rumoer en een aanzienlijk debat. Wil je liefst zelf beginnen of zal ik beginnen met de vragen? Wat heeft je voorkeur?

KFH: Misschien moet ik beginnen met het feit dat in elk opzicht deze manier van rijden en wat er met het paard gebeurt in elk opzicht negatief is. Niet alleen het feit dat het zonder enige twijfel pijnlijk is en dat de waardigheid van het paard absoluut onderdrukt en afgenomen wordt. Maar boven op al deze dingen, wordt bijvoorbeeld het zicht kwaad aangedaan; het paard kan niet meer zien omdat dit een positie van het hoofd is die absoluut onnatuurlijk is en niets van doen heeft met welk soort bewegingen dan ook die je kunt vinden in de natuur en in vriendelijkheid, op dezelfde manier waarop zelfs de ademhaling, het ademen van het paard, gehinderd wordt.

Dus het heeft echt absoluut negatieve aspecten en resultaten, in elk aspect waaraan je maar kunt denken. Over het algemeen denk ik dat ik graag kort zou toevoegen dat in de benadering van deze zaak, je min of meer drie gebieden (perspectieven, kk) kunt hebben. Aan de ene kant zou je hebben, als je dit zou willen doen, het historische perspectief, omdat het grappig is dat je echt terug kunt gaan naar punten (in de tijd, kk) waar deze dingen gestart zijn. En je kunt ook bevinden dat er geen redenen waren, maar er waren beginnende gedachtes over. Dan heb je aan de andere kant het fysiologische aspect met betrekking tot het paard. Omdat als je er naar kijkt, het komt niet (onverwacht, kk) uit de blauwe hemel gevallen, zeg maar, op deze manier. En het derde deel is dat je ook kunt kijken naar de menselijke psychologische kant en daar kun je ook manieren vinden om uit te vinden waarom deze dingen gebeuren.

Mark: Het schijnt dat het veel ervan te maken heeft met controle en angst aan de kant van de mens. Nu is dat natuurlijk maar een deel van wat er is. Ik denk niet dat iemand zegt dat deze specifieke ruiter een slechte mens is in enig opzicht, slechts indicatief voor de manier van behandeling die algemeen voorkomt en geaccepteerd wordt. Ik denk dat de verontwaardiging en woede werkelijk dáár over gaat. Ik denk niet dat het gericht is tegen de specifieke ruiter. Hoe komt het dat we zo ver zijn afgedwaald dat dit als normaal wordt gezien?

KFH: Zeker. Allereerst, om onze discussie te starten, wil ik zeggen dat de paardenwereld binnen de mensenwereld en de wereld van dierenwelzijn een speciale wereld is, omdat we ons speciale rechten hebben toegeëigend over hen ("over paarden", kk). Zo is het bijv. in verschillende landen in de wet vastgelegd dat, welk soort van wedstrijd of sport je ook beoefent met een paard, dat je het recht hebt om het paard te slaan. Zo staat het in de wet. Je hebt niet het recht om een kat of een hond, of wat voor dier dan ook je hebt, te slaan. Maar je hebt wel het recht om het paard te slaan. Je hebt dat recht om het paard te slaan in dressuurwedstrijden, etc. Dus je kunt niet op grond van de wet gepakt worden hiervoor. Dus dat is iets dat heel speciaal is in de paardenwereld, en als we terugkijken in de geschiedenis dan kunnen we vinden waar dit begonnen is en waarom deze uitzondering er is en zelfs dingen zoals dit ("rollkür", kk) volgens de wet mogelijk zijn. Maar als je zoiets als dit zou zien gebeuren met honden dan zou het verboden zijn.

Mark: Ja. We hebben Joanie die schrijft vanuit Kenswood, ik ben vergeten in welke staat je zit Joanie, en zij zegt dat één van de meest winnende race paard jockeys nooit een zweep gebruikte op elk paard dat hij reed. Onderzoeken hebben laten zien dat het slaan met een zweep van een paard in werkelijkheid zijn galopsprongen verkortte en dat het negatief was voor zijn prestatie. Ze suggereert dat mensen wellicht een studie kunnen doen om te laten zien dat rollkür niet alleen pijnlijk is voor een paard, maar waarschijnlijk veroorzaakt dat het paard niet wint. Maar ik vermoed dat omdat het met educatie (of voorlichting, kk) te maken heeft, zoals zij zegt, dat het nu zo geaccepteerd is geworden. Bijvoorbeeld, Diane uit Salem heeft gezegd: Hoe kan dit nu correct lijken voor de paarden? Het "frame" van het paard ziet er duidelijk voorovergebogen uit of in elkaar getrokken. Het is gewoon niet natuurlijk.

KFH: Nee. Zeker. Mark, ik zou graag een kort moment terug willen, naar de geschiedenis...

Mark: Ga je gang alsjeblieft.

KFH: ... en dat kunnen we denk ik redelijk snel doen. We kijken terug naar de tijd van het baroque rijden waar we min of meer het idee hebben van een paard dat uit de wildernis komt. Het is een wild paard en we kunnen speciale houdingen van het paard zien die komen van het natuurlijke paard. Dus, piaffe, passage, wat voor soort oefeningen we ook rijden met ons paard, die zijn gewoon exact overgenomen uit de natuur. Omdat daar de hengst, bijvoorbeeld, exact deze bewegingen laat zien om zichzelf te presenteren als klaar om te vechten, etc etc.

Dus, het hele idee is om het paard daar te laten waar het is, het van de wildernis te halen, niet het paard compleet te controleren. Dit is gecombineerd met, bijvoorbeeld, de tuinen van Louis XIV, bijvoorbeeld, in Versailles in Frankrijk. Daar heb je niet één boom die kan groeien zoals het wil en elk van die tuinen, zelfs tegenwoordig, we hebben dit soort shows om te zeggen: goed, ik neem de wildernis, ik wil de wildernis niet kapotmaken, maar ik wil die wildernis controleren op een heel oppervlakkige en kunstzinnige niveau. Dit is de manier van het baroque rijden. Later vinden we een verandering in de samenleving met een man genaamd Baucher. En daar startte opeens iets in de paardenwereld, vanuit het boerenpaard, vanuit het normale werkende paard, tot op het niveau van deze kunstmatig hoog gecontroleerde paarden, en deze man zei: Nou, wat jullie daar doen beste dames en heren, is iets dat erg veel tijd kost. Maar het is tijd om te veranderen. We hebben heel veel paarden nodig om op te offeren op onze slagvelden. Dus we kunnen niet, zoals zij deden, tien jaar besteden om de eerste echte dingen te doen met een paard van 12 jaar oud. Dus, deze man was een genie en hij deed dingen die ik nooit met een paard zou doen, maar op zijn minst behield hij toch het niveau van empathie voor het paard. En hij was echt in staat om een paard uit te zoeken dat niet al te snugger was, en na drie dagen kon hij absoluut spectaculaire dingen doen met dat paard. En hij zei één ding, hij zei: Waar het paard ook tegen protesteert, de wil van de ruiter zit in de nek.

Dus, hij kwam met dat nieuwe idee, hij zei: Als je een paard graag wilt controleren dan hoef je je alleen maar op de nek te focussen. Als je de nek (hals) onder controle hebt dan heb je het paard onder controle. Dus, hij was de man die het hele idee uitvond om een paard op te sluiten tussen de teugels en de benen, omdat tot die tijd de werkende ruiter en de kunstzinnige ruiter etc., zij zeiden: Ik controleer het paard met mijn gewicht en met mijn benen, en de teugels zijn er alleen maar om signalen te geven. Maar deze man zei dus: Nee, ik knijp het paard tussen de teugels en mijn benen. Ik (.. onverstaanbaar) de sporen frequent en bouw zo'n soort cirkel op. En voordat hij begon om het paard te rijden, deed hij heel specifieke oefeningen met de nek van het paard. Dit was de sleutel voor zijn manier van rijden. Hij verkocht dit aan de soldaten. Die zijn niet zo succesvol geweest als hij zelf was, omdat je overduidelijk veel talent nodig hebt om dit systeem te gebruiken.

Dus als we nu teruggaan en kijken naar, laten we zeggen de springruiters, dan is het nog steeds heel populair om dit gedeelte van Baucher's ideeën toe te passen. Ze weten vaak niet hoe het heet, ze weten niet de precieze methode, ze weten de geschiedenis niet. Maar ze gebruiken dit soort methode om flexibiliteit te bereiken en die flexibiliteit in de hals van het paard te brengen. Dus dit is wat te doen om te controleren, je zei 't al, om het paard te controleren. Dus, als ze nu dit type van Rollkür doen, ... ik weet niet hoe je dat uitspreekt in het Engels...

Mark: I geloof dat het een Duits woord is. Maar jij mag het precies zo zeggen als je zelf wilt (gelach in de zaal)

KFH: ... dan gaat het precies daar om, het controleren van de hals van het paard. Maar het punt is dat dat wat ze nu doen beneden alle peil is, omdat zelfs de empathie en het begrip voor het paard, die je wel vindt in Baucher's idee, nu compleet wordt overgeslagen en alleen het laatste stukje is overgebleven, door met brute kracht aan de teugels te trekken.

Maar, zonder enige twijfel en ik bediscussieer dat (rollkür, kk) niet. Ik heb het nooit in het echt gezien, omdat ik het niet wíl zien. Maar de reden is het paard te controleren, en Mark, we moeten ons realiseren dat het ze lukt. Ze zijn succesvol. Zij krijgen dit sneller voor elkaar. Dus, ik kan alleen zeggen dat als iemand heel snel wil zijn in het controleren van het paard, en als dat zijn werk is, en hij heeft geen enkel gevoel meer over van empathy of een soort van gevoeligheid en een soort van ethiek, dan ja, je bent er succesvol mee.

Omdat zelfs als je een paard snel in de dressuur sport kunt beleren, wat ze steeds sneller en snelleren sneller doen, maar met dit ben je nog sneller. Omdat je op deze manier de nek (hals) van het paard controleert. Dus, naar hun mening, er is een réden voor. Het is niet alleen maar gewelddadig (bruut), het is niet alleen maar stom, als je kijkt naar welke doelen zij hebben.

Mark: Ja. Ik bedoel, Mary uit Plainwater, Michigan schrijft en zij zegt: Hoe kan een klassieke trainer zijn of haar klanten overtuigen dat het trainen van hun prachtige, getalenteerde, en waarschijnlijk kostbare warmbloed in de basis van dressuur meer tijd zal kosten dan een maand; en daarvoor heb je de doorlopende kosten, niet alleen van de training maar ook het tarief van de trainer en misschien het mislopen van inkomsten door aan competities mee te doen. Terwijl er wellicht een trainer verderop in de straat zit die zegt: Geen probleem, ik doe dat wel in een maand voor jou. En natuurlijk, daar krijgen ze de teugels strak aangetrokken, en daar ga je dan. Het is een lastige kwestie. Wat voor soort zenuwbeschadiging wordt er veroorzaakt door het gebruik van de dubbele teugel en de toepassing daarvan in deze extreme houding? Wat voor soort fysiologische problemen komen voort uit het trainen van een paard op deze manier? Of uit het rijden op die manier?

Hempfling: Ik zou eerst dit willen zeggen Mark, de paarden die ik ontvang, nu sinds 15 jaar... laten we zeggen dat de problemen van de paarden waarmee ik geconfronteerd wordt, die zijn behoorlijk veranderd in de afgelopen 15 jaar. 15 tot 20 jaar geleden, .... 20 jaar geleden... toen ik startte, waren veel van de paarden "alleen maar" geslagen. Er waren mensen die zeiden (tegen het paard, kk): Ik wil dat je dit doet en dit en dat, en als je het niet doet dan zal ik je daarvoor straffen. Of als je het echt heel goed doet dan krijg je misschien een beloning. Dit type paarden, die waren redelijk simpel om weer te corrigeren omdat, hoe bruut het ook is, maar er zit een consequentie achter (achter het gedrag van het paard, kk). Het paard weet echt: Wow! Deze vent wil dat ik dit en dat en wat dan ook doe en als ik het niet doe, (KFH imiteert geluid van een zweep, "shhhhwoosh" kk), dan zwaait er wat.

Nu in de tussentijd, de paarden die ik krijg, die hebben andere problemen vanwege een bewustzijn bij het publiek. Mensen zijn steeds minder (openlijk, kk) bruut met paarden. Ze slaan het paard niet meer op die manier, misschien, zoals ze dat voorheen deden. Maar wat ze nu doen is dat ze werken met de waardigheid van het paard. Dus het merendeel van de paarden die ik nu krijg, zoals de laatste die ik in een korte videoclip heb laten zien, Harmon, hij is een prachtig, aardig Spaans paard. Hij was compleet depressief. Dus ik kan wel zeggen dat 70%, 80%, 90% van de paarden die ik nu ontvang in mijn shows, in mijn optredens, zij zijn voornamelijk depressief, en vooral hieraan moet ik werken. Daar zijn twee redenen voor: Eén reden waarom ze depressief zijn is dat in onze maatschappij, en paarden zijn altijd een spiegel van de maatschappij, altijd een deel van die samenleving.... Olivier (?) zei dat paarden de meest heldere spiegel zijn van hoe mensen leven in samenlevingen. En ik ben het helemaal eens met die uitspraak. Dus, mensen in de samenleving voelen zich minder thuis. Ze zijn zichzelf kwijt. Ze hebben niet, niet zo makkelijk als vroeger misschien, een eigen persoonlijk standpunt. En dit wordt precies overgedragen op de paarden. Dus dit soort van de weg kwijt zijn, dit soort van je niet thuis voelen, dit soort gevoel krijg ik heel, heel snel met de paarden.

De tweede reden is dat in paardenfluisteraar kringen, zo te zeggen (of "zogenaamd", kk), en in dressuur kringen, hebben ze uitgevonden dat als je werkelijk dieper kijkt naar het psychologische punt van het paard, dat het sneller is...... meer bruut zonder enige twijfel. Dit is wat ze uiteindelijk verkopen, wat ze niet uitleggen is dat waar het neerkomt, gewoon je paard niet slaan maar zijn psychologische niveau afbreken, gewoon zijn waardigheid neerslaan ("just to beat the dignity down" zegt KFH letterlijk, kk). En dat is de reden dat ik paarden zonder ziel krijg. Dus, je kan dat bewerkstelligen op een horsemanship manier, zonder enige twijfel, heel snel. In enkele minuten zul je de ziel van het paard breken en je hebt een werkende machine, die functioneert. Maar geen sprankelende ogen, geen magie, geen leven meer.

En aan de andere kant hebben we dit, waar we over discussieren nu (rollkür, kk), omdat wat we aan het doen zijn, en dat was je vraag, de grootste schade is aan de waardigheid van het paard. Omdat dit letterlijk de waardigheid van het paard, het hoofd van het paard, naar het stof brengt ("putting to the dust" is de letterlijke Engelse uitdrukking, kk) en dan slaan met je voeten. Dus, naast al het andere, zoals het fysieke ding met de tong, je kunt zijn kin breken. Het paard kan niet meer ademen. Het paard is in permanente paniek. De bloeddruk is te hoog. De hartslag is hoger. Het paard is altijd bang voor zijn leven als je dit doet (rollkür, kk), want er is absoluut geen mogelijkheid om uit dit wurggreep systeem vrij te komen. Maar dit alles, zo bruut als het is, en je kunt merken dat ik nu aardig (?? onverstaanbaar, kk) ben Mark, maar dit alles is níets vergeleken met als ik het paard helemaal vrij krijg, helemaal naakt zeg maar, het halster er af halend.

Het eerste dat ik kan zien en het belangrijkste waar ik aan moet werken is precies om ergens in die rotzooi de ziel te vinden en naar het paard te gaan en te zeggen: Paard, dit is jouw ziel. En nu hebben we een grote klus te klaren. We moeten zien dat we je ziel weer terug krijgen in je lijf. Dit is wat er moet gebeuren en dit is het effect en ook, (kijken naar, kk) het succes dat zij (de rollkur ruiters en andere mensen die het paard van zijn ziel/waardigheid beroven, kk) hebben, bekeken vanuit hun doelen. Ze zijn succesvol...

Mark: En je zegt duidelijk dat veel van de paarden die je ziet depressief zijn als ze naar jou toekomen. Is dat een gevolg van de algemene manier waarop paarden worden behandeld tegenwoordig? Is het een specifieke trend die je ziet? Is het gerelateerd aan bepaalde disciplines (takken van paardensport, kk)? Hoe komt het dat je tegenwoordig zoveel depressieve paarden ziet?

KFH: Allereerst, het is echt zoiets als... laat ik het een veelvoorkomende (of: "algemene", kk) ziekte noemen. In het nieuwe boek dat ik aan het schrijven ben, en dat zal begin van 't nieuwe jaar uitkomen, leg ik deze dingen uit. Het is niet iets dat je zo hier en daar ziet, het is een veelvoorkomende ziekte, een algemene ontwikkeling (of "stroming", kk) die ik absoluut kan waarnemen. En dit is ook iets dat mijn werk veel, veel moeilijker maakt, omdat ik simpelweg meer tijd nodig heb. In plaats van enkele minuten, heb ik misschien een half uur nodig, of een uur, of een dag, wat voor mijn werk en mijn ervaring veel, heel veel tijd is. En bovendien moet ik telkens opnieuw starten, en opnieuw, en opnieuw. Normaal gesproken repareer ik het paard, en het paard is waar het is. En ik kan dan starten waar ik de vorige les was gebleven. Maar met dit soort ziektes, moet ik opnieuw beginnen, en weer opnieuw, en weer opnieuw. En misschien na 2 of 3 weken, zoals met Harmon, dan kan ik naar buiten gaan en kun je zien dat die jongen weer speelt, de jongen IS er weer.

En ook is de manier waarop ik met paarden werk anders. Wat je kunt zien op de video over Harmon, misschien dat een deel van de luisteraars al de tijd en interesse hebben gehad om deze video te bekijken, maar zij kunnen zien dat zelfs met een hengst, die als gevolg hiervan heel dominant is, omdat als ze een uitweg zien, wow, dan zullen ze vechten en dan zijn ze werkelijk heel gevaarlijk. Omdat ze al dood zijn. Ze hebben niets meer te verliezen. Niets meer te verliezen, voor hen. Dus, hier is het mijn taak (of "werk", kk) om te zeggen: Ik accepteer het dat je wild bent. Ik accepteer het zelfs dat je een tijdje zult vechten. Ik accepteer heel veel en ik geef je de vrijheid (of "ruimte", kk), maar allereerst wil ik dat je speelt. Dus ik geef je 7 meter touw aan de linkerkant, en je kunt naar de linkerkant springen, en naar de rechterkant. Ik zal bijna geen controle uitoefenen. En ik verwacht je vertrouwen pas over 10 dagen misschien, zodat je dan niet met mij het veld zal omploegen en dat je respect zult hebben voor mijn manier.

Maar, een ziel teruggeven is het allerbelangrijkste. Ja, het is een algemeen, veel voorkomend verschijnsel en het heeft iets te maken met wetenschap. Omdat als ik iets verkoop als 'natuurlijk', zoals dat gebeurt, jammer genoeg vele malen in natural horsemanship - maar ik wil niet iemand de schuld geven - je kunt er welk naamkaartje dan ook aan hangen, maar zover als ik weet wordt het natural horsemanship genoemd. En het is niet altijd zo, maar ze zullen een hoop dingen vinden en dan zeggen: tsja, wat ik doe is natuurlijk. Ja. Maar je zet jezelf wel in de positie van de jager. Dus je bent aan het jagen. En de wetenschap steunt dit, omdat ze precies aan je uitleggen hoe, bijvoorbeeld, een jachtdier jaagt op een antilope. En na een korte tijd zal de antilope opgeven en de antilope zegt tegen de leeuw: Dood me nu, want ik zit boordevol adrenaline. Ik ben al dood en het is in orde, je kan me doden. Er is (dan) geen pijn. En de leeuw doodt de antilope.

Dus, als je dit kan doen dan is dat omdat een paard een vluchtdier is. Ik kan min of meer hetzelfde doen. Maar in plaats van het paard te doden doe ik dan wat ik maar wil met het paard, na een minuut of 20. Ik kan er een zadel op doen. En het paard is een machine. Het paard is dood en klaar om te sterven. Dus, met die wetenschappelijk meer en mee uitgebreide kennis die we hebben, kan ik leiden naar dit soort van natuurlijke dingen. Ik kan het als "natuurlijk" verkopen! En dat is dan waar! Maar in de realiteit, ben ik (dan) in de positie die de dood komt brengen.

Mark: Ja, je bent nog steeds een roofdier, hè?

KFH: ... (onverstaanbaar) Het doel is daar. Ik wil dit wezen controleren, maar ik wil niet de lange weg nemen. Niet in vrijetijds-rijden, niet in horsemanship, en niet in dressuur, en niet in de springsport. Alles moet gedaan worden waar ik op dat moment ben in Western rijden, in vrijetijds-rijden, alles moet in een goede tijd bereikt worden. En alles moet volgens de regels van een methode, stap voor stap. Game nummer 5, game nummer 6, stap nummer 5, stap nummer 6. En met de garantie dat als het programma is afgewerkt ik alles kan doen met mijn paard. En dit is nu uiteindelijk het resultaat.

Mark: Ik moet zeggen, het gaat terug naar wat ik eerder zie, dat de het hele paardenwereldje, zeg maar, zo uit vorm is dat deze internationale dressuurruiters "succesvol, en ik zet "succesvol" tussen aanhalingstekens, hun paarden kunnen trainen met gebruikmaking van rollkür. En natuurlijk zegt de jury dat het goed is. En de mensen accepteren dat dit de manier is om het te doen. En dat het goed is. En natuurlijk, als dat op de topniveaus gebeurt, natuurlijk filtert dat door tot helemaal naar beneden, En er is een hele hele hele hele lange weg te gaan totdat je snapt wat "natuurlijk-natuurlijk" eigenlijk is. En dat volgt de wetten van de natuur en de tijd van de natuur. En het de tijd nemen om een relatie op te bouwen of wat dan ook, hoe je dat ook benadert. Maar uiteindelijk is dat waar het over gaat. Een relatie die opbouwt. En we hebben mensen die nu schrijven: Wat doet de FEI - waarom zijn ze onwelwillend om deze zaak aan te pakken? Ik neem niet aan dat jij ook maar enige connectie met hen hebt?

KFH: Nee. Maar kijk Mark, als ik voor een paard sta, het belangrijkste dat ik probeer te doen, en het belangrijkste dat ik probeer uit te leggen, en het belangrijkste dat ik probeer te demonstreren is een heel simpel iets. Ik zeg slechts: Ik ben een simpel klein mensje. Zwak en vol fouten en zeker met gelimiteerde vaardigheden en alles wat we zijn. En er is maar één kans om onderdeel uit te maken van de natuur. Om deel van de wereld te zijn. Het is slechts nodig om de wereld te zíen. Gewoon te zeggen: Wow, ik zou graag zien wat ik hier voor me heb.

Dus dit is het eerste ding. Want als mensen met hun paarden bij mij komen, het belangrijkste punt - het eerste punt - dat ik moet doen is de ogen van de mensen te openen om te zeggen: Wow, misschien zou je naar dit alles kunnen kijken vanaf deze kant en bewust worden waar het over gaat bij een paard.

Ik kan altijd vergelijken met een appelboom. Mensen hebben een fantastisch mooie appelboom voor zich, maar ze hebben het idee dat het een pruimenboom is. Dus telkens als ze in de zomer naar de boom gaan om te oogsten, waarderen ze de appels niet omdat ze pruimen verwachten. En als je een pruim verwacht, dan is een appel echt niet zo smakelijk. Maar als je appels verwacht, dan zijn appels fantastisch voedsel. Dus ik moet aan hen uitleggen: open gewoon je ogen en zie de realiteit. En vanuit die houding kun je veel meer dingen begrijpen.

Omdat, hoe is het mogelijk dat iemand zegt: ik hou van mijn paard, maar ze slaan het op hetzelfde moment? En we hebben dat vooral in de paardenwereld dat je dat frequent kunt zien. Ze zeggen: ik hou van mijn paard en ik zou (.. onverstaanbaar) voor mijn paard. Ze kopen alles wat ze maar kunnen. Ze geven het beste voer en wat dan ook. En het volgende moment zitten ze op hun paard en gebruiken sporen, gebruiken teugels, gebruiken de zweep, en ze schelden als een idioot op het paard. Waarom? Omdat dit de derde pilaar is. Het derde perspectief dat ik heb aangeduid in het begin van de conversatie, Mark, dat ik zei: zonder een zekere kennis van de psychologie van deze tijd. Bijvoorbeeld, één algemene ziekte die erg belangrijk is om over te weten omdat psychologen zeggen dat je de wereld niet kunt begrijpen zonder dat, is het fenomeen van narcisme. En in de paardenwereld heb je zó veel dingen die narcisme kunnen ondersteunen, die dit soort ziektes kunnen ondersteunen. Bijvoorbeeld, het feit dat je van je zelf kunt houden, van een wezen kunt houden en tegelijkertijd het te haten en te slaan. En iedereen zal ervoor applaudisseren. Dus heb je je sterren, je hebt je publiek rondom je, en je wordt getolereerd.

Mark: Ja, ik bedoel het lijkt mij dat mensen gewoon die twee niet met elkaar verbinden. Ik bedoel, die man op de video (de blue tongue video, kk) zegt: Ja, ik hou van mijn paard. Maar op hetzelfde moment lijkt hij zich niet te realiseren wat hij zijn paard aandoet. En het is alsof, hoe kun je op zo'n niveau een verbroken verbinding hebben? En misschien is het gewoon omdat, zoals ik eerder heb gezegd, het zo zeer verankerd is in het: "Tja, dat is nu eenmaal wat je doet, hè. En het is de manier waarop dat altijd al gebeurde. En dat is normaal."

Kirsten uit Belgie heeft gereageerd, ze schreef, en ik moet nu denken aan deze quote, dus dank je Kirsten voor je reactie, ze zegt: "Zoals Ghandi zei, je kunt het niveau van een samenleving meten aan het niveau waarop ze hun dieren behandelen." En dit haakt in op wat jij aan het begin van dit gesprek zei, Klaus. We zijn de feeling daarmee kwijt, echt waar.

KFH: Als je me toestaat, dan zou ik graag 60 seconden spenderen om wat dieper in te gaan op dit fenomeen...

Mark: Ja, ga je gang alsjeblieft.

KFH: ... en op het moment dat je vindt dat ik ... (..onverstaanbaar, kk) te veel, onderbreek me dan alsjeblieft.

Mark: het wordt altijd met dank ontvangen, ga je gang alsjeblieft. (gelach in de zaal)

KFH: Dank je Mark, dank je. Het punt is, kijk... ik werk nog maar, zeg maar, ... Ik ben 53 en ik werk pas sinds 20 jaar in de paardenwereld. En al behoorlijk, behoorlijk snel begon ik een professional te worden en deze dingen te doen voor een publiek. Maar, toen ik net startte in de paardenwereld, vanuit het fenomeen dat ik gewoon een kunstenaar was geweest, en ik kunst onderwijs heb gegeven aan de universiteit en andere dingen, en van daaruit ben ik in de paardenwereld gesprongen. Het was behoorlijk moeilijk om de paardenwereld te begrijpen. Als eerste, vanwege wat ik deed. Ik heb gereden en gedanst met paarden. Maar in de tweede plaats, precies vanwege dit fenomeen, dat mensen zich zo gedragen dat je hen in de ogen kunt kijken en aan hen vragen: Hou je van je paard? En ze zeggen "Ja!" en er is níets in hun ogen dat een leugen symboliseert of dat doet vermoeden dat ze een leugenaar zijn. Nee. Ze geloven het.

Vandaar, dat ik ben doorgegaan met die kant van mensen te bestuderen, ook omdat dit was waarmee ik gestart ben in mijn jonge jaren. En dus, de maatschappij waarin we leven is min of meer simpel te beschrijven. Kijk, als baby, we zijn allemaal als baby geconfronteerd geweest met ouders, een moeder en een vader met min of meer, hopelijk zo min mogelijk - maar we zijn allemaal geïnfecteerd door dit waarvan de psychologen zeggen dat het in deze tijd..., als de baby zegt "Ik ben van jou afhankelijk". Dus de baby heeft het meest innige contact nodig met de moeder en de vader.

Maar de moeder en de vader in onze moderne samenleving zijn niet in staat om dit innige contact te bieden. Dus het kind stopt uit zichzelf om dit contact te zoeken. Dus het kind verlangt naar liefde enerzijds, maar het kind zal nooit die liefde krijgen. Dus het missende aspect van misschien 10%, 50%, 80%, afhankelijk van hoe ver weg de ouders zijn van hun authentieke zelf, dit (gapende) gat zeg maar, creëert een haat. Dus, vanaf baby begint al het combineren van liefde en haat, jegens één en dezelfde person. En dat is een rolmodel voor hun leven. Dus ze schreeuwen het uit, om liefde en nabijheid te vragen. Ze schreeuwen het uit, voor echte authentieke liefde en verbondenheid. Maar op hetzelfde moment, als iemand die van een mens houdt bijvoorbeeld, wanneer de andere persoon signalen uitzendt "Nu ben ik dicht bij jou", dan vernielen ze dat door te vechten, of te vluchten of wat dan ook. Omdat hun rolmodel betekent dat er geen echt authentiek contact IS in de wereld.

Maar het paard blijft. Het paard is warm. Het paard is zacht. Het paard is vriendelijk. Je kunt het paard te eten geven. Je kunt dekens kopen voor je paard. Je kunt zo veel dingen doen met een paard dat het voor 70%, 80% je innerlijke behoefte aan liefde vervult. Maar het volgende moment, dit soort van duivels-kant, dit soort van diep duistere kanten in de persoon's psychologische structuur kunnen ook worden opgeroepen en worden uitgeleefd.

En dit is het fenomeen: dat ik voor deze persoon sta, in m'n shows, of waar dan ook, en ik kan ze vragen "Heb je enige reden hiervoor? Hoe kunnen we deze dingen met elkaar rijmen?" en ze zeggen, werkelijk waar Mark, ze zeggen "ja".
Omdat het hetzelfde zou zijn zoals bij jonge eendjes die achter een ballon aanrennen omdat de wetenschappelijk onderzoeker op het allereerste moment dat ze uit het ei kropen, gewoon een ballon heeft opgeblazen. En dus denken zij, dit is de moeder. We moeten ons bewust zijn trouwens van deze tragische realiteit, gewoon wat de psychologen zeggen dat, na een bepaalde leeftijd - vanaf 35, 38, 40 jaar oud - er geen therapie meer is. Geen therapie. Dan is het zo'n groot onderdeel van het "gen"; ze (de psychologen, kk) kunnen niets meer voor hen doen.

Mark: En natuurlijk, tegelijkertijd, wordt het paard altijd gezien als het meest vergevende van alle dieren. En, zoals je zei, het is maar zelden dat het klaagt of terugschreeuwt, enzovoort. En daarom is het het perfecte doelwit, voor dit soort leven en duistere kanten van gedrag.

KFH: Absoluut.

Mark: En we hebben weer meerdere mensen die schriftelijk reageren, Denis heeft geschreven vanuit Winstead, Connecticut en ook Valerie vanuit Egg Harbor, is dat New Jersey? Nee, sorry, het is Karen uit Nieuw Zeeland, en zij zeggen Klaus, als je met een paard werkt dan maak je haast een geheime afspraak (je sluit een geheim verbond, kk) met het paard, dat je het paard niet terug zult sturen naar het soort leven waarin hij zijn ziel verloor, waar zijn spirit gedoofd werd. En Karen vraagt: wat voor proces ga je door als een paard naar jou toekomt, om het vlammetje van zijn spirit weer te doen ontbranden?

KFH: Ik ga persoonlijk ook, snap je, in de ...

Mark: Nee. Ja. Uhm je weet wel, een paard komt bij jou en, zoals je zei, is het depressied en er is niets in zijn ogen. Wat is het soort proces - en ik weet dat het geen proces is van 5 minuutjes, dat is juist het hele punt van ons gesprek hier, dat het geen 5 minuutjes kost - maar, als je kunt uileggen aan mensen wat het soort processen zijn dat je moet doorlopen om te proberen om die sprankel in het paard z'n ogen weer terug te krijgen?

KFH: Ja. Allereerst, ik moet zeggen dat het me een aantal jaren gekost heeft om me te realiseren dat ik verantwoordelijkheid heb voor de dingen die rondom mij gebeuren. Ik ben verantwoordelijk voor mijn volgende stap, zeg maar, en ik moet accepteren dat de wereld is zoals hij is, als één geheel. Dus ik kan alleen proberen het te begrijpen, maar ik probeer om het niet te veroordelen. Omdat als ik begin om het te veroordelen of als ik er echt heel diep op in zou gaan, dan zou ik deze dingen niet kunnen doen. Nou, het punt is, dit is niet wat we zouden moeten doen. Omdat het dan ook voor mij niet mogelijk zou zijn om misschien een paard te helpen, misschien een persoon, of misschien de toeschouwers die als buitenstaanders vanaf een afstand juist de dingen veel helderder kunnen zien dan de meest betrokken mensen, zoals de eigenaar van het paard. Dat is één ding. En het heeft me echt behoorlijk wat tijd gekost (om dat in te zien, kk). En er is ook een tijd geweest in m'n leven waar ik behoorlijk boos geworden was, en ik heb lopen schreeuwen. Ik ben luidruchtig geweest en ik was vol van "Wow! Hoe is dit toch mógelijk?!"

Ik kon het echt niet begrijpen. En alleen door dieper en dieper te gaan naar de psychologen, naar het deel van de psyche etc. etc. etc., kon ik meer en meer op z'n minst een beetje afstand ervan krijgen en een beetje begrip voor wat er aan de hand is. Dat is één ding.

Het tweede is.... [lange stilte, kk], ......, je hoort hoe ik (moelijk, kk) ademhaal.
(KFH praat hier op emotionele toon, kk) Ik denk dat ik moet zeggen Mark, om eerlijk te zijn snap je, zo bén ik als ik eerlijk ben. Het is bijna onmogelijk voor iemand om dit werk te doen tegenwoordig. Als het mogelijk is geweest om een paard te helen dat slecht behandeld was en geslagen en pijnlijk gemarteld en wat dan ook, dat is mogelijk geweest. Maar om DIT te helen, het is bijna onmogelijk. Ik heb om wat voor reden dan ook deze kwaliteit. Ik krijg het voor elkaar, ik zal het misschien doen. En het is door de jaren en het verstrijken van de tijd dat ik steeds beter en beter begrijp waarom. Omdat ik het al kan, min of meer vanaf het begin (toen ik net startte in de paardenwerld, kk), en meer en meer realiseer ik me wat een grote - sta je me toe het woord "gave" te gebruiken - wat een grote gave dit is.

En ik ben in staat om het te doen. Je hebt het zelf gezien. Ik kan het. Maar, om eerlijk te zijn is het dus bijna onmogelijk. Paarden zoals die zijn verloren. Ze zijn dood. Ze zijn half vermoord. Het is in principe onmogelijk om ze weer tot leven te krijgen.

Dus wat ik kan doen in zo'n geval, zoals met Rico - ik heb een korte clip op youtube - Rico is zo'n paard geweest. En Harmon is zo'n paard geweest. Ik kan dat leven terugbrengen in een paard, maar het vraagt veel, heel veel tijd en ik moet heel, heel voorzichtig zijn. Bijvoorbeeld bij deze twee paarden, wetend waar zij vandaan komen en wetend waar ze naartoe gaan, [onverstaanbaar, kk]..., ja die status quo middenweg betekent een stal etc etc. Eigenlijk Mark - en nu stop ik met vragen beantwoorden - eigenlijk zou ik tegen die paardeneigenaren moeten zeggen, zowel bij Harmon als Rico, "Rij nooit meer op deze paarden, nooit meer in hun leven. Omdat zodra je er een zadel op legt dan zullen ze meteen weer doodgaan, omdat je ze mee terugneemt naar dat type omstandigheden."

Mark: Juist. Het is daarom zo triest dat zelfs iemand - en ik ga jouw woord gebruiken omdat ik ermee instem - zelfs iemand met jouw gave bijna niet bij machte is om deze paarden te redden. Want ze zijn de redding voorbij en, ik vraag me af, hoeveel van die paarden kunnen er zo zijn in de wereld? Nee, het heeft geen waarde om dat te overdenken. Dus laten we doorgaan naar iets dat misschien wat meer positief is, misschien kunnen we praten over de alternatieven, en natuurlijk over de omvang van het debat dat momenteel plaatsvindt, en de campagne die hopelijk wat attentie zal trekken (het debat over en de campagne tegen rollkür, kk).

En natuurlijk zijn er mensen geweest die geschreven hebben aan de sponsors van de FEI en de sponsors van sommige van de top dressuur ruiters, en hopelijk zal dit alles wat verandering teweeg brengen en wat druk op de FEI zetten. Maar ik denk dat waar de mensen naar zoeken, de alternatieven zijn. En we hebben opnieuw verschillende mensen die schriftelijk reageren, bijvoorbeeld Anne schrijft vanuit Texas en vraagt "kan een snaffle bit worden gebruikt?" En ik heb Jan schrijvend vanuit Oxford Engeland die vraagt "Hoe zit het met gebruik van halsters die druk uitoefenen, touwhalsters, het Dually halster, etc. Zijn die wezenlijk anders dan de teugels, enzovoort, die worden gebruikt bij rollkür?" Ik bedoel, natuurlijk is er een tijdselement van toepassing. En bijvoorbeeld, ik weet dat Carolyn Resnick dressuurpaarden kan trainen tot op het hoogste niveau, zonder enig gebruik van dergelijke hulpmiddelen en teugels etcetera. Dus wat zijn de praktische alternatieven, Klaus? Waar kunnen we aan denken?

KFH: Ja Mark. Ondertussen raken jij en het publiek er aan gewend dat ik graag 2 - 3 stappen terug wil. En opnieuw zou ik dat graag doen Mark.

Mark: Ja, ga je gang.

KFH: Alleen maar om structuur aan te brengen. Ik wil dat heel graag, omdat als je gewoon de wereld bekijkt zien je ogen de realiteit, en dan kun je simpelweg structuur aanbrengen in iets. Laten we teruggaan naar bijvoorbeeld het oorspronkelijke natuurlijke paard. Het natuurlijke paard is een paard dat een specifieke balans heeft tussen de schouders, tussen de rug, tussen de het achterwerk en tussen de hals. En als we een paard hebben zoals bijvoorbeeld een Camarque paard uit Frankrijk, of bijvoorbeeld als we kijken naar Welsh Cob ponies, of we kijken bijvoorbeeld naar veel, heel veel pony types, bij wijze van spreken, dan kun je zien dat de hals bijvoorbeeld, relatief kort is, relatief massief, en de kaken en, ik weet niet het juiste engelse woord voor de botten in het gezicht, die zijn ook relatief massief.

En als je dan kijkt naar het "normale" foksysteem, waar je ook kijkt, of het nou dressuurpaarden zijn of springpaarden of baroque paarden zoals de Spaanse of Portuguese rassen of wat dan ook, dan zul je je andere lichaamsverhoudingen vinden. Je vindt andere vormen en andere plaatjes waarnaar gestreefd wordt. Als ik kijk naar bijvoorbeeld Harmon. Het laatste paard dat ik hier had, dit paard heeft, opmerkelijk genoeg door de manier waarop hij gefokt is, heeft hij teugels nodig. Hij heeft teugels nodig. Omdat als ik de vorm van dit paard vergelijk met een normaal paard zoals deze Welsh Cob, of dit Camarque paard, etc., dan zul je zien dat Harmon relatief lang en smal is, hij is een hengst, maar hij heeft een smalle lange nek en de juk- / kaakbeenderen van het hoofd bijvoorbeeld, die zijn ook anders, smaller en kleiner.

En als zo'n paard - je kunt het zien op de video - als het paard uit zichzelf rent dan zul je altijd het gevoel hebben dat hij op de voorhand loopt. In de videoclip Quiejo's First Dance, kun je het heel duidelijk zien, eerst zie je het paard uit zichzelf lopen en daarna ondersteun ik hem. Dus, wat ik in in weze doe met het paard door middel van mijn lichaamstaal, ik bewerk zijn achterhand, op een bepaalde manier overdrijf ik het. Ik stop zo veel belangstelling en zo veel focus in die achterbenen dat het paard op de een of andere manier aangemoedigd wordt om zijn hals richting zijn lichaam te brengen. Maar als je het paard op die manier begint te rijden, ik doe dat met een halster bijvoorbeeld, zeer zeer zelden met een bit van welk type dan ook omdat, zoals je eerder al zei, over iemand anders, bitten absoluut niet effectief zijn. Ze hebben geen enkel nut. Ik zal daar straks op terugkomen.

Maar normaal gesproken als ik signalen wil geven, dan met het halster of wat ik ook gebruik is de cavesson. Dus een leren ding rond de mond, zeg maar, en er is een grote kans dat je dan maar één touw, dus geen twee teugels, dat je maar één touwtje gebruikt richting de neus. Het zit hoger en dan kan ik simpel met m'n vingers spelen om het paard informatie te geven. Maar Mark, als ik zo'n type paard op die manier begin te rijden, dit type moderne spring- en dressuurpaarden, dan blijkt dat ze gefokt zijn, gemaakt zijn, herbouwd zijn zeg maar, op zo'n manier dat ze een vijfde been voor zich nodig hebben.

Maar wat ik leuk vind aan rijden is wat ik gedaan heb met Janosch. Als je me ziet rijden met Janosch op video's of zo, dan kun je een paard zien dat uit zichzelf perfect in balans is. Dat paard heeft niet door zijn bouw een teugel nodig. Maar als ik begin te rijden met Yunque, dan zul je me niet met Yunque zien rijden zónder teugel. Omdat dat niet goed zou zijn voor hem. Hij zou zich verloren voelen. Dit moeten we ons realiseren.

Dus als mensen zeggen "Ik wil graag terug naar een heel natuurlijke manier van rijden" dan zul je als consequentie een paard moeten vinden die zijn genetische wortels heeft van zo'n duizend jaar geleden, zeg maar. Ze zijn er nog steeds, maar we moeten onze ogen openen en we moeten duidelijk zijn: Wow!

Waarom een baroque paard, zoals een Lusitano, zoals een Spaans paard - tenminste de meeste van hen - als dit niet op de een of andere manier een ongelukje (foutje, kk) in het ras is; ze hebben een andere nek. Ze zijn compleet anders gebouwd door honderden jaren fokken, compleet anders dan bijvoorbeeld dat Camarque paard of die Welsh Cob of wat voor type dan ook van die oorspronkelijke paarden.

Dus: het is niet zo: "Ik gebruik geen teugels / Ik gebruik een halster / Ik gebruik dit type hoofdstel." Nee! Alsjeblieft, we moeten een stap terug doen kijk naar je paard en dan afhankelijk van je paard moet een een gereedschapskoffer (tool box) creëren, om met dát type paard om te gaan.

Mark: En hoe kunnen mensen beoordelen, zeg maar, wat voor type of generatie hun paard is? Om te weten wat de correcte gereedschapskoffer is?

KFH: Ja. Allereerst wil ik zeggen Mark, dat als ik hierover praat, dan praat ik letterlijk - in de 20 jaar tijd dat ik in het vak zit - letterlijk voor de eerste keer hier over. Ik praat hier voor de eerste keer over. Waarom? Omdat ik dat recent heb uitgevonden? Nee. Omdat ik over zoveel dingen moet uitleggen dus, waar moet ik starten? En ik wil niet meer en meer onzekerheid hierover teweeg brengen. Maar nu is dit het thema, en ga ik er vaker over praten. Omdat nu duidelijk veel andere dingen in de paardenwereld plaatsvinden en mensen beginnen hierover te discussieren. En dit is één belangrijk onderdeel, hoe mensen dit kunnen doen, hun paard op dit punt beoordelen. Misschien dat na dit telefoongesprek, mensen gewoon hun paard kunnen bekijken en naar plaatjes van andere paarden. Dus ze zouden moeten kijken naar bijvoorbeeld, een mooi pony paard zoals de Camarque paarden. En voor wat voor reden dan ook willen me nu geen andere rassen te binnen schieten, maar iedereen weet nu welke ik bedoel. Dus, kijk gewoon naar hoe zij, uit zichzelf, over het gras rennen. En als je een Spaans paard hebt die je bijvoorbeeld vroeger wel eens gezien hebt onder de Spaanse ruiter, bijvoorbeeld bij het stierenvechten. Dat is een kort paard, hij is sexy (letterlijk: it's a phwoar, kk), het is een magisch paard. En dan ga je die vent 's bezoeken, ik voorspel 't je, en je ziet ditzelfde paard in zijn stal staan en dan zie je wat een lafbek (letterlijk: coward, kk) daar staat. Ik kan die twee plaatjes niet met elkaar rijmen. Dit is dus zo'n type paard dat teugels nodig heeft.

Maar als je zo'n type paard hebt waar ik op die manier op zit zoals op Janosch, bijvoorbeeld, nogmaals, als je me ziet rijden op Janosch of Harbon, wanneer ik piaffe doe of wat dan ook, met Harbon heb ik teugels. Altijd. Waarom? Om het paard te ondersteunen. Voor het welbevinden van het paard. Ik zou een paard als Yunque, zoals Imenle, zoals Harmon, zoals Harbon, als Queijo; al deze paarden Mark, je zou ze niet goed kunnen rijden zonder teugels. Je zult het paard begrijpen. Het paard zou het zeker wel doen zonder teugels, maar hij zou zich niet gelukkig voelen. Omdat dat paard bestemd is door de fokkers en de geschiedenis al sinds honderden jaren, om op een bepaalde manier gereden te worden.

Dus, als je een stierengevecht zou rijden met een Haflinger, dit type van normale paarden, als je daar een stierengevecht mee zou rijden met teugels, dan zou dat paard op een totaal andere manier gereden moeten worden. Hij kan dat wel, maar hij moet dat op een totaal andere manier doen, qua communicatie, etcetera, etcetera. Dus dat is wat we in ogenschouw moeten nemen. Dus, na dit telefoongesprek, ga naar je paard en kijk naar het verschil hoe het paard onder de ruiter is en hoe hij uit zichzelf in balans is. Op die manier kun je het uitvinden.
Maar de meeste warmbloedpaarden, de meeste renpaarden zoals Engelse Volbloeds, de meeste van de baroque paarden, die kun je niet goed zonder teugels rijden. Wat ik met deze paarden doe, om het kort te houden - is dat ik een halster neem of een Cavesson, en ik speel ermee. Dus dat betekent dat ik heel zachtjes ermee vibreer en zo geef ik hun het idee: "Kijk Cashew, kijk Harbon, Kijk Harmon, kijk Yunque, of wie je ook bent. Kijk, ik weet waar je bent. Ik weet wat je graag wilt. Je hebt een ondersteuning nodig."
En op hetzelfde moment wanneer ik probeer om de achterbenen onder het paard te krijgen, wat ik ondersteun en ondersteun en aanmoedig en aanmoedig steeds meer en meer, dan kun je zien met Yunque bijvoorbeeld hoe die paarden veranderen, maar nog steeds moet ik dit paard door die kleine vibraties het gevoel geven van "Ahhhhhhhhh, het voelt alsof hij daar is. Ik zal niet zomaar op mijn hoofd (voorover, kk) vallen." Dus dat is wat ik doe en door deze manier van vibraties kan ik het paard zover brengen dat zelfs bij een doorhangende teugel, en dan gebruik ik dat type hoofdstel Mark, ik weet er niet de Engelse namen voor, dan gebruik wat voor hoofdstel en bit dan ook, niet om aan te trekken, niet om het paard pijn toe te brengen. Alleen maar om het paard het idee te geven, "Kijk paard, ik ben hier. Ik ben altijd bij je. Ik ben bij je achterbenen. Maar ik ben ook bij je mond of neus. Ik ben er." Dat is de reden waarom ik zeg vergeet de teugels niet bij het baroque rijden. Die paarden hebben de teugels nodig omdat het hele systeem van rijden met teugels is ingewerkt (letterlijk: incorporated,kk) in het ras van dat paard. Het enige ding is, dat wanneer je met die paarden start zoals ik startte met Janosch, zoals ik altijd met paarden start, dat je begint om aan te moedigen dat ze hun achterbenen goed gebruiken (d.m.v. grondwerk, kk). Want dan is het niet nodig, en dat is trouwens het échte baroque rijden, om aan de teugels te trekken en om er enige pijn mee te veroorzaken. Je zult geen enkel echt baroque plaatje vinden zonder teugels. Dus iemand die zegt "vergeet de teugels" in het algemeen, is iemand die ik perfect kan begrijpen. Omdat die persoon de realiteit kent en weet dat mensen me teugels in bijna 100% van de gevallen pijn zullen veroorzaken.

Maar dat is verkeerd. Omdat we de mensen moeten vertellen: "Alsjeblieft, breng jezelf naar een niveau waarop je de teugels alleen gebruikt als een geheugensteuntje voor het paard. Als een signaal voor het paard. Om dat samen te brengen met het ondersteunen van de achterbenen en voor dit soort rijden breng je de nek slechts in die positie die bedoeld is voor jou (als paard, kk), om je perfecte balans te vinden."
Dus hoe ik rij? Ik rij in twee verschillende systemen. Ik heb natuurlijk paardrijden. Dat is mijn favoriete manier van rijden, Mark, met Janosch. Dat is de reden dat je me vaker ziet rijden met Janosch en met andere paarden van zijn type, dan met het type andere paarden. Maar voor die andere manier van rijden moet ik accepteren dat er deze paarden zijn, met heel veel talent en vaardigheden, maar ze zijn geboren met teugels in hun mond. Mark, begrijp je wat ik bedoel? Ik leg dit voor de eerste keer in m'n leven uit? [gelach in de zaal]

Mark: [lachend] Nee (sorry voor het lachen, kk), het is heel goed. En het is oo heel duidelijk dat er een enorm groot verschil is tussen teugels waaraan hard getrokken wordt en de met licht hand gevoerde teugel, dat is waar jij het over hebt. Alleen maar signalen geven. Alleen maar heel lichte beweginkjes, correct? Spelen (met de teugels, kk).

KFH: Wat het paard nodig heeft. En ook, Mark, nog een opmerking. Als je mensen ziet die op de baroque manier rijden en bijvoorbeeld Olivier heeft dit een paar keer gedaan om een voorbeeld te stellen, omdat hij wilde demonstreren dat dit paard ook piaffe enzovoort enzovoort doet, zónder teugels. Maar je kunt zien dat het paard instort. Het paard is wijd en lang, het hoofd is verloren. Hij loopt met een onderhals. Het paard is er niet blij mee. Dus als je mensen ziet rijden met baroque paarden zonder teugels, alleen maar om het te laten zien, dat is mogelijk, maar je kunt zien dat het paard niet gelukkig is. Het paard heeft de teugels nodig. En uiteindelijk kun je het zien in Dancing With Horses met Harmon, uh ik bedoel Harbon, zo heet hij. Heel vergelijkbaar met Harmon, die andere jongen die ik hier getraind heb en mee samen ben geweest in de laatste weken hier bij mij thuis. En dan heb ik heel, heel sterke ruiters, met sterk inwekende bitten met lange scharen, en als je die dingen gebruikt met slechts 3 gram dan veroorzaak je al pijn in de spieren van het paard! Maar toch, het paard is blij met dit type teugel. Ja. (opmerking kk: dus moet je zulke bitten/teugels met nog minder dan 3 gram kracht gebruiken, zegt KFH mijns inziens).

Mark: Ik bedoel, wij..., er is nu zo veel gepraat hier. En ik wil iedereen bedanken die geschreven heeft met vragen en opmerkingen. Ik zal nu een aantal mensen noemen, omdat we helaas echt niet de tijd hebben om alle vragen aan de orde te laten komen, maar ik wil graag noemen dat juliie hebben meegedaan en jullie bedanken daarvoor. Er is Anne uit Chesapeake Beach, [knip, kk, van de waslijst met namen]
Dit zijn alle vragenstellers en de mate van support en ik wil je zeggen Klaus, dat er nu meer dan 150 mensen naar dit live telesminar luisteren.

[einde vertaling, kk]

(er volgt nog een afsluiting van het teleseminar waarbij iedereen bedankt wordt. Dan wordt KFH nog gevraagd wat zijn plannen zijn voor het komende jaar, 2010. Meer info hierover vind je desgewenst op de site van KFH: http://www.hempfling.com/
Tenslotte vertelt KFH nog iets over zijn nieuwste boek, "The Horse Seeks Me", kk)

Voetnoten:

Meer informatie over de campagne tegen Rollkür kan worden gevonden op:
http://www.dressagedisgrace.com/

De 'Blue Tongue' Facebook pagina is op:
http://www.facebook.com/group.php?gid=181093975134&ref=nf

De 2 anti-Rollkur petities kunnen worden gevonden op:
http://www.thepetitionsite.com/1/ban-rollkur (deze petitie is inmiddels afgesloten, kk)
http://www.ipetitions.com/petition/antiHF/

Dit teleseminar met telefonisch interview werd mogelijk gemaakt door Mark Mottershead, zie:
http://www.horseconscious.com/

Transcript van de audio opname naar geschreven tekst (Engelstalig):
Rachel Swan

Vertaling van de Engelse tekst naar de Nederlandse tekst:
Karen Koomans, zie
http://www.happypaard.nl/

Op deze tekst berust copyright, © Mark Mottershead en Klaus Hempfling

Toestemming voor de vertaling van Engels naar Nederlands en het plaatsen van deze tekst op http://www.paardnatuurlijk.nl en http://www.happypaard.nl werd via Karen Koomans verleend door Mark Mottershead, op 19 maart 2010.

www.paardnatuurlijk.nl

Teller