Hier ga ik weer met een verhaaltje.
Aangezien ik met Frodo niet toegelaten werd om deel te nemen aan een dressuurwedstrijd (je mag dus écht niet
bitloos starten) kwam er plots een hele dag vrij. En ja, aangezien ik Frodo niet kon oefenen om netjes tussen (toch vaak) opgejaagde soortgenoten te lopen, moesten we iets anders verzinnen.
De weersvoorspellingen waren goed en mijn man wilde al heel lang eens naar de sahara in Lommel. we zijn daar ooit eens gaan rijden (huurpaarden), en 't was daar heel mooi, zeker met die hele grote grindafgraving.
Bossen, duinen, water en mooi weer... klonk goed...
Op voorhand wel onderling enkele afspraken gemaakt:
-
lieve echtgenoot, we gaan op die vlakte niet galopperen, gewoon rustig op het gemak...
- en ook al omdat we ons Pavke meenamen en niet Nexor. En Pavke doet met momenten ook al wel eens onnozel op een omgekeerde zandkorrel of boomstronk
- niet te lang, want Frodo gaat weer heel wat nieuwe impulsen krijgen
- ik wil op Frodo, want ondanks zijn 6 jaar en onervarenheid, voel ik me echt op mijn gemak met hem, en als Pav al eens kuren heeft, dan durf ik wel eens gespannen te worden, en 3 van de 4 levende wezens die die stress hebben is géén goede combinatie.
Zo gezegd zo gedaan...
Parkeren wilden we ergens aan de Soeverein (een groot sportcomplex of zoiets). Op weg naar ginder reden we achter een paardenvrachtwagen: koets inbegrepen. Ik zei nog lachend tegen mijn man: "goh, dat heeft F ook nog nooit gezien, misschien komen we die straks nog wel eens tegen. Kunnen we ook ineens koetsengewenning doen..."
Even verder: verkeersbrigadiers die vriendelijk vroegen: "Is 't ook voor de koetsentocht?"
Ik denk dat ik een paar tinten verbleekte want één koets of een hele bos vol is wel een verschil hé?
Manlief grijnsde eens naar mij en probeerde me gerust te stellen: misschien zien we er wel helemaal geen... Helderziende zal hij nooit worden, hoor.
Nu ja, rustig gepicknickt, opgezadeld en weg waren we. De eerste 200m trippelde Frodo er ijverig op los (baas, hier ben ik nog nooit geweest hoor en en die hobbels tussen het fietspad en de weg vind ik best spannend...).
Net toen hij begon te ontspannen hoorden we gekletter en gerinkel.
Oh Help: daar is al de eerste koets.
Maar nee hoor
Het waren er ineens 5 (VIJF)
. Een dubbelspan friezen, een dubbelspan haflingers en voor de rest heb ik niet kunnen observeren.
Frodo stokstijf, Pav met haar hoofd in de lucht (heeft er ook nog nooit meer dan 1 tegelijk gezien en dat was al van vorig jaar geleden).
Gelukkig was er wel wat ruimte. Na enkele seconde stapte Pavke gedecideerd verder, maar met veel vertoon (en mooi dat ze dan is!).
Frodo was blijkbaar vergeten dat hij al een jaar ruin was, zo groot stelde hij zich op. We hebben dus voor het eerst gepiaffeerd en ik denk dat dat een 10/10 zou geweest zijn op de olympische spelen. Ik kan niet zeggen dat ik 100% op mijn gemak was, maar ik bleef echt wel kalm.
Nadat het 3de span gepasseerd was, begon hij terug min of meer normaal te stappen.
Toen ze voorbij waren hebben we Frodo uitgebreid geprezen, en Pav ook. En mijn man mij
In het bos heeft het toch nog zo'n 5 minuten geduurd voor Frodo echt terug op zijn gemak was. Daarna een rustig drafje.
Dan kwamen we aan "de lossing", een taverne langs het kanaal. Dat stond wél op het programma: kanaaltraining. Frodo had absoluut GEEN interesse in het kanaal, maar des te meer in de koets die daar geparkeerd stond. Deze was duidelijk minder akelig, ah ja, want deze koets stond stil. Volgens mij wilde Frodo oogcontact maken met die paarden, kwestie van vriendelijk te zijn tegen je soortgenoten hé, maar dat ging niet, want er zaten oogkleppen voor.
Weer verder: een mountainbikepadje genomen: bergop-bergaf-links-rechts. Frodo stapte alsof hij er geboren was. Wat een verschil met onze allereerste ritten toen 'm blijkbaar niet snapte dat de wereld niet vlak is en hij bang was om een lichte afdaling te doen. En 't kanaal aan de rechterkant: nu ja dat was er gewoon.
Weer een beetje verder: op het jaagpad en daar kwamen moto's af met veel lawaai (tot daar de rustige zondagmiddag). Nu: ze waren wel zeer voorkomend: op het ogenblik dat ze ons zagen zetten ze zich aan de kant. Ik heb hen mijn mooiste glimlach gegeven
Goed gedrag moet nu eenmaal beloond worden.
In het bos nog verschillende koetsen tegengekomen en het gekke was dat zolang Frodo ze zag, het wel min of meer in orde was, maar van het moment dat ze "verdwenen" waren werd hij opgejaagd en had ik met momenten mijn handen vol.
Gelukkig wilde Pav zich deze dag niet laten kennen en bleef ze onder alles stoïcijns kalm.
Uiteindelijk arriveerden we aan het grote water van de sahara. Daar was het veel drukker dan verwacht: strandtoeristen met parasols en alles er op en aan. Ook heel veel honden die vrolijk in het water zaten rond te spatten, en Frodo is niet echt bang van honden, maar hij vertrouwt ze nog niet al te erg. En nu waren ze overal.
Verder nog een stel Nederlanders die een vuurtje stookten: die hadden blijkbaar nog niks gehoord van de heidebranden van de dag ervoor
Het waaide ook erg en op een gegeven ogenblik stonden we midden in de rook
. Frodo vond 't maar niks.
De bedoeling vooraf was dat we met 2 voorvoeten in het water zouden eindigen, maar er kwamen zoveel indrukken op Frodo af, dat we dat niet gedaan hebben. Gewoon eventjes langs het water af. Hij was veel te veel gefixeerd op al die andere dingen om dit te oefenen.
Een beetje verder stonden banken met een afdakje en daar hebben we een tijdje gepauzeerd. Geloof me: Frodo heeft elke beweging langs het water gezien. En briesen dat hij kan!
Mijn man zei ook dat het voor F meer dan genoeg was en dus maar terug richting auto. We kwamen uit op de parkeerplaats van die koetsen, maar Frodo bleef behoorlijk kalm, maar toen kwamen er uit een andere richting een hele hoop mensen die allemaal minstens 1 hond bij hadden (allemaal van hetzelfde soort). Daar stonden we: voor ons honden, achter ons honden, nog eens een koets... we wisten het niet goed meer. En dat moest allemaal richting onze auto. We kwamen wel terug op de weg en er was gelukkig wat ruimte.
Mijn man stelde voor om ze voorbij te gaan en afgezadeld te zijn tegen dat die daar arriveerden. Zo gezegd zo gedaan.
En alweer een 10/10 voor Frodo: ditmaal voor verzamelde draf. Hij bleef echt braaf en was perfect te sturen, maar hij zweefde toch wel heel erg tussen 2 drafpassen. Ik hoorde her en der opmerkingen in de trant van "goh, das toch schoon eh, zo'n paard"...
Inderdaad, geen speld tussen te krijgen, Frodo is een heel mooi exemplaar van zijn soort.
Het afzadelen ging nog, de trailer op ook, maar toen was die hele troep bij ons en Frodo had 't niet meer. Kletsnat, zich willen omdraaien, Pav in haar nek bijten omdat hij door haar niet achteruit kon kijken. Hij wilde met zijn hoofd onder de stang door en maakte erg veel kabaal. Dan maar heel kort gezet en vooraan vastgezet. We denken dat het minder erg was geweest als ze van de voorkant waren gekomen, maar nu had ik de indruk dat Frodo dacht dat ze hem van achter zouden aanvallen.
Ik zei tegen mijn man van direct te vertrekken dat we van die meute weg waren en inderdaad, op het ogenblik dat we een andere straat indraaiden en ze uit het zicht waren was het gedaan. Gestopt, een aaitje over zijn neus en verder naar huis.
Wij dachten dat F doodmoe zou zijn, want het was toch wel een overdosis nieuwe dingen die we niet ingecalculculeerd hadden en een voor hem flinke rit.
Ja wadde... thuis hebben we de paarden even afgespoten met de tuinslang, Frodo had opgedroogd schuim op zich van in de trailer. Hij ging heerlijk in het zwarte zand rollen,
En dan....
20 minuten show gaan verkopen bij het shetlandhengstje dat in de wei er naast stond.
We stonden erbij en keken ernaar. Moe?
Tiens, hij heeft de laatste maanden toch echt veel conditie gekregen, blijkbaar vanzelf...
We zijn supertrots op ons paardje!!! Onze volgende uitdaging?
De zoektocht te paard op de poedertoren volgende zondag. Ben eens benieuwd (en ook weer een tikkeltje nerveus).
Trotse groeten, Lena
(grandioos
bitloos 
)
Verhalen
