De laatste tijd passeert hier het ene na het andere topic over hengsten, ruinen en hun gedrag, psychologische behoeften en frustraties.
Persoonlijk zegt dit mij weinig. Ik heb niks met mannelijke dieren. We hebben alleen maar merries en zelfs al onze andere huisdieren (honden, katten, geiten, kippetjes etc) zijn allemaal van het vrouwelijke geslacht. En in de toekomst zal daar als het van mij afhangt ook geen verandering inkomen. (Mijn broer is de enige uitzondering, tussen ook nog eens 5 zussen
)
Maar hoe denken jullie nu over de noden van merries? Er is zo af en toe wel eens iets gezegd over hun sexuele lusten, maar hoe denken jullie over het moederschap?
Is een merrie die de kans niet krijgt ook een moeder te zijn, wel gelukkig; psychologisch in evenwicht en compleet als vrouwelijk dier?
Zijn kinderloze merries niet even 'zielig' als ruinen?
Voor mijzelf heb ik al beslist, dat mijn Tempête waarschijnlijk nooit een veulen zal krijgen. Alhoewel ik in het verleden wel heb overwogen haar te laten dekken, in de hoop dat het moederschap haar karakter en gemoedsrust ten goede zou komen. Maar de erfelijke belasting zou voor het veulen te veel risico's inhouden. Maar doe ik met deze beslissing haar onrecht aan?
Zelf voel ik mij er toch wel een beetje slecht bij, dat ik haar dit ontzeg.
Voor onze andere merries speelt dit niet zo. Charly heeft als jonge (melk)merrie al 2 veulens gehad (haar eerste op 2,5 jaar
) en zal waarschijnlijk in de toekomst ook voor de opvolging gaan zorgen.
En Lolita mag wat mij betreft zelf voor haar eigen shet-vriendje zorgen.
(En dan maar hopen dat het geen hengsten worden natuurlijk, want dan zou ik in snel-tempo nog al die oude topics over hengsten moeten gaan doorspitten :) )
Groetjes
Ans
------------
