muriel schreef op zaterdag 8 december 2012, 16:50:
> Ik heb ooit een van onze paarden laten inslapen terwijl ze het niet had
> opgegeven.
> Was dat opportuun, moeilijk, moet je een dier waarvan de darmen ieder

> Ik vind een groot verschil tussen een slepende chronische ziekte waarbij
> het paard nog de spirit heeft of een paard dat een verkeersongeluk krijgt
> en ondanks beter weten in blijft vechten al zijn ze benen gebroken. Nee
> Altijd, is voor mij te zwart/wit.
Tegenwoordig kunnen gebroken benen bij paarden gerepareerd worden, dacht ik. Echter wellicht soms wel en soms ook niet... Komt de vraag of je daarin wilt investeren of niet.
Pak toch Van Dale er maar eens bij want ik bedoel het niet zwart/wit.
Met opportuun pragmatisch bedoel ik de dynamische balans tussen emotie en gevoelens en wat als praktisch ervaren wordt en dat ligt uiteraard heel persoonlijk en is een hele mond vol.
Maar het is gewoon wel zo dat de bal ligt bij degeen die opdracht tot de moord geeft. Ik noem de dingen gewoon bij naam, zonder oordeel. Uiteindelijk gaat het nergens over aangezien anders de slachthuizen wel konden sluiten.