Myriam schreef op zaterdag 13 april 2013, 18:29:


Nee, dat zit juist helemaal niet goed.

Citaat uit Bouwman (1988): ISBN 90 6255 358 3
"Bevatten cyaanhoudende glucosiden. Meest giftig zijn de bladeren, in het bijzonder als deze verwelkt zijn. Verschijnselen: onrustig, krampen, moeilijk ademhalen. De dood treedt meestal binnen het uur na het eten van prunusplantendelen in."

Verder worden met name lauroceratus, serotina en padus genoemd. Waar Koen ook al nare ervaring mee had. Een bekende van mij is ooit een geliefd shetje verloren aan die verwelkte bladeren dus ik weet ook dat het in praktijk echt kan gebeuren.
Als jouwes gewend zijn de plaatselijke prunus te slopen en nog steeds leven kunnen er 2 dingen aan de hand zijn. Of wat jij denkt dat prunus is, is het niet. Of het betreft een toevallig niet of minder giftige cultivar.
Ik heb ook eens een stel Friezen gekend die vrolijk hun ligusterheg ieder jaar weer opvraten... blijkbaar ook toevallige mazzel met een niet giftige liguster. Hun baas gaf er niets om en vond het heel normaal.
Regel: van wat uit een tuincentrum komt kun je nooit op aan!

Koen Theys schreef op zaterdag 13 april 2013, 8:33:


Niet alleen chemische oorlogsvoering ... Hitler heeft veel 'succes' gehad met zijn Zyklon B oftewel blauwzuur bij het vergassen van zijn slachtoffers!

Bedankt voor de reacties. Ze kunnen er niet meer bij. Ze hebben toch redelijk wat naar binnen gekregen. Is bloedonderzoek nu dan zinvol??

De boom staat in de paddock. De bladeren verzamelen lukt niet, de vruchten wel. De bladeren worden dan ook al jaren (althans door mijn 1ste paard) gegeten...

e m kraak schreef op zaterdag 13 april 2013, 19:31:
Dat het HIER om een kerseboom gaat, is duidelijk...
Jij weet toevallig hoe ik dáár achter kom (websites met afbeeldingen o.i.d)?

Ik zou geen risico nemen en de boom weghalen uit de paddock.
Ik heb ook mijn mooie pruimenboom verwijderd, omdat die giftig is voor mijn pony's, ik vond het heel jammer, maar ik ga het risico niet nemen.

e m kraak schreef op zaterdag 13 april 2013, 19:31:


De afgevallen kersen eten ze óók nog...
Mmm , vannacht is er niks met kers.............. dan maar effe gewoon slapen...........

Een aantal weken geleden kon Kim ineens nauwelijks nog lopen, zomaar van de ene dag op de andere. Ze had de volgende symptomen: linksvoor pijnlijke pees, linksachter hele been pijnlijk maar vooral aan de kogel, alle kroonranden warm, hele lichaam erg stijf vooral lendenen, niet mogelijk te draaien, nauwelijks in staat te gaan liggen, lag ze een keer wilde ze niet meer omhoog. Hoeven zelf waren niet warm, niet gevoelig, geen tekenen van pijn. Geen zwellingen te vinden of warme plekken, ook niet de lendenen.

Dierenarts diezelfde dag nog geroepen. Oordeel: hoefbevangen, linksachter al kanteling van het hoefbeen, welke waarschijnlijk diezelfde dag al door zou breken. Op mijn vraag waarop hij dat baseerde: hoeven extreem hol wat niet normaal is voor Shetlanders, kroonranden warm, reageert op alle hoeven op de viseertang, staat op het weiland en vandaag al meerdere paarden bevangen. Pijnstillers voorgeschreven, is het over 10 dagen niet over dan beslaan met zooltjes en naar de kliniek. Mijn anders zo moderne en rustige dierenarts was vreselijk geirriteerd dat ik vragen stelde en dat ik tegensputterde dat ze op het weiland stond. Ze stond net 10 minuten op een kaal mosveldje omdat het voor de stal blubberig was en ik haar op een droog stukje wilde hebben voor het onderzoek. Verder hadden mijn dames al tijden niet meer op het weiland gestaan omdat er nauwelijks gras staat. Pas als het goed bijgegroeid is, komen ze enkele uren per dag op het weiland. Ik vroeg hem zich niet alleen op de hoeven te concentreren, ik vroeg of ze misschien een smak gemaakt had. Dat werd niet op prijs gesteld, het was de tijd voor hoefbevangenheid, het was de hele dag al raak, ze stopten maar vanalles in die beestjes, lieten ze nu al gras eten. Kim was daarom dus ook bevangen. Fraai. Ik moest maar een graasmasker kopen voor die veel te dikke Shetlander. Kim is toevallig mooi slank en daar heb ik hem ook op gewezen. Hij verdween mopperend, roepen dat ik hem moest bellen als het hoefbeen doorbrak.

Kim kreeg 10 dagen pijnstillers en liep elke dag steeds beter. Geen zooldoorbraak te zien, wel een hoefzweertje wat linksachter na enkele dagen doorbrak aan de kroonrand. Na 10 dagen waren de pijnstillers op, Kim liep heel acceptabel en we dachten dat het leed geleden was omdat het hoefzweertje doorgebroken was.

Tot onze schrik kon Kim echter zonder pijnstillers niet meer opstaan, at niet, dronk niet, had duidelijk veel pijn. Ze lag plat in de stal.

Gelijk dierenarts geroepen, deze keer een ander. Kim ging zeer moeizaam staan toen de dierenarts kwam en werd uitgebreid onderzocht, op mijn verzoek ook de rest van haar lichaam. De dierenarts vond haar niet bevangen, geen gevoelige hoeven, geen koorts. Voelde bij het aftasten wel een verdikking op de lendenen en gaf aan dat Kim wel eens een smak gemaakt zou kunnen hebben. De warme kroonranden waren een reactie op het moeilijke lopen. Ze moest beslist blijven bewegen en kreeg voor 7 dagen een veel lichtere pijnstiller. Verder advies een therapeut in te schakelen. Op haar lendenen werd de zwelling steeds duidelijker voelbaar en warm. Na behandeling van een therapeut van lendenen, si-gewricht en schoft, liep Kim de volgende dag veel beter en was veel minder stijf.

We zijn inmiddels een aantal dagen verder. Kim krijgt geen pijnstillers meer, de achterhand is praktisch weer in orde, de schoft nog niet helemaal. Ze draaft alweer kleine stukjes. Ik doe strekoefeningen met Kim, masseer haar en maak meerdere korte wandelingetjes per dag met haar. Volgens de therapeut komt het weer helemaal goed met haar.

Had ik braaf mijn dierenarts gevolgd, dan was Kim nu in de kliniek geweest onder behandeling wegens hoefbevangenheid en voorzien van hoefijzers met zooltjes.Blijf kritisch, ookal ken je je dierenarts al jarenlang en heb je veel vertrouwen in hem.

Neem niet alles klakkeloos aan - geen dierenarts is heilig.
Schakel een ander in als je twijfelt.

Monique

Zou die vervangster nog enige terugkoppeling hebben gehad over Kim met de standaard arts... vraag ik me af.
DA is wat dat betreft wel een makkelijk beroep. De meestal naïeve klant moet toch wel betalen. En als de klant niet naïef is negeer je ze gewoon geïrriteerd.
Als de schilder langs komt om je huis weer wit te maken en hij laat 1 kant ongeverfd, "omdat de meeste mensen die kant niet geverfd willen hebben" of om welke prutserreden dan ook, dan zou iedereen zich 3x bedenken om de rekening te betalen tot alles gefixt is.
Zo'n DA raffelt het hier ff snel af omdat het nu het seizoen is dat hoefbevangenheid begint "omdat de meeste mensen hun paarden te veel op het fructaangras laten".
Belachelijk gewoon, die vent luister niet, gelooft zelfs niet dat het dier niet op gras stond, kijkt niet verder dan z'n bevooroordeelde blik lang is maar de rekening krijg je wel (en daarna die van de 2e arts die z'n zooi weer recht moet zetten ook). Hier heb je wat pijnstiller, mik dat er maar in en daarna zien we wel weer verder grrr.
Ondertussen gaat er een hoop tijd voorbij waarin al een hoop had gefixt had kunnen worden. Eigenlijk zou je een vergoeding moeten krijgen van zo'n arts.

Martina schreef op maandag 15 april 2013, 6:52:


Normaal is het in de dierenarts groepspraktijk zo, dat een vervanger altijd met de standaard arts praat.


Of je biedt ze een lagere rekening aan om de diagnose alsnog door te drukken en niet af te gaan als een gieter. Het paard van kennissen is zwaar hoefbevangen uit een kliniek gekomen en moest alsnog ingeslapen worden. De kliniek had geen idee wat er met het paard aan de hand was en zette op de rekening van duizenden Euro's als diagnose hoefbevangenheid met als gevolg in laten slapen. De eigenaren waren het er niet mee eens en dreigden stappen te ondernemen. Toen bood de kliniek een lagere rekening aan als ze die diagnose wilden accepteren (ging puur om hun 'goede' naam). Dat hebben de eigenaren uiteindelijk gedaan, wegens geldnood.


Hihi..... de drie vorige klanten wilden het schuurtje rood hebben, U dus ook!


Ben niet van hem gewend dat hij klanten afraffeld en niet luistert.

Maar het belangrijkste is dat Kim weer op de been is.

Er zijn nog meer dierenartsen.

Toen ik Cadiz kocht vertrouwde de keurende dierenarts het slordige gangwerk niet en wilde hem een paar dagen later ook zonder Spaanse ijzers zien op een kleine volte op het harde. Bij mij op straat, veel losse steentjes. Uiteraard liep hij toen als een kruk (een paard kán geeneens correct lopen op een volte op het harde maar dat daargelaten), er werd een extra deskundige da bijgehaald en beiden kwamen tot de conclusie: lichte zwelling aan de binnenkant spronggewrichten, dus spat aan twee achterbenen, wij geven een negatief koopadvies mevrouw.
En ook een keuringsfaktuur.
Spat is op de Xray aan te tonen en omdat ik de keurende dierenartsen niet geloofde, liet ik bij een kliniek foto's van de achterbenen maken: allemaal eentjes. Ik confronteerde de keurende da hiermee, waarop die fideel zei "laat de rekening dan maar zitten."

Ik snap dat da's horendol worden van paardenmevrouwtjes die veel op internet zitten, maar vooringenomenheid is verdorie ook een grote valkuil.
Goed dat je zo kritisch bent Monique.

Christel Provaas schreef op maandag 15 april 2013, 9:37:

Ja, en er is niemand die hun werk controleert of elk jaar ff een functioneringsgesprekje met ze aan gaat aan de hand van de afgehandelde gevallen. Als het niet goed gaat met een dier of als het dier het helemaal begeeft kun je er altijd nog een leuk verhaaltje van maken...

Monique Meijer schreef op maandag 15 april 2013, 8:03:

Zo werden we na 3 weken met Flame ook uit de kliniek gebonjourd. Hier heb je een potje metacam, kijk maar offie het nog doet na een tijdje. Ze wisten niet wat er loos was. Ik kreeg eerst de keuze tussen inslapen of een laatste kans operatie, het zouden verklevingen zijn van de darm, maar die werden uiteindelijk toch niet gevonden. En dan sta je daar bij de operatiekamer en geef je je paard af met het idee 'm nooit meer levend te zien.
Vette rekening krijg je wel mee, die vinden ze wel.
Volgens mij is pijnstiller voorschrijven zo'n beetje wat er gebeurt als ze het eigenlijk niet weten.
Neeee mevrouw, U wilde toch het schuurtje rood hebben! Ik geloof niet dat u een witte wilde op het gras.
Fjoe Ze zal meneer van Dijk wel missen dan hihihihi.

Ik heb een vraag over zomereczeem!
In 2011 is mijn merrie bevallen van een veulen. Mijn ouders hadden me beloofd dat dit mijn pony zou worden, ik had grootse plannen. Ik heb hem vanalles geleerd. Toen hij 1jaar was legde ik een zadeltje op zijn rug, ik deed hem beenbeschermers aan en hij vond deze aandacht super leuk! De band die we hebben opgebouwd was ongeloofelijk. Vorige zomer kreeg hij last van de vliegen en ik zag schuurplekken op zijn manen en staart, zomereczeem dus! Ik heb alles geprobeerd: zalfjes, sprays, dekens, maar niets helpt. Ik zit ondertussen aan mijn tweede deken, ik had al een Boet en nu een Rambo. Allebei stuk... Ik ben ten einde raad en weet niet wat ik moet doen.. Ik wil hem graag houden maar heb het gevoel dat ik hem niet meer kan bieden. In de winter is er geen probleem maar in de zomer verandert zijn gedrag ook erg. Ik ben ten einde raad.. Iemand hulp?

Wat vervelend voor je pony (en voor jou) zeg!
Probeer je even in te lezen op deze site, daar is veel informatie te vinden.
Begin in ieder geval met de melasse weg te laten uit zijn dieet.
Dus alleen hooi, water en een liksteen geven. Geen extra's.
Verder komen er vast nog tips van anderen.
Groetjes Marsha

Hallo,

Mijn ervaring met zware zomereczeem:
- alle suikers weg uit de voeding, dus: geen granen, geen 'korrels' waar de melasse ze aan mekaar plakt, geen appels, geen wortels, geen suikerbiet.
- zorg dat je paard zich nergens aan steen/beton kan schuren. Een schuurpaal met borstels is wel aan te raden want als het jeukt, moet je kunnen krabben... maar liefst zonder je haar/huid stuk te krabben!
- indien je kan, je paard regelmatig eens douchen met lauwwarm water, zorg wel dat ie daarna rustig kan drogen zonder ziek te worden van de kou...
- je kan eventueel homeopatisch ondersteunen: allergitum en cullico, maar dit is een proces van lange adem waarbij je gedurende zeker 3 jaar elke dag in het seizoen twee keer moet geven...
- gras en hooi liefst zo bio mogelijk! Toen mijn paarden op een weide stond waar de mest geïnjecteerd werd, had mijn paard veel meer last dan anders.
- zorg dat je paard geen overgewicht heeft, slank heeft die veel minder last.

Maar het kan dus wel veranderen door dit alles: mijn Wodan heeft 10 jaar zware eczeem gehad en nu de laatste 2-3 jaar bijna niets meer (hout vasthouden!) dankzij deze ganse reeks van zaken waar ik op let.

Alle andere zaken hielpen geen zier...

AMA schreef op dinsdag 16 april 2013, 0:46:


ik zou er nog aan toe willen voegen, geef hooi/voordroog van onbemest land!
Dit scheelt heel erg veel, en dus ook je paard op onbemest land laten grazen.
Geen kunstmest of geïnjecteerd