Ondanks dat jullie vonden dat ik mijn "calamiteit" met mijn paard Shiny vorige week zaterdag goed behandeld had, moet ik toch zeggen dat het me voorlopig nog niet gelukt is om op een beheerste manier het schofttuig weer op zijn rug te leggen. Hij wilde er nog net aan ruiken, maar zodra ik meer in de buurt van zijn hals kwam was het over.Rondjes lopen aan het leidtouw rond me, kortom niet van plan om zijn vertrouwen te geven. Nog even bezig geweest om het tuig over het leidtouw richting hoofd te schuiven en net voordat hij ging protesteren weer terug te halen, daarna het ding aan de kant gegooid en andere dingen gedaan. (die overigens wel steeds beter en gemakkelijker gaan) Dus de herinnering aan dat springende ding op zijn rug is nog lang niet vervaagd en hij vond mooi dat ik de pot op kon. Ik ga toch maar elke keer even proberen of het stapje voor stapje beter zal gaan. Ik hoop dat het een kwestie van geduld zal zijn. Zegt dat ook iets over het karakter van Shiny?
Oh ja, Ik heb absoluut niet naar het tuig gekeken alsof het een eng ding was, maar alle kanten behalve richting het tuig opgekeken en omdat ik even gauw niets beters wist te verzinnen het Wilhelmus lopen hummelen. Zegt ook wel iets over mijn karakter natuurlijk

Zaterdag ga ik in Belgie naar een clinic over clickertraining. Ik heb er wel veel over gelezen, maar het nog nooit in de praktijk gezien. Benieuwd hoeveel ik er van kan leren.
Groeten
Piet

Piet schreef op donderdag, 15 juli 2004, 20:39:


Hoi Piet,

Het komt vast wel weer dat tuig, misschien gewoon ergens eens nonchelant laten slingeren als ie vrij loopt?? Ooit durfde Brella niet langs een haspel met een tuinslang die op haar gras stond in de wei, Falka heeft haar een keer opgehaald, en toen moest ze het zelf uitzoeken. Brella springen en uitdagen Maar die haspel kwam maar niet van zijn plek.
Was een van de eerste kennismakingen met de grote boze wereld, en het heeft even geduurd voor ze door had dat die haspel niet wilde spelen met haar. Het komt wel weer hoor met Shiny, ik zou het even laten rusten denk ik, en hem zelf in vrijheid kennis laten maken met dat ding zonder dat ie het op zijn rug krijgt. Je hebt tijd zat!!

Groeten Esther