Merel Stoffers schreef op woensdag 6 december 2017, 22:11:


Vitaminen lopen vrij snel terug, na 3-4 maanden verwaarloosbaar, en het hooi ligt sowieso al 6 weken vóór voeren (hier tenminste wel). Een vitaminen "tekort" in hooi, vooral iets later gedurende de winter hoef ik dus niet te vermoeden, maar kan ik gerust aannemen.
Edoch, is dat een echt probleem?
Immers, alleen vit. e kan aldus problematisch worden. De term vitaminen is een raar mensgericht iets, bedacht speciaal voor stoffen die mensen niet zelf kunnen aanmaken. Maar andere diersoorten, waaronder paarden, dus wel. Vitaminen zouden dus alleen als term m.b.t. menselijke voeding gebruikt moeten worden, de rest is uiterst verwarrende flauwekul - geloof me niet, maar zoek het na of ik gelijk heb.
Er zijn wel andere mechanismen waarin vitaminen, ook bij paarden, een rol spelen. Ik heb ooit eens een pony gehad met vit b blok vanwege heermoes vreten - dat was niet prettig, heb het euvel ook nog zelf weer moeten uitvinden want DA wist zoals gewoonlijk van niks.

e m kraak schreef op zondag 26 november 2017, 1:57:


Kan ik zo'n kaart ook ergens online vinden?
Hier doet zich het bizarre fenomeen voor dat mijn 25-jarige hb-gevoelige Buck, die Op de noordhollandse klei na enkele uren weiland per dag al gevoelig en stijf ging lopen, verbrede witte rode lijn, warme hoeven, op Zuid-Limburgse bodem onbeperkt 24/7 in de wei kan zonder enig nadelig effect. De bekapmeneer kan niets afwijkends vinden en hij is soepel en energiek.
Het verschil MOET in de bodem en grassoort zitten, want dat is de enige variabele. Het huidige perceel is altijd grasland geweest, en de bodemsoort is löss. Ik ben benieuwd naar een bodemkaart.

Christel Provaas schreef op vrijdag 15 december 2017, 0:23:


Goh wat apart (en handig) Christel!

Merel Stoffers schreef op vrijdag 15 december 2017, 0:30:


Zeker! en beter zo dan andersom...

Christel Provaas schreef op vrijdag 15 december 2017, 0:23:


Geen idee. Bodemkarteringen zijn er in allerlei soorten en resoluties. De topografische dienst zal dat allemaal wel hebben.
Maar op zichzelf staand, zonder vegetatiekartering op dezelfde resolutie, heb je er niets aan. Wat wil je ermee?


Je zou nmm in eerste instantie, meer dan naar bodemkartering, benieuwd moeten zijn naar planten goed determineren, vervolgens op grond van gestandaardiseerde (bijv. lijntransect) methode inventariseren wat er staat, hoe de groei daarvan is en dat vergelijken met de kennis over plantengemeenschappen.
Als dat te hoogdrempelig voor paardenhouders is, heb ik bedacht, zou je ook gewoon het aantal plantensoorten in je wei kunnen tellen - hoe meer soorten hoe beter de wei (en natuurlijk zijn er ook soorten die je niet in je wei hebben wil, maar dat is weer een ander verhaal). Je schrijft dat je huidige perceel altijd grasland is geweest en dat is dus hoopvol; komend voorjaar zou ik echt eens inventariseren wat er allemaal groeit

Die bodem(kaart) is maar 1 voorwaarde scheppend dingetje, er is veel meer dat de uiteindelijke uitwerking van een vegetatie bepaalt zoals bemesting, (grond)verstoring, betreding, bodemleven, vervuiling in neerslag, etc..
Toch gebruikten wij 40 jaar geleden al o.a. bodemkartering om groeiplaatsen van zogenaamd zeldzame planten op te sporen. De kans die van nature te vinden is enorm veel groter op plaatsen waar de juiste gradiënten in overgangszônes voorkomen. Wat het allemaal weer veel onvoorspelbaarder maakt is dat er zoveel met grond versleept is in NL.