Ik heb hier nu zo veel over dit onderwerp gelezen dat ik ook maar even reageer:

Een van de belangrijkste voorwaarden voor het natuurlijk bekappen is een goede theoretische basis. Alhoewel je deze ook zelf kunt opbouwen is een interactieve cursus een prima manier om deze kennis op te doen. Je kunt namelijk vragen stellen die voor jouw specifieke geval van toepassing zijn.
Met name belangrijk hierin zijn zoals Piet al zei zijn de do's en don'ts. Deze dien je ten allen tijde in acht te nemen.

Met de benodigde onderbouwing denk ik dat het op zich zeker wel mogelijk is om op basis van regelmatige instructie van de bekapper zelf eenvoudig onderhoud te verrichten. De echte handigheid krijg je uiteraard pas door het gewoonweg regelmatig te doen. Hierbij dient wel aangetekend te worden dat het per persoon erg kan verschillen, sommige mensen hebben er gewoon gevoel voor en anderen niet. Hoe minder gevoel, hoe meer instructie nodig.

Uiteindelijk is het bekappen van een standaard hoef niet zo heel ingewikkeld, zolang je maar weet wat je wel en niet moet doen.

Marjan schreef op woensdag 12 oktober 2005, 15:42:


Marjan,

Ik sluit me aan bij Klaas uiteraard, wil je wel alleen waarschuwen met het paard in de bak zetten.
Ik heb een aantal keer paarden gezien die door op het zand te lopen erg snel de hoeven sleten, waardoor de gevoeligheid alleen maar toenam.
De scherpte van zand in een bak moet je zeker niet onderschatten, temeer daar het over de gehele onderkant van de hoef schuurt!!

Succes,

Simon

rini schreef op woensdag 19 oktober 2005, 10:57:


Rini,

Hij gaat inderdaad goed vooruit. Hoeven zagen er prima uit. Kortom je bent prima bezig!!

Isapaardje schreef op vrijdag 28 oktober 2005, 14:10:


Mosterd na de maaltijd, maar ik wil toch mijn mening even kwijt.

Als een hoefbeen niet goed in de schoen hangt en "gekanteld" is, met drukt dan tegen de zool. Op het moment dat je de zool zal over de hele linie kan ondersteunen, geeft dat wat mij betreft indirect steun aan het hoefbeen.Loopt je op een vlakke betonnen ondergrond is de steun alleen daar waar de ondergrond wordt geraakt.
Het lijkt me met mijn boerenverstand dan ook logisch dat en zachte ondergrond die zich aanpast aan de zool vormen het meeste ondersteuning geeft.
Blijft alleen het feit dat zand weleens harder doet slijten dan verwacht. Ik ze regelmatig paarden die erg hard slijten door veel in het zand te lopen.

Groet,
Simon

Karin Haneveer schreef op zondag 30 oktober 2005, 10:39:


Waar ik op doel is dat het hoefbeen drukt op de zool. Door een ondergrond die meevormt met de zool, wordt de druk op de zool verdeeld. Hierdoor ontstaat minder druk op de pijnlijke pek, dus minder pijn en wordt de gehele zool ondersteunt. Het is ds een kwestie van verdeling van druk.

J. Pelgrim schreef op dinsdag 1 november 2005, 19:16:


betreffende steun is erg zwaar en daardoor ook buitengewoon stevig. Het losse bovenstuk heb ik omkleed met een stuk pijpisolatie. Een paard dat echt rustig is, kun je prima bekappen op deze manier.
En bovendien geen uitstekende delen aan de standaard zelf, zodat een onrustig paard zich niet kan verwonden.

Simon

janna schreef op dinsdag 1 november 2005, 23:29:


En dan ook nog maar een tip van mij:

Bekijk voor je gaat beginnen de hoeven eens heel goed. Laat het paard eens lopen. Kijk naar scheve slijtage. Bepaal dan wat je eraf wilt halen en bepaal vervolgens het gewenste resultaat. Probeer daar naar toe te weken. Een mooie rechte hoef hoef lang niet altijd het gewenste resultaat te zijn.

Isapaardje schreef op vrijdag 4 november 2005, 11:10:


Helemaal mee eens. In principe geen ijzers, maar er zullen altijd omstandigheden zijn, waarin om therapeutische redenen ijzers een noodzakelijk kwaad zijn. Maar dit zijn dan ook echt uitzonderingen.