Nog een vraag i.v.m. trailers.
Is het nodig om het tussenschot te gebruiken of kan je ook veilig twee paarden zonder tussenschot in de trailer zetten en vervoeren?

Indy stapt namelijk vlot in de trailer zonder het tussenschot en vindt de trailer mét tussenschot eng. Met of zonder Apache, die heeft blijkbaar niet zoveel invloed op haar systeem als dat tussenschot.

Apache vindt het allang goed als hij maar iets te knabbelen heeft. Indy komt er eigenlijk alleen in omdat ze vindt dat zij voorrang heeft bij het eten.

Maar als dat tussenschot erin staat... stress!!!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 11 november 2006, 19:00:

Dit klop dus wel echt niet. Onze paarden zijn gewoonweg ZOT OP EIKELS. Zouden eerst hun buik vol eten met eikels i.pl.v. gras. We moeten altijd opletten dat ze niet in het geniep eikels staan te eten.

Enkele weken geleden heeft Indy kolieken gehad en volgens de dierenarts kwam dit ofwel door die eikels ofwel door zeer actieve eierstokken. Maar Indy is reeds bijna de hele zomer konstant hengstig geweest dankzij een hengst/buurman en heeft hierdoor nooit kolieken gekregen.

Dus toch die eikels...?

Of heeft ze misschien een vieze paddestoel opgegeten.

Of...?

Marianne

Heeft er iemand een tip voor een fantastische paardvriendelijke ruitervakantie in Frankrijk of Spanje waar je dan ook bv. een Malibaud zadel of iets in die stijl kan proberen?

Marianne

Ans Jondral schreef op vrijdag 10 november 2006, 23:30:


Hoi Egon, ik denk dat Apache zich wel bij jou aansluit wat betreft je slotzin.

Wat zijn zomereczeem betreft, vorig jaar hield hij geen manen meer over en hoe hij er dit jaar bijloopt kan je op de foto zien (de flinke vanachter).

Wat is er veranderd: HOMEOPATHIE Egon; niet van Leen Taal, maar toch HOMEOPATHIE.

Voor de rest is hij konstant op een sober dieet, omdat hij zo snel bijkomt en voor zijn seme: magere wei, hooi, een appel bij het bekappen en een klein handje spelt bij het clickeren. ( Maar omdat hij driemaal zo snel eet dan de anderen krijgt hij toch nog altijd te veel binnen.)

Halverwege augustus begon hij terug te schuren, nog één prik met TRAUMEEL en het was weer gedaan. En die muggen zitten er nog steeds. Als ik rond vijf uur buitenkom staat mijn hoofd in een mum van tijd vol beten. 't Kan Apache niet deren.

Beste groeten,

Marianne

We wilden vandaag eens iets nieuws doen, we gingen meerijden met de A.T.R., de Antwerpse Trekruiters.

Verzameling aan het "Hoeveke" vlak bij ons.
Er staan al een paar rustige paardjes te wachten. Dat ziet er voorlopig goed uit.
We gaan binnen nog even iets drinken want ze wachten nog op een paard dat niet goed laadt. Uiteindelijk arriveert dat, kletsnat bezweet. De gids Rudi, zit op een voor hem vreemd paard, een New Forest van 3,5 jaar. Het paard is vreselijk bang en nerveus.

Ik heb er al wat minder zin in. In totaal zijn we met 8 paarden waarvan er 3 constant flippen en de rest meetrekken.
Het is onmogelijk de paarden gewoon te laten stappen. We zijn de hoek nog niet om en één paard gaat er vandoor, het paard dat slecht laadt schiet erachter en de ruiter tuimelt er al af.

Ik blijf al wat achter en zie alles gebeuren als in een blooper film.
Bij de eerste splitsing wordt er al afgestapt om de gids te helpen en één paard gaat zonder ruiter lopen.

Die drie paarden blijven flippen en de anderen worden steeds zenuwachtiger. Tot daar was het eigenlijk de bedoeling geweest om te stappen alhoewel sommige paarden alleen nog maar gegalopeerd hebben. Het eerste "drafje" moest dus nog komen.

Jongens, jongens, die paarden doen daar vanalles wat ik nooit wil dat Apache doet.
Maar Apache begint ook hevig te doen.

Hier heb ik echt geen zin in!

Bij elke hond, mens, vogel, plas wordt er flink geschrokken en die ruiters hebben hun paarden helemaal niet onder controle. En die rijden dan nog met zweepjes! Waarom? Toch niet om ze vooruit te krijgen?
Die paarden kledderen van links naar rechts, een regelrechte chaos. Wandelaars springen weg.

Samen met een andere vrouw, met een tinker, haak ik af.
We maken samen een fijne rit, een drafje, een galopje, daar waar er plaats voor is.

Gerd blijft bij de anderen en maakt de wildste rit van zijn leven mee. Ieder voor zich, rengalop op verkeerde plaatsen(naast wandelaars, over plassen, tussen de bomen). Een gids die geen gids is en naar niemand omkijkt.

Hij kreeg wel complimenten over Indy, zo'n braaf paardje en dat met een bosal!

Ik heb vandaag nog maar eens gezien dat wij écht heel brave paarden hebben. Maar ik heb ook gevoeld hoe zo'n chaotische bende Apache in de war brengt.

(Toch was er nog iets anders ook positief: van die acht paarden had er maar eentje ijzers.)

Marianne

Juist ja!

Buiten de gids en mijn man waren het allemaal vrouwen die alleen met een trailer kwamen en die vertrokken echt geen krimp op hun paard. Die keken of ze dat doodnormaal vonden. Je kon dus echt niet achter zo'n paard komen want die bokten en stampten, sprongen elkaar voorbij. Het waren wel sportieve vrouwtjes!!

Marianne

Ik ben meer dan een jaar elke week, soms twee keer per week, gaan rijden in Meerhout bij de Boshoef. Bosritten van drie uur. Groepen van 3 tot 20 ruiters. NOOIT iets verkeerd gezien, allemaal brave paardjes, elk met zijn eigen temperament maar allemaal doodbraaf.

Nieuwe paarden werden eerst door de begeleiders gereden en na een paar weken draaiden die mee in de groep, die pasten zich gewoon aan en dat ging heel vlug.

Je mocht ook mee als je niet kon rijden, dan bleef er een begeleider bij je rijden als de anderen gingen galoperen. Het niveau werd altijd aan je aangepast.

Die paarden stonden de hele week op de wei en werkten vooral in het weekend, aten alleen gras of kuil.

Wat betreft veiligheid was het daar in orde. Wat sommige andere dingen betreft was het wat minder: bitten, ijzers en paardenfluisteraars waren het ook niet bepaald.

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 12 november 2006, 16:36:


Ben dan nog iets vergeten. Eén paard ging ook nog eens lekker rollen, de ruiter kon er nog net afspringen. Dat beest had misschien in geen weken nog kunnen rollen in zijn stalleke.

En om eerlijk te zijn had de vrouw die met mij apart ging rijden de vorige keer wél een fijne rit met de Antwerpse Trekruiters gemaakt, met een andere gids.

Marianne

Wij proberen nu om Indy op héél zachte manier in de trailer te krijgen met clickeren. Met het tussenschot erin lukt het dus niet. Met Apache erin, zonder tussenschot wel. Alleen zonder tussenschot ook. We gaan nu proberen het tussenschot bij de ingang breed te zetten en vanachter wat smaller (tip van Eddy).

Indy mag dus zelf kiezen hoever ze in de trailer wil. Zien we haar onzeker worden dan vragen we haar niet verder. Maar zijn we haar nu niet juist aan het leren dat wanneer zij een beetje tegendruk geeft het vervelende spelletje met die trailer ophoudt?

Indy is wel een heel gevoelig paardje. Als er iets verkeerd gaat dan begint ze te flippen. Gisteren is ze met haar touwhalster aan het slot van de poort blijven hangen. Ze dacht dat de wereld verging (en wij ook). Ze heeft haar touwhalster kapotgetrokken en de poort is ook stuk. Apache zou zeggen: "hé hang ik misschien vast of zo?"

Zullen we nu de vraag in het leidtouw houden zolang als het nodig is om haar een stapje vooruit te krijgen, zien wie dit het langst kan volhouden?
Niet trekken, maar vragen.

Groeten,
Marianne

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 15 november 2006, 18:21:


OK, dat principe met druk lossen, dat kennen we wel. Maar ik stelde een andere vraag.
Moeten we iets langer aandringen, dus langer de vraag in het leidtouw blijven houden totdat ze iets meegeeft. Nu stoppen we van zodra Indy op de een of andere manier blijk geeft dat ze het niet zo leuk te vindt. (methode van Piet). Wij zijn dus héél soft. Ja Piet, jij ook! Maar we denken nu dat we haar op deze wijze juist een manier hebben aangeleerd om er onderuit te komen.

Groeten,
Marianne

Piet schreef op donderdag 16 november 2006, 17:01:


Komt Sint-Maarten niet bij jullie?

Of alleen bij mijn schoonmoeder?

Marianne

Peter Donck schreef op donderdag 16 november 2006, 21:56:


De parade van de Antwerpse Trekruiters...
Piet zonder ballen mag ook mee!