Frans schreef:
opzet te geven.

Kun je omschrijven wat een "opzet geven" is en hoe je dat doet?
En de toon, dat is a.h.w. de voorkant van de hoef?
(Ja, ik probeer het nog steeds te snappen , ik doe m'n best!)

grtjs, Peet

Frans schreef:
Wie is er nou potverdorie de leider tijdens de rit? Stel dat jij door een
eng oerwoud loopt onder begeleiding van een gids. Wat stelt jou meer gerust
als je ineens een eng dier ziet: Een leider die zegt "ach nee, niet boeiend,
doorlopen!", of een leider die, wanneer hij ziet dat jij aarzelt, ineens ook
blijft staan en er naar blijft kijken, als het ware zeggend "Goh zeg, goed
dat JIJ dat zag, ik had het gemist maar inderdaad, laten we maar even
afwachten want jij zal wel gelijk hebben dat het misschien een gevaarlijk
ding is".
Mijn strategie is wanneer mijn paard iets engs ziet wat ik niet eng vind dat
ik er dan zelf niet naar kijk, het volkomen negeer, en tegen mijn paard zeg
"hup, doorlopen. Ik ben de leider en er is niets engs. Ik kijk er niet eens
naar want het is totaal niet boeiend.".

Oké, maar als "gids" c.q. leider zul je toch wel even naar het enge moeten
kijken, om te bevestigen dat je het gezien hebt en het dus niet eng is. Als
jij met je gids door het oerwoud loopt en je ziet een eng dier, je
waarschuwt de gids en die zegt vervolgens, zonder op of om te kijken, dat
het niet eng is, dan vertrouw je dat toch niet?! Dan heb je toch ook iets
van "KIJK dan op z'n minst even!"? Pas als de gids het gezien heeft en dan
zegt "het is niet eng", DAN pas kun je op zijn oordeel vertrouwen en ben je
(enigszins) gerustgesteld, toch? Zo geldt dat volgens mij ook voor een
paard; z'n leider moet het ook gezien hebben. En vervolgens kun je het dan
"negeren" en tegen je paard zeggen "hup doorlopen". Tenminste, dat is mijn
ervaring.
groet, Peet

Egon schreef:
Wat een paard waarneemt is nogal verschillend van wat wij waarnemen; ze
horen beter, ruiken meer, en hun oog zit heel anders in elkaar: zien wel
degelijk kleuren maar anders, zien een heel ander perspectief met een nogal
unieke multifocale lens, en met een andere (lagere) resolutie... en dan
komen die waarnemingen terecht in een brein dat deels anders geprogrammeerd
is dan het onze.
Ik denk dat ze de mumsels stomweg niet zien. Tot het moment dat de focus er
wel op valt !!!!!!! Dat heeft dan het effect alsof je zelf onverwacht door
een spinneweb loopt, of per ongeluk bijna tegen een open deur... de
tegenligger in de bocht te laat opmerkt... dat soort dingen. Het gaat om de
reactie op het onverwachte. Reflexmanagement dus weer - ben er hard over aan
het bijlezen.....

Hoi,
Mijn paard ziet/hoort/ruikt soms een mumsel die ik niet zie, hoor of ruik.
Vorige week bijvoorbeeld, we lopen lekker relaxed in het bos, we gaan
rechtsaf een breed pad op en op dat pad ziet, hoort of ruikte ze een mumsel.
Het hele pad stapt ze in hoog tempo door (ow wat spannend zeg, haha) en toen
we het einde van het pad naderden (T-splitsing), JAAAA, DAAR was het
mumsel!! Huh? Ik zie, hoor of ruik nog steeds niks. Dus ik kijk in de
richting waar zij naar kijkt, constateer echt geen mumsel en we wandelen
weer rustig verder.....
Dus ja, dat paarden meer horen en ruiken en anders zien, geloof ik zeker.
Maar
hoe zit het dan met de focus in dit geval?
groet, Peet

Peet schreef :

Egon schreef:
JIJ niet ruikt.

Daar dacht ik dus ook aan. Dan vraag ik me tegelijkertijd af of paarden
inderdaad "bang" zijn voor de lucht van een dood dier. Ik heb dit weleens
gehoord, maar...., wie weet dit?
groet, Peet

of begeleider van het paard, je ook gaat 'fixeren' ( lang kijken) naar het
'engs' dan is dat voor een paard alleen maar een signaal dat het dan ook
écht eng is. Negéren is het beste voor de zenuwen, meestal ook voor die van
de ruiter.. :)

Er is een verschil in negeren (helemaal niet kijken), even kijken (en
daarmee bevestigen dat je het gezien hebt) of fixeren (lang kijken).

wil ik dit behandelen door er zinkzalf op te smeren...maar goed ik krijg
haar staart niet omhoog. Ze vind het absoluut niet prettg als ik er iets
opsmeer en ze probeert te bokken. (ze dreigt er nu nog mee). Maar goed hoe
kan ik proberen haar toch zover te krijgen dat ze haar staart wel omhoog
doet als ik deze op probeer te tillen

Hoi Marjolein,
Wellicht kun je even wachten met smeren tot ze hengstig is. Meestal tillen
ze hun staart dan maar al te graag op .
Een andere tip is zachtjes onder de staartaanzet (vlakbij de anus, dat
zachte 'baby-huidje' waar de staart begint) met een of meerdere vingers
kriebelen/aaien, dan tilt ze ook vast haar staart wel wat op. Probeer het
eens, en succes!
grtjs, Peet

Ebby schreef:
goed oplette? Bij Stella is het altijd heel duidelijk: als ik niet oplet of
me niet goed voel dan schrikt ze om de ong. 5 meter (niet zo precies
natuurlijk). Ik denk dat ze dan vind dat als ik niet uitkijk zij het wel
doet. Maar de bodem kunnen paarden vrij sterk op reageren. Bij Stella bv is
soms een schaduw genoeg om stil te staan, te kijken en dan wel weer veder te
lopen. Dingen die maar enigsinds op een bruggetje lijken (vrij veel aanwezig
hier) waren vroeger ook eng. Al zit er maar aan beide kanten een dun
slootje, verborgen door het struikgewas, het was eng. Dat is gelukkig
redelijk over door te oefenen met "echte" bruggetjes (die ik ook als
bruggetje bestempel) het liefste met zon eng houten geluid als je eroverheen
loopt.

Hoi Ebby,
Nou, het was niet dat ze ergens van schrok. Daarom vond ik het ook wel
grappig om aan dit onderwerp toe te voegen. Aan 't begin van het pad wist ze
blijkbaar al dat er aan 't eind van het pad een mumsel zat/lag/stond door in
zo'n huttemetut-stap dat pad af te wandelen. En dan die "herkenning", van
jaaaa, daaaar! En ik maar kijken wat ze nou bedoelde. Nou vooruit, je hebt
gelijk meid, een mumsel, maar is niet eng. En toen was het weer goed.
grtjs, Peet

Peet schreef :
is. Meestal tillen ze hun staart dan maar al te graag op .
Een andere tip is zachtjes onder de staartaanzet (vlakbij de anus, dat
zachte 'baby-huidje' waar de staart begint) met een of meerdere vingers
kriebelen/aaien, dan tilt ze ook vast haar staart wel wat op. Probeer het
eens, en succes!

Egon schreef:
gaat staart vaak wel wat opzij; genoeg om erbij te kunnen voor Peet's
babyhuide-massage
ontspanning leiden.

Haha! Tijdens het typen was ik me ook bewust van eventueel opkomende
gedachten als "wat is zij toch allemaal aan 't doen met haar paard?!"
Dat risico wilde ik wel nemen , de tip is gegeven. Marjolein, laat je 't
ons even weten?
gr, Peet

Effe andere titel gemaakt...

Frouk schreef:
Misschien hangt het gewoon een beetje van het paard af of hij het al of niet
accepteert dat je zelf niet kijkt. Ik stel me zo voor dat het "volgers" niet
uitmaakt, als de leider niet kijkt, is het niet eng, PUNT. Maar
"piekerkonten" of "leiders" willen misschien wel graag even weten of je dat
ge-leid wel GOED doet, en die zeker willen weten of je't wel gezien hebt?
Wat Peet schreef, zo is mijn ervaring eigenlijk ook: ik kijk zelf 1 keer
nadrukkelijk zo van 'okay, ik HEB het gezien" ... en dan kijk ik
nadrukkelijk weg "en ik zeg je het is NIET belangrijk". Maar Torop is
sowieso een haantje EN een piekerkont, dus die zal het niet vertrouwen als
hij je niet eerst ziet kijken.
Als ik niet kijk, dan blijft hij doordrentelen en m'n aandacht trekken door
zelf constant schichtig te kijken omdat hij (denk ik) mij per se wil
waarschuwen (want ik heb het immers misschien niet gezien). Als ik wel 1
keer kijk en zeg het is niet eng, en hij vindt het zelf wel ECHT eng, dan
wordt het grappig, want mijn aandacht trekken hoeft dan natuurlijk niet meer
en dat doet hij in dat geval ook niet, gaat dan dus ook niet dribbelen en
zo - en je kunt merken dat hij dan in strijd is of hij zal proberen mij te
vertrouwen of dat hij toch nog zal proberen om er vandoor te gaan (hij kijkt
dan b.v. eens snel om zich heen naar de nooduitgangen zeg maar hahaha). Maar
meestal wint tegenwoordig gelukkig zijn vertrouwen het hoor . Zo
beredeneer ik dat gedrag dan maar.
Maar allez, niet elk paard is hetzelfde toch??????? Het is natuurlijk
allemaal wel hetzelfde "basisplan" maar je hebt leiders en volgers, drammers
en regelaars, spelers en serieuze types .... ja toch. Je houdt toch ook
rekening met hoe je eigen paard in elkaar zit?
Zal toch niet zo zijn dat je in zulke dingen elk paard op exact dezelfde
manier aanpakt? Kan ik me niet voorstellen......

Ik denk dat je gelijk hebt Frouk, dat het inderdaad ook van het paard
afhangt, hoe z'n karakter is en wat ie nodig heeft. Als je dit goed
aanvoelt, kun je hier ook op inspelen.
Vanavond moest ik ook nog aan een ander aspect denken. Namelijk dat we ons
paard niet (altijd) voor de gek kunnen houden. Je kunt wel doen alsof je het
enge negeert en het niet ziet, je paard kan desondanks toch aan je voelen
dat je toch stiekem vanuit je ooghoeken, of zelfs in je gedachten, naar dat
enge zit te kijken. Als jij aan dat enge zit te denken en je hoopt maar dat
je paard er niet al te veel aan denkt en rustig blijft, dan voelt je paard
dit ook. M.a.w., je moet je houding en gedrag wel menen.
En volgens mij gaat dit ook wel op bij "fixeren" op het enge; als je heel
rustig en ontspannen bent, zou je dit dan niet ook op je paard kunnen
overbrengen en vanuit deze gemoedsrust naar het enge kunnen blijven kijken?
Ik weet 't niet hoor, zal het eens uitproberen... Want "gefixeerd" (lang)
naar iets kijken, dat komt weleens voor (bijv. bij het zien van een
eekhoorntje, een ree, een paddestoel, een typische boom, whatever waar ik
dan ook maar van kan genieten onderweg) en dan denkt mijn paard ook niet
"goh waarom kijkt zij daar nou zo lang naar, dat zal dus wel eng zijn". Of
beleeft een paard dit dan toch weer anders?
grtjs, Peet

naast de staart.

Hoi Marjolein,
Nee, ik bedoel het plekje onder de staartaanzet, in die "ronding" zeg
maar.
gr, Peet

Liesbeth schreef:
bang om de overstap te maken van hoefijzers naar natuurlijk bekappen!! Heeft
iemand hier ervaringen mee, zowel goede als slechte, en hoe kan ik dit het
beste aanpakken om het voor mijn paard zo aangenaam mogelijk te maken? Ik
heb mijn paard een tijdje achter zonder ijzers gehad maar dat ging echt
niet, ik snap nu wel waarom, maar ik wil het ook niet zelf gaan doen en zoek
dus iemand die hier veel ervaring mee heeft en mij en mijn paard goed kan
begeleiden!! Ik ben met hoefijzers begonnen omdat de stand van mijn haar
hoeven helemaal niet goed was, ze sleten aan de binnenkant veel meer dan de
buitenkant!! Kan iemand mij helpen of advies geven? Alvast bedankt!!

Hoi Liesbeth,
Mijn paard staat sinds december zonder ijzers, dus ik kan wel wat ervaringen
met je delen. Wanneer je je paard van de ijzers haalt, hebben de hoeven
ongeveer een jaar de tijd nodig om te herstellen. Dus je moet geduld en niet
te veel verwachtingen hebben. En je moet er rekening mee houden dat je paard
gevoelig zal gaan lopen.
Mijn paard doet het goed zonder ijzers. In het begin kreeg ze veel
scheurtjes en brokkels. Dit kwam in eerste instantie omdat het gedeelte waar
voorheen de nagels in geslagen werden, behoorlijk verzwakt was. Ten tweede
had de hoefsmid, die de ijzers er destijds afgehaald heeft, de hoeven niet
mooi rond bijgevijld had. En juist dit rondvijlen is erg belangrijk.
Sinds kort ben ik van een "traditionele" hoefsmid overgestapt naar een
"natuurlijke" hoefverzorger. En daarnaast vijl ik zelf de hoeven van m'n
paard bij, zodat de randen mooi rond blijven en er minder kans is op
scheurtjes. En als er toch een scheurtje ontstaat, vijl ik deze meteen bij
om erger te voorkomen.
Al met al gaat het hartstikke goed, op zo nu en dan een wat gevoelige
periode na. Wat goed is, is geregeld met je paard over harde ondergrond te
gaan wandelen. Dit moet je wel opbouwen, dus niet meteen een heel eind.
Je schrijft overigens dat je paard een tijdje achter zonder ijzers heeft
gestaan, dat dit niet zo goed ging en dat je nu wel snapt waarom; kun je
hier iets over vertellen?
Ik weet niet waar je woont? Wellicht kan Bram de Langen je naar een collega
van hem verwijzen. Via Bram ben ik ook aan "mijn" hoefverzorger gekomen. En
ik pleit toch wel voor een "natuurlijke" bekapper of hoefverzorger i.p.v.
een hoefsmid!
Succes, en als je vragen hebt, stel ze gerust.
groetjes, Peet

Hoi,

Kan iemand van jullie mij een goeie link geven waar veel info staat over koliek. Heb zelf al een hele tijd zitten surfen, maar kom eigenlijk alleen 'algemene' info tegen.
Waar ik naar op zoek ben, is een beschrijving van de verschillende vormen van koliek afzonderlijk; wat er gebeurt, wat er kan gebeuren en de verschijnselen ervan (hoe herken je wat voor koliek het is) en wat je bij de verschillende vormen wel of niet moet doen.
Thanks!

groet, Peet

achter je computer zitten. Mijn paard heeft in de afgelopen 7 jaar 25 keer
koliek gehad. Ik mag mij wat dat betreft ervaringsdeskundige noemen denk ik.
sites ik het meest gehad heb. Ik kan je in ieder geval het boek "Gezondheid
en ziekte bij paarden "van Prof. Breukink aanraden. Hierin vind je
uitgebreid informatie over alle uiteenlopende vormen van koliek, mét
praktijk voorbeelden.
eind op weg helpen.

Hoi Astrid,
Er is geen acute paniek (gelukkig). Afgelopen vrijdag had mijn paard weer
gaskoliek (de vorige keer was in mei). Vrij snel de DA gebeld en het gaat nu
weer goed met d'r.
Het heeft mij ertoe gebracht dat ik er meer van wil weten. Ik heb de DA wel
e.e.a. gevraagd (wanneer moet ik bellen en wanneer is het nog niet nodig,
wat kan er gebeuren etc, waar moet ik op letten), maar het blijft vaag en
tegelijkertijd zo "breed". Ik zou heel graag wat meer gespecificeerde info
willen, per vorm. Dat boek lijkt me interessant; heb je een ISDN nr voor me?

Maar jeetje zeg, dat jouw paard zo vaak koliek heeft gehad! Steeds dezelfde
vorm? En welke vorm? En weet je ook wat telkens de oorzaak is? Het lijkt mij
telkens weer erg schrikken en enorme zorgen maken....

grtjs, Peet

schrijven. Je vertelt liever over de dingen die goed dan verkeerd gaan.
Maar omdat ik het geweldig vind dat er op dit forum soms ook mensen het
achterste van hun tong laten zien (waar ik altijd van leer) wil ik, in
de hoop dat iemand er iets aan heeft, niet achterblijven
op verslapping of ontbreken van mijn concentratie.
schuur en eentje aangrenzend aan de wei, waar Shiny zijn maatjes lopen.
Ze zijn afgezet met schrikdraad.
een schofttuig om. Elke keer heb ik de singel een gaatje strakker
getrokken, zonder noemenswaardig protest van hem. Zo ook de laatste
oefen/speel uitvoering. Hij zit nu bijna zo strak als hij hoort te
zitten. Op zich een heel mooi resultaat in mijn ogen. We deden de
normale oefeningen, alles ging goed, met hier en daar een kleine
verbetering, waarvoor hij natuurlijk geweldig beloond wordt. Toen ging
mijn mobiel af, die ik in de schuur had laten liggen ivm de regen. Ik
maakte het leidtouw los, dacht " wacht even op me maat" en stapte
over het schrikdraad. Shiny liep naar het draad/hek naar de wei ,
maar zag dat dit nog gewoon dicht was en toen in draf langs de
korte kant van de bak. Dit was de eerste draf met het tuig om en
dan zonder dat ik erbij was! Volledige paniek!!
op zn rug. Op het laatste moment slidingstops voor het schrikdraad,
waar hij dan ook weer een opdonder van kreeg, omdat hij het toch
raakte. Ik dacht echt dat hij na elke ronde er absoluut door zou
scheuren. Er kwam geen eind aan. Achteraf denk ik dat ik toen veel
beter snel de draad weg had kunnen halen zodat hij had kunnen
uitrazen op de wei, maar ik ben toen in het midden gaan staan (was een
heel kort telefoongesprekje, dat begrijp je, ik voelde me al stom
genoeg) en heb gedaan alsof het me niet interesseerde maar gewoon hem
zachtjes toegesproken. Hij werd toch wat rustiger tussen de bokken
door en uiteindelijk bleef hij staan. Ik kon echter niet bij hem
komen, want dan was het weer "pats", weg! Uiteindelijk dicht langs
hem gelopen en ja! hij kwam achter me aan, toen lukte het om zijn
leidtouw weer om te !
veer was, in de buurt van zijn tuig kon ik helemaal niet komen. zo
gauw ik er een hand naar uitstak, nam het gesnuif weer toe. Ik heb
toen zn hoofd in de graseetstand gezet met mijn hand achter z'n oren
en zo zijn we een lange tijd blijven staan. Ik voelde hem rustiger
worden, z'n ademhaling werd weer normaal en hij ontspande. Toen ben ik
met het leidtouw in mijn hand kriskras door de bak gaan lopen, heb
bewust het tuig nog laten zitten, andere spelletjes gedaan en na een
kwartier hem zonder probleem afgetuigd, wat te snoepen gegeven en naar de
wei geleid.
gezet heb en of ik dat tuig weer omkrijg. Of is het misschien beter
hier een weekje mee te wachten? Of gewoon doorgaan alsof er niks gebeurd
is?

Ik denk dat je het heel goed hebt afgerond, Piet!
De volgende keer gewoon weer verder gaan, denk ik. Probeer dan niet al te
veel aan dit voorval te denken, want wellicht dat je dat plaatje dan aan je
paard doorgeeft.
Laat je ons weten hoe het de volgende keer is gegaan?
grtjs en succes, Peet