Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 7 juli 2004, 22:35:

Dat doet stikstof dus. Je gras een enorme groeischeut geven
Veelal wordt geadviseerd een wei 14 dagen niet laten te begrazen na het strooien van kunstmest.
Eerlijk gezegd vind ik het onzinnig om in het wilde weg stikstof te gaan lopen strooien, terwijl ik uit je woorden opmaak dat je vond dat je shetlander het juiste gras had.
Weiden voor koeien worden zwaar bemest met stikstof e.d. Maar die beesten hebben ook een ander doel he.
Als je even googelt naar grondonderzoek+ bemesting kom je tal van laboratoria tegen die een onderzoekje doen en een grond bemestingsadvies voor paarden voor een aantal jaren geven. B.v. http://www.gaiabodem.nl/weidebouw.htm . (is geen aanbeveling hoor, want ik ken ze niet, alleen om even aan te geven dat ze er zijn)
Ik zou dus even wachten met de rest van je wei ook zo te bestrooien. Het is net zoiets als hoeveel zout strooi je over je eten; voorzichtig aan en beetje voor beetje :) Te weinig heeft geen nut, teveel laat je eten in de vuilnisbak belanden. Ik weet bijna zeker dat je het geld wat dat onderzoek kost er weer uithaalt door dat je in het vervolg verstandiger kunt bemesten.
groeten
Piet

Esther van Zoen schreef op donderdag, 8 juli 2004, 15:29:


Ik mis hier toch de typische paardnatuurlijk reactie, er zijn zeker veel mensen op vakantie? :)
groeten
Piet

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 8 juli 2004, 23:27:

Bij de link die ik gegeven heb, kan je zelf de monsters nemen, en die opsturen. Daar hoeft dus niemand voor te komen.
Voor de goede orde: je stuurt geen gras op voor een bemestingsadvies, maar grond. Het gaat dus om de voedingssituatie van de grond te verbeteren. Dat betekent dat je zo'n bodemonderzoek altijd kunt laten doen. Maar inderdaad kunnen er middelen voorgeschreven worden die je in de winter moet toepassen.
Boeren hebben gewoon veel verstand van de bodem die ze bewerken. Vaak kunnen ze inderdaad in een oogopslag zien waar een gewas een tekort aan heeft. Maar HOEVEEL moet er dan gestrooid worden. Dat is alleen goed te berekenen als je precies weet hoe groot het tekort is en dat kan ook weer afhankelijk zijn van wat b.v de PH is van je grond. In het verleden gingen boeren meestal uit van "hoe meer, hoe beter" Dit heeft geleid tot alle vervuilingsnarigheid en uitspoeling die we nu kennen. Hierbovenop nog het feit dat elke korrel kunstmest meehelpt om het bodemleven om zeep te helpen, waarmee de doodlopende weg van meer mest = minder groei werd ingezet.
Als je dan al vindt dat je kunstmest moet gebruiken, doe dat dan na een degelijk advies waarin de laatste wetenschappelijke kennis is toegepast en laat niemand lukraak gifstoffen op jouw grond gooien.
groeten
Piet

Esther schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 8:17:


Ik kan me voorstellen dat wanneer je paard niet gezond is dat je aan alles gaat twijfelen. Ik ben zelf nog lang niet zo ervaren dat ik kan zeggen, nmm moet het zus of zo. Anderen met veel meer ervaring dan ik kunnen je veel beter adviseren. Maar ik vraag me wel af, is er een betere gang voor een paard dan wanneer het ontspannen kan lopen? En je vraag over een smid: Is dat omdat je denkt dat hij niet goed bekapt wordt? Of dat je overweegt om hem op ijzers te laten lopen?
groeten
Piet

e m kraak schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 15:27:


Een van de mensen die me ingewijd heeft in het edele boomkwekers vak, als eerste baas, was een hoogbejaarde Boskooper. Een man die vol zat met oeroude kennis, begrippen en uitspraken. Al met al is het dik dertig jaar geleden dat ik iemand over geile grond hoorde vertellen Al ging het in dat geval niet over gras maar over krom gegroeide achilea.
groeten
Piet

e m kraak schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 23:50:


Wat is ouderwets.... Het is een oude bestaande uitdrukking voor grond waarop planten (te) weelderig groeien. Alleen denk ik dat 95% van Nederland hem niet kent en het zonder uitleg moeilijk vindt deze twee woorden met elkaar in verband te brengen. Zie Astrids reactie :)
PIet

Isabel van der Made schreef op zondag, 11 juli 2004, 4:27:


Ik volg deze discussie met veel interesse omdat ik eens zal moeten beslissen of ik mijn paard ijzer in zijn mond leg of niet. Veel liever doe ik dat niet, hoewel ik weet dat het de ruiter is die bepaalt hoe een bit inwerkt. Aan de andere kant ben ik er ook nog steeds niet van overtuigd dat de tegenstanders van een touwhalster voor 100% ongelijk hebben en zoek ik daarom naar alternatieven. Even dacht ik dat ik het misschien gevonden had.....
Piet

Ik heb toch wel geaarzeld om het volgende verhaaltje hier op te schrijven. Je vertelt liever over de dingen die goed dan verkeerd gaan. Maar omdat ik het geweldig vind dat er op dit forum soms ook mensen het achterste van hun tong laten zien (waar ik altijd van leer) wil ik, in de hoop dat iemand er iets aan heeft, niet achterblijven
De fouten, die ik weet gemaakt te hebben, zijn allen terug te voeren op verslapping of ontbreken van mijn concentratie.
Ook de volgende.
Voor een goed begrip: de bak heeft twee openingen, een richting een schuur en eentje aangrenzend aan de wei, waar Shiny zijn maatjes lopen. Ze zijn afgezet met schrikdraad.
De laatste drie, vier keer dat we geoefend hebben, was dat steeds met een schofttuig om. Elke keer heb ik de singel een gaatje strakker getrokken, zonder noemenswaardig protest van hem. Zo ook de laatste oefen/speel uitvoering. Hij zit nu bijna zo strak als hij hoort te zitten. Op zich een heel mooi resultaat in mijn ogen. We deden de normale oefeningen, alles ging goed, met hier en daar een kleine verbetering, waarvoor hij natuurlijk geweldig beloond wordt. Toen ging mijn mobiel af, die ik in de schuur had laten liggen ivm de regen. Ik maakte het leidtouw los, dacht " wacht even op me maat" en stapte over het schrikdraad. Shiny liep naar het draad/hek naar de wei , maar zag dat dit nog gewoon dicht was en toen in draf langs de korte kant van de bak. Dit was de eerste draf met het tuig om en dan zonder dat ik erbij was! Volledige paniek!!
Met een noodgang in galop de bak in de rondte. met dat wippende ding op zn rug. Op het laatste moment slidingstops voor het schrikdraad, waar hij dan ook weer een opdonder van kreeg, omdat hij het toch raakte. Ik dacht echt dat hij na elke ronde er absoluut door zou scheuren. Er kwam geen eind aan. Achteraf denk ik dat ik toen veel beter snel de draad weg had kunnen halen zodat hij had kunnen uitrazen op de wei, maar ik ben toen in het midden gaan staan (was een heel kort telefoongesprekje, dat begrijp je, ik voelde me al stom genoeg) en heb gedaan alsof het me niet interesseerde maar gewoon hem zachtjes toegesproken. Hij werd toch wat rustiger tussen de bokken door en uiteindelijk bleef hij staan. Ik kon echter niet bij hem komen, want dan was het weer "pats", weg! Uiteindelijk dicht langs hem gelopen en ja! hij kwam achter me aan, toen lukte het om zijn leidtouw weer om te knippen, maar kon goed zien dat hij echt zo gespannen als een veer was, in de buurt van zijn tuig kon ik helemaal niet komen. zo gauw ik er een hand naar uitstak, nam het gesnuif weer toe. Ik heb toen zn hoofd in de graseetstand gezet met mijn hand achter z'n oren en zo zijn we een lange tijd blijven staan. Ik voelde hem rustiger worden, z'n ademhaling werd weer normaal en hij ontspande. Toen ben ik met het leidtouw in mijn hand kriskras door de bak gaan lopen, heb bewust het tuig nog laten zitten, andere spelletjes gedaan en na een kwartier hem zonder probleem afgetuigd, wat te snoepen gegeven en naar de wei geleid.
Nu vraag ik me af hoeveel stappen terug ik met m'n onbezonnen gedoe gezet heb en of ik dat tuig weer omkrijg. Of is het misschien beter hier een weekje mee te wachten? Of gewoon doorgaan alsof er niks gebeurd is?

e m kraak schreef op zondag, 11 juli 2004, 15:13:


Dank je wel, mijn intuitie om het zo te doen was goed dus en ja, ik denk wel dat ik het van me af kan zetten. Vooral ook omdat ik besef dat ik hem het vertrouwen geef dat er samen met mij niet zo vreselijk veel verschrikkelijke dingen gebeuren. Goed gevoel hoor !

astrid de rooij schreef op zondag, 11 juli 2004, 16:14:


Ja natuurlijk zo kan het.. Alleen dat is nou net niet de manier waarop ik met mijn paard om wil gaan.
Daarom heb ik me ingeschreven op deze site en denk ik niet vanuit de Engelse manier van rijden. Ik wil met hem op basis van vertrouwen omgaan.
Vind je Klassieke dressuur trouwens hetzelfde als Engelse school?
Groeten Piet

Terwijl de discussie over wat je aan een paard zijn hoofd hangt of in zijn mond stopt, nog steeds door gaat wil ik wat conclusies proberen te trekken en nog wat vragen stellen :)
Wat me opvalt is dat weinig mensen de voorkeur aan een touwhalster geven. Is dan het Parelli hoofdstel meer geschikt om het paard te beleren, dan om werkelijk mee te rijden?
Een bitloos hoofdstel, eentje die werkt met gekruiste teugels onder het hoofd van het paard wordt door een aantal gezien als de meest vriendelijke manier van rijden. Hoewel het ene bitloze hoofdstel nog weer veel beter is dan het andere?
Een bit wordt volgens veel mensen slechts dan gebruikt als de ruiter het eigenlijk niet nodig heeft. Het dient uitsluitend om zeer fijne hulpen te geven bovenop de andere hulpen waarover we de beschikking hebben.
Kan je in deze laatste zin het woord "Een bit" omruilen voor "sporen" en klopt rest van de zin dan nog?
Groeten
Piet

astrid de rooij schreef op maandag, 12 juli 2004, 16:15:


Ja, zo kan je het ook treffen Om het zachtjes te zeggen: niet geheel juist geinformeerd bij aankoop. Vanuit mijn bescheiden kennis was ook mijn eerste gedachte dat een goed uitgevoerde join-up hier een boel zou kunnen helpen. Ik ben in dit verband heel erg benieuwd naar de mening van Pien. Volgens mij moet dit haar aanspreken.
Ik hoop dat je de oplossing vindt,
Groeten
Piet

Nick Altena schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 1:47:


There is an old Mexican Vaquero technique that you can use to teach your horse how to move it’s feet, disengage the hindquarters, learn patience, how to relax, and how to follow a feel. The great part about this technique is that the horse actually teaches itself how to do these things.
Misschien heb je iets aan deze link
http://www.naturalhorsesupply.com/tying.shtml
Groeten
Piet

HannahFroukje schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 10:22:


Interessante gedachte en een zeer beeldende manier van beschrijven hoe je tot die gedachte komt :) Mag ik je toch eens vragen om de link die ik enkele posts terug heb gegeven te bekijken? Als hij meer ruimte heeft kan hij niet alleen achteruit maar opzij en vooruit ook. Of zou hij echt alleen maar achteruit gaan hangen zodra hij merkt dat hij toch ergens vast zit? De theorie achter het "tying from above" heeft volgens mij wel wat. Een paard zal uiteindelijk altijd het punt opzoeken waar hij rust heeft en dat is recht onder het touw. Leert dat daar de meest ontspannen plaats is en wijkt zo voor druk. Misschien in combinatie met het idee van Lotte, om dit te doen in een begrensde ruimte, zodat achteruit en hangen geen nut heeft? Want inderdaad:stel je voor dat hij ervandoor gaat met een tank achter zich aan!
groeten
Piet