Elzaliene schreef:
Er is iets met paard Spike wat mij erg bezig houdt... Allereerst wat info
over Spike: bruine ruin, 8 jaar jong, van het draver-type, altijd bij
huidige boer gestaan, Niet vaak van het erf afgeweest, laatste jaren NH
getrained.

Ik lease Spike omdat hij niet zo geschikt is in de lessen (NH) vanwege dit
'probleem' (=uitdaging); hij kan zich erg schrikachtig/bang gedragen voor
dingen die oude koek zouden moeten zijn zoals stevige wind -> bomen/struiken
gaan tekeer, een duif die plots uit het groen om de bak opvliegt, de
sproeier met slang die aan de kant van de bak staat/ligt, de container die
al jaren op dezelfde plaats naast de bak staat...

Het maakt niet uit of ik hem dan juist daarlangs blijf rijden totdat hij
weer tot zichzelf komt want de volgende keer doet hij het weer... Van de
zomer echter, toen het zo warm was bleek het gedrag een heel stuk minder,
tot zelfs verdwenen, en was hij zelfs een beetje sloom. (ik ook met die
hitte )

Spike is ook het type dat het liefst stevig draaft... en bij de
grondoefeningen en 7 games van Parellli reageert hij of heel rustig of alles
moet weer heel druk.

Kunnen jullie bedenken wat het 'probleem' zou kunnen zijn? Mij lijkt het
verstandig om rustig te blijven als hij de riedel heeft en meer energie
proberen uit te stralen als hij ongeinteresseerd lijkt. Maar zou dat
van-de-hak-op-de-tak gedrag ooit over kunnen gaan?

We gaan trouwens over 2 weken naar de NH dag op stal Mansour, mij benieuwen
hoe hij zich daar houdt!

Hallo Elzaliene,
Het "probleem" lijkt op gebrek aan (zelf)vertrouwen. Ook kan het iets veel
'diepers' zijn dan dat, dan moet je verder kijken dan geestelijk/emotioneel.
Ik weet niet hoe jij tegenover spiritualiteit staat en waar je woont; laat
me even weten, dan kan ik je wellicht op weg helpen.
groet, Peet

Arabesk schreef:
Laatst was ik mee op een wedstrijd en daar kreeg ik zo'n ontzettende
afknapper. Ineens kreeg ik het gevoel "Dit is mijn wereld niet." Wat het
precies was weet ik niet, meer een gevoel denk ik. Er waren allemaal ruiters
aan het inrijden, een paar alleen maar bezig met zo snel mogelijk paardje in
de krul trekken (terwijl de bewuste ruiter er zonder stijgbeugels als een
baksteen aflazert, nog maar niet te spreken over zonder zadel rijden). Krul
= mooi, Anky van Grunsven rijdt in krul en kan goed rijden, dus je paard in
krul = ruiter rijdt goed. Die redenering weet je.....

Hoi,
Ik heb hetzelfde gevoel (afkeer van dat wereldje) als jij. Hoewel ik niks
van die dressuurwereld moet hebben, me daar ook beslist niet thuis voel en
ook niet mee doe aan wedstrijden, rijd ik toch dressuur. Puur voor mezelf
en voor mijn paard. Omdat ik het erg belangrijk vind dat mijn paard goed
gereden wordt en dat ze haar lichaam goed gebruikt. Ik heb het enorm
getroffen met mijn instructrice; zij geeft mij les vanuit een beleving en
visie die totaal afwijkt van het traditionele Engels rijden zoals dat op
maneges gebeurt. Rijden van en met je gevoel en gedachten, en 'meer met
minder'. Op deze manier is dressuurmatig rijden een zaligheid, ik geniet er
enorm van, en mijn paard ook!
Dus zoals ik het zie: als je dressuurmatig rijden toch leuk en belangrijk
vindt, blijf dat dan vooral doen. Dat betekent niet dat je dan dus ook
zoals al die anderen moet gaan rijden (in de krul trekken, sporen aanbinden,
voortdurende strijd met je paard aangaan, etc) en aan wedstrijden mee moet
gaan doen. Toch? Wel zul je misschien een andere instructeur moeten gaan
zoeken, die je meer vanuit een NH-gedachte kan lesgeven, zodat je echt zult
ervaren hoe het ook kan.
groetjes, Peet

maar goed. Ik was bij Sante Fee (een pony waar ik sinds een paar weken echt
actief mee bezig ben, een zwart-bont shetlandertje). Volgens de verhalen
kwam de ander bij Stella aanlopen, ze draaft meteen weg en de rest van de
kudde gaat om haar heen staan. Het is een heel hechte kudde, andere paarden
introduceren gaat gewoon weg niet en ze gedragen zich ontzettend hecht. Ze
hebben een aardig groot weiland (heerlijk!) en staan altijd met zn alle te
eten, te slapen of wat dan ook. Als er eentje afdwaalt dan komt de
kuddeleidster haar (er staan alleen merries) heel vriendelijk halen.
Prachtig om te zien. Maar daar gaat het nu niet om . Als mijn moeder te
dicht in de buurt kwam dan joeg de kuddeleidster Stella ook weg en ging
tussen haar en Stella staan. Wat een comunnicatie! Het komt er op neer dat
mijn moeder Stella gewoonweg niet te pakken kreeg. Toen ik met Sante Fee
aankwam was net iemand anders van stal Stella wezen pakken. Bij mij komt
Stella altijd wel, het halve weiland ongeveer. Dan blijft ze met haar
oortjes naar voren staan en als ik dan niet kom draait ze zich langzaam om
en gaat eten. Oke, vandaag geen werk, ook goed. Als ik wel kom dan blijft ze
daar staan en kan ik haar zo mee nemen. Geen touwtje nodig. Maar aangezien
"die ander" haar dus helemaal neit te pakken krijgt wil ze haar op een
klein, schraler weitje zetten waar ook nog een eiwitallergie paard en een
fjord staan. Maar dat wil ik niet! Ze heeft het zo naar haar zin daar in de
kudde en om haar daar nu uit te halen alleen omdat de ander haar niet kan
pakken... En ik wil niet constant mee. Het is trouwens zo erg dat als we
samen de wei in gaan ze een stukje wegloopt. Maar dan blijft ze na een paar
100 m ook wel staan. EN kan ik haar gewoon pakken.
ben de "trainer" van Stella) dat ze ook naar de ander komt? Een trukje
aanleren mbv de klikker? Maar eigenlijk wil ik dat niet, aan haar gedrag in
het weiland zie ik hoe ze het in de kudde naar haar zin heeft en of ze zin
heeft om iets te gaan doen. En wat dan. Ook vind ik dat ze moet komen omdat
ze het leuk vind om aan het werk te gaan en niet omdat het nou eenmaal een
trukje is. EN zou ze, als ik haar zon trukje aan zou leren wel bij mn moeder
komen? Die tenslotte nooit met de klikker werkt.

Hoi Ebby,
Even zoals ik het zie: je hoeft Stella geen truukje te leren. Stella heeft
hier in mijn beleving ook niks te leren, maar 'die ander'. Ze moet het leuk
vinden om naar de 'ophaler' toe te komen. Blijkbaar vindt ze het prima om
met jou mee te gaan, en niet met die ander. Het zit dus bij die ander met
wie ze niet mee wil. Dat is een gevoelskwestie.
Ik herken het ook bij de kudde waar mijn paard staat. Een van de pony's
wordt al zo'n 10 jaar lang meegelokt met truukjes, smoesjes, rammelende
brokjes (die ze dan uiteindelijk niet krijgt) etc etc. Sinds mijn vriendin
op haar rijdt en ik nu ook meer contact krijg met dat dier, laat ze zich
zonder problemen aanhalen en ophalen door mijn vriendin en door mij. Sterker
nog, ze begint zelfs toenadering te zoeken. Die andere mensen keert ze nog
steeds de rug toe en loopt chagrijnig weg, en zij hebben nog steeds een
truukje nodig, anders komt ze gewoonweg niet.
Het verschil is puur gevoelsmatig; hoe wij over die pony denken, wat onze
intentie is wanneer we naar haar toe lopen en welk gevoel die pony daarbij
heeft.
Tja, klinkt wat vaag misschien, iets concreets kan ik je eigenlijk ook niet
geven. Paar vragen aan je: Waarom en wanneer haal jij Stella uit de wei en
wat ga je dan met haar doen? En waarom en wanneer haalt die ander Stella uit
de wei en wat gaat zij dan met haar doen? Waarin verschillen jullie in de
omgang met en gevoel voor Stella? Wellicht wordt het dan wat duidelijker....
groetjes en succes,
Peet

Peet schreef:
Fitna schreef:
wel heel negatief over de engelse rijstyle denken. Dat "in de krul trekken"
vind ik wel erg overdreven, als je aan de teugel rijden bedoelt.
engels mee rijdt. Met een standaard bustrensje, zonder zweep of sporen, is
dat paard super licht aan de teugel te rijden en ze heeft echt plesier in
dressuur. Nou heb ik niet het idee dat dat paard constand een gevecht met me
aangaat
trekken op het losrij terrein, betekend toch niet dat de schuld gelijk bij
de engelse rijstyle ligt? Er zijn vast ook wel NH'ers die er een zooitje van
maken.
altijd gewend was, anders kwam ik hier niet. Maar ik vind het beeld naar de
engelse rijstyle toe, vaak wel erg negatief.

Hoi Fitna,

Op zich ben ik het met je eens hoor. Het is me ook weleens opgevallen dat
een bepaalde manier van rijden (zoals in de krul trekken) door anderen
dikwijls betiteld wordt als zijnde 'dat is dressuur' en 'dat is engels
rijden' en 'dus die rijstijl deugt niet (opvattingen als dressuur/engels in de krul trekken, paard-onvriendelijk e.d.). Als er zo beredeneerd wordt,
voel ik me ook aangesproken. Vandaar ook mijn reactie op Arabesk. Als zij
bij een dressuurwedstrijd gaat kijken en daar enorm afknapt op de manier van
rijden daar, en zij "daarom" doet besluiten geen zin meer te hebben in
engels dressuur rijden, dan wil ik dat graag verdedigen. Omdat dat niet de
rijstijl is, maar de rijstijl van die mensen. En helaas zijn dat er veel...!
Fijn te lezen dat het paard van je zus zo licht te rijden is en er ook
plezier in heeft. Zo hoort het dus, vind ik.

groet, Peet

Oh ja, nog even een misverstandje opruimen: in mijn voorbeeldje schreef ik
over ruiters die "voortdurend strijd met hun paard aangaan" en niet "dat
een paard constant een gevecht met de ruiter aangaat".....

Hoi Elzaliene,

Wat je schrijft, "in zo'n mate dominant dat hij zelf beslissingen probeert
te nemen", lijkt mij niet. Zoals ik het zie, neemt Spike blijkbaar juist
geen beslissing (hij denkt niet na), hij reageert namelijk instinctief...
In welk opzicht is hij de dominantste in de kudde? Is hij bazig in z'n
gedrag en wat agressief? Of is hij het rustpunt en worden hij en zijn ruimte
door zijn kuddegenoten gerespecteerd?

Je vraagt: "Als het gebrek aan zelfvertrouwen is, hoe dan te handelen: juist
dominant om hem te dwingen beslissingen uit handen te geven en zijn
onzekerheid/angst te overwinnen of juist niet te dominant om hem zelf zijn
onzekerheid/angst te laten overwinnen?"
Hoe te handelen (naar mijn inzicht dan):
Leer hem z'n zelfvertrouwen op te bouwen en dapper te maken d.m.v.
oefeningen. Zie het "probleem" in z'n algemeenheid en niet 1 "eng" obstakel
als een probleem op zich; dat heb ik inmiddels wel geleerd en ervaren.
In de bak kun je van alles neerzetten, neerleggen, ophangen etc (als je tips
wilt, laat me dan even weten). Ga er eerst samen met hem langs of over (met
halster en touw); jij voorop. Wanneer dat goed gaat, neem dan een lang touw
(longeerlijn) en leer hem dan dat hij het nu zelf moet doen, op jouw
aanwijzing. Wanneer dat goed gaat, dan zonder halster en alleen een
longeerlijn om zijn hals. Wanneer dat goed gaat, doe het dan helemaal los.
En uiteindelijk met jou erop. Dit alles niet in 1 dag willen doen!, ook niet
in 1 week!, maar denk in maanden of misschien zelfs langer. Het vertrouwen
moet je namelijk langzaam opbouwen, dat kun je niet afdwingen. Op deze
manier leer je je paard na te denken en beslissingen te nemen. Ook leert hij
te vertrouwen dat hij dat allemaal best wel durft, dat hij er niet dood aan
gaat. En ook belangrijk (en heel mooi ook!), leert hij op jou te vertrouwen,
dat jij hem echt niet in gevaar zult brengen, jij heel goed weet of iets
gevaarlijk is ja of nee. En je laat hem zien dat jij ook op hem vertrouwt,
zo van dat kun jij wel en dat durf jij wel. In zoveel opzichten dus zo
belangrijk en geweldig om aan te werken; je werkt nu namelijk ook aan jullie
wederzijdse vertrouwen en jullie relatie.
Zelf kan ik nu op deze zo leerzame en bijzondere periode van mijn paard en
mij terugkijken, echt mooi hoor, om samen zo te werken, te leren en te
groeien!

Wat de "squeez game" is, weet ik niet, maar mijn advies is dus om je niet
uitsluitend te concentreren op de plekken waar Spike het eng vindt (zoals de
dijk). Het zou namelijk zo kunnen zijn dat wanneer het daar uiteindelijk
goed gaat, er wel weer iets anders is wat hij eng vindt. Dan ben je probleem
na probleem aan 't oplossen, maar je helpt noch hem, noch jezelf en noch
jullie relatie ermee. Dus begin te werken bij de bron: zijn onzekerheid,
angst en gebrek aan (zelf)vertrouwen. Door veel met hem te oefenen en te
spelen zoals ik hierboven beschreven heb. Steeds een stapje verder. En als
je vragen hebt (wat wel en niet te doen bijv.), dan hoor ik het (en anderen
vast ook) graag van je!

groetjes en veel succes!
Peet

je dan met haar doen?
(alleen Stella, ik ga er bij zitten ), wat gymnastizerend grondwerk doen,
schriktraining en behendigheidstraining, vooral vaak rijden. Buitenrijden
wel te verstaan. Vaak alleen maar neit altijd. OP halster, bijna altijd
zonder zadel. Soms gewoon alleen maar wat kriebelen. Heel af en toe een
sprongetje in de bak.
met haar doen?
sinds kort wel, en ja, ik heb al hondert en een betogen tegen dat bit
gehouden) vaak op buitenrit en soms in de bak. Volgens een plan wat ze in
haar hoofd heeft. Ze wil wel grondwerk gaan doen maar ik kan het helaas niet
over brengen. Want meestal doe ik dat tijdens het wandelen (de onderdelen
schuiven in elkaar, zijn niet zo gescheiden. Meestal ga ik wandelen wat weer
op rijden uitkomt of ik ga wandelen en dat word weer grazen waarna ik wat
grondwerk doe). Heb zelf ook nooit een methode gevolgd, het is gegroeid. Met
een paar diepe dalen dat wel en of ik het nog een keer zo zou doen weet ik
niet.
bij mij staat ze -bijna- altijd los, bij de ander vast gebonden) ik zeg:
kijk wat je verkeerd doet, zeer waarschijnlijk doe je haar pijn, bij mij
doet ze dat niet. De ander: ja maar ik kan het niet beter dus ze moet maar
stil staan! En foeterdefoeter en ze loopt ookal weg in de wei en als ze niet
binnen een jaar tolt ga ik toch echt een ander paard zoeken hoor en dat is
vast typisch ijslands dat ze zo eigenwijs is en bla bla bla.
want het zit me echt tot mn keel hoe het gaat nu met Stella. En al die
regels, phoe, ik krijg er echt genoeg van.

Nou Ebby, hier heb je toch je antwoord? Need I say more....?
groet, Peet

hard op zoek naar eentje die bij mij aansluit (nou rijd ik totaal anders als
de engelse rijstijl, gebruik hun hulpen eigenlijk amper dus dat maakt het
extra moeilijk) maar kan niets vinden. En mijn paard is toch soepel en loopt
aardig verzameld (laatst had ik het gevoel dat ze haar hoeven zo ongeveer
onder haar neus zette) dus ik begin langzaamaan te geloven dat ik het ook
wel redelijk alleen aan kan, als ik vastloop dingen extra aandachtig
doorgaan lezen en vragen stellen op een forum als deze en af en toe een
cursusje volgen. Lastig...

Je kunt hier en daar rondvragen om aan een goeie instructeur te komen.
En verder veel lezen en vragen inderdaad, en je kunt ook gaan kijken bij
bepaalde lesdagen, clinics e.d..
groetjes, Peet

Hey Aagje uut Drentuh, daar ben je weer.....!
Eerst "mijn" hoefverzorger en nu "mijn" instructrice?
Mail me maar even prive, okay.
groetjes, Peet

We kunnen toch niet voor andere mensen bepalen wat wel of niet interessant
is. Wat je wel of niet interessant vindt, dat kun je alleen voor jezelf
bepalen. Op een forum (of televisiezender, krant, actualiteitenprogramma,
noem 't maar) zullen er altijd wel onderwerpen ter sprake komen die voor
bepaalde mensen niet of minder interessant zijn. Daar ontkom je niet aan.
Zoveel mensen, zoveel meningen, inzichten, behoeftes, kennis, gevoelens en
interesses etc etc. Dus het heeft geen zin de illusie te hebben dat het
interessant gaat worden, want wat voor jou interessant is, hoeft voor een
ander niet interessant te zijn. En andersom dus ook. Dat is nu eenmaal zo.
groet, Peet

Nick schreef:
IK ben geen voorstander van sex met dieren..
<knip>
Daarnaast vind ik het vanuit mijn ouderwetse opvoeding waarschijnlijk niet
normaal.... Seks als mens met dieren is in mijn ogen niet normaal...net als
sex met kinderen...al komt daar nog een hele andere factor bij...het
geheugen en dus toekomst van het kind..

Nick, ik ben 't helemaal met je eens!

Ebby schreef:
Verkrachting van een mens vind ik honderdenmalen erger. Dat geheugen ja. En
een paard ervaart het aardig anders. Een mens heeft er een flink trauma van,
een paard zeer waarschijnlijk niet.

Ebby, waar baseer je dat op? Wat doet jou denken dat een paard het anders
beleeft en er zeer waarschijnlijk geen trauma van op loopt? Heeft een paard
volgens jou geen gevoel, geen emoties, geen persoonlijkheid, geen ziel???

groet, Peet

Arabesk schreef:
De leidende merrie en de opjagende hengst van de kudde (hoogste in rang),
belonen de groep toch ook niet met voedsel? Ik heb een keer gezien, dat een
paard steeds verwend/beloond werd met snoepjes. Het einde van het verhaal
was, dat het dier steeds ging schrapen en met longeren naar binnenkwam (naar
binnenkomen is beloning, dan ben ik braaf!)
Het beleren van Arabesk doe ik helemaal zonder voedsel, ik voer ook verder
niet, dat doet de staleigenaar. Arabesk weet dus dat hij niet bij mij hoeft
te zijn voor voer. Laatst was ik in de paardenzaak en daar lag een rek met
snoepjes: vanille snoepjes, appelsnoepjes, bananensmaaksnoepjes en
belóningssnoepjes...... Vanille snoepjes, hoe verzinnen ze het.......

Wat mij betreft, mag dit fabeltje wel een keer uit de wereld hoor, dat
wanneer je je paard "beloont" met voedsel, je daarmee zou laten zien dat je
lager in rang staat. Het argument dat de leider van de kudde ook niet
beloont met voedsel, gaat nmm ook niet op. De leidende merrie leidt de kudde
naar de plek waar eten is; dus ja, de leider "voert" in dat opzicht ook.
Weliswaar niet met/uit haar handen en ook niet als "beloning", wel draagt ze
deze zorg als leider.

Volgens mij verschilt het per paard hoe een paard reageert op
voedselbeloning (en wellicht ook de intentie van de voedselbeloning). Het
kan best zijn dat sommige paarden er vervelend en schooierig van worden,
maar dit kun je niet als vaststaand feit neerzetten alsof dit voor alle
paarden zo is. Zelf geef ik Jovarna heel vaak iets lekkers (wortel, appel of
plak brood). Zomaar. Niet als beloning nadat ze iets 'goed' heeft gedaan,
maar gewoon omdat ik haar iets lekkers wil geven. Zelfs tijdens een bosrit
verras ik haar onderweg met een pepermuntje, en neem ik er zelf ook eentje
. Jovarna loopt NOOIT te schooien en ze vertoont NOOIT vervelend gedrag
omdat ze iets lekkers wil. Dat ze na afloop van het rijden altijd een dikke
wortel van me krijgt, zorgt er echt niet voor dat ze niet wil lopen omdat ze
aan die wortel loopt te denken....!
Overigens, het "belonen" doe ik met mijn stem, lichaamstaal en aanhalen en
knuffelen e.d. en ook dat schijnt ze enorm te waarderen.

Wat de snoepjes betreft, ik vind het prima dat ze er zijn, ookal gebruik ik
ze zelf nauwelijks (vers lijkt me gezonder).

groet, Peet

elkaar zetten geen enkele zin, toch?

Mee eens.
Ingrid, ik zou het niet riskeren om Iwan in mekaar te laten meppen door
Isabella.
groet, Peet

paard leeft in het NU. Het paard vergelijkt die twee situaties niet.
zich voordoen op de grond waarschijnlijk beter weet op te lossen dan in het
zadel (wat dus naar haar toe inconsequent is), en niet te vergeten dat zij
meer hoort dan jij, anders ziet dan jij, aan andere dingen belang hecht dan
jij en niet in het minst dat je verwacht dat je haar uit haar eigen wereld
kan plukken en dat zij dan binnen de halve minuut een knop moet omgedraaid
hebben van zelfbeschikkingsrecht naar die dingen doen die mensen normaal
vinden maar voor paarden soms zeer bizar en zeer contra-paardenslimheid zijn
.
hij denkt dat hij dat moet doen. Omdat hij instinctief zo reageert vanuit
zijn paard-zijn of omdat hij het zo geleerd heeft in het verleden. "Dominant
gedrag" is een gevolg van de omstandigheden, geen oorzaak. Dominantie in de
zin van "hij doet niet wat ik wil dus heeft hij geen respect voor mij" is
onbestaande - een paard doet die dingen die hem op dat moment de beste keuze
lijken om zijn eigen voortbestaan te verzekeren, die dingen waarvan hij
verwacht dat ze hem instant voordeel gaan opleveren.
1/ je hebt het hem niet duidelijk gevraagd of 2/ hij kan het fysiek of
mentaal (nog) niet aan.
heen en weerdrijven omdat hij "geklooid" heeft is straffen) heeft voor hem
geen enkele betekenis. Je vertelt hem alleen maar wat hij NIET mag doen, en
niet wat hij dan WEL moet doen. Hij leert er niks van.
het moment komt dat hij in staat is om terug bij jou te zijn maar ga niet
tegen hem in. Herleid die energie waar je nu niks mee kan naar iets dat een
beetje handelbaarder is - lateraal denken! - en bouw opnieuw je vraag op.
Dat is een algemeen principe en het klinkt misschien heel vaag; hoe je dat
invult hangt van de concrete situatie af.

Inge,
Geweldig wat je hier schrijft! Was iedereen zich hier maar wat vaker en meer
bewust van....!
Wil je iets meer vertellen over het 'lateraal denken'?
groet, Peet

Hoi Ellen,
Hier iets over 'dominantie' wat ik een keer ergens gelezen (en bewaard) heb:
Een paard is niet "dominant"
Hoewel dit vaak gezegd wordt over een paard, echt dominante paarden zijn er
echter maar weinig. Paarden vertonen gedrag dat effectief is. Dat wil
zeggen, ze gedragen zich op de manier dat hun is toegestaan en waardoor ze
iets gedaan krijgen. Heeft een paard geleerd dat hij dwars over je heen kan
lopen en vervolgens gras kan eten, dan zal hij dit blijven doen totdat hem
duidelijk gemaakt wordt dat dit gedrag niet is wat wij in gedachten hebben.
Zijn gedrag heeft niets te maken met 'het geen respect voor ons hebben' of
'lomp zijn', want dit gedrag heeft hem in het verleden altijd het resultaat
gebracht dat hij gras kan eten en er is hem nooit duidelijk gemaakt dat dit
niet de bedoeling is. Zijn gedrag is voor hem dus altijd effectief geweest.
Een paard is niet dominant of eigenwijs als hij niet beter weet. De praktijk
leert dat paarden die dominant worden genoemd, domweg nooit geleerd hebben
zich netjes te gedragen oftewel de regels niet hebben geleerd. Dit kan hem
vaak heel eenvoudig en bijzonder vriendelijk geleerd worden, zonder
toepassing van harde maatregelen (zie onder het kopje 'Trainen').
Het feit is, als er werkelijk zoveel 'dominante' paarden zouden zijn als
mensen denken, dan zou het geen leuke hobby meer zijn, want werkelijk
dominante paarden zijn gevaarlijk voor de mens om mee om te gaan. Gelukkig
is het vaak alleen een misverstand tussen paard en ruiter.

groetjes, Peet

Spirithorses schreef op dinsdag, 28 september 2004, 21:40:


Deze dus:
Wat het probleem is Sanet, is dat dit een paardenforum is, en GEEN
hamsterforum!
Alsjeblieft zeg.......!!!
Peet.