Mijn zesjarige volbloed heeft altijd op ijzers gestaan; achteraan t.h.v. buitenste kwartier heeft hij een verticale barst tot aan de kroonrand. De barst is wel mooi dicht, het is een nauwelijks zichtbare lijn. Hij is nu naruurlijk bekapt en loopt zeer gevoelig. Kan hij wandelingen aan, ook al loopt hij gevoelig? Is het aangeraden een kleefmiddel te gebruiken om de barst dicht te houden?
vriendelijke groet,
Karel

Dwangloos rijden gaat bij mij samen met rijden onder dwang.
Dus dwang alleen waneer het nodig is.

Doordat ik bij voorkeur zoveel als mogelijk is mee ga met Shadow,
hebben we dwang het minste nodig. Een paard (en hond ook) gaat graag en gewillig mee, met iemand die met haar mee gaat. Zo werkt going with echter niet altijd op dit moment.

We hebben gemerkt dat de afslag naar huis óf de keuze voor een langere route niet zonder dwang tegen haar zin in genomen kan worden. De vraag is of we dan met ons paard mee moeten gaan, of niet? Dit is niet eenduidig te beantwoorden, het hangt van veel individuele omstandgheden af wat het beste is, op een bepaald moment.
En elke keuze heeft zijn eigen voor en nadelen.

Overigens leer ik Shadow af te remmen, te stoppen en te vertrekken op mijn stem (hooo, stop en 2 mondklikjes). En lings en rechts uitsluitend op een doorhangende teugel. Ze doet dit al heel licht en goed allemaal. Alleen nog niet altijd, en dan komt er meer oefening en indien echt nodig oplopende druk.

Signalen met zit en been daar wil ik niet dan ze daar op gaat anticiperen. Voor buitenritten is dit namenlijk niet zo handig, met duiken onder bomen door, aan alle kanten veel te bekijken, heuvel op en af, etc. Met zit en been signalen zou mijn paard ook nog eens moeten leren welke druk ze moet negeren en welke ze op moet volgen. Dan is teugel en stem wel zo duidelijk en bij licht gebruik ook zonder balans verstoringen.

Michiel

Karel Voet schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 14:48:


Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Karel Voet schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 14:48:


Karel ik heb je vraag even op hoefnatuurlijk gezet.
Niet iedereen leest altijd alle twee de sites en dit is een duidelijke hoevenvraag.
Piet

Michiel schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 15:13:


Hallo,
Ben ook bezig mijn paard te leren meer op stem en teugel te rijden (ivm knie), maar dat kost tijd en veel oefenen. Ik kan haar met stem in stap, draf en gallop krijgen en ook langzamer laten worden en laten stoppen. Maar links en rechts zonder beenhulpen lukt nog niet zo goed. In de bak natuurlijk wel, maar daar is het ook niet zo interessant als buiten.
Monique

Michiel schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 15:13:


En toch is hier gevoelsmatig goed onderscheid in te maken. Jovarna voelt heel goed het verschil wanneer ik bijv. naar links kijk om linksaf te slaan of wanneer ik naar links kijk omdat ik een haas zie. Dit heb ik haar niet hoeven leren. Blijkbaar voelt en kent mijn paard mijn intenties. Wanneer ik signalen geef terwijl ik niets met die signalen wil zeggen of vragen (bijv. het opzij bewegen of naar beneden duiken voor een hangende tak), dan reageert ze daar ook niet als zodanig op. Ze laat me a.h.w. lekker m'n gang daar bovenop haar rug. Wanneer ik met een signaal wèl iets van haar vraag of tegen haar zeg, begrijpt ze dàt ook. Ze voelt het verschil.
Ik denk dat intentie meer kracht heeft dan welke technische hulp dan ook.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Piet schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 15:17:

Als de barst werkelijk dicht is is er geen reden om te verwachten dat het daardoor komt dat je paard gevoelig loopt. Ik neem aan dat de bekapper de hoef ter hoogte van de scheur niet dragend heeft gemaakt en dat deze er zo langzamerhand uit zal groeien.
Je schrijft niet hoelang je paard van de ijzers is.
Ik denk dat het gevoelig lopen komt omdat de zool wat vlak en nog heel zacht is. Nu is er een groot verschil tussen gevoelig en kort lopen en echt pijn hebben. Je paard is natuurlijk niet gewend om iets onder de zoelen te voelen.
Toch is het aan te bevelen voor de kwaliteit van de zool, hoefwand en straal om dagelijks een stukje over een hard oppervlak te wandelen.
Maar forceer vooral niks, loop in het tempo wat je paard aangeeft mee en vermijdt scherpe steentjes. Bedenk hoe je voor je eigen voeten te werk zou gaan als je eelt onder je voeten zou willen krijgen.

Piet

joop schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 14:47:


Dit struikelen lijkt toch echt als rijtechnisch van aard. Dus dan zal de hoefijzers eraf niet zo veel uitmaken.

Beenschermers zijn wel soms nodig als de achterbenen de voorbenen aantikken. Dit is ook rijtechnisch op te lossen, maar voordat je dat voor eklaar hebt kun je beter wel met peesbeschermers rijden of wonden te voorkomen. Ook bij mennen zie ik vaak dat zonder strijklappen gewoon niet altijd mogelijk is.

jose schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 15:47:


Waarom lijkt het van rijtechnische aard? Indien het verwijderen van de ijzers niet zou helpen, wat mij zou verbazen, kan je altijd nog naar rijtechnische opties kijken.
Ook het aantikken van de voorbenen kan totaal worden opgelost met natuurlijk bekappen. Als de voorhoef goed afrolt en op tijd weg is zal de achterhoef hem nooit raken. Goede NBekapper erbij en je zal eens zien hoe goed je paard vanzelf gaat lopen, zonder hulpmiddelen. Ook menpaarden. groet, joop

jose schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 15:47:


Er is geen dier ter wereld wat gezellig met zn achterbenen tegen zn voorbenen aan gaat lopen te schoppen.
Vriwel altijd is dat bij een paard de oorzaak van een te late afwikkeling (het wegwezen) van de voorvoet en dus van verkeerd bekappen.
Ook over het struikelen ben ik het voor een groot gedeelte eens met
Joop. Maar misschien dat het paard met aangenomen teugel iets lichter is in de voorbenen en dan beter corrigeert?
Je zal echter merken dat een blootsvoets paard veel minder struikelt dan een paard met ijzers.
Logisch eigenlijk, weet ie veel dat ie een dikke cm hoger staat dan hij voelt?
Piet

Piet schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 16:05:


Ik ben het met je eens dat een belangrijk deel opgelost kan worden door bekappen, goede afrol is dan belangrijk. Maar: het te laat wegwezen van het voorbeen is soms ook een rijtechnisch probleem.

Je hebt paarden die heel erg op het bit gaan lopen. Zodra je de teugel loslaat, gaan ze dan struikelen omdat hun steuntje ineens weg is. Van zo'n paard word gezegd: loopt niet op zijn eigen beentjes.
En uit de beschrijving hier maak ik op dat dat hier aan de hand is.

jose schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 17:06:


Rijtechnisch? Lees: Het je bemoeien met een beest dat heel goed zelfstandig kan lopen. Natuurlijk gaat een dier struikelen als de mens aan hem zit te plukken. Net zo goed als dat ik gemakkelijker kan struikelen als iemand tijdens het lopen aan me zit te sjorren.


Sorry, maar natuurkundig gezien klopt hier geen barst van. Een bit kan nooit of te nimmer ook maar enige steun geven, omdat er geen contact is met de grond, behalve dan met zijn eigen benen. Klinkt wat vaag, maar vergelijk het maar eens met wat praktische voorbeelden:
Kun je je fiets vooruit duwen aan het stuur? Ja, mist je maar contact met de grond hebt middels je eigen benen. Zodra je benen op iets van de fiets zelf rusten, dan kun je duwen tegen het stuur maar gebeurt er niets.
Kan je jezelf, zoals Baron van Münchhausen, optillen door de stoel waarop je zit omhoog te trekken, zodat je uiteindelijk begint te zweven? Nee? Waarom niet?

Steun geven aan het bit zou kunnen zolang je je eigen benen aan de grond houdt. Zodra je op het paard zit kan dat niet meer. En laat dat nou net zijn wat je doet...

Groeten,
Frans

Van zo'n paard word gezegd: loopt niet op zijn eigen

Monique Meijer schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 14:40:


hoi monique,
ja de opening die de dierenarts gemaakt heeft is heel klein, alleen het gat eromheen wat weggesneden is is in de rondte en diepte 1,5 cm..
vandaar ook dat ik niet weet wanneer die onsteking ontstaan is,het zit n.l. zo diep.
ook heb ik van de eigenaar niet gehoord hoe het spul eruit zag dat er uit kwam.
ik vraag mij ook af of de zak er niet dag en nacht om moet i.v.m. vuil.