Monique Meijer schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 12:43:


Jeetje Monique, zit dit te lezen... en helemaal te koken van woede!
Wat een verhaal zeg! Ja, ik geloof natuurlijk wat jij hier schrijft, laat ik dat voorop stellen. Maar het is toch eigenlijk van de gekke dat iemand hier zo maar mee wegkomt?
Allemachtig... dat een 'vriend', je eigen hoefsmid ook nog, zoiets kan flikken zeg!
Nee, ik heb hier helemaal geen woorden voor.... Wat kunnen mensen dan in en in slecht zijn..... HOE KOM JE OP ZOIETS??
Kan me wel voorstellen dat je een fikse ruzie achter de rug hebt daar....
Ik heb ook weleens zo staan te koken van woede, toen ik zag dat een hoefsmid een paard (in de buik) helemaal in elkaar trapte. Ik kan daar echt niet tegen en ben dan in staat om zo iemand aan te vliegen... Walgelijke mensen die dat doen.
Nee, je hebt er niets aan dat ik dit schrijf... maar ik moest het gewoon even kwijt...

Ik ben gewoon hardstikke blij dat jij het nu lekker zelf doet... Verdraaid... niet zo gek dat niemand anders aan jouw paard haar voeten kan komen!

Groetjes,
Wil.

Wil schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 13:10:


Wil, bedankt!
Tja, hoe kom je op zoiets? In zijn geval huwelijksproblemen en geldproblemen. Lekker je woede afreageren op een onschuldig en weerloos klein veulentje. Walgelijk, om misselijk van te worden als ik er aan denk. Hij heeft haar menig maal in elkaar getrapt, stiekum. En ik mij verwonderen waarom ze zo schichtig was voor mannen.
Ik heb vaak overwogen hem aan te geven, maar ik ben nog steeds bang dat hij mijn paard wat aandoet. Het ergste is nog dat mijn (en zijn) toenmalige dierenarts er ook aan meedeed. Die dierenarts bevestigde het verhaal dat mijn paard gewoon een "kneusje" was. Kon hij wat meepikken van de verkoop. Mijn paard is nog steeds schichtig bij vreemde mannen en dat zal ook wel zo blijven. Het is nu enkele jaren geleden, maar ik kook nog steeds als ik er over nadenk. En wie aan mijn paard komt, komt aan mij. Monique

iss schreef op maandag 10 oktober 2005, 16:23:


Mijn ervaring is dat het enige wat helpt, als ze eenmaal de trailer inwillen (zoals bij jou) is het vaak, eeuwig en vanuit allerlei startposities te doen: Thuis zoals je het steeds deed, maar ook een keer, terwijl de trailer andersom op het erf staat, een keer op het erf van de buurman, met droog weer een keer vanuit het land, een keer in het donker, een keer..... etc.

En dan ook gewoon eens een keer wel de stang en klep dicht, maar nieteens wegrijden: gewoon er na 10 minuten weer af (zorg dat het hooinet vol is!) En dan eigenlijk een half uurtje later er TOCH weer even op, misschien een blokje om en dan lekker er weer af: 'braaaffff".

Wel even tegen de buren zeggen, waarom je hiermee bezig bent, want ze mochten je eens voor gek verklaren!!!... )

Gewenning werkt zeker bij een paard: steeds maar weer doen en laten merken, dat je eigenlijk steeds weer thuis terug komt.

Maargoed, dan moet ze zelf al een trailer hebben en die tijd er ook in kunnen steken...

EN NOG ALTIJD BLIJFT DAAR NATUURLIJK DE MOGELIJKHEID, DAT HET INEENS NIET MEER LUKT....... EN IDD HET ENIGE WAT DAN HELPT IS IEDEREEN OM JE HEEN WEGSTUREN EN ER AL VANUITGAAN, DAT JE MINIMAAL 3 UUR GEDULD NODIG HEBT. ZUL JE ZIEN, DAT ZE ER MET EEN KWARTIERTJE INSTAAN.....

Ach, jah, als we dat onvoorspelbare niet wilden, hadden we beter een fiets kunnen kopen; kan je ook mooie buitenritten mee maken!!

Succes ermee, gr. Bianca

jans schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 9:50:


Hmm, ik had begrepen dat de vroegere seminairs alleen maar gegeven werden door Dr Strasser herself, en daarom voor velen buiten het budget vielen, en dat nú pas, sinds deze maand, de seminairs gegeven mogen worden door andere strasser hoefverzorgers (tenminste in Nederland, hier is Karen Drost daartoe gemachtigd) - die daarvoor wel weer extra cursus hebben moeten volgen - om het strasseren zó voor het grote publiek toegankelijk te maken.. Nu worden ze gewoon - op afspraak - bij je thuis gegeven, mits je voldoende mensen vind om de cursus te volgen, en wordt er inderdaad op dode hoeven geoefend, maar ook op paarden van cursisten.
Dit is volgens mij ook de manier waarop Hans Arendse het aanpakt. Bij hem wordt ook, tijdens de cursus, met echte paarden gewerkt.
Heb geen idee hoor of het beter is, het zal wellicht een beter beeld geven van de werkelijkheid, want dat was hetgeen mij erg tegenviel toen ik na afloop van de cursus thuis aan de slag ging. In plaats van lekker op je stoeltje - de hoef draaiend naar alle kanten, bijna geen gewicht - sta ik de enorme zware voeten van mijn tinkers omhoog te houden. Ja ja, ik weet het, is ook een kwestie van opvoeden, en koudbloeden laten zich soms lekker graag hangen, en wat Piet ook al zei, de handigheid en snelheid ontwikkel je wel, en ondanks dat het (voor een vrouw) vind ik, best een zware klus is, geeft het VOORAL voldoening om een prachtige natuurlijke voet te zien ontstaan onder je eigen handen...

Monique Meijer schreef op donderdag 6 oktober 2005, 12:58:


Hier de foto's:
http://www.mijnalbum.nl/Album=4JQ8RTPS
Monique

Hallo allemaal,
ik heb een nieuw vriendje erbij, een vierjarige ex draverruin. Nu ben ik nog niet zo lang op deze site maar ik leer hier zo ontzettend veel! Ik zou het fantastisch vinden om veel meer met hem de 'natuurlijke' kant uit te gaan. Allereerst moeten wij natuurlijk elkaar nog leren kennen. Nu zit ik alleen met een probleempje. Als ik hem naar de wei breng of aan de teugel naar de bak toebreng dan is hij zo enorm 'kijkerig' (nu vind ik dit geen probleem hoor) dat hij regelmatig mij omver dreigt te lopen of op mijn hakken te gaan staan. Als ik tracht naast hem te blijven lopen en hem door praten en losse teugel voorwaarts te laten gaan wil hij zich omdraaien naar mij toe... Ik begrijp dat dit misschien heel dom overkomt dat ik niet goed weet hoe ik dit kan veranderen. Toch hoop ik dat er desondanks iemand mij wil helpen. Alvast bedankt, Zhiva.

Hallo allemaal,

mijn 4 jarige draver is nog nooit zonder bit gereden en ik wil daar graag mee beginnen. Kan ik hem zo maar een bitloos hoofdstel omdoen of is dit vragen om moeilijkheden? Hij is nog heel groen en net onder het zadel, wel heeft hij al vanaf zijn 2e jaar voor de sulky gelopen.
groetjes Zhiva.

Zhiva schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 15:57:


Hallo Zhiva,

Ik ben hier ook nog niet zo heel lang. Ik ben toen ik op dit forum kwam ook meteen begonnen met een bitloos hoofdstel (touwhalster) bij een KWPN merrie van 6. Ik dacht ik probeer het gewoon, eerst 'n paar keer in de bak en daarna naar buiten. Het ging gewoon super goed, ze reageerde perfect en rijd nu veel meer ontspannen. Ik vind het rijden op haar 'n stuk meer ontspannen, je merkt gewoon aan haar dat ze het fijner vind.

Succes ermee!

Groetjes Hanne

Hanne schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 16:14:


Hoi Hanne,

dank je voor je snelle reactie, wat voor bitloos hoofdstel raden jullie me aan. Of is een touwhalster echt het beste? vind het zo eng dun, net of ik helemaal niets meer te vertellen heb...

Zhiva schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 15:55:


Nooit dom! bewust worden van de manier waarmee je omgaat met je paard is het belangrijkst! Het dan ook nog paardnatuurlijk WILLEN doen is al een hele grote stap!

Waar het om gaat is heel kort, dat hij moet weten dat JIJ met hem loopt en niet andersom! Je moet dus zorgen dat hij zich op jou gaat focussen:
Uit eigen ervaring: Ik ben met Foxy (mijn Welsh K) gaan wandelen zoals ik geleerd had met de nieuwe pup (hond). Binnen de bak eerst (later op het erf en nog later naar buiten) en eigenlijk alleen maar lopen en steeds onverwachts bochten maken (al naar gelang hoe stijf je paardje is, niet te klein).. In het begin zal hij nog steeds veel kijken, maar omdat hij op een gegeven moment genoeg krijgt van het feit, dat er steeds iemand geheel onverwachts de andere kant oploopt (en hij dus druk op het halster krijgt), zal hij al snel doorkrijgen dat hij beter op jou moet gaan letten!

Let op: als hij het door gaat krijgen en op jou gaat letten, moet je stoppen met het onverwachte en het juist makkelijk voor hem maken om je te volgen

Je moet je eerst even afvragen waar je wil dat hij loopt: mijn ervaring leerde dat zijn hoofd ter hoogte van mijn schouder het fijnst werkte voor ons (bovendien ben jij in die positie de leidende faktor).
Wat erg goed helpt bij mij, is om mijn hand aan het eind van het halstertouw en dan iets hoger te houden (op neushoogte van je paard): hierdoor gaat hij je hand volgen (na veeeeeeel oefenen) en kun je ook heel makkelijk achter je rug het staptouw in je andere hand nemen, waardoor hij ineens je andere hand volgt en dus ineens aan de andere kant van je loopt.

Boovendien kun je zo mooi wijzen met je hand naar een punt en bij ons volgt Foxy die aanwijzing intussen klakkeloos op, ZONDER druk!

Rijden is nog lang niet alles waar het bij de omgang met je paardje om gaat: leer eerst samen veilig en volgens de (door jou gestelde) regels op de grond met elkaar om te gaan. Zul je zien, dat hij het snel op pakt, dat hij het daardoor leuk gaat vinden (ís dat alles wat ze van me wil??) en je nog gaat volgen ook!
SUCCES! (neem vooral tijd!)

Zhiva schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 16:23:


Hallo,
Als je paard groen is en net onder het zadel zou ik wel wat voorzichtig aan doen en goed oefenen. Mijn paard is (afgezien van een paar pogingen toen ze net ingereden was) altijd met een bosal gereden. En ik moet zeggen dat ondanks dat mijn paard goed op neckreining en been reageert een touwversie wel wat anders werkt. Hoe een paard reageert hangt van veel factoren af, maar ik zou niet zomaar een touwhalster omdoen en lekker buiten gaan rijden......
Monique

Hallo Zhiva,

Ik ben het wel met monique eens dat je niet zomaar "hup om en gaan met die banaan". Een paard zal er ook aan moeten wennen en bij de een gaat dit gemakkelijker dan bij de ander. Zo zal elk paard op z'n eigen manier reageren. Toch is het wel de moeite waard om het eens te proberen, maar gewoon rustig aan, zeker bij z'n jong paard.

Groetjes Hanne

trea hoex schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 2:13:


Kijk Trea....zoals je hierboven zelf al schrijft....Bij Strasser leren ze....ingewikkelder dingen dan zoals bij frans, pien of piet....
Helemaal juist....en dan mag het ook geen dag duren nmm.
Ik vind eigenlijk die 3 dagen al erg weinig om een onervaren iemand met een mes in de zool te laten peuteren....maar das mijn mening.

Nu even terug naar je vorige bericht.
De opmerking over het minderwaardige was niet persoonlijk bedoeld...in het algemeen praat men zo....maar een dag cursus....alleen op een stelletje dooie bevroren hoeven werken....
Nu gaan we het dan op jou denkwijze doen.
De natuurlijk bekapper is bij jou aanwezig en geeft jou voor de eerste keer een rennet in je handen....en jij schiet vreselijk uit met dat ding omdat je niet wist dat i zo scherp was en de hoef zo zacht....
Nu ben je te ver gegaan....en nou?
Iets eraf halen is niet zo moeilijk....iets er bij aanplakken onmogelijk...
Ik denk dat het een hele wijze beslissing is voor de meeste eerst maar eens op een bevroeren hoef te oefenen.
Al is de oefening maar een middag....het is toch een oefening die IK niet graag zou zien gebeuren op een levend wezen.

Nogmaals mijn vraag....zou jij je paard op zo'n cursus ter beschikking stellen aan een persoon die dit nog nooit gedaan heeft?

Nick

Monique Meijer schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 16:27:


hoi monique,

nee dat begrijp ik, ik heb nog geen doodswens,hahaha.
hij is enorm gevoelig op het been , bij de lichtste aanraking gaat ie al in de vooruit, dat is voor mij ook nogal wennen. dus we richtten ons eerst op het grondwerk. bedankt voor je reactie.
groetjes Zhiva

Elske van Reeuwijk schreef op dinsdag 11 oktober 2005, 11:26:


Hoi Elske,

Bedankt voor je reactie! Ook erg herkenbaar, sommige dingen lijken een vraagteken te blijven, maar tochvraag ik me af waarom in de ene situatie wel en andere weer niet. In aardstralen geloof ik niet, er is waarschijnlijk wel een duidelijke reden, alleen niet zichtbaar (voor mij) op dat moment.
In ieder geval lijkt het een veelvoorkomend verschijnsel te zijn en dus ligt de oplossing vast ook wel voor de hand.... De grootste uitdaging is het toepassen!