Zieltje schreef op dinsdag, 19 oktober 2004, 7:46:

Of kijk ook even op de laatste pagina van www.smit-rijssen.nl, daar staan ook enkele natuurlijke hoefverzorgers.

Groeten,
Ingrid

--wat niemand kan, dat kan ik ook--

Heeft iemand een idee hoe je de tientallen, ongeveer 1 cm grote, klitten van de plant met de grote bladeren (ong.1,5 meter hoog) het gemakkelijkst uit de staart en manen van je paard krijgt? Het zijn er zoveel dat er uit pulken eigenlijk geen optie is, of vallen ze er na enige tijd vanzelf uit?
Piet

Piet schreef op dinsdag, 19 oktober 2004, 8:14:


Hoi Piet,
Eh hij moet er zaterdag wel netjes op staan natuurlijk he .

Maar als Isabella rommel in de manen heeft (dennetakjes vnl. bij ons), spuit ik het meestal in met anti-klit spul, even laten intrekken en dan eruit halen.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 19 oktober 2004, 8:31:


Ik maak hem wel netjes weer, ik knip gewoon zijn manen en staart eraf
Piet

Piet schreef op dinsdag, 19 oktober 2004, 8:36:

Ach gut, dan toch maar liever met rommel in de staart hoor. Is paard natuurlijk zullen we dan maar zeggen .

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 19 oktober 2004, 8:52:


Tuurlijk niet joh. Stel je voor! Geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken om zijn manen en staart af te knippen Het gaat ook niet om Shiny maar om een paard van iemand anders. Ik zal haar adviseren om het klittespuitspul te proberen. hihihi mijn dag is weer gemaakt.
Piet

josien schreef op maandag, 18 oktober 2004, 22:35:
Het paadr gebruikt altijd zijn lichaam om

Oeps, ik voel me nu wel heel onPN eigenlijk, terwijl ik toch zo mijn best doe. Galand heeft vaak last van vreselijke vreetbuien tijdens buitenritten. Afgelopen zaterdag probeerde ik hem kwa richting even min of meer vrijheid te geven. Gevolg: we belandden samen in een greppel met water, Galand ging vervolgens op zijn knieen vanwege de drassige grond en ging daarna rennen van graspol naar graspol. leuk hoor die vrijheid, maar als ik hieraan toegeef kom ik niet verder dan het eerst veldje gras, tot dit is opgegeten.

Als ik vervolgens vriendelijk te kennen geef dat ik toch graag iets verder wil dan deze eerste heerlijke graspol dan zegt Galand: ok ik zie 3 meter verderop ook een lekker stukkie hoor....

Parelliërs noemen dit waarschijnlijk een respect- of dominantieprobleem. Hoe noemen jullie zoiets? en hoe lossen jullie zoiets op met die vrijheid?

ik ben benieuwd of jullie nog nieuwe ideeën kunnen opbrengen die volgens jullie paardvriendelijker zijn dan mijn methode van het verhogen van druk.

Hallo Sandra,
Ik denk dat hier dat stukje "samenspel" ontbreekt.
En volgens mij weet je dat zelf ook wel.. En weet je volgens mij ook dat - en hoe - je kunt werken aan een fijne samenwerking met Galand. Dus niet het "probleem" ter plekke willen oplossen, maar aan je relatie met Galand werken. Zie jij dit ook zo?
groet, Pt