Karin schreef op dinsdag, 30 november 2004, 11:16:


Bedankt voor de reacties. Het blijft dus een beetje onzeker, ze was rond de 4 jaar oud (nu bijna 9) dus het is 5 jaar geleden dat die persoon haar voor het laatst heeft gezien. Binnenkort komt ze met foto's dus ik denk dat ik dan wel zeker weet of het haar vroegere tinker was of niet.
Haar stippen veranderen wel van licht naar donker en in de zomer is ze bruin/wit en niet zwart/wit zoals nu.

Groetjes jean

En ik denk dat door die fouten je een paard wel degelijk schade aan kan brengen. Onduidelijkheid (dus heel verkeerd timen ed) wat bij een onzeker paard behoorlijke gevolgen kan hebben. Zo'n beestje word nog onzekerder en loopt dus geestelijke schade op. Ook lijkt het me niet heel moeilijk een niet zo onzeker paard onzeker te klikken.
Op het moment dat je iets gebruikt waarbij timing heel belangrijk is kan dat ook weer snel verkeerd gaan. En juist dan loopt het paard kans schade op te lopen. Wel denk ik dat de vorm en mate van schade niet te vergelijken is met bijv de gevolgen van slaan. Al was het alleen maar omdat mensen die gaan clickeren een beetje hebben nagedacht over wat ze doen.

Groetjes Karin

Karin schreef op dinsdag, 30 november 2004, 16:10:


Bewakingsponnies i.p.v. Dobermans? Tis een idee...


Ik kan me niet voorstellen dat jij je ooit (voor school) werkelijk in leertheorie hebt moeten verdiepen, anders zou je weten dat slechte timing van r+... NIET werkt, of op zijn hoogst wat ruis veroorzaakt die meestal (ook alweer vanwege de onnauwkeurigheid!) vanzelf weer verdwijnt.

Dit in tegenstelling tot slechte timing van p+, wat dan gaat neerkomen op random trekken, slaan en schoppen. Ons allen welbekend dacht ik zo. Zo niet, ga op excursie naar zowat ieder willekeurige manege.


Wat voor schade dan? Carrots for nothing, chicks for free?!

Het enige welbekende verhaal is dat mensen aan het lokken en voeren gaan in plaats van de lesjes goed uit te voeren. Omdat ze te belazerd, te ongeinteresseerd en te dom zijn zich enigzins in te lezen. Dan krijg je bedelende beestjes... ook weer niet een heel grote ramp.


Waar ik wel wat bezwaar tegen heb is al mensen-identificeringen en hokjesgeest zo van "jij parelliet" en "ik clicker", terwijl het verdorie varianten van hetzelfde zijn.
Het getuigt van onbegrip.

Groeten , Egon

Uhm, leg eerst jou r+ en p+ eens preciezer uit

En nee, ik heb me daar inderdaad nooit dermate in verdiept, kan me er alleen een (blijkbaar niet zo kloppende) voorstelling van maken.

Maar om mijn gedachtengang duidelijker te maken:
Paardje moet leren pootje geven. Doet zijn best en word de ene keer beloond voor voet optillen, volgende keer voor strekken, dan weer voor naar links draaien, vervolgens weer voor het optillen enz enz. Als dat een poosje doorgaat lijkt mij dit toch op zijn minst een communicatiestoornis opleveren. En ik kan me dus voorstellen dat een paard wat heel onzeker is en erg "zijn best" staat te doen hier behoorlijk van in de war kan raken. En in het extreme (ga dit maar eens dagelijks met 20 verschillende kunstjes doen) erg onzeker van zijn baasje word.


Ja, maar dat heb je in alles. Want "zij dresuurt" en "hij springt" is ook lekker hokkerig. En dat is niet alleen in de paardenwereld....

Groetjes Karin

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 30 november 2004, 12:38:

Hoe krijg je ze dan zo goed voorwaarts?
Niet dat ik nu vaak de zweep gebruik hoor voor het voorwaarts gaan, begrijp me niet verkeerd. Maar wel af en toe als drijvende hulpen. Anders gaat ze op den duur echt niet harder dan het sukkelgangetje waar ze zelf voor kiest

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 30 november 2004, 17:33:


Ingrid, je moet beseffen dat harddravers ruim 100 jaar gefokt zijn op hardlopen. De meeste zijn van nature erg fanatiek en er is weinig voor nodig om ze op te stangen. Het is juist de kunst om ze relaxed te houden. Daarbij zijn ze super intelligent waardoor ze binnen de kortste keren weten wat de bedoeling is. Als ze in partij lopen zijn er paarden bij die altijd en overal willen winnen. Vandaar dat ik nooit een zweep gebruik, ook al omdat ik niet geloof dat ze harder gaan onder de zweep.
Groeten
Hans

Hallo allemaal,

Mijn Fries veulen (7,5 maand oud) mankt sinds september aan haar rechter-voorpoot. Toen ik merkte dat ze mankte, heb ik onmiddellijk de dierenarts laten komen. Volgens hem heeft het veulen last van een hoefzweer. Hij heeft de zweer niet volledig kunnen verwijderen omdat hij nog niet "rijp" was, er kwam maar een beetje etter uit.
Ondertussen is de dierenarts alweer 2 keer gekomen. Hij kan de zweer nog steeds niet opendoen. Nu moeten we wachten tot de zweer aan de kroonrand openbreekt. Dit kan blijkbaar nog een hele tijd duren. Ondertussen moet ik elke dag de hoef proper krabben, een soda-voetbad (lauw-warm water) van 10 min. geven en daarna smeer ik er "bruine zeep" op.
Toen de DA er ongeveer een week geleden was, heeft hij de onderkant van de hoef weer helemaal propergemaakt (stukken weggekapt), en daar was helemaal niets te zien. Dus was hij van mening dat de zweer boven aan de hoefrand uit zou komen. Hij heeft me nu poedertjes gegeven "Equipalazone Powder" van Arnolds. Zo moet ik nu 10 dagen lang een half zakje geven. Dat is tot en met morgen. Mellonin mankt nu minder, maar ik weet eigenlijk niet de precieze werking van dat poeder. Is het ontstekingswerend of gewoon pijnstillend?
Iemand ervaring daarmee?
De poedertjes zijn dus bijna op, maar zelfs vandaag, weer een week later en eigenlijk al bezig sinds eind september, is de zweer er nog altijd niet uitgekomen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen... echt... (

Alvast bedankt voor jullie reacties...

Groetjes,
Eva

Ik gebruik zowel focus, zithulpen, beenhulpen, touwtje en/of carrotstick.
Voor vooruit, energie omhoog zeg maar en ligt krijpen met je kontspieren (jaja ), hele druk (is heel licht hoor) door mijn bovenbeen naar mijn kuit en als ie dan nog steeds stilstaat ritmisch met touwtje tegen mijn eigen lijf tikken en vervolgens op zijn kont.

Voor sturen is eerste hulp focus (kijken war je heen gaat) eerst allen met je ogen en daarna draai ik ook mijn navel in de gewenste richting. Als ie niet reageerd dan druk met mijn buitenbeen (heel licht) en als ie daar niet op reageerd een teugelhulp (dit kan zowel direct of indirect zijn) of drijvende beweging met de carrotstick.

Groetjes Maaike

Eva Westaedt schreef op dinsdag, 30 november 2004, 19:07:


Het is beide: ontstekingsremmer + pijnstiller.
Nmm een merkwaardige combinatie als je een zweer wilt laten rijpen (ontstekingsremmer werkt dan contra-productief), maar wellicht heeft je DA een ander beeld voor ogen.

Marianne

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 30 november 2004, 18:12:


Ja is ook wel zo.
Gisteren bij ons "mengroepje" zat oa een boertje dat vroeger iedere dag uren met zijn paarden op het land was. Ploegen, eggen, zaaien, maaien. Alles werd met paard en wagen gedaan, zelfs het kerkbezoek bij wijze van spreken. Daardoor waren die paarden ook heel anders dan de huidige recreatieve menpaarden die 1 tot 2x per week eens voor de kar mogen. Die man heeft vroeger ook met halster en 1 touw gemend en dan nog maar 1 paard van het 2-span; zo op elkaar ingespeeld. Hij zou dat nu niet meer durven met een paard dat nauwelijk voor de wagen komt in het hedendaagse verkeer.

Niet alleen zijn de tijden veranderd, maar het is inderdaad ook afhankelijk van hoe is het paard gefokt, wat voor ras en hoe vaak moet het dier wat doen.

De reden waarom ik mijn vraag stelde was eigenlijk om te kijken of een zweep wel nodig was als drijvende hulp. Ik denk dus eigenlijk toch van wel, je moet hem zien als de ruiterbenen. Je kunt mennend niet veel meer dan je stem gebruiken (het belangrijkste) en de zweep voor het drijven/corrigeren. Nooit om te slaan, maar dat moge duidelijk zijn. Een ruiter drijft ook aan, met zit of met benen.

Overigens wat jij vertelde met aansporen met de leidsels; dat is bij een "normale" menner dus uit den boze hoor eigenlijk .
Je stoort nl. daarbij het paard ongelofelijk in de mond. De bedoeling is de klap van de leidsels op de kont (vele niet menners die eens mogen van mij doen het eigenlijk altijd als eerste om de pony te laten aanstappen; hihi Isabella begrijpt daar niets van). Je trekt ze nl. onbewust zo toch aan het bit om de leidsels te laten klappen. Wij mogen het bij de huifbedpony's dus zeker niet doen.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef :

Een technisch-hulpen-verhaaltje :

Bij voorwaarts gaan in volgorde van toepassing :
Eerst stemhulpen en zithulpen tegelijkertijd.
Bij niet reageren van het paard daarna pas de beenhulpen.
Als het paard wel reageert, hoe minimaal ook, zijn beenhulpen naar mijn mening niet nodig, geeft imo onnodig extra druk en maakt het paard zeker niet méér ontvankelijk voor mijn hulpen.
Sterker nog : Minder is meer in dit geval.

Bij cirkels e.d :
Zit - en beenhulpen.
Het maakt daarbij niks uit of je met -of zonder bit/halster of wat dan ook rijdt. Een gevoelig getraind paard reageert overal op.
Overigens "ondersteun" ik mijn paard dan wel de cirkel door met mijn benen. Niet om hem vooruit te schoppen maar om de vorm van de cirkel mooi rond te houden.
Want : De hand heeft de richting aan (wijst) en het been ondersteunt en doet het paard wijken. Desgewenst met het binnenbeen of het buitenbeen, al naar gelang nodigom die cirkel mooi rond te houden.


Ik zie veel ruiters louter been- of teugelhulpen geven en niks met hun lichaam doen. Bijvoorbeeld een paard onvoorbereid vooruit stampen of aan de teugels trekken om te stoppen zonder een andere cue daarbij.
Zonde hoor. Het kan zoveel subtieler. Gelukkig is het binnen de westernsport bijna "verplicht" om met stem en lichaamshulpen te rijden.

Wat dacht je verder van "plaatjes maken?"

Mensen denken vaak ten onrechte dat ze vanalles moeten doen of de druk verschrikkelijk moeten opvoeren om het paard voorwaarts te krijgen...of een andere reaktie te ontlokken..

Gewoon geduldig vragen en het paard de tijd geven om daarop te reageren is nog altijd het beste.
Ook al duurt het in het begin secondenlang voor er een reaktie komt, .... nou en?????..... Hij reageert toch? Hij doet toch wat je hem vraagt?....

Paardrijden en daarmee het geven van hulpen hangt voor mij van zoveel factoren af :
Met wat voor paard heb je van doen, wie ben jij als mens, je manier van rijden, de hoeveelheid hulpen, kun je rijden met veel of weinig controle, kun je goed loslaten, durf je los te laten, kun je je met je gevoel met je paard verbinden of ben je louter technisch bezig, ervaar je dat het paard vertrouwen in je stelt, enzovoorts.
Moeilijk dus een eenduidig antwoord hierop te geven.
Bovenstaande door mij omschreven hulpen zijn technische hulpen, naast hulpen heb je altijd nog omstandigheden.

Ach, zoveel voorbeelden.... Paardrijden is loslaten , vertrouwen.
Ik zeg het elke keer weer.
Ik zie het ook elke keer weer : Dat ingespannen MOETEN, dat in elkaar gekrompene van de ruiter. Hoe kan een ruiter van zijn paard verlangen dat het soepel en in balans loopt terwijl hij er zelf houterig opzit?
Hoe kan hij verlangen dat de paardenrug ontspannen draagt terwijl hij zelf met een gespannen rug zit?

Ik denk dat mijn nieuwe slogan wordt : Het paard als spiegel.
Groet, Pien

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 30 november 2004, 11:37:


Ingrid, ik ga het voor je navragen aan mijn vriendin Chris, die ment volgens de Achenbachmethode, nu wil ik het ook wel eens weten Pien