Fred Emmerig schreef op donderdag, 29 september 2005, 22:13:


Hallo Fred, ik heb de neiging om hartelijk te gaan lachen... Sorry, voor jou eerst welkom hier! Ik lach jou dan ook beslist niet uit hoor, begrijp me niet verkeerd.
Maar in moet wel lachen, (eigenlijk diep triest) om het zoveelste verhaal van een ijzerminnende hoefsmid, die altijd zal beweren dat het om een of andere reden niet kan... Zo ook bij jouw paard niet.
Afbrokkelende hoefwanden.... omdat op een gegeven moment de wand te dun wordt om de nagel nog vast te kunnen houden. + Dat met het weinig uitzetten van de hoefwand wat nog mogelijk is, er altijd een wringing komt op die nagels... ze worden er als het ware uitgewerkt. Dat is vaak ook de reden van het verliezen in het land...
En meestal krijgt het paard de schuld... zal wel gek gedaan hebben zeker?
Mijn persoonlijk record van splinternieuwe ijzers verliezen heeft op 3 x in 3 dagen gestaan... steeds hetzelfde ijzer.... Mijn persoonlijk record van zeer hoge hoefsmidkosten waren: rondom nieuw beslag, siliconenspray + lederen zooltjes a la raison van 160 euro... totale rijtijd voordat de 1e er wederom afvloog: 3 uur.
Hmmmm.... lekker uurtarief )
Oh ja... van die drie uur was 1/2 uur heen: naar de hoefsmid ter controle... 1/2 uur terug.... omdat alles 'goed' was en muurvast zat.... Ik zou nl. 1 hele week heerlijk elders in deze contreien gaan paardrijden. Na een bijna valpartij, losse ijzers zijn ook nog eens levensgevaarlijk, met wederom een NIET-muurvast zittend ijzer, was voor mij de druppel. Ik had hier al heel veel gelezen, kennelijk net als jij... En mijn besluit was half genomen... na die glijpartij helemaal. Finito.
Rest me nog te vertellen dat vanwege ditzelfde verhaal ook nog eens allerlei rontgenfoto's van al zijn voeten genomen zijn... omdat de voeten niet beter, maar eerder steeds slechter werden.... Resultaat: keurig hoefbeen, geen slijtage, hooguit een beginnende spat in het achterbeen... dus vandaar dat speciale beslag.
Je denkt dat je het beste voor je paard doet... Want de hoefsmid zegt dat dit zo moet. Om je paard zo lang mogelijk goed te houden.
Nou, ik kan je vertellen dat met alle toeters en bellen aan paardmans voeten hij nog beroerder liep als met gewone ijzers...

Kortom: het heeft allemaal veel geld gekost. Da's nog tot daaraan toe.
Maar verbetering???? Nee, het paard liep niet zuiver, liep gevoelig op ijzers.
Ook met siliconen en lappen leer!

Dus: vanaf september vorig jaar: ijzerloos.
Hij is 15 jaar en heeft misschien wel 13 jaar op ijzers gestaan. Ik weet het niet want hij komt uit de USA.
Natuurlijk ging de overgang niet zonder slag of stoot. Als je van het ergste uitgaat, dus een zeer gevoelig lopend paard, trek er dan misschien wel 1 jaar voor uit.
Dat wil niet zeggen dat je paard helemaal onbruikbaar is! Er zijn ook heel veel andere dingen die je kunt doen. Kun of wil je er niet op? Ga wandelen!

Loopt hij wel heel erg gevoelig? Zoek een goede natuurlijk bekapper (zie lijst hier op deze site) en laat goede hoefschoenen aanmeten. Dit als tussenoplossing voor de meest gevoelige dagen.
Hoefschoenen beschadigen wat?? Mijn hoefschoenen, van Smit, beschadigen NIETS.
Er is een gewenningsperiode waarin ze 'ingelopen' moeten worden. Dit gaf bij mijn paard al helemaal geen problemen.

Die degenererende straal van jou zou kunnen komen omdat een hoefsmid altijd de straal wegsnijd.... zodat je nooit grondcontact hebt. Ook dit wordt vanzelf beter.

Beste Fred, je Fjord is pas 11 jaar. Nee, je zult waarschijnlijk ook niet de hielen in 1 keer radicaal kunnen laten zakken. Zoek s.v.p. een goede natuurlijk bekapper die jou een goed advies geeft. Ieder paard is anders. Doe het zo paardvriendelijk mogelijk en maak een geleidelijke overgang. Wat heb je te verliezen dan?

Verder nog 1 ding: over het slijten van de achterhoeven. Ik rij echt behoorlijk veel, vaak en ook lange afstanden. Over verschillende terreinen. Afwisselend hard en zacht. Wat het paard vaak zelf al aangeeft. En ik MOET nog steeds iets van die achterhoeven afhalen! Weliswaar minimaal, maar het moet wel!
Dus.... hoe kan het dan te hard afslijten? Ja, misschien als je uitsluitend over het verharde gaat rijden... Maar dan doe je toch hoefschoenen aan?

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Echt.... en ik hoop dat je dit je paard gunt en het in ieder geval wilt proberen... Volgens mij zijn er heel weinig tot niemand hier die ooit weer terug zijn gegaan naar hoefijzers onder....

Ik wens jou in ieder geval heel veel succes en duim voor je paard!

groetjes,

Wil.

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 22:52:


Hoi, ik heb sterk de neiging om het met Pien in deze eens te zijn.
Zal vertellen waarom want ik denk dat ik een mooi voorbeeld heb.
April dit jaar: er worden 2 afspeenprojecten hier gebracht door een vriend die ik behulpzaam wil zijn. Nieuwe veulens op komt, de vrachtwagen komt met de moeders en kinders. 2 Appaloosa's, 1 hengst, 1 merriekind. Beiden nauwelijks in de hand geweest, buiten geboren in een kleine kudde.... altijd buiten gebleven. Ruim 1 jaar oud.
Wat een wereld van verschil tussen deze 2 paardenkinderen!
Hengst: vrij, blij, opgewekt, open, al redelijk een stoere jongen.
Merrie: angstig wegdraaiende ogen, veel oogwit laten zien, staartje zwiep, weglopen als je haar aankijkt. Zich verstoppen achter haar halfbroer. Onzeker!
Kortom: nauwelijks te benaderen. De eerste dagen heb ik veel geprobeerd maar ze wilde maar 1 ding: mens, zout op. Wat moet je van mij, wantrouwen alom.
Zit gewoon in het karakter want er was nooit iets gebeurd.
OK... ik liet dit meisje in haar waarde maar ging wel met de hengst aan de slag.
En iedere dag met de kruiwagen door het land scheuren... de mest eruit!
Dus gebruik maken van haar eigen nieuwsgierigheid want zo'n kruiwagen is machtig interessant.
Ze komen vanzelf wel dichterbij, net gedaan of ik haar helemaal niet zag.
Ondertussen wel luid en duidelijk met de hengst rondkroelen...

Tot de dag kwam van de ommekeer... ze zag ineens het licht.
Hoe ontstond dit? De hengst lag heerlijk in het zonnetje te pitten. En ik ben erbij gaan liggen! Hem hardop verteld dat ie zo braaf was... allemaal lulverhalen gewoon, maar wel met zachte stem. Hengst vond dit helemaal geweldig! En zij??? Ze kroop steeds dichterbij en stond naast me. Dus raakte ik haar aan op de hals, meteen kriebelen en gewoon doorgaan met mijn verhaal.... ik bleef wel half liggen....
Lipje naar voren en smakken.... Zie je wel meis, mensen zijn helemaal niet zo erg!
(nou ja....) Vanaf die dag kon ik wel met haar.
Nee, niet meteen alles, dat nog lang niet. Maar gewoon iedere dag een stukje verder. Als je voelt dat het dier zich geestelijk al terugtrekt moet jij allang gestopt zijn met wat je deed.... Tot daar, die dag, en absoluut niet verder.
Dat is goed gelukt. Op een gegeven moment kon ik gewoon het touw aan haar halster klikken en op een uitnodigende hand liep ze gewoon achter me aan. Keurig netjes, net alsof ze nooit iets anders gedaan had! Toen ze naar haar volgende eigenaar ging liep ze zelfs zo mee de vrachtwagen in! Zonder problemen!

Had ik op dit merrietje druk gezet door het gebruik van een rondzoevend touw... nou, dan was deze wel degelijk getraumatiseerd geweest! Zo'n druk had zij absoluut niet aan gekund....
Het is dus per paard gewoon ook weer verschillend.

Succes in ieder geval!

Wil.

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 22:52:


tuurlijk helemaal mee eens maar hij moet zich wel van meet af aan opstellen als de leider naar ik begreep heeft ze al verschillende keren bijna raak getrapt de beslissing van haar om hem weg te trappen komt steeds eerder (mits het domineren is hoor) dus hij heeft haar een paar keer bevestigd dat ze die ruimte heeft . als hij nou begint met haar te benaderen zoals hij dat graag zien wil en afwacht wat ze doet kan hij haar belonen voor haar goede gedrag gaat ze dan toch in de aanval dan is het draaien van het touw rustig opvoeren tot dat ze verdwijnt of in ieder geval zijn persoonlijke ruimte erkend. je kunt dat een paar keer achter elkaar bevestigen door haar te laten komen. goed gedrag is leuk slecht gedrag is niet erbij horen. Dat hangt gewoon heel erg van de blik in haar ogen af als ze echt wil vechten duurt het bij mij zo lang tot haar blik en lichaam zeggen dat ze met mij dat gevecht niet meer aan gaat op dat moment. ik wil altijd wel dat het laatste contact met mij positief en leuk is dat is een soort bevestiging als ze het goed doet houd de training op. Gelukkig is ze nog maar een kleintje en zal ze het niet lang vol houden om te vechten voor het leiderschap dat is voor die leeftijd ook wel erg hoog gegrepen hi hi

groetjes
Ina

Hoi allemaal,

Worden paarden ziek van kastanjes (wilde èn tamme)?
Heb namelijk twee joekels van kastanjebomen in m'n wei staan en binnenkort komt mijn paard "naar huis".
Heeft iemand enig idee?

Groet,
Gregoor

hoi fred ,ik las je verhaal.
mijn verhaal staatbij de vorige nummers en ben nog lang niet uit geschreven.
even iets over de hoefschoenen,daar geloof ik best wel in.
een kennis van mij gebruikte ze voor samengestelde wedstrijden(dressuur,springen,soort cros).in het begin ging het prima want ze waren op maat gemaakt ik weet alleen niet welk merk.
op den duur groeide de hoeven ,werden breder aan de onderkant en gingen irriteren bij de achterkant van de hoef.
eigenlijk kwam het omdat opdat momentde maat niet meer overeen kwam met de schoen.
wanneer je zelf de hoeven kunt bijhouden hoef je niet meer afhankelijk te zijn van de smit en passen de schoenen altijd goed.

Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 29 september 2005, 23:43:


wij hebben ook kastanje bomen ze worden niet ziek , ik heb ze nog nooit de kastanjes zien eten maar ze zijn dol op het blad zogauw er bladeren zijn eten ze die het eerst op, ook het lindeboom blad is populair maar de kastanje is favoriet

ik heb geen tamme kastanjes

groetjes
Ina

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:57:

lijf
.

Bedankt alvast voor de goede raad.het rare van de zaak is eigenlijk dat toen ze pas bij me was ,ik wel overal mocht aaien maar toen stond ze nog alleen op de wei de kostganger is er na een paar weken pas bijgekomen (een hele brave trouwens)de problemen zijn denk ik toen begonnen(het kan ook toeval zijn)nu heb ik wel ondervonden dat ik haar wel overal(maar niet te lang)mag aanraken met een kort plat zweepje ,maar met mijn handen raak ik niet verder dan de hals..hou jullie op de hoogte
Ivo....

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:57:


Hi,

ik zou het advies van Pien opvolgen! Als dat paardje je had willen raken, had ze dat allang een keer gedaan hoor...paarden missen niet als ze je echt wat aan willen doen.
Het is ook geen dominantie kwestie...die bestaan alleen in jouw hoofd, gecreeerd door de behoefte controle te hebben, dat is mensen eigen.
"op haar plaats wijzen"...tja, als het een echt karakterdier is, krijg je met die instelling alleen maar meer problemen. Vertrouwen bouw je niet op door dominant te gaan lopen doen...het dominante paard in de kudde krijgt meestal wel zijn zin, maar is niet geliefd hoor....denk maar aan wat jij van al de ego-geweld zou vinden!

succes!
Marlies

Sabrina Adams schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:36:


hey, het is nu wel niet zo dat ze me de weide uit trapt hoor.
het gebeurt als ik met haar bezig ben ,soms al na een paar minuten ,dan heeft ze er genoeg van en dan wil ze van mij af, op de gekende wijze.ik moet wel eerlijk zeggen dat ik mij niet meer 100% veilig voel ....

Grtz Ivo

Wil schreef op donderdag, 29 september 2005, 23:12:


Bedankt voor je verhaal .dit is mijn eerste eigen paard en ik wil dus niet te veel fouten maken zeker niet op zo'n jonge leeftijd(van het paard wel te verstaan)

Ivo

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:42:


whaow, wel eens gehoord van de Dutch Mountains? Daar bedoelen ze heus het stijgingspercentage van dat stoepkrijtheuveltje bij jullie daar niet mee hoor :)
Er zijn bepaalde dingen die hij niet doet al beloof ik hem 100 beloningen. Het wordt toch altijd afgewogen tegen wat hij ervoor moet doen. Het vertrouwen, ok , ik heb hem nog nooit belazerd, dus hij heeft geen reden om aan te nemen dat ik hem in het prikkeldraad laat lopen , maar hij moet toch helemaal zelf de beslissing nemen, "doe ik dat".
Hij is ook niet in een keer de dijk af komen lopen. Nee, het principe van clikkeren, kleine stapjes tegelijk, ging ook hier op.


Tuurlijk, maar dan sta je naast zijn hoofd, je hebt hem vast, er is een direkte verbinding. Ik denk dat dit toch een groter vertrouwen aan je paard geeft ( in ieder geval meer druk) dan wanneer je -los- een meter achter hem staat en hem zelf de keus laat.


Ik zocht met mijn "zachte aanhoudende druk" een soort verzamelnaam voor de uiteenzetting die je hierboven geeft.
We hebben het over hetzelfde. Ik maak het nmm.nog veel sterker door op het moment van druk weglaten vallen, te bridgen en daarna te belonen. ( ik zeg dus met mijn bridge : wat je nu doet --op dit moment--doe je goed)


Er zit wel een verschil in, inderdaad niet in de beloning, want als je paard iets prettigs krijgt toegediend is het een beloning, ( de discussie over de kracht van een beloning is weer een heel andere) maar je mist een stuk gereedschap, nl. de eerder genoemde bridge.
Waarmee je de mogelijkheid hebt om hem op de milliseconde te laten weten: dit is goed!


'Ik zou hier toch nog eens een keer komen kijken hoe die dijken eruit zien. Of anders stuur ik je wel een kaartje met "groeten uit Zeeland" :)
Nee, geloof ook maar niet dat Shiny bij zich zelf denkt , laat ik nou es lekker achteruit van die dijk af hobbelen, misschien hoor ik dan wel een Yes. Dat ik hem dit wilde leren is omdat het een flink vergrotende trap is van uit een trailer komen en de loopplank afgaan en omdat het me een prima gymnastische oefening lijkt.
Achteruit erop volgt.


Piet

Precies.

Er is verschil uit dreigen uit onzekerheid/angst of dat je elke keer meer het risico loopt getroffen te worden door een paard die je duidelijk verteld "op te rotten".

Ik ben ook voor de zachte aanpak, maar ik heb in het voorjaar ook dreigende trappen van een driejarige ruin meegemaakt.
Wil haar verhaal over de twee veulens is heel anders dan het uitgangspunt van de vraagsteller.

Wanneer ik aan mezelf denk......... wat doe je automatisch/reflex als iets zuisend op je af komt?
Je geeft een gil, weer af met je armen en/of doet een stap achteruit.
Het laatste een stap achteruit vertelt het paard dat hij/zij terrein gewonnen heeft wat het leiderschap betreft.

Ellen Ofstad (een paardenguru uit Zweden) zei ook (en zij is heel lief met paarden) ECHT ongewenst gedrag: meteen goed duidelijk maken dat DAT niet kan.
Niet door lichamelijk een gevecht met je paard aan te gaan, want dat verlies je.
Maar je hebt een stem, je lichaamshouding, je ruimte die je opeist, de blik je ogen en naar welk deel van het lichaam van het paard je kijkt, enz.

Ik denk dat Michiel (heet je zo?) het meest gediend is met een cursus communiseren met paarden.
Dan leert hij ook te zien waar hij met dit paard de fout in gaat.
En hoe hij het het beste oplost.