Wil schreef op vrijdag, 30 september 2005, 13:32:


Bedankt voor alle reacties. Ik zie wel in dat er enthousiast mee gewerkt wordt. Natuurlijk zul je ook gevallen kunnen tegenkomen, die minder geslaagd zijn, maar dat geldt ook voor andere bekappings vormen. Het gevaar is dat men niet kundig genoeg is en daardoor verkeerde behandeling toepast, vooral als het als hobby wordt gedaan. Zelf blijf ik altijd de zaak bekijken. Wat gebeurd er, wat kan anders en als ik het niet zeker weet informatie vragen bij een deskundige. Altijd op de hoede zijn voor ingeslopen fouten en bij blijven leren. Dat het commentaar van mijn huidige hoefsmid te maken heeft met zijn broodwinning betwijfel ik. Hij sprak vanuit zíjn ervaring en bevindingen. Dat die te maken hebben met mislukte eigenhandig bekappen is wel duidelijk. Over de vele goede ervaringen stapt men dan eenvoudig heen, getuige de reacties van bovenstaande personen. Ik blijf erbij leer ook van het hoe en waarom van de "tegenstanders", het kan niet allemaal onzin zijn. Een te drastische verandering van bekappen met ook niet van de ene dag op de andere gebeuren. Er dient wel een overgangs periode in acht te worden genomen.
Overmatige andere belasting kan averechts werken. De hoef moet er ook aan wennen en natuurlijk het paard. Die heeft altijd op een bepaalde hoef gelopen. Als een mens altijd op hoge haken heeft gelopen kan die last krijgen als het ineens zonder hakverhoging moet. Bij de hoef moet je ook nog oppassen dat het leven niet wordt geraakt, door ofwel te ver bekappen ofwel door slijtage. En de belasting op de pezen moet ook langzaam veranderen, denk ik.
Wel mijn Fjord is nu van de ijzers af en is keurig bekapt door de hoefsmid. Nu ga ik straks, als ik het heb ontvangen, de DVD bekijken en het boek lezen. En ondertussen houd ik de hoeven in de gaten. De cursus kan ik bijna al niet afwachten, maar alles op zijn tijd. Zoals in een beroemd oud nederlands gedicht: "Rustig aan mijn paardje, dan breekt het lijntje niet".

huygens ivo schreef op vrijdag, 30 september 2005, 8:21:


Ive,

Dus ze geeft wel degelijke en duidelijk haar grens aan. Aan de mens om dat te erkennen en weeralom die grens niet te overschrijden. Bij het ene paard ligt die grens veel lager dan bij het andere.
Dat moeten we eerst leren accepteren en respecteren vooraleer we verder geraken. Bij ons is het niet anders hoor ! Mijn haf vindt niks leuker dan bepoteld en befriemeld worden, een hele dag plakt ze aan je lijf bij manier van spreken, een hele dag mag je aan haar zitten frullen ... ze kan dan heel relaxed staan genieten. Borstelen, knuffelen, aaien, gewoon wat gekken, spelletjes ... alles vind ze best. Mijn Anglo-Arabier, dat is een heel ander verhaal. Die was kopschuw en handenschuw toen we der kochten. Het zal nooit een knuffelpaard worden. Zij komt wel altijd af en wil bij mij zijn, ik mag haar ondertussen overal aanraken en ze is mijn beste vriendin, maar zijn bepaalt de regels en dat mag ze. En ik heb ontdekt dat door zo met haar om te gaan, ze haar grenzen iedere keer wat verlegt. Ze is enorm nieuwsgierig, zit overal met der neus tussen ... aaien en knuffelen mag, maar niet teveel. haar hoofd raak ik geeneens meer aan, en dan merk ik dat ze soms zelf der hoofd geeft ... Twee aaien over der schouder is ruimschoots voldoende, en dat kan nog net. Dan gaat ze weer weg. Een halve seconde later staat ze der weer en wil ze gewoon bij je zijn. Zet ik mij neer in de weide komt ze naast me staan grazen, verplaats ik me volgt ze me. Spelletjes spelen vindt ze leuk, zolang het maar makkelijk is, want anders haakt ze af. Het is een fantastisch paard, als je door de barrières heenkijkt van het hyperkinetische kruidje roer me niet juffertje ! Ze leerde mij om geduld te hebben en niet alles in een keer te willen. Grenzen te respecteren.
Het komt er inderdaad op neer, om niet te gaan agiteren. Hetgeen voor ons vanzelfsprekend is, is dat voor je paard niet, ook al heb je de beste bedoelingen.
Dus vanaf het moment dat ze aangeeft (weet niet hoe ze het doet) dat je niet meer gewenst bent, ben je feitelijk al (zonder het zelf te willen en beseffen) te ver gegaan in haar ogen.
Grondwerk, spelletjes, leuke dingen gaan doen, aanraken overal ...
Zoveel om te doen en om op te letten
Paarden zijn leuk en intrigerend !

groeten,

Sabrina

Fred Emmerig schreef op vrijdag, 30 september 2005, 14:31:


Ben benieuwd of je na de cursus een verschil ziet tussen keurig bekappen en goed bekappen :)
Heel vaak is er een flink verschil tussen pasture trim ( bekappen door een hoefsmid, alsof er over een paar maanden weer een ijzer onder moet kunnen, want hij loopt toch maar in de wei) en natuurlijk bekappen ( er komt geen ijzer onder, nu niet en nooit niet)
Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Huertecilla schreef op vrijdag, 30 september 2005, 10:11:


Mooi dat je dit kunt zien HC en hoe gaat het je af, in
het toepassen van deze verschillende trainings technieken?
Niet ieder mens houd van meerdere methodes of benaderingen.

Piet en Pien, nog even over het waarom je paardje voor jouw
achterwaarts de dijk af gaat? Dat is mi voor de hoogste beloning, de ervaring van het samenspelen! Niets gaat dit duo te ver

Shadow begin ik een beetje te leren kennen. En zij mij.

Ze heeft de uitprobeer fase van mij nu wel zo'n beetje gehad.
Vandaag nog drie keren haar een stapje vooruit moeten trekken,
in tegenstelling tot woensdag een half uur lang. Dit is geen angst,
enkel uitproberen hoe ver ze kan gaan.

Het gras induiken was al minder geworden, de eerste 2 keer wandelen tot 60 % van de tijd, de vorige keer nog zo af en toe, en vandaag slechts 2 keer!

Met de nodige strengheid en waakzaamheid had ik vandaag een
paardje dat heerlijk met me mee ging. Bij het in draf tussen de bomen door zig zaggen bleef ze heerlijk aan mijn zijde in het zelfde tempo lopen als ik, en ook het afremmen en stoppen alles aan een doorhangend leidtouw.

En ik ging met haar mee zo veel als kon natuurlijk, dat is mijn favoriete trainingsvorm! Nu voor het eerst samen de stadswijk ingetrokken. Ze was geïnteresseerd en belangstellend. Wel gericht op doorlopen, ze hoeft niet zo nodig te stoppen en te snuffelen. Behalve als het gras is natuurlijk en paardevijgen. Paardevijgen ruiken, moedig ik aan, bij het gras is een zacht "nee" voldoende. Heerlijk toch zo'n makkelijk paard!
Ik heb haar 2 keer laten grazen op mijn initiatief, ergens op het verste punt van de route. Eten staat zeer hoog op haar agenda, ze is snel dik in een normale weide. Dus op het verste punt mogen eten, is ook motivatie om samen met me weg te gaan.

Wat ze precies leuk vindt, en waar ik dan in mee kan gaan, dat zal de komende weken wel duidelijker worden. De stad krijgt vandaag een dikke voldoende in ieder geval. En loopbehoefte heeft ze ook wel.

Michiel

Hoi Jo,

dank voor je heldere uiteenzetting. Ik begrijp de redenatie heel goed en zal aangeven waar ik er anders tegenaan kijk:

Eigenlijk geen van beide: ik geef hem die aandacht, kennelijk heeft deze persoon daar erg veel behoefte aan.



Om maar even terug op de paarden te gaan: ik probeer in de benadering bij paarden direct een zelfverzekerde houding aan te nemen, mijn ervaring is dat ze meer vertrouwen en aandacht leggen in een persoon die hen rechtop gericht en soepel benadert, dan in iemand die met hangende schouders aan komt lopen en geen "wijsheid" uitstraalt. Eigenlijk heel arrogante houding dus


Nee, als het zover komt, loop ik weg. Niet erg orthodox als je met paarden omgaat, ik weet het, maar naast de dominante hengst in de kudde (die zij zin wel krijgt maar waar de rest geen vertrouwen in heeft omdat hij zijn leiderschap afdwingt) loopt er in iedere kudde ook een kalm paard dat rustig zijn tijd afwacht, geen energie verspilt en geen dominantiespelletjes speelt. Dit paard zal zich ook door het dominante paard weg laten sturen, maar gaat niet voor hem op de loop, vertrekt kalm en komt even later terug om het opnieuw te proberen...neemt wijze beslissingen en KRIJGT het leiderschap van de rest. (vgl Mark Rachid die dit prachtig uit kan leggen)


In paardentaal is trappen ook geaccepteerd, maar inderdaad voor ons mensen wat problematischer. Wij leren onze paarden daarom ook dat mensen kwetsbaarder zijn dan hun soortgenoten...dat begrijpen ze prima en als ze dan ergens niet van gediend zijn, blijft het bij dreigen, wat van mij prima mag, want zo communiceert het paard nu eenmaal.


De fout die ik hier maak is inderdaad dat ik het een ander aanraad die er wellicht niet toe in staat is het op deze manier aan te pakken. Hoe goed ik erin ben moet ook nog maar blijken hoor, heb ook de mazzel dit alles te mogen leren met paarden die dit allemaal al is bijgebracht. Mocht ik in het ziekenhuis komen, regel ik een laptop met internet om jullie ervan op de hoogte te brengen

Ik wijs jouw redenatie niet van de hand Jo, kan me er prima in vinden en het waarborgt de veiligheid beter dan ik dat doe, maar probeer het voor mezelf wel te perfectioneren.

Fijn weekend!
Marlies

Hey Ina,

ik denk dat het met hengsten ook een heel ander verhaal is, die hebben het inderdaad wel meer in zich te domineren en je kan ze met onbewuste lichaamstaal al uitdagen tot een "spel".
Ik zelf blijf daarom ook nog bij hengsten uit de buurt, ik ben (nog) niet geschikt om met ze te werken.
Hempfling zelf gaat zelfs zover dat hij ze uitdaagt tot een dominantiespel alsof Klaus zelf ook een paard is..dat is spectaculair maar wel gevaarlijk. Mijn leraar deed het vroeger ook, voor de fun of it, maar 1x was hij afgeleid, waardoor hij nog steeds het gebit van deze hengst Optie op zijn arm meedraagt.

Kan me dus wel vinden in je verhaal en zeker waar je het hebt over nooit slaan en het werk leuk genoeg maken...heb je ook geen snoepjes nodig om te belonen...het werk moet toch de beloning zijn?

Groeten,
Marlies

Marleen den Arend schreef op woensdag, 28 september 2005, 22:08:

Hoi Marleen,

kan je laatste bericht aan mij helaas even niet vinden, maar heb wel even genoten van de foto's op je website. Niet alleen prachtige paarden, maar ook een paar geweldige actiefoto's waarop meteen weer duidelijk is waarom die lui in cowboy films altijd op Anda's rijden...moet ik zo om lachen, want in het echt deden ze dat natuurlijk helemaal niet!

Mario Luraschi is DE paardentrainer voor films, hij is in dienst bij Disney. Je kent vast de vreselijke verhalen van vroeger wel, hoeveel paarden werden verbruikt voor actiefilms...hij was stuntman en kon dit helemaal niet aanzien en sinds hij zich ermee is gaan bemoeien, vallen er geen doden meer onder de viervoeters.
Die man werkt natuurlijk ook volop met Anda's, maar helaas is er weinig materiaal van hemzelf te vinden, hij heeft inmiddels wel een opleidingscentrum in Frankrijk. Als je daar heen wil, moet je eerst 2 jaar stallen mesten en in je eigen onderhoud voorzien,,,na 2 jaar maakt hij een shifting tussen wie hij wel op wil leiden en wie niet...minder charmant, maar ja, er willen er zoveel.

Als ik ooit iets van hem tegen kom, zal ik het melden!

Fijn weekend!
Marlies

Hallo ik heb een klein vraagje, maar een die wel grote gevolgen kan hebben !
Is Rode Klaver (Trifolium): de (wortel) giftig voor de paarden !?
bij voorbaat bedankt !
groeten fileberken

Hallo ik heb een klein vraagje, maar een die wel grote gevolgen kan hebben
Is Rode Klaver (Trifolium): de (wortel) giftig voor de paarden
bij voorbaat bedankt
groeten fileberken

Spirithorses schreef op woensdag, 28 september 2005, 21:07:


dankje en zal ik doen :)