janna schreef op woensdag 12 oktober 2005, 10:55:


Dat de emaillijst voor cursisten ooit opgedoekt is, vond ik dan ook heel erg jammer.

Huertecilla schreef op woensdag 12 oktober 2005, 10:31:

Da's waar.
Overigens: zo te zien is die site eind 2002 voor het laatst bijgewerkt, dus zo'n hoge vlucht zal het wel niet genomen hebben.
groet,
j.

Frans Veldman schreef op woensdag 12 oktober 2005, 11:38:


Alle stoffen maakt een paard normaliter zelf aan, maar je kunt er daarom niet vanuit gaan dat een paard nooit een tekort ergens aan heeft. Ik heb nu een paar keer met een veulen meegemaakt dat ie een tekort aan vitamine c had, uitgewezen door bloedonderzoek. Na toevoeging van vit c werden de veulen weer beter. Dus als je wilt weten of ze ergens een tekort heeft, dan zou je bloedonderzoek moeten doen lijkt me.

Overigens wordt

??? . Er moet iets groeien? Er moet van alles aangemaakt worden? Het lijkt me dat dat nogal wat energie kost toch?
Dat 'geeft' de moeder. Tijdens de zwangerschap weet ik niet of een merrie daardoor zelf iets tekort kan komen, maar bij het zogen zie je dat wel vaak natuurlijk. Dat een merrie zichzelf helemaal weggeeft aan het veulen.

Hi Monique, bedankt voor het opschrijven van dit verhaal. Het is goed dat je het eens neergeschreven hebt, zo kun je het misschien van je afschrijven, verwerken.
Alhoewel ik meteen erken dat dit wel zo'n vreselijk verhaal is dat je het nooit zal vergeten.
Ik begrijp ook de reactie van jouw merrie, toen ze de hoefsmid aangevallen is.
Het dier had gewoon teveel op haar mieter gehad en dan kan er weleens een knopje omgaan. Ik denk dat er heel veel moet gebeuren voordat een paard zich zo bedreigd voelt dat ze een mens aanvalt.
Toch ben ik dit fenomeen vaker tegen gekomen... Maar altijd wist ik ook dat degene die aangevallen werd, met een riek had staan te steken (zelf gezien, want indertijd verzorgde ik de buurpony's) op een prachtige Friese hengst (hij was indertijd echt mijn DROOM) om hem in de stal te krijgen...
Toen die vent 's avonds het paard hooi bracht kwam de Fries over de staldeur heen en sloeg hem tegen een muur. Inderdaad: gillen en moordlust in z'n ogen!

En b.v. iemand die met een zweep een Painthengst had staan aftuigen. Ook die hengst sloeg 1 dag daarna die persoon een gebroken arm. Willens en wetens.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, inderdaad ook over hoefsmeden die paarden in de buik schoppen. De goede uiteraard niet te na gesproken he? Maar de schoppende hoefsmid werd meteen van het erf gebonjourd....

Ach Monique, wij zijn niet rijk... maar ook ik heb hier weleens zielepootjes gehad en die weer opgelapt.. Gelukkig KON ik ze nog opknappen alhoewel het in het geval van een IJslander toch wel een dubieuze vraag is geweest... die had het echt helemaal opgegeven, maar ook hij is hier uiteindelijk gezond weer weggegaan.
Bij mij rijst dan altijd de vraag HOE het mogelijk is dat mensen een dier zo ontzettend kunnen verwaarlozen.... en ik ben echt niet sentimenteel hoor.

Toevallig rij ik pas geleden hier in de buurt wat rond... en zie 2 echt graatmagere vossen in een weiland lopen. Jonge dieren nog..... Ik kon gemakkelijk de ribben tellen, het zag er niet uit. Echt haveloze paardenkinderen....
Wel dikke buiken, dus waarschijnlijk vol met wormen. In deze tijd van het jaar???
Nou.... ik heb maar niet naar de voeten gekeken...
Er is zoveel paardenellende...

Jij hebt pech gehad, dat je zo vaak precies de verkeerde trof en een paard dat het ze (logisch!) niet meer gemakkelijk maakte.
Uit het hele verhaal haal ik in ieder geval dat jij ervoor gevochten hebt om deze merrie een goed, stressloos en gelukkig leven te bieden. Dat vind ik gewoon heel goed van jou, dat je tegen alle verhalen van de 'deskundigen' in toch ervoor gekozen hebt om jouw paard te helpen en voor jouw paard voor te gaan.
Jij krijgt van mij een dikke pakkerd!!

Bedankt voor je verhaal!

Groetjes,
Wil.

jose schreef op woensdag 12 oktober 2005, 13:14:

****************

Een bloedonderzoek zegt dan nog niet zo heel veel hoor. Het bloed is het allerbelangrijkste om constant te houden, dus doet het lichaam dat vaak ten koste van andere weefsels (het bloed laat dan goede waardes zien). Het zegt wel degelijk WAT maar de waarde in het bloed zegt niet altijd iets over de waarde in andere weefsels.

Je zou ook kunnen overwegen om een haaronderzoek te doen, maar dit zegt volgens mij niet echt iets over de vitamine toestand, eerder over de mineralentoestand.