van lennep schreef op maandag 14 november 2005, 1:37:

Hopelijk heeft het invloed , in elk geval gedáán.. (slaughtered in a human way...ik wou dat ik méér vegetarier was!)

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 21:00:


En ik denk dat het aan jou interpretatie ligt waarom die golflengte problemen geeft.

Waarom zou het aan mijn communicatie liggen? Ik zeg niet dat ik met bit perse meer of minder contact heb, ik zeg dat ik rechtstreekser directer in kan werken.

Iedereen die bijvoorbeeld wat hoger in de dressuur rijdt (en ook wel ervaring heeft met bitloos of halsring) beaamt dit. Dus misschien is dat bij jou gewoon gebrek aan die ervaring.

En waarom denk jij meteen dat hij een kledder met de zweep krijgt als hij niet luistert?
Je weet diudelijk niet waar je het over hebt wat mennen betreft.

Een aai met de zweep (want meer is het niet) is niet meer dan een stuurhulp (ook weer uitgaande van het wijken voor druk principe). Loopt je paard teveel naar het midden van de weg? Dan raak je hem even met het touwtje van de zweep op de achterhand; de 'wegkant'. En je paard loopt keurig voor die aanraking weg naar de buitenhelft van de weg. Hoef je niet aan zijn mond en hoofd te sjorren niks.

Armoedige kijk van jou op anderen om direct maar aan te nemen dat zij zweep voor 'kledders' gebruiken.

jo schreef op zondag 13 november 2005, 21:53:


Om ontsteking te voorkomen kan je een paar keer per dag de voet in soda zetten, een kwartiertje ofzo, en dan inspuiten met betadine spray. Beweging is goed, hoefmechanisme werkt rotzooi naar buiten toe.
Weet niet hoe groot het gat is en waar het zit, maar je kan eventueel de hoef inpakken met vetrap ofzo.
Hoop dat het snel beter gaat,
Isabel

Myriam schreef op maandag 14 november 2005, 9:13:


humane, not human.

betekent pijnloos slachten.

Isabel

Paardjes maar in de bak gezet.
Zijn er nog meer mensen , of ben ik nu de enige en wat te voorzichtig....

Groetjes Esther

Hey hallo,
Ik lees alweer een poosje mee op het forum en heb nog niet eerder een bericht geplaatst. Nu was dat ook niet nodig, maar ik heb nu toch echt een probleem.
Ik zal het zo kort mogelijk uitleggen, om het toch een beetje boeiend te houden:
Een paar maanden geleden ben ik met een vriend meegegaan om een van zijn paarden te rijden (let op, dit is de zwaar ingekorte versie van het verhaal!). Dat paard was zo bang van hem, dat toen ik erop zat en hij naar ons toe liep, ik binnen no-time door het hek heen was gesmeten en om een betonnen paal heen was gevouwen, die ook nog eens doormidden was gebroken.
Ik had zo ontzettend veel geluk gehad: mijn rug was zwaar gekneusd, net als mijn nier en alles was blauw, groen en geel met paars, maar dat was het dan ook. Niks gebroken of gescheurd.
Ik heb weken niks kunnen doen.
Mijn eigen pony (een New Forest) stond toch in het land, dus die hoefde daar niet echt onder te leiden.

Goed, nu komt de clou van het verhaal hoor, ik ben elke week bij de ostheopaat geweest, die me op het hart drukte nooit meer op zo'n manier te gaan rijden. Nu ben ik zelf nog nooit van mijn eigen monster afgevallen, maar heb best wel wat ongelukkige situaties meegemaakt waarbij het allemaal maar net goed ging. Daarbij kwam ook nog dat ik een scheve rug had, die nu lekker recht en soepel (ja, ik spreek echt over weeeeeeken na dat ongeluk hoor) was geworden. Hij zei dat als ik dezelfde draad weer zou oppakken, ik binnen no-time weer lekker scheef zou worden.

En tadaa, daar was mijn eye-opener.
In een hele korte tijd ben ik op deze site beland (eigenlijk via een andere site die hier anti-reclame voor maakte) en heb ik veel geleerd over de natuurlijke leefwijzen en alles meer wat er maar te vinden is hier betreft paarden. Ik vergeleek dat met mijn manier van omgang en huisvesting, en veel dingen moesten veranderen. (Ze stond bij een boer, in groepjes buiten, 's winters op stal.)

Ik ben accuut gestopt met rijden en begonnen met Parelli level 1. Omdat ik al eens eerder wat Voest-oefeningen had geoefend, ging het eigenlijk best snel.
Mijn pony stond dag en nacht in het land, maar, vanaf September vonden de eigenaren van de andere pony's die bij die van mij stonden het erg nodig om ze 's nachts binnen te gaan zetten.
Ik baalde hiervan als een stekker, helemaal omdat ik niemand kon overtuigen dat dat onzin was.

Met pijn in mijn hart ben ik op zoek gegaan naar een andere stal, waar ze wel buiten konden blijven, dag en nacht.
Na hard zoeken (hier in het Gooi vind je weinig mensen die in de winter paarden op hun land willen hebben lopen) vond ik een boer die 12 paarden en pony's heeft staan en nog wel een plekje voor die van mij had.
Ik was helemaal weg van de plek, het was er bere rustig en erg mooi. 's Winters worden ze bijgevoerd met onbeperkt (paarden)kuil en staan ze in een land met een schuilstal, zomers staan ze in een land met bomen voor de schaduw.

Ik ben afgelopen zaterdag dus verhuisd en sindsdien loop ik met hevige buikpijn rond...
Mijn pony lijkt namelijk heel erg rustig en tevreden, maar als je goed kijkt...
Ze is in de 2 dagen dat ze daar nu staat al best veel afgevallen, ze spuit poep alsof het koeievla is, ze heeft contstant alle spieren aangespannen, vooral haar buikspieren en in haar liezen zitten diepe kuilen. Haar lekkere bolle kontje is niet meer zo bol en de glans lijkt wel in een keer uit haar vacht te zijn weggewassen (als dat kan tenminste). Ze loopt niet (meer) met de andere 3 pony's mee waar ze bij staat en wil alleen maar met mij mee als ik wegloop.
Kortom: ik kan wel janken.

Ik weet gewoon niet wat te doen en heb al 100x alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen.
Waar ze vandaan komt, is ze als veulen (vorige eigenaar) gekomen en staat ze al heel wat jaren in dezelfde groep (zomers dan). Mijn pony is bijna 15 trouwens. Nadeel is dat ze een half jaar, of iets korter misschien, binnen staan, met hooguit een uurtje paddock per dag en een half jaar buiten in het land.
Voordeel is dat ze zich daar thuis voelt (en ook niet beter weet), er een binnenbak is en een kleine overdekte longeerbak van 15x15 meter. Er is continu toezicht en iedereen kent elkaar en elkaars paarden/ pony's. Buitenrij gelegenheden liggen aan alle kanten van de boerderij en je bent er zo.

Mede door toedoen van deze site, heb ik voor haar naar wat beters gezocht en heb gevonden wat ik moest hebben: een 24/7 buitenweide met soortgenoten.
Een kleine stal, een nette (buiten)rijbak, onbeperkt bijgevoerd worden....
Wel ver van de hei en bos gelegen (moet eerst een half uur door een dorp en nog een grote woonwijk heen stappen) maar ze staat buiten! Geen stalarrest meer.
En dan krijg je dit....

Mijn oude stal heb ik nog tot 1 december. Het ene moment wil ik nu naar haar toe gaan en terugrijden, het andere moment denk ik: het komt wel goed.

Kan je een pony na 14,5 jaar wel verantwoord verhuizen? Ze is nu eenmaal gewend om 's winters binnen te staan, is nu buiten staan wel goed? Zeker omdat het deze week erg koud wordt 's nachts en ze afgevallen is. (Eten doet ze trouwens ook erg paniekerig: hap nemen; helft eruit laten vallen en maar blijven kijken of ze niet weg kan, hooi loopt ze doorheen of het modder is.)
Moet ik dit nog lang blijven volhouden? Ik heb er zelf ook buikpijn van en kan er niet van slapen.

Wat zegt me dat ik een goede keus heb gemaakt? Ik heb er zelfs al spijt van dat ik haar dit aan moest doen, of moet ze hier even doorheen bijten?

Hoop dat jullie me een goede raad kunnen geven?