Frans Veldman schreef op zondag 12 november 2006, 12:54:


Deze vind ik een goede tip en denk dan ook aan regelmatig de bandenspannig te controleren. Tussen zomer en winter kan al een 1/2 bar uitmaken.


Nils en Olly

eddy DRUPPEL schreef op zondag 12 november 2006, 19:30:


Vooral een GROOT land niet?! Van NL naar de grens is korter dan van noord naar zuid in Spanje.
Ook grappig is dat het grootste deel van Spanje west van de 0-meridaan ligt. Ik geloof dat wij onder de Ierland wonen.
Een land van etnische verschillen, ooit opgebouwd uit verschilende koninkrijken, nu uit deelstaten en DAARbinnen weer provincies. Een land met logischerwijze ENORME verschillen in cultuur, landschap en klimaat.
Een ENORM divers land met toch weer de consistente factor van EEN natie sinds 1492.
Met castellaans binnen Spanje heb ik hetzelfde gevoel als met de euro binnen Europa.

HC

Nick Altena schreef op zondag 12 november 2006, 18:21:


Ben vanmorgen begonnen met clickeren, heb daar al eens in verdiept maar het kon me toen niet blijven boeien.
Vanmorgen was ik voor het eerst meer dan een zandkorrelte in de bak en hij blijkt best te kunnen stilstaan voor wat ietepieterige stukjes bix!

Anita schreef op zondag 12 november 2006, 17:55:


Hallo Anita,

Jammer dat je je ook door mij aangevallen voelt. Met het verhaal van Froukje probeerde ik duidelijk te maken, dat je niet de enige bent met een dergelijk probleem. Helaas heeft niemand mij ooit een oplossing gegeven (en internet heb ik net een jaar, dus ook geen forum...). Het enige advies dat ik ooit heb gehad is: verkopen dat kreng! Verder veel de zweep erover en dwingen te doen wat ze móest doen. Dit heeft al die jaren dus niet geholpen.
Nu, mede door het forum en de site van PN, begin ik door te krijgen dat het juist het dwingen is wat Froukje niet aankan. En dus doe ik weer een heel aantal stappen terug. Niet erop, eerst weer ernaast en langzaam opbouwen. Dat was ook het advies wat ik jou gaf. Zoek iets wat je paard wel leuk vind, ga met hem voetballen van mijn part (kan ook met klikkeren) en kijk dan verder wat je wél met hem kunt doen. Dat kost je niets, hoogop kan je het boek van Inge Teblick aanschaffen hoe het klikkeren in zijn werk gaat of eens een keer een clinic van haar bezoeken. Bij Froukje werkt het klikkeren niet, maar dat zegt helemaal niet dat dat bij jouw paard ook het geval is, hij is immers veel jonger.
Voor mij is het juist een uitdaging om uit te vinden hoe ik wel met Froukje om kan gaan, hoe oud ze ook is. En zo heb ik er nog één lopen, hoor, superbange Willem van 5, kan ik ook nog steeds niet op rijden. Maar het is maar net wat je met je paard wilt doen, als je móet rijden, werkt het met dit dier dus duidelijk niet.

Groetjes, Els.

Piet schreef op zondag 12 november 2006, 19:05:


En kijk nog ff in het boek, ook naar de foto van de voorzijde van Robin's hoef (praktijkgeval hoefbevangenheid), dan zie je hoevéél eraf kan als de witte lijn zo verbreed is. NIEMAND durft dat op de cursus te doen, dus kijk svp goed, het kan echt... Doe het in kleine stapjes voor de zekerheid, laat het dier tussendoor steeds even lopen. Mijn ervaring is dat ze na een tiental meter ineens merken dat ze beter af kunnen wikkelen. Als je precies zover gaat als kan, is het paard je dankbaar.

Haal NIKS van de zool af voor het midden van de straal.

Als het dier geen hoeven wil geven kun je ook vanaf de voorzijde raspen. Misschien kun je ook wel zo'n takel maken aan een boom ofzo om hem iets op te tillen (ik denk dat je creatief genoeg zou zijn)

Veel succes in ieder geval.

Hoi hoi,

Ik ben sinds een maand of 2 samen met mijn zus in het bezit van een heerlijk arabisch mannetje.
Hij is nu 5 maandjes en kerngezond.

Maar..
Afgelopen vrijdag is de dierenarts voor zijn 2e enting geweest, het was de eerste keer dat de dierenarts bij hem langs kwam in het bezit van mij.
Ik heb nog nooit echt problemen met hem gehad.
Ik haal hem elke dag het land uit, waar hij staat met nog twee jonge paardjes, om te eten, doe af en toe wat kleine dingetjes, voetjes, borsteltjes etc. en dan gaat hij weer terug. Hij loopt netjes mee, halstertje gaat goed om.
Behalve soms een beetje angstig of druk geen problemen.. (angst was zo opgelost)
Tot vrijdag dus..
Al vanaf het moment dat de dierenarts het erf op kwam keek hij wantrouwend onze kant op.. en toen ging ik hem halen..
Hij rende tot mijn grote verbazig weg, na twee pogingen had ik hem te pakken..
Schuw als het maar kon probeerde hij van mij en de arts weg te draaien, 1 minuutje en het prikje was klaar, dierenarts weg....
En ik bleef achter met een totaal andere Emil..
Hij was beledigd en het vertrouwen in mij kwijt.. hij is dus erg gevoelig..
Maar het vervelendste is dat hij aanvalt uit angst... Althans ik denk dat het uit angst voortkomt.
Ik probeer hem te benaderen alsof er niets aan de hand is, maar ik moet zeggen dat ik niet zo goed weet wat ik er mee aan moet. Ik denk dat hij dat ook wel merkt en dat hij daar een beetje onzeker van wordt.
Het ging vandaag wel wat beter, maar hij is vooral in het land niet meer de oude..
Wat ik probeer is hem gewoon te benaderen en hem te belonen als hij het goed doet, als hij uithaalt (wat hij wel zacht doet) jaag ik hem weg door mezelf groot te maken en op hem af te stappen en daarna 'overnieuw' te beginnen, alsof er niets aan de hand is.. Ik probeer gewoon z'n vertrouwen weer te winnen..
Het gaat nu wel iets beter en het heeft natuurlijk tijd nodig..
Maar heeft er iemand tips of op/aanmerkingen waar ik iets aan heb..?

Groetjes en alvast bedankt

marianne laenen schreef op zondag 12 november 2006, 16:36:


zoooo ! dit is dus wat we in het tijdschrift van de VVR
(vlaamse vereniging voor ruitertoerisme) niet lezen........

Wil schreef op zondag 12 november 2006, 17:13:


dat noemen ze dan meewarig wandelen......
zoals buitenrijden in de bak buiten rijden is

Wil schreef op donderdag 9 november 2006, 13:50:


Hm,
De schapenboer hier, vertelde dat hij altijd zijn schapen op iemand zijn land laat grazen als ze dat willen, dat is goed ofzo he? Nou dan zeg hij even dat land af, schapen dr op. vreten t gelijkmatig kaal en ze mogen er weer af.
Maar dit had hij nog nooit meegemaakt zei hij. Hij ging ontwormen samen met collega, en er lagen geloof ik wel 20 schapen plat. Dat klop natuurlijk niet! Er waren er al velen dood, de rest kon niet opstaan. Veearts er bij gehaald, conclusie: verkeerd gras, waar een teveel inzat van een bepaald stofje. Ik weet niet meer wat het was eigenlijk.. maar met wat jullie bedoelen, moet ik wel hier aan denken!
Hij heeft de schapen direct erafgehaald, en op de dijken weer gezet. Na twee weken rold ze nog van dedijken af (sneu he..) als ze opzij probeerde te rennen voor d auto vd boer, of ze liepen met overdreven "hoge poten" de spaanse pas (of eh.. ja die pas waar bij ze de benen naar voren uitslaan )
Ik heb 1 schaapje gezien (het waren allemaal jonge rammen van dit jaar) en die kon dus niet opstaan. De boer zette hem elke dag overeind "om de spieren te trainen". Na een week geloof ik ging hij weer zelf staan. Toen ik deze week kwam was hij weg, ben benieuwd of hij het dan gered heeft en aan de dijk staat, of hij het niet meer heeft gehaald....

groetjes Marielle

Tamara -emil- schreef op zondag 12 november 2006, 20:59:


Dag Tamara

Ik zou Emil even een poosje met rust laten en even niets van hem verwachten. Ik denk dat het vanzelf over gaat. laat hem even een paar weekjes met rust. Laat hem maar naar jou toe komen en laat hem lekker met zijn 2 andere vriendjes spelen. Als die wel naar je toe komen, dan komt Emil ook wel. Ik zou er geen probleem van maken, het is nog maar een baby die niet begrijpt waarom iemand een gaatje in hem heeft gemaakt.
Het zijn geen nare wonden die verzorgd hoeven te worden ( dat hebben wij gehad met zo'n baby, en dan ook nog die vieze medicijnen erbij) ook dat is goed gekomen door niets te vragen toen de gedwongen behandeling voorbij was. Gewoon met rust laten en laat maar even aan Emil over. Af en toe een kriebel is helemaal voldoende.

Es

Ik kwam al zoekende op internet het volgende tegen over seme.
Ik had dit nog niet eerder gezien.
http://home.planet.nl/~adrcv/ziekten.htm

Groet, Tineke