HannahFroukje schreef op donderdag, 27 mei 2004, 21:20:
>> Zoals je verteld als ik het goed heb gaat het al een stuk beter.
>> Enkel wanneer hij of geen zin heb of er wat anders is.
> ***********
> Het gaat inderdaad een stuk beter ja, maar zelfs op goede dagen
> voelt het niet echt als samenwerking aan (heeeeel soms wel hoor!
> En dat zijn dus de dagen met een sterretje). Het vervelende is
> dat ik het nu echt zonder pardon aan het afdwingen ben ondanks
> het vriendelijke tintje waar ik altijd mee begin.
Vervelend!
>
>> Als de de reden weet waarom hij steeds hard wil dan kan je het
>> oplossen.
> stap is het het liefste zoetste, braafste en tevredenste paard
> wat je je maar kunt voorstellen en in een langzaam drafje
> (heenweg, NIET terug!) zou je soms ook zeggen dat het een doetje
> is.
Het is dus enkel als hij hard is geweest of alleen als hij hard gaat. Op het laaste heb ik het idee dat hij zich niet meer kan tegenhouden. Geheel op de voorhand valt en zo als het waren steeds harder en harder moet om maar niet te vallen.
Die eerste is dat zijn bloed begint te koken als het waren. Veel arabieren hebben hier last van. Zeer consequent zijn. Kost zeer veel moeite in het begin. Later heb je er profijt van. En inderdaad werk in stapjes.
Dit paardje heeft dus altijd gereest. Het gevoel zit er dan gewoon in op het moment dat hij hard gaat hé. Wees zeer consequent, maar als het kan geef hem ook even de vrijheid op een breed lang pad om even hard te gan. Op het moment dat je zegt dat je weer terug wil, moet hij ook terug komen. Zoals je doet, werk in stapjes en wees zeer snel in je reactie's en bewegingen. Betekent niet hard.
>
>>Weet je die niet dan is er maar een ding er even
>> afstappen. Duidelijk maken dat je de rit gewoon rustig wil
>> vervolgen.
> *************
> Hoe zou jij dat dan doen? Kun je wat voorbeelden noemen?
Puur het leiden in stap tempo. Niet trekken of harder gaan lopen dan je wil. Je houd hem schuin achter je, je zorgt dat hij niet de andere kant langs je kan en pak vanuit deze positie enkele keren de stop totdat zijn bloed weer rustig stroomt en je zonder problemen rustig je rit kan vervolgen.
Dit kan best lang duren. Wees consequent als hij weet dat het toch niet helpt dat gekke gedoe. Dan is het in begin misschien wel een half uur nodig en dit word steeds minder.
> rustig stilstaat, ook b.v. tijdens opstappen en afstappen, geen
> gedribbel, pure rust, geen centje pijn. En dat IS ook zo, hij
> KAN heel goed luisteren. Behalve als hij snelheid heeft. En
> tijdens grondwerk is daar geen sprake van.
Als hij enkel niet te stoppen is en heet is tijdens het echt hard gaan helpt dat grondwerk je inderdaad niet.
Blijft hij heeft en springerig en moeilijk te houden, dan stap je af en leid je hem een stuk totdat je merkt(voelt) dat hij zegt van oké. Je voelt dan ook de rust in je paardje terug keren. Heel moeilijk om het zo uit te leggen. Het is puur gevoel.
> bokken. En wat gebeurt er dan? Normaal gesproken dan he. Ik
> ontspan, adem uit en zzzzzzzzttttt, Torop laat z'n tempo los en
> is zo weer in een normale galop. Dat is voor hem geen uitdaging,
> hij weet toch dat hij er niet uitkan.
Tja dat is behoorlijk lastig. Wat wel kan is vaste stap punten in het bos te kiezen. Dus niem maar oversteek punten, scherpe hoeken. Als je consequent dit doet, dan is het iets wat er bij hoort en zou het paard al voor dat punt tempo terug nemen.
>
>> Ik ken je paardje niet.
> ***************
> Rees-arabier met ernstige snelheidstik en soms een
> gedragsprobleem. Verder zou je hem als dominant en
> arrogant/afstandelijk kunnen omschrijven, maar het kan ook een
> ontzettend (rustig!) knuffelpaard zijn (vooral met vrouwen!!!).
> Hij heeft een hekel aan mannen en als hij je niet mag, komt hij
> niet in je buurt. Hij's heel wantrouwend.
Wantrouwend uit onzekerheid?
Zeer verradelijk op het moment dat het paard als het waren zelf de leiding neemt. Waarschijnlijk heeft dit paard en zeer consequente leiding nodig. Veel paarden gaan uit onzekerheid nog harder rennen.
> wel, maar ik kan dan goed voelen dat hij enorm moeite moet doen
> om zich in te houden. Hem eens "lekker hard laten galopperen"
> heb ik ook meerdere keren geprobeerd dus maar daar wordt hij dus
> supergek en superwild van. Dat gaat al snel snoeihard en hij kan hij heel lang volhouden.
Controle bedoel ik dus niet constand de teugel strak en elke stap gaan besturen. Wat ik bedoel met elke stap onder controle is dat elke stap van je paard met wedewerking van jouw is. Phoe moeilijk uit leggen. Je kunt een paard geheel los door het bos laten galopperen. Elke stap blijft bij jouw. Op het moment dat het paard harder wil dan kan dat nog steeds onder jouw zijn. Wil hij er vandoor dan schiet het paard onder je vandaan en heb je niks meer te vertellen.
Laat dat lekker hard maar even zitten. Doe dit pas als je zeker van elkaar ben. Je kunt hem dus wel met een waarschuwing in het begin bij je houden. Dit kun je afbouwen en hem steeds meer vrijheid geven die hij juist mag gebruiken. Gaat hij toch dan word hij weer aan banden gelegt.
>
> Ben wel nieuwsgierig wat je met dat afstappen zou willen bereiken en hoe. Wat zou je dan doen? Kun je daar wat meer over zeggen?
Kijk maar wat ik hier boven verteld heb.
Warboel
