De online voedingscalculator bestaat toch al, kijk bij nieuws.

Ans Jondral schreef op donderdag 4 januari 2007, 0:11:

.

Eigenlijk net als met sporten, als je dat 2 maal in de week doet, kan het lichaam het veel beter aan, dan als je maar 1 keer per week je lichaam belast.


Kun je vertellen hoe je dat doet?
Snel stoppen en weg spurten oefenen we trouwens ook.
Echt mooi vanuit de achterhand is die stop nog niet,
wanneer krijgen we weer les Josien?

Michiel

Mijn paard stond daarnet rustig te soezen toen hij plotseling door zijn twee voorbenen zaktte en volledig op de grond (beton) ging. Hij krabbelde welliswaar dadelijk weer recht en leek zich niet bezeerd te hebben, maar je kan je mijn verbazing en schrik wel voorstellen. Heeft iemand dit bij zijn eigen paard ook al eens gezien? Ik dacht dat paarden hun gewrichten op slot konden zetten zodat ze tijdens het slapen niet omvallen. Heeft mijn paard iets tekort of is hij gewoon TE ontspannen?

Michiel schreef op donderdag 4 januari 2007, 13:27:

.

En spijt heb ik daar ook niet van hoor. Leerzaam gewoon alles wat er gebeurd. Wat ook extra gevoeligheid kan veroorzaken is het genezings proces van vast zittende spieren. Volgens Josien dan hé, kennen jullie dit ook van equine touch of van Antoine de Bodt?

Michiel

Marie-Christine Vesters schreef op donderdag 4 januari 2007, 13:51:


hallo Marie-Christine,

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar heb er wel eens van gehoord. Ben even aan het googelen geweest en het zou een vorm van narcolepsie kunnen zijn. http://www.expage.com/vragenpaarden . Hier staat een beschrijving van narcolepsie, maar als je verder googeled kan je zelf ook vast wel het nodige vinden.

Groet, Els.

Marie-Christine Vesters schreef op donderdag 4 januari 2007, 13:51:


Paarden kunnen hun achterknie op slot zetten. Niet hun voorknieën.

Mijn paard kan tijdens het doezelen ook bijna 'omvallen'. Ze herstelt zich op tijd (schrikt een beetje wakker) en doezelt vervolgens weer verder. Het gebeurt op het moment dat haar hoofd naar de grond gezakt is, met haar snuit bijna op de grond.

Ik heb hier iets over gelezen en wat het kan zijn, is dat het paard op die momenten niet goed met de aarde verbonden is, als het ware 'in hogere sferen' is.

groet, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Ik zal wel proberen de vertaling voor mijn rekening te nemen en
indien er forumleden zijn die echt niet uit de voeten kunnen met engels kan ik dit ook wel af en toe doen.

Gr.Cedric

Isabel van der Made schreef op donderdag 4 januari 2007, 1:01:

Michiel schreef op donderdag 4 januari 2007, 13:41:


Begrijp je vraag niet zo goed. Vraag je ernaar hoe ik dat zelf wil onderhouden?
Nou, hard m'n best doen en veel oefenen. (Ik heb bijvoorbeeld ook geregeld dat ze wanneer ze weer naar huis komt, eerst nog een tijdje op pension gaat staan. Zodat ik eerst zelf nog dagelijks kan oefenen in een binnenpiste, voor ik mij er aan waag in minder ideale omstandigheden)
En aantal dingen die ik blijkbaar nogal fout doe, niet meer doen.

Meer concreet:
Vooral het tempo. Want als je geen aanzienlijk basistempo hebt, kan je er naar het schijnt maar beter helemaal niet op gaan zitten. Ik reed haar blijkbaar altijd teveel onder haar tempo. (Door de simpele reden dat ik haar gewoon niet meer voorwaarts kreeg.) Het was net alsof ze altijd haar handrem had opstaan als ze draafde. (Lekker achter de hand en ingehouden. En als je probeerde haar wel vooruit te rijden, sprong ze gewoon aan in galop. Doordraven, dat wilde ze niet.) Wat Ilke nu een normale draf noemt, dat vind ik dus supersnel en ruim. (Ik kan me niet herinneren dat ze ooit zo voorwaarts is geweest in draf.)
En ik denk, dat ik vooral moet opletten dat ik de dingen waarmee ik dat slome drafje van haar zelf in de hand heb gewerkt, niet meer doe. Dat zal het moeilijkste worden. (Bv: niet meer doorzitten, en eraf blijven met m'n benen, meer zelf laten lopen en stuk consequenter en strenger zijn met m'n hulpen (want maak haar blijkbaar zelf ook bot op drijvende hulpen ))

En verder ervoor zorgen dat m'n paard niet al te scheef wordt en zichzelf rechthoudt in wendingen, door toe te passen wat ze me nu probeert te leren: buitenstellingen, slingerlijnen, rechtzitten enz... En ook een stuk gevoel en snelheid.

Als ik er in slaag dat een beetje correct toe te passen zal ik al heel blij zijn.
Want ik vind het absoluut niet simpel. (Dat zou ook deels door m'n paard komen trouwens.) Ze is zo ontzettend snel, met weer scheef worden. Dat ik vaak nog een beetje achter de feiten aanhuppel. Als ik een seconde te laat na een wending m'n buitenstelling inzet, is ze op die twee meter alweer een meter over haar schouder naar binnen gevallen. En alhoewel ze linksgebogen is, maakt ze zich net zo snel scheef naar de twee kanten, zoals het haar uitkomt.
Het gaat nog niet echt vlekkeloos, en het arme paard is de afgelopen tijd wel een aantal keren door de schuld van haar bazinnetje (moi dus ) tegen de muur aangeknald. En wat Ilke gedaan krijgt op een minuut of 10, daar heb ik bijna een uur voor nodig. (En dan is't resultaat nog bedenkelijk )

Ik weet wel wat te doen, de komende tijd.
groetjes
Ans