Ik ben tot hier geraakt maar onderweg waren er andere vragen, eentje was van Egon wat voor soort research het was: match-to-samplewerk. De Bliss-symbolen zijn nog niet in gebruik.
Piet, je paard heeft een concept gemaakt van bodypart targeting; of hij nu over een afstandje moet komen of in contact blijven met een bewegend target, blijft hetzelfde. Ik beschrijf een dergelijke "ping" bij mijn paard na "schouder".
En verder, de grote bezorgdheid of mijn baas-zijn wel kan standhouden als ik worteltjes uitdeel? Eerlijk gezegd, ik lig er niet wakker van. Ik begrijp die fixatie op rangorde niet. Ik ben geen paard, en mijn paard weet dat ook. Soms doe ik best wel dingen die bij mijn paard gedrag oproepen waar een rangorde-fanaat van roept "zie je wel!". Dat los ik dan daar op dat moment op, maar ik bouw geen hele strategie uit om zo'n dingen te voorkomen. 't Is immers informatie - ik ga te snel, of ben te saai, of 't is gewoon haar dag niet. Als ik de onafhankelijkheid en zelfzekerheid van mijn paard wil bevorderen, dan moet ik ook dàt stukje kunnen respecteren. Het laatste wat ik wil is een "yes sir"-saluerend paard dat blindelings op mijn bevelen reageert. Mijn paard is mijn maatje, en moet dus ook vrijuit kunnen zeggen wat ze NIET leuk vindt.
Over 1:1 ratio - het hangt van het individuele dier af, en niet in het minst over hoe jou je erbij voelt. Experimenteer wat werkt, en niet werkt.
Vergeet niet dat een beloning geen voedsel hoeft te zijn! De "release" is dat even goed - je kan perfect de
bridge en negatieve bekrachtiging combineren; het voordeel is dat je gewoon kan wachten in plaats van naar een hogere fase te moeten grijpen.
Bovendien is onze hele setting compleet anders! Eddie Fernandez is een fijne man, maar "slechts" researcher in gecontroleerde zoo-omstandigheden. Ook Bob Baily (met de Brelands toch de godfather van operant conditioneren in dierentrainen) wil alleen van simpele ratios weten. Hij heeft daar argumenten voor als "wij trainden dolfijnen om kilometersver naar een duikboot te gaan en daar afluisterapparatuur te plaatsen" en zo. Dus niet een van de minste, maar wat hij deed was met telkens 1 dier 1 gedrag tot het uiterste trainen; hij werd ervoor betaald, krijg alle tijd, en hoefde niet alle dagen naar de supermarkt om een kilo vis ui z'n eigen zak te betalen. Ook mensen die met zoodieren werken, trainen in verhouding tot wat wij van onze paarden verwachten, hele simpele dingen, meestal bodypart targeting of in een kooi gaan, zonder ooit met het dier in de kooi te gaan. Zelfs hondentrainers verwachten niet van hun dieren wat wij van onze paarden verwachten: alles, en nog een beetje meer. De afwerking mag heus wel wat minder, tot op een niveau dat wij voor onszelf haalbaar vinden.
Iedereen die nu clickert met z'n paarden, is pionier. Je bent ten allen tijde baas over jezelf. Experimenteer!
metvriendelijke groeten,
Inge
http://www.cremebrulee.be/inge
Warboel
