Nick Altena schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 20:09:


Hoi.
Nou, ik lees dus verschillende dingen wat betreft het struikelen. Ik wil nog wel het volgende kwijt: hij doet dit dus tijdens de stap met losse teugel. Hij loopt dan ook met zijn neus laag bij de grond en ook echt een beetje te suffen. Hij snuft daarbij aan alles wat ie tegenkomt. Kijk ik naar links, gaat hij naar links en andersom. Het lijkt dus alsof ie meer loopt te dromen als of ie oplet wat ie doet en daarom dus struikelt. Ik heb geen mogelijkheid om dressurmatig te rijden, daar ik geen beschikking heb over een rijbak van normale afmeting, alleen een soort van paddock. Ik rij dus voornamelijk recreatief in het bos. Zijn vorige eigenaar vertelde dat hij het bij haar ook deed als ie met lange teugel stapte. Zodra je de teugels opneemt en hem weer aan het werk zet, is het weg. Ik hoop in ieder geval dat het minder wordt als de ijzers er onder uit zijn. De peesbeschermers gebruik ik omdat zijn vorige eigenaar ze gebruikte. Ik geloof niet dat hij met zijn achtervoeten tegen zijn voorbenen aantrapt tijdens het rijden. Ik heb in ieder geval niets gezien wat daar op wijst. Wondjes of iets dergelijks. Dit is wat ik nog even wilde vertellen, aangezien er verschillende reacties zijn. Bedankt en groetjes Marjan.

jose schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 19:33:


Maak die teugels maar eens vast aan het stuur van je fiets, en ga, terwijl van de grond zijn, op de trappers of zo, zo hard mogelijk aan de teugels trekken. Probeer je fiets achteruit te trekken. Je zult merken dat dit niet lukt. Het KAN ook nooit lukken, want je zit OP het voorwerp dat je achteruit wilt trekken. Op dezelfde manier kun je ook onmogelijk de fiets aan het stuur optillen, hoe sterk je ook bent. Je kan dus geen invloed uitoefenen op een ding waar je zelf deel van uitmaakt.
Zodra je ook maar een voet aan de grond hebt kun je ineens wél je fiets optillen, of achteruit trekken. Heel gemakkelijk zelfs...


Ik geloof niet dat deze website de indruk wekt dat we alles wat in de dressuur een bekend gegeven is voor zoete koek aannemen.


Mensen die natuurkundig beter onderlegd zijn zullen weten waar ík het over heb. Eigenlijk zou iedereen, alvorens aan de teugels te gaan sjorren, bekend moeten zijn met enige elementaire natuurkunde, om te begrijpen wat je wel en wat je niet met de teugels kan doen. Signalen doorgeven? Dat kan. Steun geven? Onmogelijk...

Ik kan moeite gaan doen om uit te leggen waarom dat zo is, maar doe het experiment met de fiets nou maar, en probeer uit te vogelen waarom je ineens geen enkele invloed op de fiets meer kan uitoefenen door middel van trekken, duwen, of optillen, zodra je benen van de grond zijn. Een simpel experiment zegt wellicht meer dan een heleboel ingewikkelde uitleg.

Groeten,
Frans

joop schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 16:02:


Hoi! Mijn ervaring (niet met mijn eigen paard) is een paard van toch zeker 30 keer struikelde op 'n buitenrit! Kwestie van niet opletten dachten we altijd!
Stond rondom op ijzers, tikte ook ALTIJD zichzelf aan! Dit paard is nu 1,5 jaar van de ijzers af en echt hoor ... hij loopt super!! Struikelen?? Echt niet! Niet opletten? Jawel hoor! Hij kijkt nu wel uit waar hij loopt!
Door die ijzers voelde hij gewoon nooit iets... waarom moet je dan opletten waar je je voeten neerzet? Dit paard is, sinds hij van de ijzers af is, gewoon super gaan lopen!
Een wereld van verschil, het is een heel ander paard geworden. En zonder dat er rijtechnisch iets veranderd is, is ie zelfs z'n achterhand veel beter gaan gebruiken....
hij stapt nu gemakkelijk 2 volle hoeven over.
Want dat was in het verleden ook niet optimaal.... indertijd volgens de DA een losse- of gemakkelijk op slot schietende knie....

Ik weet 100% zeker dat dit uitsluitend te danken is aan het verwijderen van 4 hoefijzers en volgens HN bekappen!
Groet,
Wil.

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 21:31:


Pardon hoor, wil geen pleidooi voor de fiets of dressuur houden, maar een fiets is een dood ding, krijg er hoogstens een lekke band mee, misschien wel door de zwaartekracht, maar das mijn paardnatuurkundig inzicht.

Esther

Esther schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 21:47:


Ik had het kunnen weten...
Ok dan, nog één poging:
Ga bij je partner op zijn rug zitten terwijl hij op de weegschaal staat. De weegschaal geeft nu het gewicht van jullie beiden aan.
Probeer nu terwijl je op zijn rug zit, zijn hoofd zo hard mogelijk omhoog te trekken. Trek je van eventuele protesten niets aan; dit is wetenschap.
Terwijl je als een bezetene aan zijn hoofd trekt, kijk of je zijn benen iets omhoog krijgt. Kijk op de weegschaal wat er gebeurt.
He? Wat is dat nou? Je trekt als een bezetene omhoog, maar de weegschaal blijft exact hetzelfde aangeven? Waarom kun je hem geen steun geven terwijl je op zijn rug zit???

En ja hoor, zodra je naast hem staat, met je eigen benen op de grond, kun je heel gemakkelijk zijn gewicht lichter maken door hem op te tillen.

Waarom lukt dat nou toch niet terwijl je op zijn rug zit?

En inderdaad, natuurkunde is natuurkunde en heeft niets met levend of dood te maken.

Hoop dat er nu een lichtje gaat branden...

Groeten,
Frans

sorry frans maar hier struikel je over je eigen redenering,
als ik nog ns op een fiets zit, met of zonder teugels,
en ik ruk hard aan dat stuur, dan gaat mn neuswiel van de grond
omdat de elementaire fysika het raakpunt van het achterwiel met de grond
gebruikt als scharnierpunt bij het overbrengen van de inwerkende 'rukkracht'
en er zo net als bij ons aller libra weer maar eens een hefboomwerking optreedt.
gebruik je ditzelfde krachtendiagram bij je paard dan geef je vanuit het bit
langs je armen-schouders-ruggengraat-zitbeenknobbels die inwerkende kracht door aan de rug-bekken-achterbenen van je paard,
waarbij de acherhoeven de funktie van raakpunt-scharnier-kantelpunt
aannemen van je fietsachterwiel....
Qua krachtenverdeling en verspreiding niet echt evident en zuiver
maar toch ! het is er.....

Peter

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 21:58:



in natuurkunde zijn beweging en gewicht niet hetzelfde frans,
lijkt mij dat jij nog niet echt een paard licht hebt voelen worden
in je handen, of het nu met of zonder bit is
en zonder hier een dressuur pleidooi te willen houden.
Het is het overbrengen van voorhandgewicht naar achterhand
waardoor het paard soepeler kan bewegen in de voorhand
en alles wat je aan je paard vraagt simpeler wordt....
Peter

Peter Donck schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 22:06:


Kinderen uit de buurt hier kunnen steigeren met de fiets!!!
O en mijn partner is met de weegschaaltest achterover gekieperd
Ik mag nu geen wetenschappelijk verantwoorde testen meer uithalen met hem

Es

Marlies schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 18:25:


exact mijn idee je kan nog zo onafhankelijk zitten maar als je met kromme schouders zit is het voor je paard erg moeilijk om naar zijn achterhand te komen, omdat het dan moeilijk wordt om te rijzen in de schouderparty (alsof er een kind op je schouder voor je op de grond kijkt). Het lijkt mij dat het zwaartepunt van de zit verder naar de buik van het paard gericht moet worden zodat het de kans krijgt onder de ruiter te balanceren. vooral bij jonge paarden of paarden die net leren een ruiter te dragen zie ik dit struikelen voorkomen. Als dan de hand van de ruiter een stuk balans van het paard over gaat nemen gaat het idd hangen op je hand, ter controle: als je je hand inneens los laat schiet het paard met zijn hoofd naar de grond, dat noemt men het niet op eigen benen lopen. Sommige paarden kunnen rustig een druk van 10 kilo of meer creeeren, ook met een bit. Het is dan zaak om zo snel mogelijk er voor te zorgen dat een van beide stopt met druk creeeren, als er maar door een individu getrokken wordt en de ander geeft geen weerstand bestaat het trekken niet meer dwz er zijn twee partijen nodig voor een ''trek spel". Omdat wij op een perfect gebalanceerd individu gaan zitten geeft ons dat de verantwoording om die balans zo min mogelijk te verstoren en er voortdurend bewust van te zijn wat ons lichaam met de balans van het paard doet, Pas dan kan men bezig gaan met het onderrijden van achterhand. kortom Eerst de Basis.
groetjes

Ina

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 21:31:


Ik geef je helemaal gelijk als mijn paard ook zo'n stijve nek heeft als het stuur van mijn fiets, zolang het intrekbaar vermogen heeft kun je er ook kracht op uitoefenen. hoe verklaar je het dan dat je paard je via een simpele hoofdbeweging je van zijn rug kan trekken als je je balans niet in orde hebt, staan de voetjes ook niet op de vloer.
Ina

Esther schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 21:47:


Niet op eigen benen en dus het bit/teugel als 5de been gebruiken komt bij heel veel paarden voor. Dit zegt niet dat het paard met volle gewicht op de teugel leunt, want dat kan inderdaad niet.
Het paard loopt sterk op de voorhand en heeft dan ook maar iets meer contact op het bit nodig om overeind te blijven. Het zelfde idee als jij een losse tak vast pakt voor je evenwicht. Deze lichte tegenwerkende druk is al voldoende om in evenwicht te blijven. Hoe meer je uit evenwicht bent, hoe meer druk je nodig heb en hoe eerder dat je dus valt omdat je merkt dat die tak bij meer druk mee beweegt. Zo ook bij het paard.

Je zou dit weinig bij parelli mensen tegen komen, maar als je kijkt naar dressuur ruiters dan zie je dit heel vaak voorbij komen.

josien schreef op vrijdag, 7 oktober 2005, 9:32:

Onzin. Zoals Frans zegt natuurkundig onmogelijk.
Voor wie het blijkbaar nóg niet snapt: ga in een bootje van zeg 2 meter lang zitten en probeer de boeg te 'ondersteunen'....
Voor wie het niet begrijpt: neem dat dan maar gewoon aan. Het is eenvoudige natuurkunde, het ís zo. Je valt ook niet omhoog van je paard.
Ik ben bang dat dit net zoiets is als met het 'lekker zacht dus goed' van boomloze zadels....

Onderstreden van de achterhand, stoppen, álles wat je maar kan bedenken leer je zonder ruitergewicht, dus als grondwerk aan.
Als het paard het een maal én snapt én fysiek kan is het nog lastig genoeg om hetzelfde te bereiken met het gewicht van de ruiter op de rug.

Mbt stoppen: ik heb een flink stuk onbegrip hierover. Waarom ga je rijden voordat het paard kan stoppen???? Leer je paard vanaf de grond éérst betrouwbaar 'Ho' voor je zelfs maar dénkt aan 'Go'.......

epona schreef op vrijdag, 7 oktober 2005, 1:00:


dit is larie Ina, neem je fysikaboeken
en ga maar naast frans zitten

Huertecilla schreef op vrijdag, 7 oktober 2005, 9:47:


Ik raak nu de draad kwijt HC, wat bedoel je nu?
Ik rijd niet wetenschappelijk natuurkundig, maar liever met gevoel.
Ik vind een paard en een boot, of fiets echt niet te vergelijken. Natuurkundig zullen jullie het vast allemaal beter weten, maar dat kan me echt niet boeien. Ik gebruik wel degelijk gewichtshulpen, ik zal er ook heus niet zwaarder van worden, maar het zijn gewoon signalen die we samen hebben afgesproken, stoppen kan mijn paard heel erg goed. Gaat trouwens met stemhulp.

Esther

josien schreef op vrijdag, 7 oktober 2005, 9:32:


Klopt helemaal. En een mooie manier waarop wij controleren of het paard op zijn eigen vier benen loopt en niet leunt op je hand is door te nu en dan plotseling teugels los te gooien. Geen voorover duiken van het paard? Loopt ie keurig op eigen benen.
Paard draagt zichzelf.

Ik vind dit soort dingen belangrijke kennis, de basis van het paardrjden. En of je nu parelliet, westernt, endurancet, dressuurt, mij om het even, zorg dat je kennis en onderbouwing hebt van het rijden. Wat doe jij en wat doet je paard daar vervolgens op. Hoe beweeg je samen in een zo goed mogelijk evenwicht, voor beiden prettig en waar stoor je je paard mee in zijn beweging en balans.

Bij mensen die voornamelijk met losse teugel rijden zie je weer het gevaar voor het op de voorhand gaan lopen. Met het risico van een vastgezette rug.