Ik denk van wél. We zijn dan wel niet zó eng als een wolf. Maar we komen wel buitengewoon onvriendelijk over. Onze oren liggen altijd plat, en als we lachen zien zij dat als tanden ontbloten/bijten. ("Ben je braaf geweest, laat de baas zijn tanden zien, na ja, raar hoor.") In de loop van de tijd leren ze wel dat we het niet zo bedoelen. Maar toch...... Als we rechte oren bovenop ons hoofd hadden zouden ze ons al een stuk gezelliger vinden, denk ik.

e m kraak schreef op dinsdag, 14 september 2004, 13:55:

Arabesk schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:25:


Zo'n "hoed", bestaande uit een band met oren eraan die je kunt bedienen is heel handig. Wedden dat je paard je veel sneller snapt?

Is ook getest trouwens

groetjes Ilona

en ja, ik denk, ik weet het eigenlijk wel zeker, dat we overkomen als roofdieren voor paarden. Niet iedereen even sterk denk ik maar zoals wij (ff generaliseren) met dingen omgaan das gewoon ENG voor paarden!! Wat dacht je van de "ik ben in paniek"-reactie? Mensen gaan dan snel helemaal vastgeklemd -met hun nagels uitgeklauwd- zitten/staan.

hoe het ook zij, het is gewoon zo dat de meeste mensen als "eng" beschouwd worden door hun gedrag. Maar ik denk wel dat je door bewustwording je eigen gedrag om kunt schakelen en kunt leren niet-eng gevonden te worden door paarden. daar moet je wel veel voor veranderen.

nogmaals groet

Arabesk schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:25:


Ja dat lachen met de tanden bloot zet ik ook mijn vraagtekens bij: Parelli vind dat lachen schijnbaar ook z’n nut hebben, maar bij veel diersoorten is tanden ontbloten een teken van agressie... Misschien is glimlachen met de mond dicht dan beter? Dan krijgen we toch een vriendelijker gezichtsuitdrukking. Maar dat onze oren ‘platliggend’ overkomen lijkt me weer niet van belang: voor een kat die een weiland oversteekt heb ik nog nooit een koe of paard weg zien rennen! En een kat heeft rechtop staande oren en is een roofdier! Alleen weet een koe of paard instinktief dat hij van onze kleine huiskatten niets te vrezen heeft. Ik denk dat als er een leeuw langs zou lopen, koe en paard een stuk meer op hun hoede zullen zijn.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:36:


Zou het niet zo kunnen zijn dat paarden instinktief op hun hoede zijn voor mensen doordat we, voor we ze gingen gebruiken als last- en rijdier, op ze jaagden en ze opaten? Dat ging tenslotte niet over een kort tijdsbestek, dus misschien lang genoeg om de angst voor de mens in het instinkt van het paard vast te zetten? Plus dat de mens het paard als rij- en last dier heel wat ellende heeft aangedaan...

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:36:


Ook de paniekreactie is typisch die van een boomdier, en niet noodzakelijk die van een "roofdier"!


Ok prima, we kunnen eng over komen. Maar daar hoef je geen "roofdier" voor te zijn, doch alleen maar aggressie uit te stralen. Paarden (en mensen!) onderling vinden ELKAAR ook wel es eng...

Wat is wel mooi vind, dat hier - bijkomend - wel lekker duidelijk wordt dat paarden mensen niet als mede-paard zien. Ben ik van die misvatting tenminste even af

Ik denk dat meer reële antwoorden op vragen naar sociale wisselwerkingen tussen mensen en domesticeerde andere dieren eerder te vinden zullen zijn in wat anthrozoölogie is gaan heten, een nog marginaal, vrij nieuw wetenschappelijk aandachtsveld.
Dat mensen agressief kunnen overkomen wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat het roofdieren zijn. Dat is relatief. In domesticatie komen daar "dubbele socialiseringen" bij, waardoor dieren van heel verschillende soorten elkaar accepteren als lid van dezelfde sociale groep (kat, varken, hond, koe, paard, mens, etc). Waar ik nu zo benieuwd naar ben maar nog steeds niet heb kunnen vinden is hoe er gedacht wordt over de ethologische verhoudingen binnen domesticatie. Een aspect ervan is die "dominantieverhoudingen", maar nu dus ook de mogelijke misverstanden in lichaamstaal.

Het beeld echter wat ik vanuit de cowboy-NH-ers heb zien verkondigen van de mens die als roofdier op zijn prooidier paard zit vind ik te absurd simplistisch voor woorden.

Groetjes, Egon

Esther schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:25:


Ik had het nergens over rechtop lopen... Afgezien daarvan, wat doet jou denken dat apen geen roofdieren zijn? Ik weet niet of het voor alle apensoorten geldt, maar apen zijn wel degelijk rovers die vlees eten.


Ja, paarden ook, naar het gras. Wat ik bedoel met roofdier is een dier dat doelgericht jaagt op andere hogere dieren. Zo is een havik wel een roofdier maar een merel niet, lijkt mij tenminste.


Het gaat er niet om of we kwaad kunnen of niet, het gaat erom dat we alle kenmerken hebben die ons in de categorie "roofdier" laten plaatsen.


Dat is dus wat het paard leert. We proberen het paard te overtuigen dat we geen kwade bedoelingen hebben. Veulens en wilde paarden hebben wel degelijk een angst voor mensen, tot we ze overtuigd hebben dat we geen kwaad kunnen. Dat lijkt me al een bewijs op zich dat ergens in hun hoofd een alarmbel afgaat als ze voor het eerst een mens zien, een alarmbel die zegt "pas op! roofdier!". Zo zie ik ze niet reageren als ze voor het eerst een vogel zien...

Enne, paardenvlees staat toch wel degelijk op het menu van mensen, toch? Los van alle uiterlijke kenmerken zijn we alleen al om dit simpele feit roofdieren die paarden als prooi beschouwen.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 14 september 2004, 21:20:


Ja klopt, die had ik er zelf bij bedacht :)

Ik denk wel dat de merel een predator is voor de worm.

Gras is geen vluchtdier, maar nu wordt ik flauw . Maar gras is natuurlijk ook een prooi, alleen we wten niet of het gras grazers eng vind, dat bedoel ik serieus.
Zijn we niet doodgewoon aliens voor paarden? Maar wie weet is het ook wel omdat paarden al zo lang gedomesticeerd zijn dat er al die dingen niet meer op gaan? Toen Bret werd geboren vond ze ons bijvoorbeeld helemaal niet eng.


Ik ben met een brief bezig over dit onderwerp aan Midas Dekkers, ik ben benieuwd.

groeten Esther

Cool! Ik probeer ook altijd wel mijn mond dicht te houden en niet recht in zijn ogen te lachen. Trouwens naar mijn katten ook niet. Het is voor paarden denk ik nog best wel een klus om te ontdekken wanneer wij nou boos, of vriendelijk zijn. Ik probeer vriendelijk te zijn door zo af en toe es ff lekker de manenkam te kneden, zoals paarden dat bijelkaar doen. Alleen dan met mijn handen, anders wordt het zo harig in je mond he . Soms begint ie terug te plukken, heel zachtjes met zijn lippen aan mijn paardenstaart. Ik hoop maar dat hij het dan een beetje gezellig vindt.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:36:

Frans Veldman schreef op dinsdag, 14 september 2004, 21:20:


ja duh Ook niet als ze voor het eerst een kat zien (=roofdier, maar, net als een vogel: klein) Kijk maar es hoe de meeste paarden kijken als ze voor het eerst een KOE zien (en das toch echt een prooidier)

paarden zijn volgens mij gewoon suspicious voor alles wat eventueel gevaarlijk kan zijn

Nog even aanvullen. Tegen katten is het bijvoorbeeld tamelijk onbeleefd om ze recht aan te kijken. De ander negeren is veel beleefder. Als ze met mensen te maken krijgen leren ze vanzelf dat we het goed bedoelen. Zo is het ook met paarden.
Daarom is zadelmak maken ook soms zo lastig. Een roofdier springt ook op hun rug om zich vast te bijten en te doden. Tot overmaat van ramp gaan die tweebeners dan ook nog op je rug zitten! Dan is het nog een wonder dat we op ze kunnen rijden vind ik. Ze moeten zich over best veel angsten heen zetten.