viola schreef op dinsdag, 25 mei 2004, 23:15:

Hoi,
O ja dat is ook nog zoiets. Je eigen kleding op de bok. Maar sinds vorig jaar is dat veranderd. Eentje van onze stichting heeft toen al het menbewijs gehaald en een vrouw hoeft niet meer verplicht een rok te dragen en een hoed (ook zoiets achtelijks).
Je moest wel een petje op (ik rij nooit zonder overigens, behalve dan op de foto hierboven haha), maar je mag tegenwoordig ook een nette broek aan voor het examen. Haha een nette broek, alsof die netjes blijft bij de paarden.... bij mij nooit in ieder geval, want ik zie er altijd uit als een paard zelf (schuren en zo; jaja weet ik mag niet hihi).

Ooit nog eens zitten denken om Isabella IBOP te laten keuren (dat is een keuring voor gebruiksprestaties van een shet). Nou laat maar zitten. Je moet dan nog veel meer achtelijke dingen aanpassen. Zo mag je als vrouw wel met een 2-wielige wagen rijden, maar dan alleen met een smal borsttuig (wij hadden een breed). En dat soort zaken. Je moest dan volgens veel meer regels het tuig aanpassen. Belachelijk want slaat nergens op. Heeft niets met de prestaties van de pony te maken in principe. Vooral de kleding was ook zo belachelijk. Goed spijkerbroek is het andere uitsterste, maar daar dus wel rok en hoed en handschoenen.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 26 mei 2004, 8:15:


Ongevallen verzekering?

Kijk, elke verzekering zal zich er onderuit proberen te wringen als er iets gebeurt.
Help je vrijwillig: is het geen werk.
Heb je niets onverantwoordelijks gedaan, valt het onder ongevallenverzekering of ongeluk met huisraad(huisdieren) en is de eigenaar van het paard/pony aansprakelijk.

Als jullie op het terrein van een manege rijden, is de manege ook medeverantwoordelijk voor wat er gebeurt.

Kortom: elke persoon moet zelf verzekerd zijn........ook de gehandicapten.
Daarom moet alles aan de regeltjes voordoen , mocht er iets gebeuren.

Maar ik geef toe: het is waardeloos om uit te vinden wat moet en wat niet hoeft.

Ik heb geen ruiterbewijs.
Mijn dochters ook niet.

We hebben geen handschoentjes, zweepjes en de rijlaarzen staan al jaren onder het stof in de kast (onpraktisch).

Ook in Noorwegen proberen ze zoveel mogelijk mensen lid te maken van de ruitersport,hun paarden te registreren,ruiterbewijzen, paard-certificaten voor springen en dressuur en weet ik veel wat aan te smeren.........."kijk ons eens goed zijn."
En de mensen maar betalen, leuke diplomaatjes aan de wand en trots met hun aangejurkte paarden op foto's in het maandblad.

Weet je, ik zou bij heel veel punten buiten de boot vallen.
Mijn paard is niet geregistreerd.
Ik doe niet aan kleding flauwekul mee.
Etikette doet men maar aan tafel of bij dames met geruite plisèrokken thuis in de stal, maar niet hier.
Ik heb een koudbloedpaard.
Wij hebben een boerenklootjes paardencentrum.
Elke regel breken we wel over hoe paarden behandeld moeten worden: bitten, ijzers, stalling, de bak, regelwerk in de stallen en rijstijl.

Ik heb pas de noorse video met begeleidend boekje gekocht.
Dat heet vertaald: veilig paardrijden.
Ook daar kun je een leuk diplomaatje aan overhouden.
Maar wat een flauwekul zeg!
Kloppen als je de binnenbak in wilt gaan, want een paard die al in de bak is kan anders schrikken en je kunt de les verstoren.
Handschoenen............wit verplicht.
Paarden mogen niet aan elkaar ruiken in de stallen in het voorbij gaan.
Geen strootje in het middenpad.
Na elke rit/rijles de zadels vetten en schoonmaken.
Paard aan de muur vastmaken als je hem poetst en hoeven nakijkt.
Zo de box in gaan en blijven dat jij aan de deurkant blijft....want paarden blijven ERG GEVAARLIJK!

Nadeel: het paardenvak......studierichting of paard en touristme......... dat valt voor ons af.
Want als je het allemaal traditioneel tot je moet nemen, kun je het niet meer verenigen met je overtuiging hoe een "goed"paardenleven met mensen is.
Mijn collega heeft paard en touristme gedaan.
Op de dag van mondelinge examen kreeg ze ruzie met de examinator.
Uiteindelijk zei ze: Ik weet hoe jullie het willen hebben, maar ik laat ook ruimte voor vernieuwing in denkwijze.
Het werd haar niet in dank afgenomen.

Ik denk dat tegenwoordig ook het ruiterbewijs zijn doel ver voorbij is geschoten.
In eerste instantie was het bedoelt om het veilig(er) te maken voor ruiter en paard op de weg.
Dat beide in staat zijn om ongelukken te voorkomen.
Vanuit die hoek bekeken ............niet verkeerd.
Maar de poppenkast van regeltjes er om heen, maakt het geheel imbecielig.
Er komt vast wel weer een omslag.

Gelukkig is Noorwegen dunbevolkt en zal men niet zoveel eisen kunnen doordrukken wat bewijsjes links en rechts betreft.
Maar dat men het in NL onmogelijk probeert te maken om paarden te houden en er mee de natuur/weg in/op te gaan...........ja zo ziet het er wel naar uit.

jo schreef op woensdag, 26 mei 2004, 8:37:

Ja het lijkt simpel, maar als je het nu al gaat navragen, krijg je van die vage antwoorden. Wat als er straks iets gebeurd? Dan wordt je helemaal van het kastje naar de muur gestuurd. Maar we zijn volop bezig ermee.

Groeten,
Ingrid

Tsja, dat ruiterbewijs, ik vind het eigenlijk een kolderieke toestand. Hoewel ik me aan de andere kant wel weer kan voorstellen, dat je als je op een paard aan het VERKEER wilt deelnemen, je net zo goed een "rijbewijs" moet hebben dan een bromfietser, omdat paardrijden nu eenmaal niet altijd zonder risico is.

Maar hoe't nu geregeld is .... mwoh, vind het niet zo heel veel nut hebben. Ten eerste heb je JUIST in het bos een ruiterbewijs nodig terwijl je daar juist het minste risico oplevert.
Rijdend in de Veluwezoom ben ik een paar keer een boswachter tegengekomen die ons een waarschuwing gaf dat we de volgende keer een bekeuring zouden krijgen. Er gingen ook verhalen dat die zonder pardon werden uitgedeeld.

Nu sta ik in Beekbergen, een veel drukker gebied, waar ook nog gemend wordt, en daar blijk ik nu opeens GEEN ruiterbewijs nodig te hebben. Terwijl het toch nog steeds om hetzelfde paard gaat, haha.

Het staat ook nergens aangegeven of je al of niet daar je ruiterbewijs bij je moet hebben.

Ik vind het nogal een gedoe hoor, en heb voor mezelf eigenlijk al besloten, nou ja, okee, ik HEB zo´n ding, maar het ligt wel thuis. De platen heb ik wel om, met een riempje om z´n nek, want da´s tegelijkertijd mijn handrem (fase 2). En als ze me daarom een bekeuring willen geven, nou ja, dan doen ze dat maar, maar dan ga´k wel flink protesteren.

Groet

Frouk

PS en dan dat kledingvoorschrift. Om je te bescheuren hoor. Ik verscheen daar dus met chaps, had het hele theorieboek doorgelezen en de conclusie getrokken dat het weliswaar niet op prijs gesteld werd maar dat het wel mocht. No-no dus, krijg ik een heel kritisch commentaar van die autoritaire pief die dat examen afnam, die zei "dat dat dus niet mocht". Nou ja, affijn, hij bleef er maar over doorzeuren alsof hij het tegen een kind van 3 had, en uiteindelijk was ik zat en heb ik gezegd "nu moet je snel zeggen of ik al of niet verder mag, want hier heeft niemand wat aan, en ik kan toch niet meer naar huis om me om te kleden, al HAD ik dat gewild" (niet dus). Toen mocht ik opeens wel door .... nou ja, belachelijk.

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 26 mei 2004, 8:15:


- maar we zitten in dit verzekeringsverhaal best wel op 1 lijn geloof ik. Ik zei toch ook al liefdewerk oud papier etc. Natuurlijk snap ik dat betaalde krachten niet mogelijk is.
Nmm moet de stichting bij vadertje staat klagen dat 1 en ander onwerkzaam gemaakt wordt en of het de bedoeling van het beleid is dat het werk van de stichting stopt? Zo ja, dan weet iedereen temninste meteen waar hij aan toe is. Zo nee, dan mag van vadertje staat medewerking verwacht worden die tot een oplossing leidt.
Het halen van ruiter- en menbewijzen, die geen enkele rechtskracht hebben zover ik weet, veranderd niets aan jullie verzekerde positie tot een verzekeraar zwart op wit zo een "papiertje" als verzekerbaar accepteert.

jo schreef op woensdag, 26 mei 2004, 9:00:


Dat neemt iedereen maar aan, maar zo is het helemaal toch niet gegaan?!
Het ruiterbewijs werd bedacht als reaktie op de ontwikkeling in de jaren 70 van de natuurclubs, nmm NM/SBB, die hun terreinen voor ruiters wilden sluiten. Want er kwamen "te veel" ruiters naar hun smaak, nu ook de "gewone man" op een pony ging zitten. That's all.
Het ruiterbewijs had helemaal NIETS te maken met verkeersveiligheid en heeft dat feitelijk nog niet. HET IS GEEN "RIJBEWIJS" en heeft nmm als zodanig geen enkele rechtskracht.
Het is alleen maar een willekeurig afgesproken bewijs van toegang en ik vraag me dan ook af of je de toegang op de openbare weg (niet afgesloten voor alle verkeer behalve voetgangers) ook in die natuurterreinen ontzegd kan worden.

Iemand heeft de wegenverkeerswet al wel genoemd in deze discussie, maar ik weet van geen enkele binding/implementatie van het ruiterbewijs met de WVW. Kan iemand me de desbetreffende §§ misschien even noemen?

Interessant ook om te lezen dat men in een veel dunner bevolkt land als Noorwegen ook zo mallotig doet.

Groeten, Egon

Even kort, dit jaar mijn ruiterbewijs gehad. 1. er waren apparte regels voor westernruiters met name wat betreft het springen. 2. volgens mij waren er kinderen bij jonger als elf.

auf wiederschnitzel
Elsbeth

e m kraak schreef op woensdag, 26 mei 2004, 13:42:

Het ruiterbewijs staat nergens Egon, de leeftijd van een 'bestuurder' van een paard wel; dáár sloeg de opmerking op. Tis leuk wat voor een ruiterbewijs aan eisen gesteld worden, maar wet gaat voor alles.

Voor wegen die deel uitmaken van het openbare verkeersnet kan je het ruiterbewijs aan je laars lappen. Voor toegang tot privéterrein ligt dit anders; daar kan ook een lidmaatschapskaart of wat ook voor vereist worden door de eigenaar en zelfs entree geheven worden.

Ik heb daar in algemene zin een probleem mee; natuur moet voor iedereen zijn. Kijk een landgoed van een persóón is hetzelfde als een grote tuin of een weiland en dus verboden toegang voor onbevoegden, doch terreinen in bezit/behher van allelei ooit goedbedoelende stichtingen zouden vrij toegankelijk moeten zijn voor alle vormen van ongemotoriseerd vervoer.
Als er rijvaardigheidsbewijzen nodig zijn, behoort dit door de overheid gereguleerd te worden.

Verder gaat het over.... juist rijvaardigheid en als je dat zonder cap, laarzen, bit of zadel wil doen; zolang dat niet wettelijk verplicht is, is dat prima!
Als je voor de auto wil afrijden eist ook niemand dat je een stropdas om hebt of een helm op en bij het motorrijbewijs dien je wel een harde pet op te hebben, maar is ook een spijkerbroek prima.

Op verschillende forums zijn er behoorlijk verwarde discussies over wat hoort, moet of goed zou zijn. Lastige discussies omdat zelfs de term 'hulpmiddel' al tot verwarring leidt. Míj lijkt het voor de hand liggen als je zonder enig hulpmiddel een proef kan rijden, je beter kan rijden dan iemand die er een hulpmiddel voor nódig heeft. Zo ook voor het ruiterbewijs; kun je het op een touwhalster en een dekentje? Prima!!
Overigens; zó hoog is 60 centimeter nu ook weer niet, dat een hoorn op het zadel een probleem is hoor.....