e m kraak schreef op vrijdag, 25 juni 2004, 18:04:


[SNIP]

Later schoot me nog iets anders te binnen waar je misschien iets aan hebt:
kun je geen hulp van een andere ponnie inroepen?
Ik bedoel als mediator - andere ponnie waar je wel al dik mee bevriend bent kan makkelijker 24/7 bij de zielepoot blijven en vriendjes worden, snappie?
Liefst een oude merrie...

Groeten, Egon

e m kraak schreef op vrijdag, 25 juni 2004, 22:59:


Dat is zeker een goeie. Dan kom je die pony even knuffelen en borstelen. Als je paard eenmaal bevriend is met de pony dan ziet hij dat die pony het ook niet eng vind en het juist fijn vind. Langzaamaan zou hij dan voorzichtig dichterbij komen en mee gaan doen.

e m kraak schreef op vrijdag, 25 juni 2004, 22:59:


zo heeft het ook gewerkt bij Bjork, die is door een oudere ervaren merrie opgevoed. Falka dus Heeft echt super gewerkt. Daarvoor heeft ze wel met wat leeftijdsgenoten gestaan en dat werkte dus niet.

Groeten Esther

maruh schreef op Fri, 25 Jun 2004 17:08:47:


Hoi Maruh,

Wat een triest verhaal! In het boek ‘The Body Language of Horses’, zie de link ‘boeken’ op deze site staat ook zo’n soort verhaal beschreven. De schrijfster van dit boek is bij toeval aan een zogenaamd ‘killer horse’ gekomen, een paard dat door mensen tot ver over de rooie is gedreven, en daardoor levensgevaarlijk was geworden (gelukkig was jij nog net op tijd). Zij heeft het heeeel rustig opgebouwd, door eerst alleen op afstand aanwezig te zijn, radio zachtjes aan (dit paard had ze op stal gezet, en hij stond helemaal achterin de hoek en bekeek alles en iedereen met argwaan en wantrouwen en het kreeg eten door te tralies heen, want de stal binnengaan was levensgevaarlijk) en in het gangpad rustig wat klusjes doen, zoals leer invetten, handwerken of wat ook. Dit heeft ze een tijd volgehouden, tot ze merkte dat het paard toch wel nieuwsgierig begon te worden, naar wat die mens daar nou zat te doen. Daar gingen trouwens geen dagen maar weken over heen... Stapje na stapje heeft zij het contact/vertrouwen weer opgebouwd. Om kort te gaan: uiteindelijk kon zij (maar dan ook alleen zij) hem veilig berijden, zelfs op buitenritten. Het komt er op neer dat je heel rustig aan moet proberen opnieuw contact te leggen. Maar het vergt veel geduld. Als jouw paardje in een weide staat: ga eens de wei in, doe net of je helemaal niet in het paard geïnteresseerd bent en ga b.v. een uurtje zitten lezen. Kijk af en toe met een schuin oog wat het paard doet. Hou dit net zo lang vol, tot de natuurlijke nieuwsgierigheid van je paardje overwint, en het dichterbij komt om te kijken. Zo moet je dat langzaam opbouwen. Poetsen e.d. is nu helemaal nog niet belangrijk. Sterker: lichamelijk contact is nog niet gewenst. Het contact moet vanuit het paard komen, dan weet je dat het er klaar voor is. Als je goed Engels kan lezen zou je dit boek kunnen kopen. Er staan echt heel goede dingen in. Succes!