Piet schreef op maandag, 13 september 2004, 6:42:
> Peet schreef op Sun, 12 Sep 2004 23:17:23:
>
>>> Ik ook ff?
> was. Maar je ziet, het is wel blijven hangen.
> Als ik me het goed herinner stelde je dat jouw paard liever
> op stal staat omdat hij zich er veilig voelt en hij geen
> last heeft van andere paarden.
Dat zou een sociale keuze zijn. Kan.
> In mijn ogen komt dat omdat verzet tegen de staldeuren toch
> geen zin had, hij zich erbij neergelegd heeft en inmiddels
> denkt dat het zo hoort.
Óf simpelweg een gewoonte (weer ander leerproces dan geleerde hulpeloosheid). Kan ook.
> Is dit een voorbeeld van aangeleerde hulpeloosheid of is
Tenzij er vaak genoeg (kan snel gaan; vaak is 4 - 6 x genoeg) een overweldigende, niet te ontkomen straf op het
verlaten van de stal is ondergaan, is het geen geleerde hulpeloosheid.
> het inderdaad een logisch gevolg van domesticatie door de
> mens dat een paard liever in een huisje woont?
Voor "een" paard kan ik me de meest uiteenlopende keuzen voorstellen. De leef- en omgangssituaties zijn zo enorm verschillend dat je daar weinig anders dan een even groot scala aan keuzen bij kunt verwachten. *Áls* je al een "
zo paardvriendelijk mogelijk"-
criterium zou willen hanteren, dan zou dat nmm de
vrijheid om
keuzen zo veel mogelijk
zelf te
maken zijn.
Keuzen en gedrag zijn tot op zekere hoogte te voorspellen en/of te sturen, niet anders dan bij mensen. Dat hoeft nog geen mishandeling te zijn, hoogstens manipulatie.
Waar ik hierbij ook altijd aan moet denken, is dat je het opgroeien op de savanne niet kunt vergelijken met het opgroeien in een dierentuin. Ik zat ooit eens s'avonds na sluitingstijd hoog in de kastanjes in Artis, de Amsterdamse dierentuin, blauwe reigerjongen een ring om hun poot te doen. Nu weten veel mensen niet dat al die hokken in zo'n dierentuin er niet zijn om de dieren daarin op te sluiten maar vooral om de bezoekers eruit te houden zodat de dieren nog wat privacy hebben. Maar die avond was er dus iets heel ongewoons want er zaten mensen in de bomen - en een groot deel van het assortiment besloot de veiligheid van het hok of perk maar eens te verlaten zodat de cheetahs gezellig tussen de lamas en weet-ik-wat-allemaal door de tuin huppelden. Maar, die zochten grotendeels ook zelf het eigen veilige plekkie weer op! Een verschillende leefwereld zorgt dus voor totaal verschillend gedrag, en ook het begrip "gevangenschap" is opgehangen aan perceptie van de "gevangene". Het lijkt me inderdaad mogelijk dat er paarden zijn voor wie hun stalletje hun meest veilige thuisplek is.
De Nederlandse situatie is denk ik een soort mensentuin geworden, met ook andere dieren er in. Niet omdat het zo vol is want vol is een relatief begrip - men achtte NL al vol in de jaren 30 van de vorige eeuw - maar eerder vanuit leefstijl- en daardoor landschapsinvulling.
Wordt dit teveel off-topic?
Groeten, Egon
Warboel
