Piet schreef :
> Is dominant zijn een ander woord voor "de ander intimideren".
> Kun je een paard in een paar minuten wel zover krijgen dat hij
> je vertrouwt?
Hoi Piet. Ik weet wel zeker dat je een paard dat gezond is in het hoofd, best binnen een paar minuten zover kunt krijgen dat ie je vertrouwt.
Het kost alleen wat tijd om je met hem te verbinden en een contact met hem aan te gaan.
Jammergenoeg nemen de meest mensen daarvoor de tijd niet en komen ze meteen "terzake".
Mooi voorbeeld van afgelopen vrijdag : Ik heb de dierenarts laten komen vanwege Izzy en Holly's hoest (gelukkig niks ernstigs). Deze kwam voor het eerst bij mij, hij kende mijn paarden niet en zij hem ook niet.
Hij ging gelijk naar de achterkant van Izzy toe en greep haar staart, tilde hem hoog op om de thermometer in te brengen. Daar was Izzy natuurlijk niet van gediend en ze liet het dan ook niet toe.
Vervolgens 'greep' hij naar haar flanken en ik zag hoe zij verstrakte.
UIteindelijk liet ze dat wel toe en wilde ze zelfs snuffelcontact maken, hetgaan de
DA niet op prijs stelde want hij duwde haar hoofd een beetje onbeholpen weg. Ik denk dat hij haar een beetje eng vond.
Vervolgens liep hij naar Holly's zijkant toe en zonder kennis te maken tilde hij haar deken op om de ademhaling te controleren hetgeen hem een zeer nijdige blik van Holly opleverde. Bij Holly moet je niet zomaar iets doen zonder je voor te stellen, daar is ze niet van gediend. En logisch!
Ter verduidelijking : Holly is het liefste paard van de hele wereld en Izzy is ons therapiepaard, waarmee ik een ADHD kind zo op weg stuur !
Al onze paarden worden dagelijks door onze lessers bereden, maar het eerste wat de mensen bij ons leren is hoe je een paard benaderd....
Tja, en wat is intimideren, wat is dominant? Ik weet wel zeker dat ik dominant ben over de paarden als het erop aankomt of nodig is.
Maar daarvoor hoef ik ze niet te intimideren.
Wel kom ik op voor mezelf in de groep, ik zal wel moeten als ik met mijn voeremmertjes aankom, haha. En ja, eh, daar moet ik mij wel zelfverzekerd en krachtig voor opstellen.
Overigens denk ik heus dat paarden onderling wel intimideren, het recht van de sterkste enzo. Maar ze stoppen gelijk zodra hun doel bereikt is.
Veel tweebeners zien dat verschil niet en gaan daarna nog door en dan krijg je een in mijn ogen heel scheefgegroeide verhouding met de (on) nodige agressie, en ik denk dat veel daarvan voortkomt vanuit de angst dat het paard de mens gaat domineren.
Ik zal toch maar effe op zoek gaan naar een andere dierenarts....
Groet, Pien
....met het paard als spiegel....en de beste wensen voor jullie allemaal!
Warboel
