trea hoex schreef op dinsdag, 6 september 2005, 11:40:


Veel minder rasgebonden denk ik alswel gebonden aan omgevings omstandigheden. Rasgebonden moet je zien als populatiegenetica, en bij dergelijke door vele loci samengestelde kenmerken is normaalgesproken de vererfbare impact niet hoger dan ongeveer 20%.

Dit komt overeen met de waarnemingen dat ontsnapte paarden die zich bijv. bij een mustangkudde aansluiten binnen redelijk korte tijd vergelijkbaar goede hoeven krijgen (o.a. Jackson).

Daarom, omdat die omgevings omstandigheden zo onnoembaar belangrijk zijn, heb ik eerder ook al steeds aangedrongen het opsluiten van de paarden in stallen te stoppen. Als ze lekker kunnen scharrelen, desnoods maar op een boerenerf vol "dingen" als modder, losse stenen (puin), stuk oud landbouwplastic, gerei, tractor, etc... levert dat niet alleen een gezellige rommel op maar ook een "verrijkte" omgeving. De ex-boxen kunnen prima "doorbroken" worden tot een soort labyrinth-loopstal, waardoor de bruikbaarheid van de boxen niet eens wordt aangetast maar eerder in flexibiliteit verhoogd. Ik vind nog steeds dat natuurlijk willen bekappen van stalopgesloten paarden een druppel op een gloeiende plaat is en doodlopende weg. Eérst moet je geschiktere omgeving aanbieden waarbij natuurlijk bekappen een aanvullende extra is.
Uiteraard ben ik het wel eens met dat beslagen paarden van ijzers ontdoen een goede zaak is, zelfs bij stalpaarden, maar dat is een ander verhaal.

Groeten, Egon

trea hoex schreef op dinsdag, 6 september 2005, 11:40:


Hallo,
k denk ook niet dat mijn paard zulke concave zolen kan krijgen. Aangezien ik 40 uur per week werk is het soms moeilijk veel op pad te gaan. (Jammer genoeg moet je ook wassen, strijken (bah), enz). Mijn paard is wel dag en nacht buiten, al heeft ze soms tijden dat ze beslist in de stal wil slapen. Ik bekap haar sinds een jaar natuurlijk, sinds oktober 2004. Daarvoor bekapte ik haar al twee jaar traditioneel, waarvoor ik een 10 daagse cursus gedaan heb. Het enige voordeel daarvan was dat ik haar nu niet meer met een gediplomeerde bullebak moest plagen (ze kon alleen onder verdoving en met praam bekapt worden, zo bang was ze) en dat ik haar hoeven kon corrigeren wanneer ik wilde. Ik kon haar hoeven iets verbeteren met de traditionele methode (ze brokkelden niet meer), maar de vele hoefzweren bleven. Een jaar geleden hoorde ik van NatuurlijkBekappen en met deze methode verdwenen de hoefzweren.
We zijn nu een jaar zonder hoefzweren! Geweldig toch? We kunnen nu rijden wanneer we willen en zelfs afspraken maken! Anders was het steeds: Nou, ik moet even kijken of ik zondag wel kan, hangt ervan af hoe Indy loopt..... En meestal had ze wel weer iets.
Indy haar zolen achter zijn in vergelijking met een wilde hoef niet erg concaaf, maar ze kan wel over de onmogelijkste dingen lopen zonder problemen. Zondag ging ze bij een buurman op een grote puntige steen staan en wandelde rustig verder. Op de zool nog geen deukje. Voor is ze met zoiets wel iets gevoelig en knikt iets in, maar wandelt daarna ook rustig verder, zonder hoefzweer!
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag, 6 september 2005, 12:46:


Hi Monique, sluit me aan bij Trea! Geweldig meid, wat een voeten! Het lijkt of wij een beetje hetzelfde 'probleem' hebben bij onze paarden. Ook die van mij heeft rechtsvoor zo'n platvoet... Het begint nu weliswaar allemaal wat holler te worden maar niet zoals sommige hoevenfoto's die ik weleens zie van de andere Forum-leden.
Het zij zo.... Wij zijn nu precies 1 jaar van de ijzers af. Misschien weten jullie nog wel dat hij in maart wederom hoefbevangen is geraakt.... Dus hadden we pech.
N.a.v. daarvan heb ik maat-hoefschoenen voor hem aangeschaft bij Smit.
Ik moet zeggen dat hij, dankzij die schoenen, nog enigzins kon lopen, en ik hem in beweging kon houden waardoor het genezingsproces wat sneller verloopt.
We hebben heel wat afgewandeld..... en vooral Kruiskruid-kontrole-route's gelopen...
Hier in de omgeving geen bloeiende Kruiskruiden meer, toch nog een positief punt )

We hebben dus veel meer dan 1 jaar nodig... het zij zo.
Omdat een blote voet weer beter is als een gehoefschoende voet heb ik toevallig eergisteren de hoefschoenen weer eens uitgelaten. Het paard geeft zelf wel aan of dit kan of niet.
Maar ik merkte dat ie op het harde (met schoen) steeds beter ging lopen en ook weer in de bermen durfde te galopperen. Dat vind ik precies nu zo moeilijk! Wanneer doe je de schoenen weer uit en durf je weer zonder bescherming over het harde?
Nu, eergisteren dus. Ik moet zeggen dat hij toch ietwat gevoelig loopt, zeker in het begin, als we net op pad zijn. Pad is in dit geval een vlak betonnen fietpad.
Ik merk ook dat als we wat langer lopen hij zelf gaat wisselen met harde- en zachte ondergronden... Ik laat hem zelf zijn keuze maken... Lijkt mij het allerbeste.
De weg naar verbetering blijkt inderdaad in ons geval lang.... maar wij komen er ook!
Jij, Monique, bent ietsje verder met jouw paard als wij... Toch altijd leuk om te lezen, dat geeft mij echt een grote stimulans!
Geweldig!

groet,

Wil.

Wil schreef op dinsdag, 6 september 2005, 13:44:


Niet teveel zorgen maken om die platte zolen.
Komt vanzelf goed wanneer je juist bekapt en de leefomstandigheden van je paard optimaliseert. (Voer, beweging, groep, buiten, etc.)

En ja, het kan zeer lang duren, soms inderdaad wel langer dan een jaar en al die tijd is het inderdaad het beste wanneer je het geduld hebt je paard een beetje te ontzien. Kun je ook van te voren niet altijd bepalen en is per paard verschillend, merken wij.
En je hebt natuurlijk een tijdelijk alternatief in de vorm van hoefschoenen.

Mijn 2 nieuwe Haflingers zijn nu 6 weken natuurlijk bekapt, de een had voordien 10 jaar ijzers en de ander had weliswaar nooit ijzers maar enorm veel achterstallig onderhoud. (oa vergroeide steunsels).
Beiden gaan gelijk op, eigenlijk, en 'toevallig'.
We rijden ze al buiten maar we ontzien ze nog behoorlijk.
Sukkeldrafje oké op de gladde beton, maar ze breken hun nek soms nog over steentjes. Dat is dus een teken dat dat nog niet gaat.
Wat ik bij hun wel merk is dat ze aanvankelijk, aan het begin van de rit,/wandeling, gevoelig beginnen en na 5 minuten zijn hun voeten weer gewend aan de andere ondergrond.

Let er wel op in het begin dat je de straal niet teveel laat uitsteken, we zeggen wel tot max. 3 mm boven zoolnivo, maar zeker bij paarden die hogere hielen hadden en waarvan de straal nooit gedragen heeft en nu opeens wel, kunnen er toch drukkingen ontstaan.
Zeker bij het gaan over de harde weg.

Veel plezier met jullie paarden!
Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Wil schreef

Weet je wat bij mijn paarden een goede graadmeter is?
Als ze in het stadium waarover we het nu hebben goed lopen kun je net zo goed zonder, wel rustig aan.
Gaan ze wat stijver of minder voorwaarts lopen zou je misschien weer eens een dagje de hoefschoenen aan kunnen doen. Met de daarachter liggende gedachte dat wanneer een paard korter gaat lopen, hij zijn spieren anders belast en dat kan spierpijn geven (eigen ervaring!).
Want tja, dat wil je ook weer niet.
Kijk daarbij niet naar de hoeven alleen, maar ook naar het lopen, of de spieren hard zijn, verkrampt, minder beenactie etc.
Voel en masseer de schouders en het verschil in ontspannen toestand.Je leert te herkennen als er spanning in het lijf zit, dan weet je dat er iets aan de hand is.
Meestal lopen ze voor gevoeliger dan achter.

Let ook goed op het orenspel. Een paard dat echt pijn heeft laat je dat wel weten, ook al kan het zijn dat je dan al een stap te ver bent.
Sommige paarden lopen overal doorheen, daar merk je niks tijdens het rijden/wandelen, dus wees alert wanneer ze na het rijden of de dag erna, vooral 's ochtends stijf lopen. Dat zegt heel veel.

Zo blijft het leuk voor jullie allebei.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Spirit schreef op dinsdag, 6 september 2005, 14:41:


Hallo,
Ik neem altijd hoefschoenen mee in mijn zadeltassen! Zijn we goed voorbereid op eventuele verrassingen onderweg. Mijn paard geeft goed aan (vroeg genoeg) of iets pijn doet, dus dan kan ik daar tijdig op reageren. Overigens laat ik mijn paard kiezen of ze op de weg wil lopen of in de berm. Ze kiest tot dusver steeds voor de weg, dus dat zal wel goed lopen. Als we draven moet ik haar inhouden en tot kalmte manen, want dan gaan de oortjes naar voren en wil ze steeds sneller worden, is toch ook een teken dat ze zich goed voelt. Laatst heb ik haar zo snel laten draven als ze wilde - loeihard. Zij vond het geweldig. Ben ik blij dat ze zo'n vlakke draf heeft, want lichtrijden heb ik nooit begrepen en zal ik ook wel nooit leren (wat heb ik al een klappen gehad, zeg, ik kon wel eens dagen niet zitten......) Ze weet precies de weg naar huis, maar probeert altijd stiekum op een onschuldige manier ons huis voorbij te lopen. Ik ben blij dat ze er zoveel plezier in heeft.
Monique

Spirit schreef op dinsdag, 6 september 2005, 14:41:


Hi Pien! Bedankt voor je antwoord Haha... ik zal morgenochtend eens kijken! Bedankt voor de tip. Want..... hij liep vanavond als een spoortrein! Ja, ook over het harde (zonder hoefschoenen)! Ik vind het zelf niet te geloven maar het is echt gebeurd.
Moet ik er wel bij vertellen dat we z'n vriendje, een Painthorse, tegenkwamen en die twee zijn stapeldol met elkaar. Vinden het beiden duidelijk veeeeeel gezelliger om samen te lopen. Hebben ze ook gelijk in.
Maarre... oortjes naar voren en tempo!! Hij laat zich in ieder geval niet kennen!
Pien, hij liep vanavond echt weer als vanouds, en da's lang geleden. Het hele fijne is gewoon dat hij er zelf duidelijk plezier aan had om weer eens ouderwets flink tempo te draaien.. hij was bijna niet te stoppen... Hij heeft dit meer dan 2 uur volgehouden.
Gelukkig kan dit, omdat we door het vele wandelen en 'slenter' ritjes de conditie wel op peil hadden gehouden... Nou, je begrijpt zeker wel dat ik gewoon blij ben?
Heel blij dat hij ineens zo goed gaat (nee, ik weet dat we er nog niet zijn) maar dat ie weer zo'n lol had!
En... ook niet onbelangrijk... ondanks zijn snelle gewalk (hij draaft natuurlijk niet) gewoon een heerlijk ontspannen paard....
Buiten dit was het gewoon zwoel weer, we kwamen pas in het donker, rond 21.15 thuis... Haha... daarna z'n grootste beloning, lekker het weiland weer in....
Die zal vannacht wel lekker slapen...

Groetjes,
Wil.

Spirit schreef op dinsdag, 6 september 2005, 14:31:


Hoi Pien, nee, ik maak me (zie mijn vorige bericht aan jou) niet echt zorgen over de platte zool, het is alleen de rechtervoet die dit (nog) heeft... De hoef wordt wel hol, alleen gaat het niet zo snel... Z'n hielen zijn mooi laag... Dat hou ik zo... Ik rasp steeds heel voorzichting de achterzijde van de hoeven om te zien hoe hij daarop loopt.
Nu gaat het dus super.... Wat zijn stralen betreft... die moeten gewoon weer helemaal groeien... hij heeft nog niet veel. Er is dus geen sprake van 3 mm boven zoolniveau.
Misschien komt dat nog... kan wel nog een 1/2 jaar duren... Hij heeft ook erg weinig steunsel... ik zie alleen maar een dun kronkellijntje... Het is dat ik weet wat dit is... maar je mag het geen steunsels noemen. Ga ik daar met b.v. de botte kant van een hoevenkrabber overheen... dan brokkelt het een beetje af. Maar ze raken de straal absoluut niet... Denk dat steunsels ook nog moeten komen... Misschien is dit genetisch bepaald en per paard verschillend?

Bedankt!

groetjes,

Wil.