mrie schreef op dinsdag, 3 februari 2004, 22:45:


Ja ik ben ook benieuwd, want als hij in de buurt van Den Bosch zit kan ik hem ook naar Oss laten komen. Ik weet er geen.

Ik ga wel morgen naar Fernand van Geene kijken. Die komt in Herpen, dus dat is op fietsafstand van mijn huis. Ben benieuwd.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Nou normaal reageert Isabella niet op roepende mensen langs de kant, want vooral kinderen willen nog wel eens draf roepen of gaan klikken. Dan gebeurd er (gelukkig) helemaal niets.
Maar deze mensen schreeuwden het HO ook bijna uit (beetje paniekerig) want er ging wat mis (de lading dreigde te vallen voorzover ik kon zien). En ook geef het commando op die manier als ze echt acuut moet stoppen (bijv. voor plotseling auto of ander gevaar op de weg). Dus ze heeft het echt als "directe actie" aangehoord. Gelukkig maar. Die mannen waar zo bezig met zichzelf dat ze niet eens zagen dat die pony stopte hoor. Daarbij wilde ze eigenlijk veel te graag weer gaan lopen, dus op zijn stap was ze al weer weg en zelf het gebeuren geheel vergeten.

En wat jammer van Greetje. Gelukkig is ze nu weer beter. Ik denk niet dat je haar nog ooit laat dekken of wel?

Groeten,
Ingrid

leonie schreef op woensdag, 4 februari 2004, 13:54:

Hoi,
Ja ik ken ook een pony die het luchtzuigen puur doet uit genot en niet uit verveling. Hij heeft van veulen af aan bij zijn moeder en zus gestaan, heeft altijd in de wei gestaan, in 4-span en 2-span, wordt bereden, enz. enz. Dus geen tijd voor verveling zou je zeggen, maar hij zuigt op alles wat los en vast zit. Desnoods op zijn maatje (over de manenkam). Ook voor de wagen doet hij het. Zodra ze stil staan, pakt hij de burry in het midden en begint weer.

Hij heeft dus inderdaad zo'n band om. Want zonder band pompt hij zijn maag vol lucht en is daar al bijna ooit de pijp aan uit gegaan. Maar ook bijna juist door die band. Hij was met zijn achterijzer in de band blijven haken (geen idee hoe hij dat voor elkaar had kunnen krijgen) en was bijna gestikt.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 5 februari 2004, 0:02:
En ook IK geef het commando op die manier

Jonge jonge, het is al laat. Typefouten en daardoor wat onhandig te lezen. Bedoelde dus als IK het commando ho geef, niet een ander. Sorry voor het ongemak.

O ja, in het begin reageerde ze alleen maar op mijn stem. Ook niet handig. Wilde mijn man eens gaan rijden, kreeg hij haar zelfs het erf niet af. Hahaha, wel lachen hoor. Zat hij dan op de bok. En die pony keek mij dan scheef aan: vrouwtje wat moet ik nu??!!

Hij is dus ook maar vooraan begonnen (met longeren en zo).

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 5 februari 2004, 0:06:

En nog een toevoeging; deze pony zet zijn tanden nergens in om lucht te zuigen, dus insmeren van iets heeft totaal geen zin. Hij legt zijn kin op een verticaal voorwerp (dus bijvoorbeeld een manenkam, maar kan ook een voerbak zijn) en trekt dan zijn hoofd naar achteren en daarbij hoor je hem duidelijk lucht zuigen (heel vervelend geluidje).
Overigens met band probeert hij het ook, maar dan lukt het niet en maakt hij alleen de beweging. Inmiddels staat hij wel in een stal, maar ook niet alleen. Samen met zijn zus, dus hij is echt nooit alleen. Daarbij wordt er zo ontzettend veel met hem gedaan dat dat bijna zielig is zeg maar. Dus ik zou de eigenaar zeker niet willen verwijten dat hij schuld heeft aan het luchtzuigen. Al de andere pony's doen het niet (ook moeder en zus niet), dus het is niet besmettelijk of erfelijk.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 5 februari 2004, 0:14:


Hoi Ingrid,

Bedankt! Ik ging mezelf al helemaal 'schuldig' voelen omdat ik hem vandaag zo'n band om ga doen.

Groetjes,
Leonie

leonie schreef op woensdag, 4 februari 2004, 15:10:


Hoi leonie,

het was niet mijn bedoeling om onvriendelijk te zijn of je te laten schrikken hoor! Ik wilde je ook geen schuldgevoel aanpraten - ik heb alleen in mijn lange 'paardenleven' te vaak gezien dat mensen hun dier toch urenlange eenzame opsluiting geven dus vandaar dat ik wat primair reageerde! Ik snap best dat je 't super-vervelend vindt wat je paard nu overkomt. Overigens, Cribox is een vettige substantie en het smaakje regent echt niet weg na een paar dagen! En zelfs als de vieze smaak na een tijdje weg is, dan is het nét lang genoeg geweest om 't paard duidelijk te maken dat wat hem voorheen zo'n goed gevoel gaf, niet meer lekker is!
ik had hier een paard staan dat werkelijk aan alles wat los en vast zat, stond te knagen (geen luchtzuiger) - ik heb alles binnen z'n bereik ingesmeerd met dat spul en zie daar, hij heeft 't nooit eer gedaan! Misschien toch eens proberen, al zijn het 200 paaltjes (je hoeft alleen maar de bovenkant te doen) - wie weet wat het resultaat is! Je zou het misschien eerst 's alleen in de box kunnen uitproberen.
Veel succes! Marianne

Hester schreef op woensdag, 4 februari 2004, 20:37:


Jij schreef: ---Niet mee eens. Paarden zoeken je grenzen op. tot hoever kunnen ze gaan? Ze weten vaak dondersgoed wat wel en niet mag!! En toch datgene doen wat niet mag, stiekem uit de stal lopen en bij de kalfjes gaan kijken, een hap gras onderweg nemen etc. Dat weten ze heel goed en ik hoef maar te kijken of mijn vinger op te steken en dat is al mijn grens, dat mocht dus niet.

En daar ben ik het dus niet mee eens!!! Een paard zoekt geen grenzen op, hij doet gewoon wat 'm invalt! Hij is helemaal niet bezig met 'kijken hoever je kunt gaan' of 'weten dat iets niet mag'- dat zijn, nogmaals, mensengedachten. Jij stelt zélf grenzen en het paard heeft geleerd te reageren op jouw signalen als jij vindt dat iets niet mag of kan.
Dus, als-ie de stal uitloopt om 's ergens te gaan kijken doet-ie dat gewoon en omdat jij dat niet wilt, steek je je vinger op. Dat gebaar betekent voor hem iets waarop hij reageert. Nét zo subtiel als paarden onderling met hun oor, oog, staart, lijf of houding iets aan elkaar duidelijk maken. Je hebt dus een soort van paardentaal of codes ontwikkeld, niets meer en niets minder dan dat!

Als je denkt dat je paard 'denkt' dan verwacht je naar mijn idee te veel: dat zou betekenen dat als je je paard geleerd hebt om b.v. op de poetsplaats stil te staan dat hij daar dan vervolgens 24 uur zou moeten kunnen blijven staan omdat jij dat wilt of verwacht. Misschien een belachelijk voorbeeld maar het geeft aan dat wij over 't algemeen het denkvermogen van een paard meer waarde toekennen dan dat ze hebben. Rekening houden met wat ze wel kunnen en dat respecteren en wat we van ze verwachten een beetje bijstellen, is volgens mij natural horsemanship!

Groet, Marianne