Hester schreef op woensdag, 4 februari 2004, 20:37:
> marianne herzberger schreef op woensdag, 4 februari 2004, 12:02:
>
>>> laag lopen en met het hoofd schudden geeft
>
> Groetjes,
>
> Hester
Jij schreef: ---Niet mee eens. Paarden zoeken je grenzen op. tot hoever kunnen ze gaan? Ze weten vaak dondersgoed wat wel en niet mag!! En toch datgene doen wat niet mag, stiekem uit de stal lopen en bij de kalfjes gaan kijken, een hap gras onderweg nemen etc. Dat weten ze heel goed en ik hoef maar te kijken of mijn vinger op te steken en dat is al mijn grens, dat mocht dus niet.
En daar ben ik het dus niet mee eens!!! Een paard zoekt geen grenzen op, hij doet gewoon wat 'm invalt! Hij is helemaal niet bezig met 'kijken hoever je kunt gaan' of 'weten dat iets niet mag'- dat zijn, nogmaals, mensengedachten. Jij stelt zélf grenzen en het paard heeft geleerd te reageren op jouw signalen als jij vindt dat iets niet mag of kan.
Dus, als-ie de stal uitloopt om 's ergens te gaan kijken doet-ie dat gewoon en omdat jij dat niet wilt, steek je je vinger op. Dat gebaar betekent voor hem iets waarop hij reageert. Nét zo subtiel als paarden onderling met hun oor, oog, staart, lijf of houding iets aan elkaar duidelijk maken. Je hebt dus een soort van paardentaal of codes ontwikkeld, niets meer en niets minder dan dat!
Als je denkt dat je paard 'denkt' dan verwacht je naar mijn idee te veel: dat zou betekenen dat als je je paard geleerd hebt om b.v. op de poetsplaats stil te staan dat hij daar dan vervolgens 24 uur zou moeten kunnen blijven staan omdat jij dat wilt of verwacht. Misschien een belachelijk voorbeeld maar het geeft aan dat wij over 't algemeen het denkvermogen van een paard meer waarde toekennen dan dat ze hebben. Rekening houden met wat ze wel kunnen en dat respecteren en wat we van ze verwachten een beetje bijstellen, is volgens mij natural horsemanship!
Groet, Marianne
------------
