Hoi,
Ik heb nog 3 hoefvragen, waarvan ik wel ongeveer het antwoord weet, maar even van jullie een antwoord wil horen (van degene die het weet natuurlijk).

Bij natuurlijk bekappen laat je je paard/pony op de zool lopen ipv de draagrand. Maar ik hoor ook vaak dat je moet oppassen voor een zoolkneuzing.
Wat is nu een zoolkneuzing, hoe ontstaat het, en waarom ontstaat het bij natuurlijk bekappen niet?

Isabella kan best over fijn en wat grover grind lopen, maar zodra er echte brokken komen te liggen, dan wordt het kennelijk pijnlijk. Vandaag sprong ze de berm in waar veel puin lag en dat liep zo te zien niet prettig. Zelfs toen ze later op de harde weg op een tak trapte trok ze snel haar voet terug. Waarom is dit? Toch een gevoelige zool of wordt de pijn door wat anders veroorzaakt?

Dan over de ringen op de hoef. Ik weet wat bevangenheidsringen zijn, die bedoel ik dus ook niet. Ik bedoel die andere ringen. Sommige paarden hebben ze totaal niet, andere weer wel. De mijne heeft ze ook altijd. De een noemt het groeiringen, de ander weerringen. Mijn hoefsmid zegt dat het komt omdat ze ooit bevangen is geweest en daardoor sneller reageert op periodes met vers gras.
Waardoor ontstaan die ringen nu precies? Inderdaad bij overgang hooi/ gras en omgekeerd, of andere soorten voer, of inderdaad door invloeden van het weer? Ze heeft er dit jaar weer meer dan vorig jaar.

Ik hoop dat iemand deze vragen of een gedeelte ervan kan beantwoorden.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Sorry bedacht me er eigenlijk nog eentje, dus worden het totaal 4 vragen (vragen staat vrij hahaha).

Als Isabella een oprit op moet komen haar voorhoeven dus onder een hoek te staan (ze stapt ook altijd precies op die schuine kant, dus niet zoals een paard waarschijnlijk zal doen ineens over die schuine helling heen). Kennelijk doet dit zeer, want ze maakt altijd een knikkende beweging met het hoofd, vnl. als haar rechtervoet als eerste op de helling komt te staan. Net of ze dan auw erbij zegt.

Wat kan de reden daarvan zijn? Is dit een probleem in de hoef, of in de koot (botjes) of spieren/pezen?

Of is het misschien normaal dat een paard dat (plots) op een scheve helling komt te staan met 1 hoef dat als pijnlijk ervaart.

Naar beneden gaat overigens goed, en gewoon een helling die dus continu omhoog loopt geeft ook geen problemen. Maar bijv. bij een drempel in de weg (voor de kar dan wel te verstaan) dan is het zo te zien ook niet altijd even prettig (ligt er net aan hoe ze op de drempel stapt).

Groeten,
Ingrid

Een paard in de vrije natuur loopt op zijn zool en op zijn hoefwand.
De belangrijkste steunpunten van de hoef zijn de toon en de steunsels.
Dit zijn de eigenlijke draagvlakken van de de hoef.
De straal dient voor het opvangen en breken van de schokken tijdens het lopen en is een belangrijk onderdeel van het hoefmechanisme.
Een hoefwand slijt rondaf, dus alleen het binnenste gedeelte bij de witte lijn draag eigenlijk mee in het gewicht.
Uit onderzoek is gebleken dat het gedeelte tussen de toon en de steunsels een klein beetje meebeweegt met de hoefwand.
Hierdoor zie je bij paarden in het wild vaak een klein boogje tussen de toon en de steunsels. Op deze plek is de zool ook minder dik.

Een zoolkneuzing is niks anders als een onderhuidse blaar. Door bacterien kan dit een ontsteking worden. De zool en hoornwand zijn harde delen waar de ontsteking niet door naar buiten kan.
De ontstekingsdruk wordt dus naar binnentoe opgebouwd en dit geeft heel veel pijn voor een paard.
Het kan zelfs zo zijn dat een ontsteking naar boven kruipt en erbij de kroonrand uit komt en dat hierdoor een losse hoefwand kan ontstaan.
Om de pijn (druk) weg te halen snijdt de veearts of hoefsmid de ontsteking open en kan het ontstekings vocht naar buiten. nu is de ontstekingsdruk weg en daardoor de pijn.


Hoe oud is de pony?? kan het niet zijn dat ze misschien last heeft van wat artrose?? Pijn kan ook niet boven de hoefzitten.


Hoefbevangings ringen groeien meestal uit als een duidelijke built in de hoefwand en een verdikte wittelijn.
Als de ringen mooi recht lopen dan zijn dit inderdaad ringen die door verandering in eetpatroon, andere leefomgeving (stal naar weide) of andere manier van trainen (harde bodem, zachte bodem) zijn ontstaan.
Het kan ook gebeuren dat de ringen duidelijk een verwrongen vorm hebben. Dit kan duiden op hoefcontractie door b.v. verkeerd beslag, bekappen of een oude hoefblessure.
Soms zie je een streep van de kroonrand naar beneden lopen. Dit kan zijn dat de kroonrand ooit beschadigd is geweest en deze streep is een soort lidteken.

Karen Koomans schreef op zaterdag, 7 februari 2004, 0:22:


Ik heb nergens geschreven dat een touwhalster STERK inwerkt. Naar mijn mening is een touwhalster nog altijd zachter dan het zachtste bit. Wat ik probeerde te benadrukken is de duidelijkheid van het touwhalster, het verschil tussen wel of geen druk. Een gewoon halster is zo stug en zwaar dat het ZONDER DAT JE IETS DOET al overal druk uitoefent. Het geeft niet mee, er zitten ringen/gespen etc. aan, en het is zwaar. Een touwhalster daarentegen "doet niks" uit zichzelf, vormt zich naar het paard en weegt nagenoeg niks. En als je een signaal geeft dan is ook duidelijk te voelen WAT je wil.

Stel dat je een rugzak om hebt, ook een ding met veel riemen e.d. En dat iemand je probeert te leiden door met je rugzak te "sturen". Je voelt wel dat iemand ergens aan duwt, maar het is lastig te voelen wat er nou precies wordt geduwd. Stugge en zware elementen zijn niet bevorderlijk voor de signaaloverdracht.


Ik ook.


Nee, een touwhalster is niet scherp, maar geeft alleen geen valse signalen door.

Groeten,
Frans

Karen Koomans schreef op zondag, 8 februari 2004, 4:29:


Naar mijn mening is "wijken voor druk" zowiezo een noodzakelijk iets om je paard te leren, of je het nou wil gebruiken om te rijden of niet.
Voetje geven? Oh, dat doet ie op commando? Ja, omdat hij mee wil werken. Maar nu moet hij een pijnlijke behandeling ondergaan, en wil hij ineens niet meer... Als hij dan geen wijken voor druk kent wordt het vechten...
Hij staat ergens aan het halster vastgebonden en schrikt, gaat trekken, voelt dat het halster knelt, raakt in paniek... enfin, je kent het beel wel...
En als je paard in een kluit schrikkeldraaf trapt wat onder het gras verborgen lag, wat heb je liever: dat hij zich met al zijn kracht probeert los te trekken of dat hij meegeeft aan de druk?
Wat dat laatste betreft ben ik wat verhalen tegengekomen van paarden die in een dergelijke situatie, dankzij het begrijpen van het concept wijken voor druk, voorzichtig geprobeerd hebben zich los te werken, zonder ook maar ergens tegen de druk in te gaan...


Dat hij dat van nature niet doet is omdat prooidieren tegen de druk van roofdieren ingaan. Je geeft nou eenmaal niet mee als er een roofdier aan je been loopt te trekken.
Maar: als jouw band niet meer die van overheersend roofdier versus angstig prooidier is, dan is die "opposition reflex" ook niet meer nodig/wenselijk.

Ik zie het nadeel van "wijken voor druk" ook niet zo. Persoonlijk moet ik er niet aan denken om te moeten rijden met een clicker, zak wortels, of bij iedere bocht met stem-commando's duidelijk te moeten maken welke kant we op gaan. Zodra je eenmaal teugels in je handen hebt ben je met het "wijken voor druk" principe bezig, of je nou wil of niet.

Groeten,
Frans