Louise schreef op zaterdag 12 januari 2008, 15:03:

muriel schreef op zaterdag 12 januari 2008, 15:17:


Dat wis ik niet! Schandalig! Ik ben niet zo goed met dit forum en altijd een beetje aan het klunzen, hoe moet je zo'n bericht weizigen?

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 januari 2008, 14:20:


en het lullige is ook nog dat die lippen niet gelijk gaan, yetzt schiesen wir der Dad kaput, und wer die das gemacht hast is pleiten gegangen. Nou ja das natuurlijk alleen voor Duitse Herders die bellen ipv blaffen.

Eva Saegerman schreef op zaterdag 12 januari 2008, 12:22:


Mooi verhaal, ik ben het met je eens dat we snel oordelen over welke emoties ons paard laat zien. Precies het zelfde bij clikkeren, wanneer de oren niet netjes naar voren geen of waarom een ruin of een hengst altijd een zwabber onder zijn buik krijgt, tot erectie aan toe. ( er zijn zelfs mensen die zeggen als dat bij een mannelijk paard niet gebeurd, werk je niet goed) Maar waarom is het? Is het spanning? is het concentratie, is het gewoon lekker ? De enige keer, zolang ik hem heb, dat de oren van Shiny ooit op zwaar onweer stonden en daar was absoluut geen vergissing mogelijk, was toen hij tien meter achteruit richting Joke ( nu van Myriam) rende om haar een ongenadige opdonder te geven , omdat ze te dicht bij "de baas" stond en hij daar hoorde te staan.
Hij verbaasde me door zo fel te zijn.
Alle andere oorstanden duiden op iets anders dan boosheid. Ook als hij op me af bokt/gallopeert zijn zijn oren ergens driekwart naar achteren.
Een ander zou er mogelijk bang van worden, ik zie dan dat het spelen is. Zie ik dat alleen aan zijn oren? Kweenie, ik ken hem natuurlijk. Misschien ook aan zijn manier van kijken.
Maar het maakt het zeker zo moeilijk een paard wat je niet kent te beoordelen en er niet vrolijk op te plakken als de oren niet naar voren staan.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op zaterdag 12 januari 2008, 16:58:


Ik denk ook dat iedereen zijn eigen paard het "beste" kent.
(oren stand, blik in de ogen etc).
Maar als een paard zijn oren plat naar achter legt en een geirriteerde blik in zijn ogen heeft ben ik van mening dat een paard echt niet blij is. En hier iets duidelijk mee wilt maken.

Louise schreef op zaterdag 12 januari 2008, 15:11:


En hoe ontzettend weinig mensen houden hier rekening mee of weten überhaubt hoe het zit met het uitgroeien van ponys/paarden...
Peppermint is op ongeveer 4,5 jaar geschat door dierenarts en tandarts... Is een Quarter dus al aardig gespierd van bouw... (Maar niet die overdreven 'dikbil-koeien-bouw'. Net wat je in dit artikel leest: daarom lijkt het of je al heel vroeg op een quarter kunt klimmen!

Helaas weet ik niet met welke leeftijd ze is ingereden (komt uit de handel). Dit is basis dressuurmatig gedaan, geen rollkür mentaliteit in ieder geval. (Gelukkig!) Maar er hebben niet aleen lichtgewichten op haar gereden ben ik bang. Er is mij verteld dat ze voor ik haar kocht bij een manege heeft gestaan die haar weer ingeruild hebben omdat het mis ging...

Bij mij heeft ze nu de tijd om bij te komen zowel lichamelijk als geestelijk dus rijden doe ik niet.

Heb nog genoeg aan grondwerk met haar te doen en haar voeten en stofwisseling moeten ook nog eerst op orde. Zit er aan te denken om later dit jaar rustig aan met rijden te beginnen, dan zou ze iets van 5+ moeten zijn, maar het hangt gewoon ook af van hoe het met haar gaat. Misschien besluit ik wel om tot volgend jaar te wachten... Als alles eens mee zit: tijd zát!

Toch is er één ding wat bij mij vragen oproept: jaren geleden (iets van 8 denk ik) heb ik 2 jaar op een manege in de buurt Western gereden. Ik reed daar meestal op een Quartermerrie met de roepnaam 'Jiggy'. Ben er mee gestopt omdat de manege in andere handen over ging en de Western tak op straat kwam te staan. Heel toevallig zit mijn toenmalige instructrice met haar eigen Western stal op het terrein van het pension waar Peppermint (en voorheen Mike) staat.

Heb al enkele keer met mijn vroegere instructrice (zelf Western wedstrijdruiter) gesproken en Jiggy is nog steeds in haar bezit. Inmiddels iets van 30 jaar oud! De laatste jaren wordt er alleen met haar gefokt. Ook DIT was een manege paard wat hoogstwaarschijnlijk met zo'n 3 jaar is ingereden! Ze is niet vroegtijdig door slijtage bij de slager beland. Zo ken ik nog twee ex-manege paardjes van die leeftijd die bij ons op pension mogen rentenieren... Zijn dit dan de 'Die-Hards'? Degene die het geluk hebben 'onverslijtbaar' te zijn?

Moniek schreef op donderdag 10 januari 2008, 21:21:


Mijn veulen kent gelukkig wel meer dan haar mama: ze heeft ook van bij haar geboorte nonkel Cesar, ruin van 18 jaar oud erbij.

Maar Cesar staat nu in de kliniek... Dus hebben we vanmorgen Des van de buren opgehaald en erbij gezet! Spannend hoor. Huppel heeft ineens al haar veulensmekken bovengehaald, Lolita al haar boze merriemanieren, en Des zit denk ik stiekem te wachten tot Lolita hengstig wordt. Er wordt alleszins veel meer gelopen nu, gespeeld nog niet natuurlijk. Ze eten soms al eens van dezelfde hooiruif met drie, maar komen drinken in de stal ging nog niet, te krap, te eng. Dus ze zijn met z'n drieen de plassen in de wei gaan leegdrinken. Ik zal die handschoentest op zand in de mest ook maar eens doen zeker?

Nathalie

Christel Provaas schreef op donderdag 10 januari 2008, 19:38:


Goeie vraag, geen idee. Vandaag is het oedeem uitgebreider, en inderdaad op het laagste punt van zijn buik meest uitgesproken, en de wondnaad zelf is schoon hoorde ik.

Ik was nog vergeten melden dat het infuus uit is! Maar hij staat wel nog vastgebonden op stal, mag niet neerliggen en geen stro eten. Vier keer per dag (stom: 's nachts niks) krijgt hij nu een half plakje hooi, ik heb ook een zak Pre Alpin meegebracht, krijgt hij ook, en geweekt bietenpulp heb ik ook aan zijn stal gezet. En hij mag grazen! Dus daarnet heb ik hem op de parking naar hartelust laten grazen, ik steeds verkleumender op een bankje vlakbij met 'Don't Shoot the Dog' als leesvoer. De studenten gaan normaal gezien ook nog vier keer per dag tien minuutjes met hem naar buiten.

Het gaat goed! (Ik durf het nu zeggen want de magische grens van vijf dagen postop is bereikt)

Nathalie

muriel schreef op zaterdag 12 januari 2008, 15:10:


ok, als we zelf goeie fotos kunnen bijeenscharrelen van eigen paarden of gekende
dan hebben we geen rompslomp aan auteursrecht & co