Nathalie Lagasse schreef op zondag 13 januari 2008, 16:58:


Hoi Nathalie,

Komt mij ook bekend voor,mijn hengstveulen kwam met 4 maanden omdat de moeder weer met veulen zat.
Ik had oudere merrie en de kleine zocht meteen een speen maar vond helaas geen melk en de merrie deed hem niets.
Maar ik heb twee shetlanderruintjes en de grootste daarvan ging hem opvoeden.
In het begin waren het spelletje wie het ondeugendst was en beentje bijten enzo maar het veulen was altijd de klos.
Later werd het veulen groter en brutaler maar won niet van de shet die hem telkens op de knieen kreeg.
Toen hij de volwassen groote had liep de shet onder hem door en bleef de baas.
hij is nu volwassen en heeft nieuw vriendje,meer van zijn maat en laat de shet met rust.

Groet Conny

Esther schreef op zondag 13 januari 2008, 19:18:

.

Ik ga nog een stapje verder dan dat wat wetenschappelijk vast gesteld is.
Dat wat wetenschappelijk bewezen is, valt voor mij nog steeds onder "wat we van zaken vinden". Het wetenschappelijke is altijd een grove kijk, een typering, "dat wat is" ligt daar altijd onbereikbaar achter verscholen. Bijvoorbeeld een blok staal is keihard en ondoordringbaar, toch heeft die zelfde wetenschap ontdekt dat de loze lege ruimte in dat blokje veel groter is als de vaste stof. De vaste deeltjes blijken even ver van elkaar af staan, in verhouding, als de aarde tot de maan. En zelfs die vaste deeltjes blijken geen vaste deeltjes te zijn maar te kunnen wisselen van licht naar vast en andersom. Is een blok staal nu "Zaken die zijn" of kennen we alleen maar wat we zelf denken?

Nu kun je practisch en nuchter zeggen, wat heeft het voor een zin daar bij stil te staan? Het blok staal is maar een voorbeeld, het gaat op voor alles. Het heeft enorme voordelen, dit te beseffen: dat wat er zoals gedacht wordt op en over deze aarde (en dus in mezelf) alleen maar een manier van denken is en geen werkelijkheid. Met name alles wat als (onoplosbaar) probleem gezien wordt, plotseling geen (onoplosbaar) probleem meer is, eenvoudig door er anders over te denken. En ook ... alles wat we zintuiglijk ervaren staat dichter bij "werkelijkheid" dan alles wat we denken. Wie realist wil zijn, zal het enorme dromende karakter van zijn gedachtes op elk moment moeten beseffen.

En wat heeft dát nou weer voor zin?
Wel om kort te zijn, is dit het beste wat ik ooit geleerd heb.
Grappig dat dit toppic heet "hoofdstel-loos"

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op maandag 14 januari 2008, 11:34:


Maken we er toch een nieuw topic van.
Begrijp ik nu goed dat je wetenschap eigenlijk gewoon afwijst?