4bozzza schreef op maandag 14 januari 2008, 16:07:
> Wetenschap hoeft dus zeker niet afgewezen te worden, maar hoeft
> ook niet als de waarheid gepresenteerd te worden.
Precies en semie wetenschap hoeft ook niet als waarheid óf onwaarheid gepresenteerd te worden. Waar gaat het om, dat is élke zienswijze een kans te geven, maar wel te blijven zien als slechts een zienswijze. En sommige daarvan staan nu eenmaal dichter bij de realiteit dan andere.
De aarde is rond, is ook slechts een denkbeeldige lijn rond de aarde leggen, die elke afvlakking en berggebied corrigeerd. Zo is het met alles. Ik zie een paard. Waarbij "paard" een abstracte soortnaam is, voor dat unieke wonder dat voor je staat. Zelfs een pentekening voldoet aan "dat is een paard". De werkelijkheid is onnoembaar anders dan wat we denken dat realiteit is.
Realiteitszin hebben is dus even heel wat anders dan, algemeen geaccepteerde gedachtes er op na houden. Als ik besef dat gedachtes slechts theorieën zijn, ook de meest simpele gedachtes die niemand in twijfel trekt, dan zit ik al een stuk dichter bij de "realiteit". Dat "beseffen" is meditatie. Het gekke is dat velen denken dat meditatie zweverig is, terwijl meditatie niets anders is dan de "realiteit" van dat moment waar te nemen. En daarmee neemt het besef van alle onwaarheden enorm toe.
Goed wat hebben paardemensen daaraan?
Het geeft een richting aan die ook wel spiritueel rijden genoemd wordt.
In eenheid met je paard zijn, is ook zo een kreet, die wijst naar dit gebied.
Ik weet wel dat zorgeloos en ontspannen kunnen rijden meer hier aan bijdraagd, dan gefocust zijn op techniek of training. Waarbij dat laatste zonder meer noodzakelijk is, om lagere stadia van rijkunst te verwezenlijken. Het besef van "zaken die zijn" is zonder meer het belangrijkste ingrediënt van spiritueel rijden. Maar wat weten we daar van? Of hoe zou je daar naartoe zou kunnen werken? Maar het is altijd goed om het doel vóór je in het oog te houden
Vandaag was het even wat minder spiritueel. Ben eraf gevlogen in de bak, even vast gezeten in die hele ruime stijgbeugel van me en zit nu met mijn pootje hoog. Onbedwingbare looplust (in de bak) heeft Jur nog steeds, buiten rijden met hem is veilger. Toch heeft hij nu zijn emoties een stuk beter in de hand, nu we na meer dan een jaar niet in de bak geweest te zijn, daar weer opnieuw zijn begonnen.
Groetjes, Michiel
Blootsvoets is veiliger in een stijgbeugel, heb ik gemerkt.
Shit ik wist het wel.
------------
