ebby schreef op zaterdag, 4 september 2004, 15:28:
> Jolijn Zegwaard schreef op zaterdag, 4 september 2004, 13:17:
>
>>>
>>> Ik zie nog een verschil in zaken die wij 2en schrijven: zoals ik
>>> het geleerd heb maakt "straf" per definitie geen deel uit van
>>> OC. Wel van C, KC maar niet OC.
> Als volgens jou straf geen deel uitmaakt van OC wanneer gebruik
> je dan de begrippen negatief straf en positief? Waar komen die
> dan volgens jouw bronnen voor?
>
Uuh, ik heet niet Jolijn, maar heb wel geschreven waar je op reageert dus...
Zoals ik het geleerd heb werkt OC
per definitie op "beloning", beter gezegd HET VEROORZAKEN VAN EEN POSITIEVE ERVARING ALS LEERMOMENT want bij het woord "beloning" denken mensen zo gauw weer aan "snoepje" en dat bedoel ik niet. Die positieve ervaring KAN een clicker zijn, als teken van "wat je NU doet ben ik BLIJ mee. DAT is GOED!" De meeste paarden willen je zooooo graag een plezier doen!
Een groot stuk van de voorafgaande discussie ging over die positieve en negatieve bekrachting in OC, en het uitleggen dat negatief niet als "negatief" bedoeld is maar juist als positieve ervaring omdat je een ongewenste prikkel ("discomfort")
weg neemt. Die bekrachtigers zijn dus hulpmiddelen om een beloning voor leren te creëren.
Nu "straf"... straf is het
toebrengen van een ongewenste prikkel zoals: "jij doet niet wat ik zeg dus sla ik je in mekaar". Dit werkt met paarden meestal niet, omdat ze straf in verband brengen met de toediener er van, niet met de reden waarom. Voorbeeld: als je je pony iedere keer dat ze haar halster niet om wil een klap voor de kop geeft, garandeer ik je dat je dat halster NOOIT om krijgt en dat je in plaats daarvan een kopschuwe pony gemaakt hebt. Hetzelfde geldt voor
direct belonen bijv. met snoepjes. Daarom krijg je bedelende paarden - mensen vergeten of snappen steeds weer niet dat je een trap moet inbouwen tussen het vragen van iets aan je paard en (snoepjes)belonen. Het klinkt misschien weer tegenstrijdig omdat ik Frans al zo heb zitten plagen met die snoeppies, maar ik ben het met Frans eens dat mijn ponies NOOIT voor snoep iets doen.
Het toebrengen van direct gerichte straf en beloning heb ik geleerd als klassieke conditionering. Die directe "straf" cq. "beloning" overkomt ze, evt. door jou (waardoor je geen vriendjes wordt), maar dan moet je jezelf zien als "omgevingsfactor", bij OC veroorzaakt de leerling altijd zélf actief ("actief" bedoelt als onderscheidend van "ondergaan") de positieve ervaring, het leermoment.
Groeten, Egon