marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 17:17:


---Helemaal mee eens! Dat bedoelde ik dus te zeggen met mijn vorige mailtje hihihi

Groetjes,

Linda

Ok, ik lees stilletjes mee, maaar zal me er eens in gaan mengen. Jullie zijn allemaal zo snel... misschien schrijf ik iets dubbel hoor, want ik heb niet ALLE reacties kunnen lezen

Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 16:11:41:

Parelli level 1 is dus voor mensen die het grondwerk nog moeten leren. Die hun lichaamstaal nog niet 100 procent voorelkaar hebben en die dus de ondersteuning van hulpmiddelen nodig hebben.
Ik weet zeker dat ik nu veel minder de hulpmiddelen nodig zou hebben op een NH-onbekend paard als toen ik begon. Het is mooi dat jij dat zo allemaal kan, maar de meeste mensen moeten zoiets leren.

2. toevoegen grondwerk; met een gewoon halster en een lang
dat is bij Parelli dus ook het streven. Wat dat betreft zitten we op 1 lijn . Zolang het touw doorhangt is er ook voor het paard geen voelbaar verschil tussen een gewoon halster en een touwhalster volgens mij. maar wat nou als je paard niet aan het doorhangend touw wil gaan, maar uitersten zoekt, tegen gaat werken? loop je dan mee? om het touw doorhangend te houden, of zet je druk?
Bij een gewoon halster, die de druk evrdeeld, kan een paard zijn volle gewicht hiertegen aan gooien. niet zo handig lijkt me en vrij gevaarlijk soms...


Parelli idem dito, behalve dan met een touwhalster.


Zeker als je begint met rijden level 1 rij je veel met de casual rein, dus met lange teugels. Alleen met achterwaarts gebruik je hier een concentrated rein (strakke teugel), die je heel langzaam op pakt. Je geeft je paard hier dus ruim de kans om te reageren, en geeft niet opeens een ruk aan de teugels of zo.

Dus zijn we het nog altijd niet eens???
Groetjes sandra

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 18:12:


In ieder geval niet Parelli. Hij zegt zelf dat hij het niet heeft uitgevonden ("some of these things are so old that they are new again") maar dat het enige wat hij gedaan heeft het in een soort stap-voor-stap cursus te zetten.

Groeten,
Frans

Hoi,


Het gaat hier niet om rekening houden met wensen, dit is onrespectvol tegenover jou! Sorry, maar ik denk dat je het helemaal verkeerd aanpakt. Ik heb nu hetzelfde probleem, alleen mijn paard wil de andere kant op. Ik krijg hem niet mijn kant op. Ik wil ook niet met hem 'vechten'. Ik heb het op een ander forum al uitgebreid besproken en ik stapte af zodat ik even kon nadenken wat ik kon doen, zodra hij het weer deed. Ik ging hem gerust stellen door te aaien enz..., maar dit is zo stom geweest! Ik ben ook 1 keer teruggekeerd, het ging gewoon niet meer. Toen werd het van kwaad tot erger! Het paard weet dat hij de touwtjes in handen heeft. Jij bent de leider en bepaalt waar je naar toe gaat. Het klinkt erg als ' de baas spelen ' maar een paard heeft van nature een leider nodig, hij vind het niet erg als jij de weg wijst. Met kinderen net zo, als je op vakantie bent en je wilt bv kerken bezoeken en je kind ziet een speeltuin en loopt daar naar toe. Nee..., we gaan kerken bezoeken. Zodra je dit een keer toelaat, dan weet het kind het. Het zal naderhand zich steeds mee verzetten om de kant op te gaan die jij wil. Als ouder sleur je je kind dan ook mee de kerk in in plaats van constant naar de speeltuin te gaan, naar heeft het kind niets over te zeggen! Hij heeft naar zn ouders te luisteren! Maar in dit geval is het dus een fout van de ouder en niet van het kind, vergelijkbaar met, de fout van de ruiter en niet van het paard. Je moet als leider optreden, je hebt gelijk, vriendelijk en rustig, want anders kom je niet ver. Maar je mag niet toegeven hoor! Het wordt alleen maar erger dan.


Ik hou niet zo van clickeren en beloning in de vorm van voer, omdat ik weet dat mijn paard het doet om het eten en niet uit respect voor mij. Ik vind het een erg vriendelijke methode, maar het uitgangspunt vind ik onjuist.

Groetjes Sophie

Hé Frans, nu doe je het toch! En ik had zo graag willen vermijden dat het de
.. ja hoor.. klassieke rijkunst, c.q. dressuur is waar dat ontwikkeld is.
En, I couldn't agree more: die 'oude' dingen zijn door allerlei zaken en
belangen soms wel 's door een dikke laag stof bedekt of naar de achtergrond
verdrongen! Het werd inderdaad hoog tijd dat er mensen kwamen die dat voor
de grote groep niet-prof ruiters weer eens afstoften!

marianne herzberger schreef op Mon, 9 Feb 2004 19:41:42:


Eh... Dressuur is weer wat anders hoor! Dat stamt van de cavalerie af. Militairen dus. Dat waren niet zozeer ruiters maar meer soldaten. Die hielden evenveel van hun paard als onze hedendaagse soldaat van zijn legerjeep.
En hoe hou je zo'n zootje ongeregeld in het gareel? Net als vandaag, je laat ze alles hetzelfde, volgens protocollen doen. Dus allemaal rechts opstijgen, allemaal netjes recht zitten, etc. etc. Het waren mensen uit de westerse maatschappij, die meer gevoel voor mechaniek hebben dan voor dieren.
De Indianen, natuurvolk als ze zijn, hadden meer feeling voor dieren. Een hoop NH-dingen komen oorspronkelijk van de Indianen vandaan. Niet zo verwonderlijk dat veel NH-guru's uit de VS komen; ze hebben veel van de Indianen geleerd.

Zo, dat was weer eens een knuppel in het hoenderhok.

Groeten,
Frans

Mijn snappertje doet het echt even niet. Ik had net een grote lap tekst over 'how does a horse learn'. Dit was te groot dus heb ik het in 5 berichten geplaatst. Toen ik daarmee klaar was gaf het forum aan dat er maar 5 berichten waren!! Dat zijn dus mijn 5 berichten, ze staan dus wel ergens maar kan iedereen ze nu lezen?