Minister van LNV Gerda Verburg heeft gisteren tijdens het debat over de nota Dierenwelzijn in de kamer het aantal verwaarloosde paarden dat de Dierenbescherming vrijdag in een artikel in de Telegraaf meldde al in een ander perspectief geplaatst: “Ja, ze hebben inderdaad tweeduizend keer in actie moeten komen. Maar van deze tweeduizend gevallen ging het veertig keer om een in beslagname van de paarden. Veertig op een aantal van 400.000 paarden dat ons land telt. Dit is één promille. Natuurlijk is ieder geval er één te veel. In de andere gevallen gaat het meestal om onwetendheid van de paardenhouder. Deze mensen kunnen met voorlichting en opleiding op het goede pad gezet worden. “

http://www.dehoefslag.nl/news.asp?id=1816

Ik heb vele redenen gehad om niet langer inspecteur van de Dierenbescherming te willen zijn. Het verschrikkelijke traditionele mensdenken over paarden was er slechts eentje van.
Een ander was de ongelooflijke hoeveelheid valse meldingen waar ik op afgestuurd werd. Heb je ruzie met je buren? Bel de DB en zeg dat hun hond de hele dag blaft, of dat ze de stront niet opruimen en we barsten van de vliegen, dan krijgen ze een inspecteur op hun dak!Afijn teveel comedia del arte om op te noemen.
Dat de DB suggereert dat het om 2000 verwaarloosde paarden gaat is dus een grove leugen, niet anders dan een politieke manoeuvre.

Zelf vind ik dat er misschien wel 300000 paarden in Nedeland verwaarloosd worden. Er wordt niet zoveel als mogelijk tegemoet gekomen aan de natuurlijke eisen die een paard stelt. Dus, mishandeling en verwaarlozing. En vergis je niet, ze kunnen bij jou ook komen hoor om je op te voeden, dat een paard niet met zijn benen in de bagger hoort te staan, over het hoofd ziend dat er misschien wel een wei van tig vierkante meter achter droog ligt te zijn.
Ook mij wilden ze gebruiken voor zulke klussen, de geen paard van een giraf kunnende onderscheiden dames van de meldtelefoon.

Een paard op stal, op ijzers, met junkfood is pure verwaarlozing en de aantallen erbij.
Als ze een statement hadden willen maken dat hadden ze dit moeten schrijven, geen flauwekul waar iedereen die met de DB te maken heeft of gehad heeft zo doorprikt.
Ik had er nog een veel te hoge pet van op, ik dacht dat misschien 10% zou kloppen.
Maar ja, leden heb je nodig he als club zijnde en waar trek je die mee? Door op papier aan te tonen dat het een zooitje is bij die lui die hun paard godbetert buiten laten staan in de winter! ZOOOOO Zielig!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 30 januari 2008, 13:57:


In Hardenberg was een stand met airbagvesten. Zij beweren zowel de rug, àls de nek, àls de onderrug te beschermen.
www.hit-air.info
Normale kostprijs was 350 euro (incl/ 1 CO2-patroon)

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 30 januari 2008, 14:15:


Op advies van de dierenarts heb ik 8 weken lang, twee keer per dag anderhalf handje psyliumvezel door het voer gegeven. Ze had dan ook een behoorlijke zandkoliek. Mijn ervaring is dat ze voldoende dronk om het zand af te voeren, maar je moet dat wel in de gaten houden natuurlijk. Als het voor jou goed voelt om het door de slobber te geven, dan moet je dat zeker doen. Jij kent je paard natuurlijk het beste.

Herman schreef op woensdag 30 januari 2008, 15:14:


Tsja, het zal wel blauwe plekken kunnen schelen. Maar als je nou net met je rug op zo'n houten paaltje valt, van die paaltjes die vaak naast ruiterpaden staan, (waarom maken ze die dingen trouwens ook altijd spits?) dan denk ik dat je rug toch wel stuk is, airbag of niet. Meestal val je in het zand gelukkig, maar ja, dan is zo'n airbag ook weer overkill.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op woensdag 30 januari 2008, 15:27:


Dat zijn wel twee uitersten he, in het 'zachte' zand vallen en op een scherp paaltje... Je kan ook best op het asfalt smakken, of op een harder pad, of tegen een boom ipv gespiest te worden op een paaltje...

Geertje schreef op woensdag 30 januari 2008, 15:30:


Tsja, maar die twee uitersten zijn vaak wel de realiteit. Een zachte ondergrond, met hier en daar een paaltje of boomstronk, is vrij algemeen.

Op het asfalt vallen is wel vervelender, maar daar loop je doorgaans geen grote averij van op aan je rug, lijkt mij zo. Het zijn nou net de "uitsteeksels" die gevallen zo gevaarlijk maken, en of zo'n opblaasding daar goed tegen beschermt betwijfel ik.

De vergelijking met een "air-bag" in een auto gaat helaas volkomen mank. De bedoeling van een air-bag is niet om je zacht te laten terechtkomen, maar om je vaart af te remmen, door een explosie vlak voor je neus te laten afgaan. HET grote probleem bij een botsing is namelijk dat de auto (of wat er van over is) onmiddellijk stilstaat, maar je lichaam nog verder gaat met zo'n 80Km/h of zo, en dat lichaam moet tot stilstand zijn gebracht voor het naar buiten verdwijnt, dus doorgaans over een traject van minder dan een meter moet de snelheid tot nul zijn gereduceerd, liefst zo geleidelijk mogelijk. Daar zorgen gordels in combinatie met een explosie voor.

Bij paarden hoef je niet zoveel snelheid weg te werken. Probleem hier is dat je in aanraking kunt komen met uitstekende objecten. Een heel ander probleem, wat ook een heel andere oplossing vergt.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

8 weken aan 1 stuk? Ik heb gelezen dat als je spyllium langer dan een week geeft, het lichaam zich gaat aanpassen. Het zou dus beter zijn om er een rustperiode tussen te doen. Maar ik heb het ook maar gelezen hè...

Groetjes

Caatje schreef op woensdag 30 januari 2008, 12:17:


Graag blijven duimen - ik heb al geen duimen meer over.... :)
Monique

Frans Veldman schreef op woensdag 30 januari 2008, 15:43:


Dan denk ik dat je een verkeerde indruk hebt van vlak asfalt.

Tijdens mijn bromfiets periode droeg ik zo'n ouderwetse pothelm , met zo'n kinbandje.
Vele malen onderuit gegaan waarbij ik blij was dit "nutteloze" ding op te hebben omdat ik weer eens met mijn kop op het asfalt , stoeprand, bomen , auto's enz.enz. sloeg.

Een van de ongelukken en tevens het zwaarste in die periode:
Snelheid lag rond de 60 km.
Door een klapband in het voorwiel heb ik de grootste lantarenpaal omver gekregen die je langs de weg in Nederland kan vinden.
Met mijn hoofd wel te verstaan.
Over het stuur gevlogen, met mijn hoofd tegen die paal die onmiddelijk afknapte, daarna door gezwiept zodat ik met mijn rug ondersteboven tegen die inmiddels al scheve paal hing en zo naar beneden gegleden waarbij ik op mijn kop ook weer op de grond terecht kwam (steen).
De paal lag daarna plat.
Dit om je een voorstelling te maken.
Had ik deze ouderwetste helm niet op gehad , had ik hier niet zitten typen.
Mijn rug had slechts wat scheurtjes in de 3 wervels vanaf de 5de voelbare wervel van boven .
Ow...en het waardeloze kinbandje ?
Vier hechtingen in de kin vanwegen een scheurtje.... het minst erge dus.
Dat was alles wat ik aan mijn hoofd mankeerde , buiten dat ik enkele uren bewusteloos was.
Geen hoofdpijn gehad, geen nekletsel
Wel 4 maanden ziekenhuis en daarbij volkomen plat liggen.
Maar ik ben er nog ! dankzij dat pothelmpje.....

Tijdens mijn latere motor periode (en tevens laatste ongeluk) heb ik een vastloper gehad van de schijfrem.
Hierdoor een geblokkeerd voorwiel en wederom over de kop
Plat op het asfalt..... rug definitief aan gort op de onderste wervels....en zware hersenschudding.
Dit keer met goedgekeurde integraal motorhelm op
Mijn totale snelheid bij deze vastloper was tussen de 30 en 40 km per uur.

Het afkraken van het in jou ogen "nutteloze" ding kan ik dan ook niet begrijpen.
Het gaat er niet alleen om of iets uitsteekt of plat is....maar hoe je daarop neerkomt.

Nick

Frans Veldman schreef op woensdag 30 januari 2008, 15:43:


Een vriend van me heeft zo'n airbag vest (ander merk, maar zelfde concept). Hij rijdt al jáááren lange buitenritten. En soms gaat het hard. Zo ook die éne keer. Ze waren met z'n twee. Beide ervaren bosruiters. Op hun wekelijkse "kleine" rit kwamen ze in een wei, waar ze altijd de paarden even lekker laten doorgaan. Volle sjeez door de wei, maar het paard van Dirk staakte plots. Dit had hij nog nooit gedaan.
Dirk werd over de nek van zijn paard gecatapulteerd en kwam enkele meters verder, midden in het struikgewas terecht.
Dirk had enkele ribben gekneusd. En weet je hoe dat kwam? Door de druk van de opgeblazen airbag. Hij had zijn in zijn hemdzakje zitten. Was Dirk effe blij dat hij zon' vestje aanhad.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Herman schreef op woensdag 30 januari 2008, 16:25:
... knipje...

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Monique Meijer schreef op woensdag 30 januari 2008, 16:22:

Ik heb er eerder goede berichten over Jack Meagher massages gehoord. Dat het er woest uitziet en nogal ingrijpend diep gaat. Dat je er een nieuw paard voor terugkrijgt. Maar als het bij Indy nu al zo'n spectaculair resultaat geeft, zou het best wel eens kunnen dat de oorzaak van haar problemen alleen (nog) maar in de spieren zit. Dat zou mooi zijn...!