marianne laenen schreef op zondag 6 april 2008, 20:37:
> Ach Eva, ik heb over dit bericht van jou nog lopen nadenken....
> En er is "iets" dat me een beetje "steekt". Je zegt dat je niet
> twijfelt aan je capaciteiten als trainer. Maar wie zegt nu nog
> zoiets? De paus van Rome?
Lieveke, ik ben geen kindje meer he
ik ben me heus wel bewust van hoever ik nog maar sta en hoeveel massa ervaring ik nog kan en zal opdoen, etc
uiteraard ben ik de paus van rome niet, uiteraard ben ik nog verre van wat jij denkt dat ik denk dat ik ben
wat ik wel bedoelde als dat ik niet twijfelde dat het aan mijn trainingscapaciteiten ligt, daarmee wilde ik zeggen dat de oorzaak van dat plots opgetreden vreemde gedrag niet kan plaatsen bij mezelf, niet doordat ik iets anders dan anders heb gedaan, dat het iets was dat buiten mijn toedoen lag, maar de oorzaak iets hormonaal of zo was. wara ik als trainer wél aan tekort schiet is dat ik de oorzaak niet wéét, ik zou als meer ervaren trainer misschien weten zonder gissen waarom ze zich zo gedragen heeft, wat de oorzaak was, maar misschien ook niet.
het zijn en blijven dieren he, weet je nog
, wat het niveau van de trainer ook is.
> Ik wil je niet kwetsen of iets verkeerd zeggen, dat geloof je
> wel hé maar misschien moest dit zo gebeuren om alles terug in
> het juiste perspectief te brengen. Begrijp je wat ik bedoel?
ik begrijp waar je me voor wilt waarschuwen, maar jammer dat je nog maar denkt dat ik zo hoog van de toren zou durven blazen door te denken en te beweren dat ik vind van mezelf dat ik zo een goeie trainer ben en het daarom niet aan mij zou kunnen liggen waarom gebeurde wat gebeurde.
Jij hebt wel veel tom
(theorie of mind: ik denk dat jij denkt, dat je vind dat ik denk, etc)
> Ik heb ooit eens iemand gevraagd hoe lang het zou duren om goed
> te kunnen paardrijden, en die antwoordde: als je er alle dagen
> opzit gedurende 10 jaar, dan misschien! Geldt dat dan ook niet
> voor een trainer?
uiteraard geldt dat niet voor een trainer!
een trainer leert elke dag, zolang die leeft, zoveel is nodig om te bereiken wat er max te bereiken was geweest op de dag dat die sterft
er is nooit nooit nooit een dag dat ik zou zeggen "nu ben ik een goeie trainer"
ik zeg alleen maar "ik ben vandaag de trainer die ik vandaag ben, en morgen een andere, kan omhoog en omlaag gaan"
> Maar in ieder geval, je beslissing om terug te keren, was de
> enige juiste.
>
>
> En ik wil mij dan juist niet zien als haar "trainer" maar als
> haar compagnon? kameraad? Ik weet het juiste woord eigenlijk
> niet. "Leider" vind ik ook zo'n uitgekauwd woord.
het zijn maar woorden waar jij een bepaalde betekenis aan plakt, ik een andere, en piet en pol ook een andere
De inhoud ervan, hoe jij je relatie ziet met je paard is tig keren belangrijker dan de naam die je der op plakt. Leider is nou nl het meest gebruikte woord voor de relatie die ik vind dat bij mij en mijn paarden past. En leider zijn is zowat de moeilijkste opdracht binnen de kudde (en houden), en elk paard heeft graag een leider boven zich, iemand die comfort, vertrouwen, etc kan bieden, dus is nmi niet zo neerbuigend hoor.
> Op dit gebied heb ik het voordeel dat ik al ouder ben dan jij
> en helemaal geen drang meer heb om iets te bewijzen. Wat iemand
> anders van me denkt laat me grotendeels koud.
eeuhh sorry hoor marianne, maar nu laat het me steenkoud dat ik iemand iets zou moeten bewijzen. dat is nog anders dan op je kop laten schijten onder het mom van "laat ze maar zeggen". Ik zit tussenin hoor, tot op zekere hoogte kan het me geen barst schelen wat anderen van me denken en daarom zien veel mensen me vaak als een "spcialleke" omdat ik men eigen weg ga en ik geen greintje behoefte heb om mij daarover tov anderen te moeten verantwoorden.
En dat is
------------
