Myriam schreef op maandag 21 april 2008, 18:54:


Oei , ik weet nou nog steeds niet zeker of ik de goeie wel voor me heb!
Zal de volgende keer toch echt beter op moeten letten...

Alleen de motiverende feedback opzoeken die houd ik erin!!!!

Gr Esther

Zelf zou ik kiezen voor groene leem. Je kunt het helemaal dichtsmeren. Ik heb een tijd een paard behandeld met een gapende wond van 20 bij 5 cm tot op het bot op het been en dat is met klei langzaam aan mooi dichtgetrokken van binnenuit. Heeft wel enkele maanden geduurd.

Succes, Angèle

Anita Cats schreef op maandag 21 april 2008, 21:51:


Er zijn genoeg mensen die me voor gek verklaren , en daar kan ik helemaal niet mee zitten. Dit raakte mij wel , en dat is dom van mezelf!

Ik heb ook een collega die mij voor gek verklaarde.
Paarden een inloopstal??24 uur per dag naar buiten??Altijd iets te eten??
Haar paard kreeg op stal een plak hooi voor de hele nacht , want anders werd hij te dik. Stond ook op zaagsel.
Haar paard loopt nu 24 uur per dag buiten , en ze is op zoek naar een maatje waarvan ze in eerste instantie dacht dat hij dat helemaal niet leuk zou vinden.Er heeft een ander paard bij die van haar gestaan , en ze ziet aan haar paard dat hij nu wat mist!
Stond altijd op ijzers in de zomer , nu niet meer....Laatst zei ze nog dat zijn hoeven er zo goed uitzagen , en dat dat anders nooit zo was . Erg last van brokkelhoeven.
Werd wedstrijden mee gereden , nu alleen nog maar de leuke buitenritjes , helaas niet bitloos en die ambitie heeft ze ook echt niet.Geen wedstrijden? Geen biks! Heeft hij niet meer nodig.
Ze hebben prachtige stallen bij huis , maar zijn vorig zomer twee volle weken bezig geweest met een zeecontainer op te knappen voor in de wei.
Bij haar heb ik er echt niets aan gedaan , dit is allemaal vanzelf zo gekomen , maar stiekum denk ik wel eens dat ze heeft afgekeken!!!!
Misschien doet ze het met een totaal andere intentie , maar voor haar paard maakt dat niet uit!

Gr Esther

van Tilburg schreef op dinsdag 22 april 2008, 8:48:


Waar ik bang voor ben met groene leem is dat dat het wondbed uitdroogd.
Ik heb het nooit gebruikt , en heb er dus ook geen ervaring mee , maar klopt dat? of valt dat wel mee?
Hoe zag de wond eruit als je de oude leem weghaalde?

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 22 april 2008, 9:03:


Bij ons op stal veranderd er ook weer wat.
Deze winter (voor 't eerst) mochten de 40 stalpaarden overdag op de wei.
Ons groepje buitenpaarden was gegroeid van 2 naar 4.
Wij hebben een wei met verharde paddoc.

Nu komt er binnekort ook een verharding onder de voerplek
in die wei waar de stal[paarden naar buiten mogen overdag.
Dat betekend dat ons groepje van 4 volgende winter net zo goed
in die weide kan blijven! met overdag zo'n 30 die er bij gezet worden.
Dan komen er beslist meer die de moeite te veel wordt van dat stalgedoe
en de paarden ook snachts buiten laten.

Zie daar een mooie terloopse overgang naar meer natuurlijk.
Onze stal eigenaar weet het wel, voor de paarden is buiten veel beter.
Maar ja, de huurders moeten het ook willen.
Notabe zijn eigen paarden!

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

van lennep schreef op dinsdag 22 april 2008, 9:05:


Piablo's beenwondes zijn met groene leem toch niet echt mooi genezen, met bulten en littekens.
Weghalen oude leem was moeilijk, moest lang weken. Er op laten was ook geen optie, want die werd te droog en brokkelig, met barsten in waar vuil in kon komen.
Ik had toen ook door dat ongeval 2 erg geschaafde knieen met veel vuil in, heb er eentje klassiek behandeld en eentje ook nmet groene leem. Qua verzorging en pijn geen verschil, de klassiek behandelde knie was eerder genezen en heeft een mooier litteken dan de andere.

Dichtnieten lijkt me niet zo'n goed idee, als de wonde na 1 keer terug opengevallen is lijkt me de kans klein dat het nu wel dichtgroeit. Maar als de wonde zuiver is en de dierenarts denkt dat het kan, zal het wel het mooiste resultaat geven.
Misschien was dichtnieten en een drain er in voor eventueel wondvocht een betre optie geweest.
Open laten en laten opgroeien duurt lang...
Heb een paard gekend waarbij dit gebeurd is met een borstwonde en het heeft 3 of 4 maand geduurd. En om een hond zo lang schoon te houden en in het verband zou met mijn honden heel moeilijk zijn.

Mooiste en snelste resultaat bij paadenwonden heb ik tot nu toe nog altijd met isobetadine gel tot het dicht/droog is en daarna vulcetan creme bij grote wonden, bij kleinere wonden en schaafwondes met calendula zalf.
Met honingzalf heb ik nog geen ervaring.

Hoe lang zou je nu de nietjes er in moeten laten? Week of 2?
Ik denk dat ik dit eerst nog zou proberen, als dit niet lukt kan je altijd nog laten opgroeien.

van lennep schreef op dinsdag 22 april 2008, 8:21:


Pure honing, vorige zomer hadden wij een paard met zo'n grote gapende wond en een spier door. Het is gehecht, maar ging ook weer open. s Ochtends en s Avonds uitspoelen met gewoon schoon kraanwater met een klein beetje soda erin. Dan weer een dikke laag honing erop. Daar plakte buiten wel wat troep op, maar hinderde niet, kwamen ook geen vliegen op terwijl het zomer was. Het is mooi geheeld, toen het weer wat dicht was, heb ik vitamine E olie erop gesmeerd. Levertraanzalf kan ook.
Bijna geen litteken meer.

Gudrun schreef op dinsdag 22 april 2008, 9:38:


En wat was je behandeling bij de klassiek behandelde knie?
En heeft een hond geen totaal andere huid dan wij (een paarden?)? Die hebben toch los vel, niet vast aan de spieren? Of ben ik daar volledig mis mee?
Als dat wel zo is, lijkt me dat zo moeilijk van binnenuit te laten groeien... Mijn hondje had ooit eens een gat in zijn vel en ik weet nog dat ik dat gat volledig rond kon draaien, was echt alleen zijn vel. Dat was van binnenuit niet genezen denk ik... Er is dan veel minder mogelijkheid tot de aanmaak van nieuwe bloedvaatjes lijkt mij.
Maja misschien sla ik hier totaal de plank mis hoor :).

Gudrun schreef op dinsdag 22 april 2008, 9:38:


Toen Bombita bij ons kwam had ook zij over een groot opppervlak een beenwonde die ontstoken was (geweest). Door de plek waar hij zat (op het achterbeen) was hij niet te hechten. Aanvankelijk moet deze wonde tot op het bot zijn geweest @Peter">(@Peter D?) maar toen ze bij ons kwam was dat stuk al dicht én had ze de nodige antibiotica kuren achter de rug. (Denk overigens aan de tetanus inenting, Esther).

Groene leem werkte niet, net zoals Gudrun het beschreef, omdat het én de wonde uitdroogde, én we moesten het telkens afspoelen want het werd korsterig en veel te hard, er zaten altijd kleine brokjes in de wond die voor veel irritatie zorgden. Die grote harde plek hinderde Bombita vreselijk, ze werd er stamperig van wat nou niet niet moest.

Isobetadine en honingzalf hebben veel goeds gedaan en de wonde soepel weten te houden. We wilden namelijk niet dat de wonde dusdanig snel indroogde dat er korstvorming ontstond omdat we vreesden voor wild vlees. Dus hielden we de wond soepel.

Verder hebben we dagelijks lymfedrainage gegeven, en dát heeft fantastisch geholpen omdat er veel vocht in dat been zat en 'verwerkt' moest worden. Tijdens zo'n drainagebehandeling die je zelf kunt leren uitvoeren met de hand kwam het vocht zó via de wond naar buiten sijpelen. Dat was geen wondvocht maar lymfevocht.

Uiteindelijk is dat wild vlees er wel gekomen, de wonde is na 1,5 jaar (!) dichtgegaan (kun je nagaan wat voor wonde dat geweest is).
Dit is nu zo'n 3 jaar geleden, vorig jaar was de wond dus dicht maar zat er een richel wild vlees overheen. Als we dat wild vlees soepel hielden (gewone calendulazalf) had Bombita geen last, werd het litteken te droog dan ging ze schuren met haar been.

Sinds een paar weken is er weer een nieuwe vooruitgang; er vallen nu stukjes wild vlees van het litteken af en daaronder zit normale huid. Je kunt de huid als het ware pellen.

Al die tijd (ook met de grote wond) heeft Bombita normaal kunnen lopen, ze was niet echt kreupel, trok wel wat met dat been en ze zette het been wat vreemd neer. Het been zal altijd iets dikker blijven dan de andere benen, maar ze belast het volledig.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Jaja, brokjes brokjes brokjes brokjes.... groene leem b r o k j e s dan wel he, stom forumspook....

Esther schreef op maandag 21 april 2008, 22:22:


Hallo, Esther,
Daar las ik een tijdje geleden over in America's Horse. Kan het wel voor je opzoeken en inscannen als je wilt.
Monique

Cindy Helms schreef op dinsdag 22 april 2008, 7:17:


Ja het is een verdomde lastig probleem, ze zweet soms enorm en inspanning vragen we niet meer omdat dat aardig in de richting van pesten komt, ze kan het gewoon niet helpen. Toch zou ze wel moeten bewegen om de conditie een beetje op peil te houden maar we wachten nu toch maar liever af wat de testen gaan vertellen of het wel eerlijk is naar haar toe. Het maffe is dat haar racestreep ( die hebben we gemaakt omdat ze het zo warm had en zo erg pantte) gewoon niet meer aangroeit behalve bij wondjes. Ook is ze supergevoelig bij de minste aanraking en gaat smakken en kauwen. We zullen af moeten wachten, donderdag gaan we naar de kliniek en dan zal er nog wel een week overheen gaan voor de uitslagen. Ik denk er aan om toch maar gewoon te starten met de pergolide, als het niet helpt dan hebben we het in ieder geval geprobeerd. Het is een paard dat echt wel graag wil, maar het gewoon niet kan. We vinden het niet erg als ze met pensioen is, maar we willen wel kwaliteit van leven voor haar. Het is niet eerlijk als ze zich zo beroerd voelt om het voor je eigen gemoedsrust te rekken. Zo jammer zo'n jong paard zo moe te zien.

Esther

Monique Meijer schreef op dinsdag 22 april 2008, 10:23:


Heel erg graag Monique. Alle informatie is welkom.

Groeten Esther

van lennep schreef op dinsdag 22 april 2008, 8:21:


Player heeft een paar jaar terug vasgezeten in stroomdraad van de omheining die tegen de vlakte was gelopen door een jonge pasgeruinde hengst. Ze had een diepe beenwond die ook verbrand was door het snijden van de daad en de stroomstootjes. Hechten was geen optie omdat er geen huid was (verbrand) en de plaats was op de binnenkant van het spronggewricht en sprong bij elke beweging open. We hebben het van binnenuit moeten laten genezen. 3 weken op stal met een totaal ingezwachteld been met drukverband op de wond. Het vlees puilde er anders uit. (zo lief om te zien dat haar weidemaatje dat, gewoon op de wei liep, bij haar kwam staan aan de stal voor gezelschap)
Antibiotica, een maand lang, ontsmetten en vulketanzalf er op. (brandzalf) Wond moest vochtig blijven in het begin. daarna met vulketangel behandeld en isobetadine. Wond uitdrogen en littekens voorkomen. Ze heeft nu juist een fijn lijntje als aandenken aan die wond. wel heeft het 6 maanden geduurd vooraleer de wond dicht was.