Anita Cats schreef op maandag 28 april 2008, 11:20:
> Ik ben een beetje met Zalitha bezig, even vastzetten, zodat ze
> gewoon in handen blijft.
> Dan gaan we even borstelen vandaag weer even wat oefeningen
> opgepakt.
> Ze is het liefst bij het veulen, maar mij persoonlijk lijkt het
> mooi om toch wat te doen, stelt niet veel voor maar wel even de
> aandacht bij mij.
> En alles vanuit rust.
> Dus niet zoals je veel hoort even uit elkaar halen.
> Maar langzaam ernaar toe werken dat ze daar niet gestrest van
> worden.
> Hoe doen jullie dat in de praktijk.
Mijn eerste gevoel is 'nu al?'
Het is noodzakelijk en normaal dat ze bij haar veulen wil zijn. Die is zichzelf en een ieniemienie stukje wereld aan het verkennen en kan zichzelf daarbij nog niet beschermen. Het is dan noodzakelijk dat zijn moeder hem elke stap bij de hand neemt en de ruimte en veiligheid creeert om hem te kunnen laten ontdekken.
Over een poosje gaat die extreme focus van de merrie op haar veulen snel minder worden en komt ze vanzelf weer meer 'in de hand'.
Of veulen steeds meenemen natuurlijk. Al is mijn ervaring dat veulens dan steeds de andere kan oprennen en moeders er dan haastig achteraan wil. En gelijk heeft ze.
Waarom niet wat langer wachten met de routine?
------------
