Drie weken is het nu geleden dat we afscheid hebben genomen van Froukje. De tranen zitten nog steeds heel hoog, dus daar wil/kan ik nog niet teveel over schrijven.

Willem is alleen achtergebleven. Hij heeft één dag staan hinnikken, daarna was het over. Eerst leek hij er niet zo'n erg in te hebben, dat hij alleen was. Hij ging lekker zijn gangetje. Nu begin ik aan hem te merken dat hij toch een kameraadje mist. Het is niet zo dat hij heel druk is, of zo, maar voor mijn gevoel loopt hij te zoeken. Hij verveelt zich. Ik loop vaak even naar hem toe, geef hem aandacht, maar dat vervangt geen ander paard wat bij hem staat.

En dus vind ik, dat we, hoewel ik er zelf nog niet aan toe ben, toch al een maatje voor hem moeten zoeken. Zie het zelf niet zitten om tijdelijk een pony van iemand anders hier te halen, omdat ik dan na een tijdje weer afscheid moet nemen. En ook al is de pony van iemand anders, ik hecht aan alle beesten...
Zelf lijkt het me een goed idee om een shetje of i.d. aan te schaffen. Dan heeft Willem gezelschap en kunnen we rustig zoeken naar een paardje/pony (liefst een fjord) waar we ook wat mee kunnen gaan doen. John wil toch wel weer graag aangespannen kunnen rijden, misschien zelfs ooit met Willem in een span.

Mocht iemand dus een leuke gezelschapspony weten, dan houd ik me aanbevolen. Het dier zal de rest van zijn/haar leven hier mogen blijven. Enige voorwaarde is dat het dier gezond is, want ik kan het op het moment niet opbrengen voor een ziek paard te zorgen.

Groetjes, Els.

Pfff.... hij is er en alles is oké: Een copie van zijn papa Spirit: Ons palominokleurig Quarab hengstje. Vanochtend geboren, foto's volgen. Met mama Puck gaat ook alles goed.
Ben nu effe thuis een hapje aan het eten, ga zo weer terug.

Groetjes, Pien

Moniek schreef op zondag 27 april 2008, 22:16:


Toch trek ik het uit elkaar, gedrag is voor mij iets anders dan beweging. Bij gedrag zal ik het klikkeren sneller gebruiken (hoewel niet vaak en niet bij elk paard), maar niet bij beweging, niet bij gymnastiek.
Omdat ik denk dat je door met de klikker een juiste stap aan te geven (zoals bv in mijn vorige voorbeeld met het binnenbeen) een proces wat al aanwezig is, onderbreekt. Je stoort het paard door aan te geven (bewust te maken) welke stap de goede was, de harmonie/synchroniteit is verdwenen, al is het maar voor een moment, je maakt het paard attent op maar een onderdeel van zijn lichaam en "stoort" hem dus in zijn hele beweging.
Het "go with the flow" is, al is het maar voor even, weg. De opgebouwde concentratie en energie wordt voor dat moment onderbroken (ook voor jezelf want je concentratie gaat meer uit naar die ene stap) Je gaat er een techniek, iets mechanisch aan toevoegen. En waarom? het was er al en ook nog in de juiste vorm en in het hele paard en het paard was al gemotiveerd door de ontstane harmonie.
Ik weet niet of dat zo is, maar misschien vind ik daarom geklikkerde paarden bewegen zonder die energie, die uitstraling. Het is hen "afgeleerd" doordat je een beweging, een energie hebt "onderbroken".
Daarom zal ik de klikker bij dit werk niet bovenop lichaamstaal gebruiken, het gaat heel misschien (maar afhankelijk van de trainer) wel sneller, het resultaat is imo zeker niet beter.

Maar hoe vaak komt dat voor? Bij mij niet vaak in

Yep!

Karin

Loes Scheres schreef op maandag 28 april 2008, 11:58:


Tot nu toe hebben we in 15 jaar twee veulens gefokt. Vanaf dag een gaat het veulen op stal en gaan we met de merrie wandelen. De eerste keren blijft er wel iemand bij het veulen. De eerste keer duurt dit een kwart minuut. De tweede keer een hele en de derde keer twee minuten, etc......
Het veulen blijft heel rustig, ook de eerste keer. Dat lijkt een reactie die juist in de eerste dagen aanwezig is (zoiets als bij reekalfjes, die heel stil onder een struik kunnen liggen, terwijl de moeder even wat uit de buurt is.
Na dit een week of wat gedaan te heben is er geen enkel probleem meer om uit rijden te gaan of wat dan ook te doen met de merrie zonder het veulen erbij. Geen paniek bij allebei, en het volle vertrouwen dat ze elkaar snel weer zien.
Dit is erg goed voor de conditie van de merrie, omdat ze weer gewoon uit rijden kan.

Moniek

Moniek

Spirithorses schreef op maandag 28 april 2008, 12:39:


OHHHH
Ik had je deze ochtend nog gemaild of er nog nieuws was ...
Ja dus
Ja ja de "ik zit graag wat langer bij mama in de buik"- genen
Moet een supergezellige buik-familie zijn!
Gefeliciteerd!

Spirithorses schreef op maandag 28 april 2008, 12:39:


Yes! Vraagt om een uitbreiding in de bedrijfsnaam en logo www.spiritpalominohorses.nl
Veel succes met je nieuwste aanwinst Pien!!

Piet

My Best Whisper is a Click

Spirithorses schreef op maandag 28 april 2008, 12:39:


Gefeliciteerd!! Wacht met spanning op het verhaal en de foto's!

Piet schreef op maandag 28 april 2008, 12:45:


Gefeliciteerd!

Koen Theys schreef op maandag 28 april 2008, 0:33:


Gaande van een autoband die "plots" door de piste rolt , naar een quad die je voorbij scheurt .over een roodwit lint dat aan je laars flappert worden alle mogelijke hindernissen en voorvalletjes getraind en HERkenbaar gemaakt . Alles is trainbaar .Paarden hebben van nature schrik voor niets .Net zoals alle pasgeboren dieren !Een veulen zou neuze neuze gaan doen met een tijger als mammie hem niet liet zien dat dat gevaarlijk beessies zijn . Meeste mensen zijn vele malen banger dan hun paard ! Trainingsmethode bij mensen = bij paarden ! Je zet hun zoveel mogelijk (onder beschermde omgeving) in die en die situaties tot gewenning en vertrouwen de plaats inneemt van de anfst en/of wantrouwen gebrek aan ...VERtrouwen . Ruiters die die situaties telkens weer doormaken worden betere paardemensen ,rustigere ruiters en eigenlijk bomproof ,samen met hun viervoeter .Voorval met de herten die ik beschreef was samen met een meisjes van 13J .Ze stond samen met mij stil hoor !!

Er is geen vervanging voor km's maken !!

Britt Claeys schreef op maandag 28 april 2008, 12:50:


Ha, alweer beschuit met muisjes!
Gefeliciteerd, Pien en Jack!

Els.