Gudrun schreef op vrijdag 9 mei 2008, 20:11:


Geen endurance meer gereden, vond er niks aan om keihard een rondje te racen door een natuurgebied, waar je eerst een paar uur voor met de auto moet rijden

ga net zo lief de duinen in hier

Liesbet schreef op vrijdag 9 mei 2008, 23:09:

Dat klopt. In Nederland staat men al véél verder dan in België. Bij jullie is het portretrecht nog eens opgesplitst in 1. de exploitatierechten en 2.de persoonlijkheidsrechten.
Het is NIET omdat je toestemming geeft voor een interview mét foto's, dat de genomen kiekjes ook uberhaupt 'for free' moeten zijn.
Auteursrechten zijn in één - en slechts één - situatie niet van toepassing: wanneer het gaat om actuele nieuwsfeiten, en dan nog als het - in hoofdzaak - gaat over massafotografie (= vb pictures/video van betogingen, waar een persoon toevallig duidelijk herkenbaar voor de lens loopt).

Een interview, afgenomen in april/mei, en gepubliceerd in juli/augustus is géén actueel nieuws. Auteursrecht blijft dus van toepassing.

Het is overigens gebruikelijk en heel normaal dat de geportretteerde een selectie krijgt uit de genomen foto's. Vergeet niet dat deze foto's uiteindelijk al betaald zijn door de opdrachtgever - CAP.
_______
Herman
"Er is geen dieper geheim dan tussen een ruiter en zijn paard."

Arabesk schreef op donderdag 8 mei 2008, 21:58:



Ik weet niet welk verhaal je bedoeld wat ik op zou moeten zoeken.
Mijn "hulp / oefeningen " zoals beschreven aan die dame was via persoonlijke mail een jaar of mischien wel 2 terug , niet op dit forum , zoals ik al melde.
Haar reactie/ervaring over het effect daarvan (en misschien ook gedeeltelijk de inhoud van die mail maar dat weet ik niet meer) staat overigens wel op deze site.... ergens ... maar dat kan ik zo ook niet ff opzoeken.

Tis ook niets bijzonders hoor...
Het zijn de oefeningen van de zitlessen zoals ze vroeger nog vrij algemeen gegeven werden.
Oefeningen die ik zelf ooit mijn hele eerste jaar betaald "paardrijden" gehad heb .
Esther (circus opleiding en mijn leeftijd ongeveer) heeft ze bijv. vast ook gehad.

Een ieder die vroeger nog echte degelijke/goede zitlessen heeft gehad kan je daarmee helpen , ik doe dat niet meer , ik geef zowiezo geen les meer.
Tegenwoordig willen mensen en vooral kinderen (meestal hun toekijkende ouders) dat niet en ik verdom het oa. daarom ook om nog langer les te geven.
Je leert met 2 weken nml. niet fatsoenlijk te zitten op een paard....en dát is velen al te lang.

Zoek een lesgeefmens op leeftijd die je daar evt. ter plekke mee kan helpen , dat doe je niet vanaf een scherm of papier.
Die oudere mensen die al vanaf hun jeugd rijden zullen zich die oefeningen van vroeger vast nog herinneren
Het nut daarvan betaald zichzelf terug in de gezondheid van je paard ...en jezelf....

Coulash schreef op donderdag 8 mei 2008, 12:50:

Ik heb een paar keer iets van je gelezen... Eigenlijk heb je in je hoofd je beslissing klaar?:)) En eigenlijk zou je graag horen - doe het! :))
Helemaal mooi om dat proces te mogen volgen.. zó menselijk hé! of vrouwelijk?? Met voor en tegens ga je waarschijnlijk niet de laatste 5% van de beslissing kunnen nemen..
Bij mij vroegen (alleen mijn beste vrienden) zich af waarom ik geen eigen paard had.. Zó dacht ik gewoon niet...dat kwam niet bij me op.. en toen viel er bij wijze van spreken ééntje in mijn nek! De gevolgen :) zijn vaak niet te overzien! Er staan er "natuurlijk" twee! En het is vaak een Zorg!! Maar ik ben er zelf wel gelukkiger van /mee geworden en de paarden.... ik geloof dat ze wel content zijn! :)
Succes! Groetjes op deze schitterende dag... en als je je suf zit te piekeren doe het vooral buiten in de schaduw van een mooie boom! :)
Myriam

Tanja Fomenkova schreef op vrijdag 9 mei 2008, 16:12:


Daar ben ik het mee eens, wij wonen echter in de Randstad... er is geen plek. 18 jaar geleden wel, op die wei staan nu huizen, zoals er ook vele andere weilanden ooit waren waar nu huizen en industrieterreinen op staan. Helaas..

Hallo Simone,
Bedankt voor je bericht. We weten denk ik wel wat de oorzaken zijn inderdaad. En ik ga proberen niet met een bezwaard hart naar haar toe te gaan. Daar is ze inderdaad gevoelig voor. Ook als ik verdrietig ben dan komt ze gelijk troostend naar me toe. Of als ik haast heb en alles even snel wil doen dan weet zij ook precies dat ze niet moet mee werken! haha schatje is het!
We hebben er ook aan gedacht dat ze het gedrag misschien expres vertoond om aandacht te krijgen. Als we al een halve dag op pad zijn geweest, lekker fietsen en tutten dan wil ze namelijk best wel de wei in. Want dat was gisteren (opeens) het geval!!! Mijn vader en ik zijn eerst langs de wei gelopen waar ze langs de kantjes kon grazen. Toen hebben we het hekje open gedaan en ging ze uit haar zelf de wei in! Ze ging NIET bij de kudde staan, maar een paar honderd meter verderop in een hoekje grazen. We zijn toen het erf af gegaan en zijn toen 1,5 uur later terug gekomen. En wat zagen wij?
Madam stond gewoon bij de kudde! We hebben geprobeerd zachtjes te doen om haar niet te storen, maar ze kan aan de manier waarop we lopen al zien dat wij het zijn. Een harde lange hinnik (meer een piepgeluidje bij haar) riep ze haar papa. Ze rende om de kudde heen om ieder paard een 'net-geen-rake-klap' te verkopen (terwijl die er niet eens op reageerden en alleen een beetje verbaasd opkeken), rende naar het hek om haar papa en zus te begroeten en ging toen gelijk weer heen en weer rennen langs het hek zo van 'hee haal me er eens uit'. Wat we ook hebben gedaan om haar niet weer een angstig gevoel te geven.

Dus... ze kan het best in de wei, misschien stelt ze zich aan, en zijn wij erin getrapt?

Ik ga zo weer, eerst leuke dingen doen, lekker fietsen. Daarna in de wei laten grazen, en dan kom ik vanmiddag wat later om te kijken hoe het gaat. En dan iedere dag een klein beetje langer!

Groetjes, Chantal

Met Ninja (hij is 6) ben ik al een behoorlijk eind op weg met het grondwerk. Liet hij zich begin dit jaar niet eens aanraken, nu loopt hij braaf met me mee, laat zich uitgebreid poetsen en ik kan alle vier de hoeven oppakken zonder dat ik hem hoef vast te houden. Graag wil ik nu een stapje verder. Ik zou hem graag laten draven. Mijn vraag is: hoe krijg ik dit voor elkaar? Ik heb mezelf voorgenomen alles te doen zonder het gebruik van bijvoorbeeld een zweep (niet zozeer alleen uit principe, maar ook omdat ik het een geweldige uitdaging vind om met mijn paarden met de minimale dwang het maximale te gaan bereiken). Het probleem is alleen: hij blijft heel braaf met me mee sjokken, maar hij is niet in de versnelling te krijgen. We zijn een ronde pen aan het maken, maar die is nog niet klaar. Helaas beschik ik niet over de ideale omstandigheden om dingen met hem te oefenen. Ik doe alles in een weiland dat vol met bomen staat. Heeft iemand enkele suggesties over hoe hem met plezier en zonder hem te forceren in draf te krijgen? Alvast bedankt.

Macusa schreef op zaterdag 10 mei 2008, 10:24:


hoi

je kunt het hem voordoen

dus zelf gaan draven

Macusa schreef op zaterdag 10 mei 2008, 10:24:

Hoi Macusa,

Ik heb gemerkt dat wanneer ik heel enthousiast ben en zelf met de knieën hoog loop, en hem meevraag met het hele lichaam, hij wel meekomt. Dus zelf heel erg fit en actief etc. zijn, dan komt de mijne mee. Weet het niet hoor, kan je eens doen..
Zie wel dat andere mensen je begrijpen, is nogal een grappig zicht hoor

Groetjes, Jolijn.

PaardEnSchool schreef op zaterdag 10 mei 2008, 11:47:


Dank je voor de tip. Helaas heeft hij daar geen zin in. Ik heb ondertussen na een poosje de tong op mijn schoenen hangen...
Ik krijg hem niet geanimeerd. Hij is heel braaf hoor. Hij heeft belangstelling voor me en vind het leuk om dingen te doen, maar zodra het sneller moet laat hij het afweten.

Macusa schreef op zaterdag 10 mei 2008, 12:00:


Ik heb ook zo'n paard gehad... Ook heel braaf...
Hang een wortel aan een touw aan een stok, misschien loopt hij daar wel achter LOL88

Ach ja, dat zijn paarden die hun energie niet graag verspillen aan onnuttige zaken!
Die hebben economische wetenschappen gestudeerd.

Marianne

Macusa schreef op zaterdag 10 mei 2008, 12:00:


Ga wandelen met hem naar buiten, dat heeft vele voordelen en de beste en de enigste training waarmee een jong paard op een gezonde manier tal alle belangrijke dingen leert!

Het is louter traditie met al zijn nadelen, als mensen dit niet gaan doen. Je mag dit alleen overslaan, als je een bakpaard wilt hebben dat de rest van zijn leven niet uit de bak komt en dus ook niets anders kent. Je hebt dan wel een gehandicapt paard, wat veel mensen niet schijnen te beseffen.

Die voordelen van samen op pad, bevat ook spontaan in draf gaan, compleet synchroon met jou omdat je er samen zin in hebt. Je leert samen een eigen lichaamstaal, perfect op elkaar afgestemd. Ja kan hier bij clickeren maar nodig is dit niet, omdat bijna alles zelf belonend is en prima verloopt op lichaamstaal.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets niet als je naast je paard wandelt.

Mag je de huisaarding gebruiken voor je schrikdraad?

Momenteel steekt het originele pennetje nog in de grond, maar gezien het droge weer en aangezien dat pennetje maar 40cm lang is, ben ik er redelijk van overtuigd dat dit vroeg of laat ontoereikend zal worden...

Ideaal lijkt me om de huisaarding te gebruiken, omdat dit een lus is van 50m die 1m onder de grond ligt en een zeer lage weerstand heeft. Het bijkomend voordeel is dat er helemaal geen installatiewerk (meer) aan is.

Kiriaki schreef op zaterdag 10 mei 2008, 14:34:


Geen enkel probleem,die kan je rustig gebruiken!

Koen

Goh, Jolijn ik ben helemaal weg van jouw appaloosa! Wat is hij mooi getekend zeg!

Hartelijke dank voor de tips opnieuw. Ik ben onlangs al een paar keer buiten met hem wezen wandelen. Draven heb ik buiten nog niet geprobeerd. Misschien lukt dat inderdaad beter, temeer omdat zijn vrienden (een jaarling en een tweejarige) dan niet in de weg lopen. Ik zal het ook eens bewust heuvel af proberen. Dan heeft hij wellicht vanzelf meer vaart. Als hij dan nog maar te stoppen is (LOL)!