charlot van r schreef op maandag 12 mei 2008, 19:49:


Ik weet begot niet waar je het over hebt

charlot van r schreef op maandag 12 mei 2008, 15:11:


Klopt als je vaker op blote voeten loopt dan kunnen je voeten beter tegen warmte, beter tegen ruwere ondergronden en beter tegen kou. Kwestie van vaker doen, de huid wordt minder kwetsbaar en er komt een dikkere laag vlees onder. Je kent ze wel die boeren met sterke vlezige handen van het werk, zoiets gebeurd ook met voeten.


Nou nee, van de dertien voordelen van blootsvoets blijft er slechts 1tje over en dat is dat het zonder sokken wat luchtiger is. Het lichaamsgevoel in sandalen is monotoon dus dat verneem je niet, landing op de bal van de voet is ook al lastig met sandalen. Enz. enz.


Onze waterbak wordt "nooit" schoongemaakt en er zitten algen in, en het water is fris.

Groetjes, Michiel
Keep them bare1

clarissa ruijgrok schreef op maandag 12 mei 2008, 22:35:


Waarom staat de ontwerpwet er niet bij van W.H.O.? Er staat alleen maar anti tegen die ontwerpwet. Ik wil eerst di ontwerpwet wel eens zien.
Ik ben er trouwens helemaal niet zo op tegen dat alternatieve medicijnen op recept moeten, als ze bewezen werkzame stoffen bevatten en dus werken lijkt het me logisch.

Esther

jose schreef op vrijdag 9 mei 2008, 10:07:


Jose, dit antwoord is te kort, geef eens een toelichting.
Van een levende taxus boom zal geen paard eten zolang hij grazen kan.

En eten is dan ook wat IK bedoel, dus niet eens een knabbel in het voorbij gaan onder zadel. 1 van mijn weiden grenst aan een tuin die rondom is beplant met taxus, als Olly (en al helemaal de Shire) het wil KAN hij/zij er aan komen. Is nog nooit gebeurd omdat er altijd gras is.

100 tot 200 gram taxus is dodelijk voor een paard. (proef ondervindelijk bewezen !) Slechts een enkel paard dat steeds een paar gram naar binnen snoept, dat dier zou er verslaafd aan kunnen zijn? (komt een enkel keer voor, tot ie zich eens vergist een een Over dosis neemt)

Nils en Olly

Nick Altena schreef op maandag 12 mei 2008, 19:24:


Nope , we zijn van dezelfde streek en Antoine doet dit soort werk al jaaaren en is zeer bekend in spring en dressuurmilieu's .
Wat hij doet is niks nieuws (hij beweerd dat ook niet) hij haalt er mooie centjes mee binnen (goed meegenomen ) maar hij staaft héél zijn systeem op bit, tempo en recht"trekken" .Neen ik krijg ze niet allemaal na hem (dat maak JIJ der weer van !!) maar er zijn der inderdaad wel verschillende geweest .Heb jij enig idee hoeveel ik er per jaar voort help ?
Nee hij moet zijnen boterham ni opgeven Nick , ik de mijne ook niet alleen als je enigzins als paardenvriend/liefhebber recht in je schoenen staat zorg je dat je zo snel mogelijk je systeem aanpast en je "techniek" verbeterd zodat bit ,spoor en zweep NIET meer nodig zijn en je dus op een totaal andere manier gaat paardrijden . Alleen verdien je dan niet zoveel centjes hé !!En heb je niks te koeken in wedstrijdland !!Als jij zegt dat je soms met en soms zonder bit rijdt hoor je voor mij bij het gehele legioen dat het bitloze een gadget vinden .Tof om is te doen maar als er "echt" een probleem is moet je terug naar het ijzer ! En daar vind ik dan dat je het niet echt hebt begrepen ! Eens het bit uit de paardemond is het in mijn ogen absurd het er terug in te stoppen !

Nils Vellinga schreef op maandag 12 mei 2008, 22:50:


Taxus is erg giftig, paarden leggen het loodje tijdens het eten. 250 tot 500 gram groen is dodelijk. De giftige stoffen zijn taxine en ephredine. 0,05 % van het lichaamsgewicht is voldoende. Alle delen van de plant zijn giftig behalve de rode zaadmantel. Nils we moeten maar eens naaldjes gaan wegen en even kijken hoe snel je op 250 gram zit.
Snoeiafval wordt zowiezo niet herkend en er gebeuren ongelukken mee. Bij Kruiskruid gaat het om de frequentie van het eten en de hoeveelheden.
Exacte hoeveelheden zijn onbekend, maar worden geschat op 1 tot 10% van het lichaamsgewicht van een dier . Een paard van 500 kilo zou dus tussen de 250 en 2500 volgroeide Jakobskruiskruid stengels (elk ongeveer 20 gram drooggewicht) moeten eten om ziekteverschijnselen te laten zien. Als dit in een relatief korte tijd gebeurd resulteert dit in acute PA vergiftiging, maar in de meeste gevallen is er sprake van het eten van kleinere hoeveelheden gedurende een langere periode, dit wordt chronische PA vergiftiging genoemd.

ElkeW schreef op vrijdag 9 mei 2008, 19:59:


Nou nee, IK zou het niet aan mijn paarden geven, daar heb ik gras en hooi voor. Maar voor de varkens lijkt het me héél geschikt

Nils en Olly