Nathalie Lagasse schreef op zondag 29 juni 2008, 10:10:
> Dat is weer een goede mogelijke verklaring... maar ik zie heel
> sterk het verschil met mijn twee andere paarden: Huppel en
> Cesar. Zij krijgen er niet zo snel genoeg van. Zeker Huppel
> niet, zij wil wel blijven verderdoen tot m'n hele voertas leeg
> is denk ik (doe ik nooit). Ik zou bij haar zelfs eigenlijk een
> duidelijk 'nu is het gedaan' signaal moeten inbouwen, want ze
> wordt bijna boos als we stoppen. Werd, want zelfs zonder
> signaal weet ze het nu wel, dat als ik stop ik niet om te kopen
> ben.
>
Cadiz is mentaal veel sneller dan Buck en altijd op zoek naar rottigheid, confrontatie, tis een straatschoffie. Hij blijft langer bij de les dan Buck omdat hij geestelijk anders in elkaar zit. Toch stop ik voordat hij zelf iets gaat toevoegen, het initiatief overnemen, het proces in de war sturen. Zo houd ik de regie: ik bepaal wanneer we ophouden.
Buck is moeilijker te motiveren, die heeft minder behoefte aan spritzigkeit, maar het vooruitzicht van voer windt hem wel enigszins op. Ik eindig bij hem dan ook altijd actief: met een stukje meerennen, paar passen achterwaarts, achterhand om en click beloning. Zodat zijn laatste associatie met het clickeren een actieve is.
> Drie minuten werken is nog best wel wat. Ik kan soms maar twee
> keer belonen en dan valt ze al stil. Lichte druk is dan wel
> voldoende om ze weer wakker te krijgen, maar: druk! (Ik vraag
> aan Lolita ook niet altijd geestelijk inspannende dingen,
> gebruik de voerbeloning niet alleen voor het aanleren van
> nieuwe dingen)
Ik zou dan geen moeite doen om haar 'wakker' te krijgen, maar voor dat punt stoppen. Want dan is het hetzelfde als een jong kind, dat afgeleid is, iets uitleggen. Je kunt harder praten en het herhalen, maar het komt niet door.
Maar nogmaals, ik ben geen ervaren clickeraar. Ik kijk naar de reacties. Kakken ze in, dan moet IK iets veranderen. Stoppen, andere opdracht, paar dagen laten rusten.
Het kan ook zijn dat ze gewoon het hele clickerprincipe niet leuk vindt. Kan ook! Dat ze het een ingewikkelde manier van wortelen verkrijgen vindt. Op de
clickertrainingdag waaraan ik meedeed was een fries die hetzelfde had. Hij haalde ahw zijn schouders op: als je me dat eten niet geeft bekijk je het maar. Het lukte niet om dat mentale triggerbare stukje te vinden.
>
> Als jij met de twee paarden zo werkt, dan heb je dus geen
> probleem om de tweede bij jullie weg te houden? Dat voordeel
> heb ik bij Lolita dan ook weer, zij zal Huppel of Cesar niet
> bij mij wegjagen als ze eerst zelf al iets gekregen heeft
> tenminste.
Nee. Ze weten dat als ik bij de één sta met clicker en voer, dat de ander dan op afstand moet blijven. Dat ging eigenlijk vanzelf goed. Ook heb ik ze "ga weg" geleerd. (Ooit geintroduceerd als handige hulp voor naar binnen vallen met longeren). Je zorgt dat je focus heel zuiver op dat ene paard is, waarmee je iets gaat doen. Het is iets tussen jullie tweeën. Als de ander dan toch naderbij komt, stuur ík hem weg, zodat mijn paard het niet hoeft te doen en ongestoord blijft.
De basis zoals ik die in de cursus heb geleerd, is belonen als ie niet bij je komt schooien (bedelen). Misschien dat ze daarom het nut er ook niet van inzien.
------------
