Piet schreef op zondag 29 juni 2008, 10:12:
> Christel Provaas schreef op zondag 29 juni 2008, 9:47:
>
>> Nathalie Lagasse schreef op zondag 29 juni 2008, 9:12:
>> gewoon heel inspannend is.
>
> Ik denk dat het inderdaad veel te maken heeft , met
> trainingsplannen en leerplatforms.
Klopt zeker! Nu denk ik wel niet dat Lolita 'dommer' is of trager leert. Het specifiek de voerbeloning die snel zijn waarde verliest bij haar. Want ik zit dus met dat grote verschil tussen m'n paarden. Twee die normaal clickerbaar zijn en eentje... minder.
> Om een alleenstaand gedrag te bereiken is een positief
> resultaat van 80 % genoeg. Daarna moet je naar een volgend
> stapje.
Dat is net wat met Lola juist niet lukt. Als ik bij het allersimpelste stapje blijf (handtarget in stilstand, niet te ver weg van haar neus) wil ze dat best heel lang blijven doen denk ik. Het is net als ik de criteria opdrijf dat ze het niet meer de moeite waard vindt, letterlijk dus, de beloning is voor haar immers niet (meer) groot genoeg. Het voer verliest snel zijn waarde. Het voer dat bij de eerste hap zo leuk was dat ze er best voor over een ton wou springen (bv.) om het te verdienen heeft daarna nog maar weinig waarde omdat ze de lekkere smaak (voertrance) zelf vasthoudt.
> Daarom werken mijn cursisten precies getimed, een minuut per
> sessie, in het begin zelfs een halve minuut, evalueren dan.
> Dat allemaal binnen een trainingsperiode van hooguit een
> kwartier tot twintig minuten.
O ja, snap ik! Is dat ook niet vooral ten behoeve van de cursist, en niet van het paard?
Iets anders over die halve minuten, nu stel ik mij een specifieke situatie voor: in de bak, grondwerk, kleine kunstjes, nieuwe dingen aanleren. Hoe doe je dat dan met rijden? Ook na een halve minuut afstappen? Hoe doe je dat op een buitenrit? Snap je mijn vraag? Misschien zoek ik het wel te ver, misschien ben ik al een veel extremer clickeraar dan de meesten, en gaan ook 'echte clickeraars' daarna gewoon hun paard zadelen en buitenrijden, daarbij gebruik makend niet van vrijblijvende 'cues' maar van 'commands' die moeten opgevolgd worden (bv. als je niet onder een auto wil belanden). Misschien zadelen ze hun paard zelfs wel op terwijl het vastgebonden staat en niet weg kan (wat bij
Parelli al een big no-no is). Niet dat het vreselijke dingen zijn die ik vraag van mijn paard, het is vooral een samenwerking, zij de benen, ik het reisplan, zoiets, en ik stop ook regelmatig om te grazen, en als ze flink is krijgt ze dat te horen, en als ze even niet vooruit durft dan wacht ik tot ze wel durft, moedig haar aan, beloon (met woord en rust) voor het proberen, enzovoort, allemaal best lief, maar toch: dat is gewoon hoe
Parelli het mij geleerd heeft.
------------
