Piet schreef op zondag 29 juni 2008, 13:35:



Sorry! Je hebt gelijk, ik zal het niet meer zeggen. Ik bedoelde gewoon specifiek de 'kleine kunstjes' uit de vrijheidsdressuur (dat heet zo).


Maar wat is ontspannen rijden dan?? Dat is net mijn vraag! Ieder rijden is werk voor Lolita (dus geen ontspanning), het is niet anders. Stilstaan is het voor haar het leukst van al, en liefst zonder mij op haar rug.
OK, dat klinkt nu wel heel erg, alsof ze mij wil afbokken zo is het natuurlijk niet, ze werkt braaf mee, doet het voor mij, omdat ik het leuk vind, maar ik weet goed genoeg wat ze er zelf van vindt. Ook het buitenrijden. Ze ziet er niet ongelukkig uit (proberen de vriendinnen mij dan gerust mee te stellen) maar ik weet dat ze er niet om vraagt de wereld te gaan verkennen, en de snelheid richting huis ligt nog steeds vijftien procent hoger dan de snelheid weg van huis, dat zegt mij genoeg.

Ans Jondral schreef op zondag 29 juni 2008, 11:55:


neckreining is een fabeltje
het gaat'm om gewichtsverplaatsing
door de beweging die je uitvoert om de teugel of rope tegen de hals te brengen
kijk maar eens naar al die stoere "kijk-mama-zonder-hoofstel"-fillumpjes.....

PaardEnSchool schreef op zondag 29 juni 2008, 11:56:


weeral géén aktiviteit op je eige fouwrrumpie ?!

Machteld Jansen schreef op zondag 29 juni 2008, 11:49:


Nee ze werd juist enorm dik omdat het mis ging bij de vetstofwisseling, een beetje dikker de winter in vond ik niet zo erg, maar in een maand tijd werd ze extreem dik. Leverwaarden etc waren niet goed omdat ze te weinig at en dronk. De verkalkte plekken zaten onderhuids, met name bij de uier en de liezen. Het waren harde lange steenharde platen. Dit had ze al toen ze kwam. Toen ze weer ziek werd breidde zich dat in no-time uit over de hele buiknaad en ook de nekband etc.
Bij oudere paarden is het zeldzaam omdat ze meestal de eerste keer als ze ziek worden dood gaan. Dit paard was broodmager toen ze kwam en kon amper op haar benen staan dus we waren wat blij dat ze wat aankwam en opknapte. Ze mocht hier voor de veulens zorgen omdat rijden echt niet eerlijk was omdat ze zwalkte. Bekappen was altijd ellende omdat we moesten zorgen dat ze niet omviel e lieten haar dan tegen een muur leunen. Ze heeft wel de tijd van haar leven gehad, ze nam haar oppastaak voor de veulens heel serieus en bloeide er echt van op en kreeg weer interesse in de omgeving etc. Ze heeft ruim een jaar voor de kleintjes gezorgd tot het mis ging. Toen werd ze ook depressief, ze stond daar maar apatisch en werd steeds zieker, niets hielp meer. We hadden wel door kunnen gaan, maar ze zou niet meer voor de veulens mogen zorgen omdat die wel gras mochten. Voor haar was dat niet meer paardwaardig. De pijn was ook niet paardwaardig en zeker die depressie was de reden om er een eind aan te maken ze wilde niet meer. Ze is met haar hoofd op mijn schoot ingeslapen en ze leek echt wel bedankt te zeggen.

amar schreef op donderdag 19 juni 2008, 8:54:


Indy had vrijdag een dikke keel, gestoken door een wesp. Gelukkig op een gunstige plek, geen ademhalingsmoeilijkheden.

Ik hoorde in de stal een zacht gezoem, wat onder het hooi vandaan leek te komen. We hebben dezelfde avond de hooistal leeggehaald; er zat ook nog een groot wespennest onder de pallet waar het hooi op ligt.

Monique

Christel Provaas schreef op vrijdag 27 juni 2008, 13:45:


Indy is inmiddels drie keer behandeld en het ziet er naar uit dat het aanslaat. Woensdag komt mijn dierenarts nog een keer ter controle, haar afluisteren en dan zou het goed moeten zijn. Ik hoop het.

En dan komt de gepeperde rekening........

Monique

PaardEnSchool schreef op zondag 29 juni 2008, 11:56:


Wil jij nu beweren dat je geneesmiddelen voorschrijft?
Wil je beweren dat het geen thuiszorgmiddelen zijn?
Wil jij beweren dat een hoefbevangen paard geen deskundige hulp nodig heeft?
Dat vind ik een enorme zelfoverschattingg van jouw kunnen, wees eens reeel en speel geen doktertje, laat dat nou maar aan deskundigen over bij ernstig zieke paarden.