Aafke schreef op vrijdag 4 juli 2008, 10:49:


Ik haal geen dingen expres weg. Voor de moment heeft ze een metalen paal, een bad en een muur om tegen te schuren.
Ik zorg er alleen voor dat er niet teveel hoekjes en kantjes aan zijn, waaraan ze haar deken kan scheuren of die voor diepe wonden kunnen zorgen.

Mijn ervaring is dat Pête die dingen in haar wei toch niet gebruikt om te schuren. (alleen haar staart tegen de muur)
De rest kan ze makkelijk bij met haar achterbenen.
Mevrouw haar hoofd, ogen en oren liggen nu wat open. En dat heeft niets te maken met die metalen paal, wel alles met haar achterhoefjes. Daar krabt ze met gemak haar voorpluk mee. (En ze laat mij verstelt staan van hoe lang ze op 3 benen kan staan ) Ze kan er zelfs in haar oren mee, merk ik aan de klodders modder die ik daar soms uit peuter.
Om er het positieve van in te zien; Het houdt haar flexibel
Buikje krabt ze ook met haar achterbenen of door haar buik over de grond te schuren.

Ik ga zelf trouwens ook niet vermijden om haar te krabben. Ik vind het al erg genoeg dat ze jeuk heeft. En van het krabben kan ze zo genieten.
Ik heb niet de indruk dat ze daardoor meer jeuk krijgt.
Ze wordt er zelfs rustiger van. Als we elkaar een kwartiertje hebben staan 'groomen'. (Want ze krabt natuurlijk terug) Gaat ze daarna gewoon grazen en niet verder schuren ofzo.
En als ik haar krab, zijn de wonden ook minder dan wanneer ze het zelf doet.

Wij hebben niet enkel voor onze ene eczeempaardje maar voor alle paarden schuurgelegenheid. In iedere weide of paddock staat een schuurpaal soms in combinatie met een koeborstels met veer (zodat zowel van onder als vanaf de zijkant kan worden geschuurd of rubbere matten met grote noppen aan de muur.

Ik vind een schuurmogelijkheid niet uitgesloten mag worden bij het natuurlijk houden van paarden. Daarnaast zie ik liever dat als een van mijn paarden jeuk heeft dat hij/zij gaat schuren op een veilige plek dan zich beschadigd. Bij het gebruik van borstels, schuurmatten etc. voorkom je voor een groot gedeelte beschadiging van de huid, dat weer gaat ontsteken etc. Dit is wat je juist vaak ziet bij eczeempaarden de cirkel van etterende wonden, korsten die ook weer jeuken.

Sommige paarden maken veel gebruik van de borstel etc. andere minder wij hebben echter niet de indruk dat ons eczeempaard meer jeukt krijgt van het schuren. Daarnaast vind ik het een afschuwelijk gezicht dat een paard zich uit wanhoop dan maar over de grond gaat schuren. Als mijn merrietje veel jeuk had, haalde ik haar binnen, deed ik de deken af en ging haar gehele lichaam goed borstelen. Daarna wat verkoelende zalf erop waarna ze weer rustig hooi ging knabbelen. De afleiding en aandacht in combinatie met het veilig krabben zorgde voor minder stress wat vaak weer een belangrijke factor is bij eczeempaarden.

Cindy Helms schreef op donderdag 3 juli 2008, 21:46:


Hai
't grote verschil met Pavlov - bij Pavlov kún je niet anders...bij clickeren wil je niet anders! :) Je hebt altijd nog een eigen keuze..het is niet een bijna willoze reactie..het is prettig en uitdagend.. en het liefst wil je er altijd mee bezig zijn - niet alleen om de beloning maar ook om de actie zelf.
Myraim
Myriam

Moniek schreef op vrijdag 4 juli 2008, 13:17:

Heb je enig idee hoe iemand aan het reservesleuteltje kan zijn geraakt? Uitgeleend? Als het slot niet geforceerd is, is het dus opengemaakt met een sleutel, wie kan die nog meer hebben behalve jijzelf? Misschien extra/ander slot erop zetten?
Ik zou er ook geen voer meer laten staan, ik zou het voer thuis neerzetten en per keer met een emmer erheen gaan. Volgende keer zit er net een nieuwe zak in en is het echt fataal.
Het zijn rare pesterijen.

Ellen2 schreef op vrijdag 4 juli 2008, 8:26:


Morgen ben ik er om 16u, luisterkrullen, kan er niks uit maken maar 't klinkt spannend

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 juli 2008, 9:24:


Ik woon in de Welkomstraat, dat is een straat tussen het dorp en de Herentalsebaan (aan de Jet).
Het Netelhof, daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord en ik loop hier toch al rond van mijn 2j. Ik weet wel dat Rudy Leten stallen te huur heeft en hij is een dressuurruiter, is het dat mss?
Ik heb altijd gestaan bij Albert Massart, de "Woral" tot 3j terug.
Waar woonde jij dan?

Dank jullie wel voor de reactie. En ja, Muriel.. jij was degene die me aan het denken heeft gezet.

Er staat hier (nog) niets, weet ook nog niet of ik het wil gaan doen. In ieder geval is wat we nu doen bijv. na het rijden wanneer ze gezweet heeft lekker afspoelen of wassen met tea-tree-shampoo (wat ook verkoelend is)
En even borstelen is ook een optie natuurlijk.

Heb haar net na het rijden haar burka toch maar weer aangedaan, vertrouw het toch niet zonder. Gaat net zo goed nu...

Intussen ben ik het paard al 4 dagen (sinds dinsdag) aan 't "verzorgen". Allé ja, zo kan je het niet noemen hoor.

Maandagavond krijg ik een telefoontje om te zeggen dat ze in 't weekend niet bij haar paard geraakt was. En of ik ze dinsdag in de les zou willen rijden, ze zal vandaag wel in de piste gestaan hebben tijdens het uitmesten... Oké, zeg ik, ik doe mijn best (paniek sloeg toe bij mij).

Dinsdagmorgen: ik haal het paard uit de stal en zet ze in de piste: mijn rug naar de poort, haar hoofd naar mij toe want ze kan beginnen bokken (is mij gezegd en leek me niet meer dan normaal). Wat ze ook prompt deed. Gauw de poort dicht. Ging dan rollen en volle bak rondrennen. Ik bleef maar in het midden stilstaan en deed voor de rest echt niets en dit leek mij de veiligste plek. Paard had zich binnen de 10 min in het zweet gecrost (het drupte er van af).

Toen ze rustiger werd, ging ik op de stoel zitten die in een hoek stond. En deed voor de rest niets. Ik weet niet of een paard verbazing kent, maar ik heb er geen ander woord voor. Ze stond me van op afstand aan te kijken, zo van 'wat zit jij daar nu zo maar te zitten'. Na nog eens enkele minuten de piste te bewonderen en te beknabbelen kwam ze naar me toe. Heb ze wat gekrabbeld en dat vond ze best leuk (diepe zucht). Na nog wat rollen (wat was ze heerlijk vuil) heb ben ik met haar naar de overkant, het braakliggend veld, gegaan.

Niet zoals ik dat gewoon ben. Ik kon het paard moeilijk leiden (naar de piste toe was me eerst niet direct iets opgevallen) . Wilde me voorbij lopen, niet stoppen als ik stopte, om niet te zeggen dat ze me zowat ondersteboven liep.
Aan de overkant wat geoefend, zoals ik dat bij mijn paarden ook onlangs ben beginnen oefenen (zie topic "onverwacht effect"). Als beloning mocht ze gras eten. Voor de rest heb ik gewoon rondgestapt en haar gras laten eten en wat laten doen.

's Avonds in de les meegereden (op vraag dus van 't baasje, zodat er de eerste keer toch supervisie was). Zonder sporen: gewoon gezegd dat ik nog niet stil genoeg kan zitten om zonder sporen te rijden (wat ook zo is vind ik). Er werd me veel succes gewenst. Gelukkig is het een doodbraaf paard. Ze begreep weinig van mijn hulpen. Mijn eerste cirkels waren er gewoon geen! Ik ging gewoon rechtdoor. Op den duur had ik het door: gewoon de binnenteugel gebruiken. Ik heb niet veel cirkels gereden. Hoogstens een grote ovaal waarbij ik de anderen nogal eens onder de voeten reed.

Dan overgangen (draf-stap-draf). Dacht dat dat beter ging lukken. Niet dus. Ze bleef gewoon draven. Ik denk dat mijn kruis niet goed werkte die avond . Ik kan dit bij mijn paarden ook niet altijd onmiddellijk goed, maar ze vertragen dan toch minstens een beetje. Na enkele keren kreeg ik al iets reactie. Prima van het paardje vond ik dat. (euh aan de teugels trekken werkte wel)
Voor de rest heb ik haar vooral vooruit laten lopen ipv een slakkengangetje, en na 5 m galop heb ik gezegd dat ik die maar oversla.

En uiteraard geen seconde "aan de teugel" gelopen , en dit terwijl het baasje dat blijkbaar wel kan en reeds jaaaaaaren meer rij-ervaring heeft dan ik.
Maar ja, ik ben nu eenmaal een geitenwollensokkenbosruiter die zo onnozel is om met een paard aan de hand te willen gaan wandelen.

Dat was dinsdag.

Woensdag:
Idem dindsdag, maar zonder het rijden. Het paard was wel niet meer zo fel. Het leiden ging al wat beter. Maar al die akelige mensen in de verte toch hé? Daar moet ik toch proberen heel hard van weg te rennen, Niet?

Met mijn paarden in de voormiddag watersproeiertraining gedaan, alsook met de 5-jarige van mijn andere kennis die nu ook bij onze paarden (weliswaar een draad ertussen) op vakantie staat. Ze reageerden alledrie net zoals ik verwacht had en ik was strontnat op het einde. Natter dan de 3 paarden.Maar ik denk dat we het alle 4 best leuk vonden, vooral de 5-jarige, maar daarvan wist ik dat die dol is op water.

Donderdag:
Idem woensdag, het paard was rustig in de piste, rolde op haar gemak, kwam wat fletsen. Heb haar rustig kunnen laten rondstappen en draven (gewoon los). Maar was weer nat van het zweet. Buiten begint ze echt te begrijpen wanneer ze mag grazen en wanneer ze moet volgen. Wat dus een veel fijnere situatie is voor ons alletwee. En die mensen in de verte: die hield ze met een schuin oor nog steeds in de gaten, maar wegrennen, nee, dat moest niet meer.

Vrijdag (vandaag dus):
Gerold in een natte piste (heerlijk modderig paard) Op het gemak gestapt en gedraafd in de piste. Was minder bezweet. Buiten ging alles rustig. 't Was ontspannend.
Straks ga ik haar nog eens opzadelen om een alleen eventjes aan de gang te gaan.

+ nog even het HOOGTEPUNT van de dag. Voor 't eerst geprobeerd om te bridgen en te targetten met de paarden (heb sinds enkele weken het boek van Inge Teblick thuis liggen en nu de tijd).

- Gestart met mijn merrie. Ik dacht dat die er het meest voor open zou staan en dat was ook zo. Zelfs ondanks dat ik fouten maak. Binnen de 5 minuten had ze het door! Zelfs als ik mijn hand erg laag hield. Neus tegen mijn hand, dan weer omhoog om te zien of die beloning kwam.
Mijn ruin deed er iets langer over (die ging eerst regelrecht op de zak af), maar ook daar lukte het.
Toen de 5-jarige. En die had het ook heel snel door. (als je jong bent leer je sneller???).

Ik vroeg mij af of ik niks over het hoofd zag, want ik dacht niet dat dit zo makkelijk zou kunnen zijn. En ik had nog nooit zo iets geprobeerd. Ofwel zijn het gewoon 3 slimme paarden! Yes!
Ik wilde al lang 'vanalles' DOEN met mijn paarden zonder altijd te maar te rijden, maar wist niet goed wat of hoe.
En nu heb ik een heel boek vol om te proberen en uit te testen (maar ik ga er minstens 7 levens voor nodig hebben).

- Met het stalpaard lukte het nog niet. Was erg opdringerig vanaf 't moment dat er snoepjes aan te pas kwamen en ik had daar geen omheining bij de hand (niet nodig gehad bij de 3 anderen). Ik ben niet verder geraakt dan enkele keren "per ongeluk" neus tegen de hand. Ik heb niet verder aangedrongen en we zijn dus naar buiten gegaan. Ze heeft waarschijnlijk al genoeg om over te denken.

En voor je 't weet is het avond. Het is een heel epistel geworden, maar ik moest dit even allemaal kwijt. Dit is de zowat de enige plek waar er mensen zijn die er wél het nut en plezier van inzien (baasje van de 5-jarige is ook al wel enkele stapjes aan't proberen, maarja, die is nu op verlof met 't baasje van het stalpaard dus daar kan ik mijn ei niet kwijt).
Er zijn deze week zoveel paardenindrukken (alle dagen minstens 5u met paardentoestanden bezig geweest) op mij afgekomen (positief wat betreft de onze, pijnlijke ivm het stalpaard), dat ik zelfs mijn tranen soms moet verbijten (stress die wegvalt blijkbaar!?) . Ik geloof dat dat dit onthaasten heet... Alles mag, niets moet... Vakantie dus...

Groetjes, Lena

Is dit het wondermiddel? Het het artikel hier geplaatst. Buurvrouw kwam er mee aanzetten die gelijk de DA willen bellen om het te bestellen.

http://www.mijnalbum.nl/Album=8ZXXGPJC

Of ehhhh... toch niet. Lijkt me op het eerste gezicht een razend duur middel.

muriel schreef op vrijdag 4 juli 2008, 15:18:

kan je daar es wa fotootjes van maken? lijkt me leuk
belinda

Christel Provaas schreef op vrijdag 4 juli 2008, 16:08:


Heb eigenlijk geen idee...
Het was een speciaal slot dat in de scheepvaart wordt gebruikt. Alleen daar.
Het ziet eruit als een gewoon hangslot.
Ik had er een masterkey van, dat is een sleutel die op die serie sloten past.
Normaal gesproken is dat veilig, is niet in de handel en mensen die kwaad in de zijn hebben moeten al danig verstand hebben van scheepsbenodigdheden om dit slot te herkennen, plus te weten welke masterkey ze nodig hebben...
Het is toch het enige dat ik kan verzinnen, dat degene die kwaad wil, ook iets van schepen kent en toegang heeft tot materiaal..
Of vorige huurder...maar zij heeft sleutel teruggegeven en een masterkey kan je niet laten bijmaken.

Eventueel, iemand van onze vorige locatie....daar gebruikten we ook die sloten..
Daar was een raar iemand...die wel eens dingen stal, ook hooi en eten pikte...
Player stond daar eens opgesloten samen met een ander paard in een inloopstal die ze dicht hadden gemaakt met een touw op een bloedhete dag zonder water...
Weet nog altijd niet wie dat gedaan heeft...
mssn diezelfde persoon.
Weet niet waarom , was geen ruzie...niks bijzonders...
lijkt me sterk...
Breek mn hoofd erover...
íemand moet het doen, het gedaan hebben..
De enige van wie ik echt weet dat die het zou doen, zit al twee jaar in de gevangenis. Hij had gezegd opdrachten aan "mensen" te geven ...
bedreigingen...
Kan ook van die kant komen.

Nu hangt er op onze stal een gewoon hangslot , waar niemand sleutels van kan hebben...
We zullen zien.